LazaRus als psycholoog

LazaRus:

Ik maakte me een beetje zorgen om Anne C.
Hij heeft u toch verteld over zijn avontuur met Mickey, die ondeugende poes?

Anne C is in mineur

Sinds hij dat had meegemaakt was hij een beetje in mineur.
Hij liep de hele tijd met zijn kop naar beneden en hij kraaide bijna niet meer. En als hij het deed klonk het halfhartig. Het leek wel alsof hij zich schaamde.
Ik ging hem dus onder vier ogen spreken, want zo kon het niet langer. Hij was helemaal niet gelukkig en ik had zo niets aan hem als hulp-haan.
"Anne C', begon ik, "ik wil even met je kakelen."
Ik zag dat hij heel erg schrok, ik had gewoon medelijden met hem, het leek wel alsof hij zijn doodvonnis voelde aankomen. Dat bevestigde mij in mijn voornemen hem te helpen.
"Ik geloof dat je niet erg gelukkig bent op het ogenblik, klopt dat?" "Ja," zei hij benepen, "dat komt omdat ik me zo schaam."

LazaRus spreekt Anne C toe

"En waarover schaam jij je dan?"
"Ik vind dat ik een waardeloze haan ben."
"Zo zo, dat is niet niks. Hoe komt dat zo ineens?"
"Ik ben weggelopen, nou ja, weggevlogen eigenlijk, voor het gevaar, waartegen ik de hennen had moeten beschermen."
Tja, dat was waar, daar kon ik geen veer tussen krijgen.
Ik vroeg hem of hij een idee had wat hij eigenlijk had moeten doen toen Mickey op hem af kwam.
"Ik had keihard moeten kraaien en naar haar toe moeten rennen om haar aan te vallen," zei Anne C.
"Dat zou inderdaad heel erg moedig van je geweest zijn," zei ik, "maar ik begrijp best dat je dat de eerste keer dat er iets gevaarlijks in de tuin voorkwam niet meteen hebt gedaan. Daar moet je van tevoren over nadenken en die kans had jij nog niet gehad, omdat je nog nooit

Mickey, het grote gevaar

een gevaarlijke situatie hebt meegemaakt in je leven.
Hoe denk je dat je een volgende keer gaat reageren, als die Mickey ons weer eens komt pesten?"
"Ik weet het niet zeker," zei Anne C eerlijk, "maar ik ben van plan om haar dan aan te vallen."
"Kijk, nu heb je een plan, omdat je erover hebt kunnen denken.
En dat plan is erg heldhaftig.
Ik vind het ook heel goed dat je erbij zegt dat je niet zeker weet of je zo moedig zult reageren, want dat weet je pas op het moment dat het gevaar er is.
Ik ben ervan overtuigd dat je je dapper zult gedragen, anders zou

Anne C is weer heerlijk aan het rondbanjeren tussen de hennen

je nu niet zo depri rondlopen in de tuin.
Je hebt iets meegemaakt en je hebt ervan geleerd, zo gaat dat in het leven."
Ik zag Anne C's kop omhoog komen en hij keek me dankbaar aan.
"Heb jij het ook zo moeten leren, Laza?" vroeg hij.
En natuurlijk beaamde ik dat volsnavelig.
En nu loopt Anne C weer vrolijk kraaiend door de Tok-tuin te banjeren.
Gelukkig!
Dat heb ik toch maar weer goed opgelost, vindt u ook niet?