Wennen aan elkaar (1)

Reina, Kenau en Xara:

Wij hebben het naar onze zin, het is hier fijn in deze grote tuin. En het belangrijkste: het is hier veilig. Er komt geen kat in de buurt en we hebben gehoord dat zelfs roofvogels niet bij ons kunnen komen omdat er een net over de hele tuin gespannen is. En water om in te vallen en te verdrinken is er ook niet.

met z'n allen snoepen van het lekkers van mevrouw Wies

We zijn onze verzorgster (mevrouw Wies) erg dankbaar dat zij ons hier gebracht heeft. Wij vinden het natuurlijk jammer dat we haar nu niet meer elke dag zien, maar ze is al een keer bij ons komen kijken en ze bracht ook wat lekkers voor ons mee. Wij renden meteen op haar af toen we haar stem hoorden. De anderen kregen ook wat van het lekkers, anders zou er ruzie ontstaan en dat wil niemand.

Reina:

Het was even wennen, maar nu weet ik al goed de weg hier.
Ik heb het "lekkere bord" al gevonden, dat is een groot bruin bord, waar Ma Tok elke dag wat lekkers voor ons op doet. En de tuin is fantastisch om in te scharrelen.

Laza is helemaal weg van Reina

En dan is er ook nog de haan: LazaRus heet hij.
Hij vindt mij erg mooi, heeft hij tegen me gezegd. Zo'n compliment had ik nog nooit gehad.
Ik ben met iedereen bevriend geraakt, alleen die ene witte met die krullen, Geertrui, vindt mij niet zo aardig, geloof ik. Hoe dat komt weet ik niet, ik heb haar niets misdaan en ze lijkt me verder ook niet echt vervelend. Ik heb aan Xara en Kenau gevraagd of Geertrui tegen hen ook vreemd doet, maar zij ontkenden dat allebei.
Xara raadde mij aan om het eens aan Desiree te vragen, die schijnt erg wijs te zijn. Oud is ze in elk geval, al veertien jaar heb ik gehoord. Dus ik heb de stoute

oude, wijze Desiree

sloffen aangetrokken en ik ben op de oude dame afgestapt.
Ze keek een beetje bezorgd toen ik haar vroeg of er iets mis was met mij omdat Geertrui zo onaardig naar mij keek.
Ze dacht even na en zei toen: "Ik denk dat zij een beetje jaloers op je is." Daar begreep ik niets van en dat zei ik ook. "Jij hebt van die prachtige sloffen aan je poten, dat hebben wij hier nog nooit gezien. En Laza vindt jou ook erg mooi, dat laat hij duidelijk merken."
Zou dat er echt achter zitten? Ik besloot Geertrui er zelf op aan te spreken, dus ik stapte op haar af. Ze keek me smerig aan, maar dat veranderde toen ik haar vriendelijk vroeg of zij mij ergens

Geertrui met haar krulveren

bij wilde helpen.
"Waarmee dan," vroeg ze en ik vertelde haar dat ik een beetje last had van mijn "sloffen".
Die worden namelijk nogal snel smerig als het een beetje nat is in de tuin, ze worden dan modderig en ze gaan aan mijn poten plakken.
"Dus je bent eigenlijk helemaal niet zo blij met die dingen?" vroeg Geertrui.
"Niet echt, nee, maar ik ben er nu eenmaal mee uit mijn ei gekropen en ik zit er dus levenslang aan vast; of liever, zij zitten aan mij vast."
Geertrui begon te lachen en ze sloeg een vleugel om mij heen.

de sloffen van Reina

"Weet je dat ik jaloers op je was om die sloffen?" grinnikte ze. "Vooral toen Laza zei dat hij ze zo bijzonder vond. Ik was hier altijd de uitzondering met mijn krulveren en dat nam jij zomaar van mij over. Maar nu ik weet dat het helemaal niet zo fijn is om van die dingen aan je poten te hebben is dat wel voorbij.
Zullen we dan maar vriendinnen worden? We hebben tenslotte allebei iets aparts."
Natuurlijk stemde ik daarin toe en zo scharrelden we samen door de tuin.
Toen we Desiree tegenkwamen gaf zij mij een vette knipoog. Mijn dag kon niet meer stuk, wat ben ik gelukkig!