Ochtendhandel (slot)

Tsaar Nikolaas:

Ik bleef me maar afvragen wat er aan de vleugel was geweest in mijn rijk.

Wendy ziet er weer goed uit

Wendy gaat er steeds beter uitzien en Yneke is ook weer rustig. Alle reden om weer gewoon mijn gang te gaan, zou je denken. Maar ik wilde toch weten wat er was gebeurd, dat hoort de leider bij te houden, want van geschiedenis kun je leren. 

Ik ging naar Angelique, die staat het dichtst bij Wendy omdat ze altijd samen in de grote struik slapen. Maar zij wilde niets zeggen, omdat ze geheimhouding had beloofd, zoals ze kakelde. 

Ik keek naar Yneke, die rustig aan het scharrelen was achter in de tuin. Ik vroeg haar wat er nu aan de vleugel was geweest en of alles nu weer goed was. Op mijn eerste vraag wilde ze niet antwoorden, maar ze bevestigde dat de onrust

Yneke is rustig aan het scharrelen

was geweken. Voor een antwoord op mijn vraag moest ik maar naar degene gaan die de oorzaak was geweest van de problemen, ik wist vast wel wie dat was. 

En ja, natuurlijk wist ik dat en ook dat ik met haar zou moeten kakelen om de lucht weer te klaren. 

Zo stapte ik op Wendy af, die er eerst vandoor ging, zogenaamd omdat ze een eitje moest leggen, maar omdat ze dat al een hele tijd niet meer heeft gedaan geloofde ik haar niet. Ik volgde haar het Tok-huis in en vroeg haar wat er was gebeurd de laatste tijd, waardoor ze er zo slecht had uitgezien en hoe het kwam dat het nu weer beter met haar ging. Wendy keek bedremmeld en ze durfde niets te kakelen tot ik haar geruststelde met de woorden: "Kom op, meid, het is nu toch allemaal weer goed,

de tsaar op weg naar het Tok-huis, achter Wendy aan

dus ik ben niet boos op je." 

"Echt niet?" vroeg ze met een angstige blik, "het is wel heel erg wat ik heb gedaan." Na haar verzekerd te hebben dat ik niet boos zou zijn begon ze haar verhaal. Dat de halsbandparkiet haar een keer vroeg in de morgen een sigaretje had aangeboden achter in de tuin en dat het haar stoer had geleken om dat eens te proberen. En dat hij toen telkens was teruggekomen om haar sigaretjes te verkopen en dat er later ook joints waren verhandeld. "Wat wilde hij ervoor terug hebben, voor die joints?" vroeg ik nieuwsgierig. "Eivoer of gewoon eten uit onze voerbak," piepte

Wendy moet haar verhaal vertellen aan de tsaar

Wendy kleintjes. Ze vertelde dat Angelique haar een keer had betrapt en dat zij had beloofd het niet door te vertellen. Maar toen had Yneke een keer in de struik geslapen en zij had de handel ontdekt en het aan ma Tok verteld. En die had alle gaatjes van het net dichtgemaakt, zodat de parkiet niet meer in de tuin kon komen. "En nu komt hij niet meer terug, hij was heel erg boos op mij," kakelde Wendy zachtjes. 

Ik begreep dat de hennen het probleem zelf hadden opgelost zonder mijn hulp. Dat vond ik knap van hen, maar ook best een beetje vervelend. Nu kon ik niet met de eer strijken. 

Maar het belangrijkste

de tsaar doet een mededeling over ma Tok

was dat Wendy van haar verslaving was verlost en dat ze er weer goed uitzag. 

Ik ben blij dat alles nu weer in orde is in de tuin, want Ma Tok gaat een hele poos weg heeft ze gezegd. 

Mevrouw Anna Marie komt weer voor ons zorgen. 

Omdat het de tweede keer is dat ze dat doet gaan we haar tante Tok noemen als ze dat goedvindt.

Ma Tok: De tsaar heeft gelijk, ik ga weer een poosje naar de andere kant van de wereld, dus dit is voorlopig het laatste verhaaltje van de familie Tok. 

Als ik weer terug ben pak ik de draad weer op.

Ochtendhandel (4)

Wendy:

Ik begreep er niets van toen mijn vriend de halsbandparkiet boos aan het kwetteren was in de grote boom.

de halsbandparkiet vliegt boos weg (foto internet)

Ik keek omhoog en zag dat hij een pakketje voor mij had, dus ik vroeg hem waarom hij niet naar beneden kwam. "Kom jij maar naar boven als je denkt dat je dat kunt," riep hij nijdig. Ik kakelde dat ik niet zo hoog kon vliegen, dus dat dat niet zou gaan. "Nou, ik kan ook niet meer bij jou komen," tetterde hij. Ik keek nog eens goed en toen zag ik dat hij gelijk had: alle openingetjes tussen het net en de muur waren dichtgemaakt. 

Angelique en Wendy samen in de struik

Nu begreep ik pas wat ma Tok had gedaan toen ze op de ladder was geklommen. "Hoe moet het nou?" kakelde ik verschrikt. Ik had juist zo'n zin gehad in een lekkere joint en nu kon dat niet doorgaan. "Bekijk het maar met je zootje, ik zoek wel een andere afnemer," riep de parkiet en hij vloog weg. 

Wat moest ik nu doen? Ik besloot eerst maar eens uit te zoeken wie mij had verraden. Zou Angelique dat hebben gedaan? Ik kon het niet geloven, zij had mij echt beloofd dat ze dat niet zou doen. Ik ging weer op mijn plekje in de struik zitten, vlak naast haar. Ze werd net wakker en ik viel meteen maar met de deur in huis. "Heb jij mij

Angelique is opgelucht

verraden aan ma Tok?" kakelde ik. "Nee, natuurlijk niet, ik had toch beloofd dat niet te doen," antwoordde ze. "Maar ze heeft alle gaatjes dichtgemaakt en nu kan de parkiet niet meer in de tuin komen. Hij was boos en nu komt hij niet meer terug." Angelique slaakte een zucht van verlichting en kakelde dat zij eigenlijk blij was dat ik nu wel moest stoppen met dat ongezonde gedoe, zij had zich echt zorgen gemaakt om mij. "Maar wie heeft het dan aan ma Tok verteld?" vroeg ik. Angelique kakelde dat zij het wel wist maar dat ze dat liever niet vertelde, omdat de kip in kwestie er ook niets aan kon doen dat zij mijn "verslaving," zoals ze het noemde, had ontdekt. En ik had toch gezegd dat ik kon stoppen als ik dat zou willen? 

Angelique in gesprek met Wendy

"Ja, maar ik wil helemaal niet stoppen!" riep ik boos. 

"Eigenlijk bedoel je dat je het niet kunt," kakelde Angelique en ze keek me doordringend aan. 

Ik ging naar beneden, de tuin in om te wachten op ma Tok, die wormpjes zou gaan strooien. Niet dat ik daar nu zin in had, maar dan had ik tenminste wat afleiding. Ik kon aan niets anders denken dan aan het gelukzalige gevoel na het roken van een joint. Zou ik dan toch echt verslaafd zijn? Dat zou betekenen dat het misschien wel goed was dat er nu een einde aan mijn stiekeme gedoe was gekomen. Ik besloot om niet meer aan het roken te denken en me met andere dingen bezig te gaan houden. Maar

Angelique en Yneke hebben een onderonsje

dat viel nog niet mee. 

Gelukkig kwam ma Tok haar wormpjes-ronde doen, zodat ik wat te doen had. Ik zag dat Angelique met Yneke aan het kakelen was en dat ze allebei naar mij keken. Toen ging mij een licht op: Yneke had vast gezien dat de parkiet in de tuin was gekomen toen zij ook in de struik had geslapen en zij had het aan ma Tok verteld, waarop die de toegang tot de tuin had afgesloten. Ik wist niet of ik Yneke dankbaar moest zijn, maar er zat nu niets anders op dan weer gezond te gaan leven. En blijven hopen dat de tsaar niet achter mijn geheim zou komen.