Eindelijk weer eens een grap

Wendy:

We hebben weer eens een geintje uitgehaald, we vonden dat het daar hoog tijd voor was. 

de Geertruitjes

Dat kwam omdat Dana aan mij vroeg of ik nog eens wilde vertellen over vroeger, toen de beroemde Geertruien er nog waren. 

Ik ging naar Wiske, zij is de oudste hier en zij weet dus het beste hoe het toen was. 

Wiske begon meteen met een verhaal over die tijd en alle kippen kwamen erbij staan om te luisteren en zo nodig aanvullingen te geven. Het werd een gekakel van jewelste en ma Tok kwam kijken of alles goed ging bij ons. Ze zag natuurlijk niks vreemds dus ze vertrok weer naar boven, haar huis in. 

Wiske vertelde en vertelde en de vier nieuwe hennen stonden met hun snavels open om maar niets te missen. "Dat moet echt een mooie tijd geweest zijn," kakelde Donna. 

Wiske, de oudste van de familie Tok

En zo kwamen wij op het idee om weer eens wat geks te doen. Dina vroeg of zij, de vier witten, mee mochten doen met het grapje en tot mijn verbazing zei Wiske, die altijd heel serieus en streng is, dat ze al een plannetje had en dat de vier D's daar de hoofdrol in mochten spelen. Duna keek een beetje benauwd, maar ze vond het toch wel mooi dat ze mee mocht doen. 

Er werd druk overlegd over Wiske's plan en iedereen was het met haar eens dat het lollig was. 

Wie er tussen genomen zou worden? De hele familie Tok was aanwezig geweest bij het overleg, dus het moest iemand anders zijn. En wie is er dan om voor de gek gehouden te worden? 

Juist ja, ma Tok! 

Wij keken even of ze niets gehoord

4 grote eieren in het nachthok van Soestdijk

kon hebben, want als het mooi weer is zit zij soms op haar terras boven en aan haar oren mankeert nog niets. Toen we haar hoorden niezen in haar huis wisten we dat dat wel goed zat. En zo begonnen we met de voorbereidingen voor ons plan. 

De volgende dag hoorden we ma Tok de tuin in komen, waar zij hartelijk werd begroet door Dana, Dina, Donna en Duna. Ze ging eerst naar het nachthok van Soestdijk, waar zij altijd de door de vier witten gelegde enorme eieren verzamelt. Ze bedankt ze altijd uitbundig, meestal liggen er drie en soms vier eieren in de

Wiske en de 4 witte hennen

bodembedekking. 

Die morgen lagen er maar twee, maar ook dat kwam wel eens voor, dus ze had nog niets in de gaten. De morgen daarop lagen er weer maar twee eieren en de dag erna lag er maar één. "Zijn jullie een beetje van de leg? Jullie zijn toch niet ziek hè?" vroeg ze. De witte dames liepen gewoon rond te scharrelen, dus ma Tok dacht dat het wel weer goed zou komen. De dag daarop lagen er weer twee eieren en de dag daarna helemaal geen. 

Toen werd ma Tok wantrouwig, ze ging achterin de tuin kijken of daar misschien eieren waren gelegd, maar ze vond niets. 

De dag daarop lag er weer niet één ei en toen ging ma Tok echt zoeken.

grote witte eieren in de grote schuur

Overal waar wij konden komen keek ze en eindelijk vond ze, helemaal achterin de grote schuur, een hele berg grote witte eieren. 

De witte hennen stonden in de open schuurdeur te kijken naar haar en ze lachten zich een kammetje toen ze haar gezicht zagen. Wij kwamen er ook bij staan om te lachen en toen had ze door dat ze ertussen genomen was. Ze lachte vrolijk met ons mee en zei dat we dat leuk hadden bedacht. 

Maar die avond deed ze de deur van de grote schuur bijna dicht, zodat er geen kip meer in zou kunnen. 

"Gewoon voor de zekerheid," zei ze.