Generatiekloof?

Desiree:

Het is erg bijzonder wat er nu gebeurd is in de Tok-tuin.
U hebt het zich vast niet gerealiseerd, maar ik heb een hele alfabet-generatie overleefd.

We zijn weer bij de "D" aangeland met de kuikens van Pippa, waarvan u hierbij de portretjes aantreft.
Alle letters zijn dus een keer langsgekomen sinds ik hier kwam wonen.
Ik begin mij nu zo langzamerhand toch echt een oud omaatje te voelen, hoewel ik vorig jaar nog broedmoeder ben geworden.
Op de grote foto ziet u Annette, mijn broeddochter, achter mij staan. Zij was toen nog een kuiken, maar nu is zij ook al een jong hennetje dat eitjes legt voor Pa en Ma Tok.

Annette en Odette in de tuin

Misschien was er wel een eitje van haar bij de nu uitgebroede eieren, dat is best mogelijk.
Ma Tok pakte voor het broeden wel zoveel mogelijk de eitjes van Barbara en Babette, de Serama's, maar omdat Annette nog erg jong is zijn haar eieren ook nog klein, dus het is best mogelijk dat er één van haar eitjes tussen de broedeieren terecht is gekomen. Dat maakt verder niet uit, natuurlijk, maar het is toch een grappig idee, dan zou ik voor de zoveelste keer oma geworden zijn.
Gelukkig is er hier in de tuin geen sprake van een generatie-kloof,

Anne C met op de voorgrond Desiree

dat heb je meer bij mensen, heb ik gehoord.
Hier doen wij daar niet aan.
Ik wordt zelfs nog getreden, soms door Anne C, die vindt mij daar nog helemaal niet te oud voor, heeft hij gezegd.
Hij is een erg lieve jongen.
Hij is mijn broed-zoon, maar bij kippen is dat geen bezwaar wat treden betreft.
Mijn biologische zoon is hij niet, dan zou hij koekoek-kleurige veren gehad moeten hebben, dus van inteelt kan geen sprake zijn.
Ik had een andere haan als vader, een kuifhaan.
Hij moet heel mooi geweest zijn, heb ik gehoord van de fokker, die voor mij zorgde toen ik nog een kuiken was.
Ik lijk erg op hem en ik ben héél vroeger dan ook op een show

Geertrui, volgend jaar ook alfabet-overlever?

geweest, omdat ik zo'n mooie hen was, samen met Dorothea, die hier ook heeft gewoond in de tuin.
Zij is al jaren geleden heengegaan, ze ligt ergens onder ons begraven.
Zij was helemaal koekoekkleurig, ook haar kuif was dus gestreept. Ik heb een witte kuif, dat is weer net even anders.

Nog een paar keer broeden en Geertrui is net als ik: een alfabet-generatie-overlevende.
Maar dat kan nog wel een jaartje duren, denk ik.
Volhouden, Geertrui!