Meer vrijheid

Daantje en Dirkje:

Ma Tok heeft weer eens iets bedacht.

de open deur in de ren van Yvonne en Yvette

Ze stond bij de ren van Yvonne en Yvette toen de gedachte, waar wij het nu over hebben, in haar hoofd opkwam.
Ze keek de tuin rond en toen zei ze zachtjes: "Eigenlijk moet het gewoon kunnen."
Wat er moest kunnen begrepen wij even later, toen zij de deur van de ren van de twee grote witte dames open zette.
Maar eerst was er al wat anders gebeurd met Yvonne en Yvette, of liever, met hun ren.
Ma Tok weet dat de beide

Odette gepikt door de dames Y

geredde legkippen niet bij ons in het Tok-huis kunnen overnachten, omdat ze dan onze kammetjes helemaal kapot pikken.
Dat hebben wij gehoord van Odette, die het vertelde aan Floortje, Odette schijnt een keer helemaal tot bloedens toe gepikt te zijn. Daarom zitten zij opgesloten in hun hok met (riante) ren.
Toch vindt Ma Tok hen een beetje zielig, omdat zij minder vrijheid hebben dan wij, die de hele tuin tot onze beschikking hebben.
Ma Tok zet dus al een hele tijd alle planten, die het niet zo goed meer doen, bij hen in de ren,

de plant van de kapper in de ren

zodat ze ook wat te beleven hebben.
Nu was er al een tijdje geen plant meer bijna overleden, dus toen Ma Tok bij de kapper zat en hoorde dat daar een plant helemaal uit zijn krachten was gegroeid en toch niet meer zou gaan bloeien, vroeg zij of zij die mee mocht nemen voor haar kippen.
De kapster was blij dat de plant zo nog dienst kon doen, haar man wilde hem niet weggooien, maar toen Ma Tok beloofde uit dankbaarheid eieren van Yvonne en Yvette te brengen was het pleit snel beslist.
Zo kwam Ma Tok met een grote plant vol met blaadjes thuis.
Zij zette hem in de ren en de witte meiden begonnen meteen te pikken. De volgende morgen was de plant al helemaal kaal!

de witte dames buiten

Dit gebeurde alweer een paar weekjes geleden en nu had Ma Tok dus bedacht dat Yvonne en Yvette overdag best in de tuin zouden kunnen scharrelen, als ze dan 's avonds maar weer in hun eigen hok op stok zouden gaan. De eerste dag was ze nog een beetje bezorgd en kwam ze telkens kijken of alles wel goed ging.

onder de stuik voor de veiligheid

Wij waren een beetje angstig toen die twee reuzen zo vlakbij kwamen, dat hadden wij nog nooit meegemaakt, maar omdat ze ons niets deden vonden we het later wel prima.
En aan het eind van de middag gingen Yvonne en Yvette weer op huis aan, ze gingen keurig via de open deur van de ren naar binnen.
Ma Tok vond het mooi geweest en ze deed de deur achter ze dicht.

in het legnest: ook een groot wit ei

Ze vond het een geslaagd experiment.
En er wachtte haar nog een verrassing toen ze 's avonds onze deur kwam sluiten.
Ze kijkt dan altijd even in onze legnesten om te zien of er nog eieren te rapen zijn.
Die avond lagen er inderdaad eieren in een legnest, drie zelfs. Dat gebeurt wel eens vaker, maar de verrassing was dat één van die drie eieren een groot wit ei was.
Een ei van Yvonne of Yvette dus!

het legnest is van de muur gevallen

Daaruit bleek dat de meiden de weg naar het Tok-huis en de legnesten nog niet vergeten waren.
Nu begreep Ma Tok ook waarom dat ene legnest eerder op de dag van de muur was gevallen.
Zo'n groot zwaargewicht, daar was het niet op berekend.
Ze legde een extra steen onder de nesten om te voorkomen dat dit weer zou gebeuren en ze besloot dat Yvonne en Yvette morgen weer naar buiten zouden mogen.
En zo kwam het dat de volgende

het gesteunde legnest

dag de twee grote witte meiden weer bij ons door de tuin liepen te scharrelen.
Wij waren er al een beetje aan gewend, dus we liepen niet meer meteen voor ze weg.
Nee, we gingen zelfs voorzichtig nadenken om een geintje met hen uit te gaan halen.
Misschien samen met Geertui en als die er geen zin in heeft verzinnen we gewoon zelf iets met ons tweeën, daartoe zijn wij best in staat.
Gelooft u dat niet?
Wacht maar af, u zult nog wat meemaken, of onze namen zijn geen Daantje en Dirkje!