vrijdag 29 december 2017

Een vreemde eend in de bijt? (1)



Odette:

Er was iemand (natuurlijk mevrouw Katblad weer), die zich afvroeg of Gerrit en Geertje ook meelwormpjes krijgen, ze dacht ze te zien liggen op een foto. 

meelwormpjes bij Gerrit en Geertje
Het antwoord op uw vraag is "Ja," mevrouw K., natuurlijk krijgen zij die ook. 
Ze vinden ze heel erg lekker. 
Ze mogen er niet zoveel van hebben omdat kwartels veel kleiner zijn dan wij en de huid van die wormpjes niet verteerbaar is, zodat die moet worden uitgepoept, excusez le mot. En als die kleine kwarteltjes teveel van die onverteerbare rommel in hun lijfje krijgen kunnen ze verstopt raken. 
Dus zij krijgen elk maar een paar van die beestjes. 
Ma Tok heeft in haar schuur een hele voorraad potten met gevriesdroogde meelwormpjes, en als die allemaal leeg zijn haalt ze gewoon weer nieuwe bij Hoogendoorn. 
Gerrit en Geertje, 2 kleine etertjes
Dus wij vinden het niet erg dat er nu twee eters meer zijn in onze tuin. 
En het zijn maar erg kleine etertjes, die gunnen wij hun lekkers wel.


Verder gaat alles hier zo zijn gangetje. 
Wij eten allemaal lekker, we scharrelen de hele dag en we gaan vroeg op stok, omdat het ook vroeg donker is. 
In het Tok-huis is het gezellig, we mogen van Laza nog een tijdje kletsen als we binnen zijn, omdat het dan nog zo vroeg is. En pas gebeurde er iets heel grappigs. 
Zoals gewoonlijk had het even
gerommel om een slaapplekje op de stok
geduurd voordat iedereen zijn of haar plekje op de stok of de hordeur gevonden had en we allemaal naar tevredenheid zaten. 
Toen dat het geval was hoorden we plotseling een heel raar geluid. Niemand wist waar het vandaan kwam, het leek wel alsof er in ons huis iemand aan het kwaken was als een eend. 
Er was toch geen vreemdeling ons huis binnen gedrongen? 
We keken allemaal om ons heen. Laza keek meteen naar Geertrui, hij dacht dat zij er wel weer achter zou zitten, maar deze keer was zij echt onschuldig. 
Dat zei ze tenminste en omdat ze
Geertrui: "ik ben onschuldig"
naast mij zat en het geluid niet vlakbij had geklonken geloofde ik haar. 
We keken elkaar allemaal verbaasd aan en Laza zei dat het wel verbeelding geweest zou zijn. 
Verbeelding? 
Van alle veertien kippen in het Tok-huis? 
Ik geloofde er niets van, maar ik hield mijn snavel, omdat ik begreep dat Laza paniek wilde voorkomen met zijn opmerking. Barbara en Babette, de beide Serama's, gingen al een beetje zitten dutten en de anderen kletsten nog een poosje zachtjes door. 
Ik ging zitten nadenken over dat rare geluid. 
Zou er een eend in de Tok-tuin
eend (foto internet)
zijn gekomen? 
Nee, dat was onmogelijk, er zit immers een net over de hele tuin heen. 
En net toen ik bijna in slaap sukkelde hoorde ik het weer: "Kwaak, kwaak." 
Ik keek om me heen om te zien of de anderen het ook hadden gehoord. En ja hoor, iedereen zat rechtop en keek klaarwakker om zich heen. 
"Dat was geen verbeelding, Laza," zei Geertrui en ik was het met haar eens dat we dit niet meer konden negeren. 
Laza beschermt zijn dames
Er was iets bijzonders aan de hand in ons huis en er moest NU worden uitgezocht of dat gevaarlijk voor ons was. 
Laza voelde zijn plicht als onze beschermer goed aan en hij ging op onderzoek. 
"Heeft iemand gehoord waar dat geluid vandaan kwam?" vroeg hij. Niemand wist het precies, alleen was iedereen er zeker van dat het niet vlakbij haar eigen slaapplek was geweest. 
Ik zag Laza peinzend in het rond kijken en toen kwam er een grote grijns om zijn snavel. 
"Ga allemaal maar rustig slapen," zei hij, "dit kan echt geen kwaad voor ons." 
Hoe hij dat zo zeker wist begreep ik niet, maar gelukkig vertrouwde iedereen onze baas en we gingen weer verder met onze broodnodige nachtrust.

Ma Tok: En nu moet u een hele week wachten op de oplossing van dit mysterie, anders wordt dit verhaaltje te lang. Ik wens u sterkte en ik hoop dat u niet te gestresst raakt door de spanning.

2 opmerkingen:

  1. Was het Laza die ze in de maling nam? Hij had een grijns om zijn snavel, dat zegt toch wel wat.

    BeantwoordenVerwijderen