Hoor wie klopt daar kippen (3)

Xena:

Wij, Xandra en ik, hebben allerlei verhalen gehoord over Daantje en Dirkje en over Geertrui, die hier ook gewoond heeft. 

de beide Geertruitjes

Dat was voor onze tijd, al hebben we Dirkje nog even meegemaakt en Daantje nog een paar jaren. 

Naar aanleiding van Daantjes verscheiden kwamen er veel anekdotes naar boven bij de familie, die deze drie kippen allemaal hebben meegemaakt. 

Wij begrepen dat het toen een dolle boel was hier in de tuin en dat er veel gelachen werd. Ik vind het jammer dat dat nu niet meer gebeurt en daarom hebben Xandra en ik besloten daar iets aan te gaan doen. 

We zitten elke avond samen in Soestdijk en voordat we gaan slapen kakelen we altijd nog een poosje. Die tijd gebruikten we nu voor het bedenken van iets grappigs, maar dat viel nog niet mee.

Xandra:

U hebt het al van Xena gehoord, dat wij graag iets meer lol in het leven in de Tok-tuin wilden brengen. 

Daantje en Dirkje

Ik heb begrepen dat de drie ondeugden daar heel goed in waren, maar voor ons geldt dat niet. We hadden wel bedacht dat we iets heel geks moesten bedenken en dat het niet moest lijken op een grap van Daantje, Dirkje of Geertrui. 

Hadden wij maar net zo'n lollige geest als die kleintjes. 

Voorlopig wisten we geen van beiden iets te bedenken, maar we bleven ons best doen. 

Xena en Xandra:

Omdat wij iets hadden bedacht dat wij niet zelf zouden kunnen uitvoeren besloten we de hulp in te roepen van één van de kleine kipjes, die we dan maar in ons complot moesten betrekken.

Wie van de hennen ziet er onschuldig genoeg uit?

We keken de tuin rond om te zien wie daarvoor het meest in aanmerking zou komen. 

Het moest iemand zijn die niet zo snel verdacht zou worden, iemand met een lief karakter, die toch mee zou willen en durven doen.

We kakelden er een hele avond over, zolang zelfs dat we pas heel laat gingen slapen. En daardoor werden we ook veel later dan anders wakker, zó laat zelfs dat de buitenkipjes ons kwamen wekken. 

Dat was nog nooit gebeurd. 

En op dat moment wisten we ineens wie we zouden vragen om mee te doen met ons grapje. 

U mag zelf alvast gaan raden wie het was, want omdat het verhaal te lang gaat worden vertellen wij volgende week verder.

Hoor wie klopt daar kippen (2)

Quinoa:

We begrepen er allemaal niks van, van dat rare getik tegen het deurtje van het Tok-huis.

Nikolaas controleert of er een tak tegen het deurtje tikt

De tsaar had gezegd dat er vast een verklaring voor zou zijn en hij ging op onderzoek uit, zoals hij beloofd had. Eerst keek hij of er soms een tak door de wind tegen het deurtje werd geblazen, maar er zijn daar helemaal geen takken, dat had ik hem zo ook wel kunnen vertellen. Omdat ik ook nieuwsgierig was ging ik een kakeltje maken met Wendy, die in de struik slaapt 's nachts. Ik vroeg of zij misschien iets had gemerkt, maar ze antwoordde dat ze dat echt niet had kunnen horen of zien omdat zij altijd helemaal aan de andere kant van de struik zit. Ik moest het maar eens aan Ariane of Alexia vragen, die zitten altijd veel lager en dichter bij het Tok-huis. Dus ik ging naar de twee zusjes toe en vroeg hen of zij

Alexia en Ariane samen in de struik

in de nacht wel eens iets vreemds hoorden of zagen. "Natuurlijk niet," kakelden ze, "in de nacht hebben wij onze ogen dicht en we horen ook niks omdat we dan slapen." Daar kwam ik dus niet verder mee. Amalia hoefde ik niets te vragen, die is zo hooghartig dat ze zich ver boven ons allemaal verheven voelt. En Angelique zit altijd in de buurt van Wendy dus die zou ook niks gezien of gehoord kunnen hebben. Ik ging naar mijn vader de tsaar en bracht verslag uit van mijn onderzoek. 

"Dat heb je knap gedaan," prees hij, "ik had het zelf niet beter kunnen bedenken." 

Quinoa en vadertje tsaar hebben een kakeltje samen

Maar nu wisten we nog niks. Ik vroeg hem of ik de volgende nacht ook in de struik zou gaan zitten, ik zou dan op kunnen letten of en wat er zou gebeuren. "Tja," kakelde de tsaar, "ik zou dat het liefste zelf doen, maar ma Tok vindt het niet goed dat ik buiten slaap omdat ik dan te vroeg ga kraaien." Dat was precies de reden dat ik mijzelf had aangeboden als spion. Nikolaas keek een beetje bedenkelijk maar uiteindelijk moest hij toegeven dat dit de enige mogelijkheid was om achter het mysterie te komen. 

Dus die avond ging ik in de struik zitten en toen ma Tok de deur van het Tok-huis kwam sluiten telde ze niet vijf maar zes kippen in de struik. Omdat ze zag dat de tsaar binnen zat deed ze de deur dicht en ging het mensenhuis weer in. Ik vond het helemaal niet fijn dat ik nu niet meer naar binnen kon, wie weet wat er voor enge dingen

Quinoa (vooraan) ook in de struik

konden gebeuren hier buiten. 

Ik had een klein beetje spijt van mijn dappere aanbod om buiten te gaan zitten, maar ik had deze taak op mij genomen en nu zou ik haar volbrengen ook. Ik zat doodstil alsof ik sliep om een eventuele boef op een dwaalspoor te brengen, maar ondertussen hield ik mijn ogen wijd open. 

En wat ik toen zag: u zult het niet geloven als ik het vertel. 

Maar dat doe ik nu nog niet, eerst moet ik het aan vadertje tsaar melden, zodat hij de eerste is die weet hoe dat rare geklop op het deurtje kon gebeuren. 

Dus u moet nog een weekje wachten op de oplossing van het raadsel. 

Dat spijt me voor u, maar ik heb Nikolaas beloofd dat ik mijn bevindingen direct de volgende morgen aan hem zou vertellen. En ik kom mijn beloften altijd na.

In memoriam: Willeke

Ma Tok:

Willeke kwam bij de familie Tok samen met haar zusje Wendy. 

Willeke en Wendy samen in de Tok-tuin

Het was mei 2022 en ik was zonder pa Tok bij Hoogendoorn geweest, wat tot gevolg had dat deze twee dametjes met mij meekwamen. Ik had de verleiding van hun schattige gezichtjes niet kunnen weerstaan en pa Tok was er niet bij om mij tegen te houden. 

De beide meisjes voelden zich al snel thuis in de Tok-tuin. 

Vier maanden later kwamen er vijf nieuwe kipjes bij. U raadt het al: ik was weer alleen naar Hoogendoorn geweest en daar zat dit vijftal bij de zogenaamde "bofkipjes", kipjes die

de 5 bofkipjes

een nieuw huis zochten nadat hun vorige eigenaar niet langer voor hen kon zorgen. Willeke vond vooral Angelique erg leuk, dat leek bijna een tweelingzusje van haar, alleen haar staart was anders. Willeke had een gewone staart en Angelique een bolstaart. Willeke was een Antwerpse baardkriel en Angelique is een Grubbe baardkriel, net zoals de tsaar dat is. 

Willeke was altijd al wat ziekelijk, ze had een keer een luchtweginfectie, die ze met een beetje hulp goed had overwonnen. 

Willeke in de doos

Later kreeg ze dezelfde klachten nog een keer, ze haalde hoorbaar adem en ze at en dronk niet, bleef stil in haar hoekje zitten. Ik nam haar mee naar boven, waar ze in een lekker warme doos mocht zitten. Gelukkig werd ze toen ook weer beter en keerde ze terug naar de Tok-tuin. 

Toen ik terug was van mijn vakantie zag ik dat Willeke weer niet lekker was, ze zat bol en ze at weinig. Ik nam haar mee het mensenhuis in en zette haar in een konijnenhok in de keuken waar het lekker warm was. Daar knapte ze een beetje van op, maar omdat haar oogjes dicht zaten nam ik haar mee naar de dierenarts, die haar antibiotica en oogzalf gaf. 

Ze heeft vanaf die tijd haar leven in de keuken doorgebracht. 

Omdat ze nog wel at had ik nog

Willeke in het konijnenhok in de keuken

hoop dat ze beter zou worden, maar dat was niet het geval. 

Haar ziekte was chronisch geworden en ze zou altijd besmettelijk blijven, zodat ze nooit meer terug zou kunnen naar haar geliefde tuin. 

Toen heb ik met pijn in mijn hart de beslissing genomen haar te laten inslapen bij de dierenarts, omdat ziek blijven en nooit meer naar buiten kunnen geen goed kippenleven is.

Ik mis haar gescharrel en genies in de keuken, maar ik weet dat ik het juiste heb gedaan.

Wendy heeft gelukkig vriendschap gesloten met Angelique, die haar troost nu haar zusje er niet meer is.

Vaarwel lief kipje, we zullen je nooit vergeten.

Droevige mededeling

Ma Tok:

Met pijn in mijn hart moet ik u meedelen dat ons lieve kipje Willeke is ingeslapen bij de dierenarts.

De familie Tok is in rouw gedompeld. 

Aanstaande vrijdag kunt haar "In memoriam" aanstaande lezen.

Hoor wie klopt daar kippen (1)

Pavlova:

Er is iets vreemds aan de vleugel in het Tok-huis.

de stok naast het kleine deurtje

Of eigenlijk is het buiten het huis, maar wel er vlakbij. 

Elke avond als wij allemaal lekker knus op onze stokken zitten te suffen voordat we in slaap vallen worden we opgeschrikt door getik op het deurtje aan de zijkant van het huis. Dat deurtje zit dicht, daar zorgt ma Tok voor, anders zou het veel te koud worden bij ons. En de tsaar zou dan ook veel te vroeg met kraaien beginnen, omdat hij door dat deurtje naar buiten zou kunnen gaan in de ochtend. 

De eerste keer dat wij het hoorden zat ik naast het deurtje op de stok. Ik schrok ervan en eerst dacht ik dat ik gedroomd had, maar even

Lisa hoorde het ook

later hoorde ik het weer. Het leek wel alsof er iemand naar binnen wilde komen. Ik keek om mij heen of de anderen het ook hadden gehoord. Odette zat rustig te slapen, zij is al heel oud en ze hoort niet meer zo goed, maar Lisa, die nog jong is, keek mij aan en fluisterde: "Hoorde jij dat ook?" Ik knikte en we wachtten samen of het zich zou herhalen, maar dat was niet zo, dus we gingen maar slapen. De volgende avond hoorde ik het weer: "Tik, tik, tik," en even later nog een keer. Ik keek weer naar Lisa, maar die zat nu aan de andere kant van het huis en zij sliep al. Trui daarentegen keek verbaasd naar het deurtje en toen naar mij. "Ja," fluisterde ik, "ik hoorde het ook." "Wat raar," fluisterde Trui terug en

en Trui ook

toen ik vertelde dat ik het gisteren ook gehoord had werd ze nieuwsgierig, net zoals ik trouwens, ik wilde ook wel eens weten wat dat geklop betekende. 

De tsaar zat te suffen, hij had het niet gehoord, maar hij werd wakker van ons zachte gekakel. "Slapen gaan, meisjes, het is al laat en donker," kakelde hij en omdat het toen weer stil bleef buiten deden we dat maar. 

Overdag dacht ik er niet meer aan, maar die avond hoorde ik het weer en Trui ook. We keken om ons heen of er nog meer kippen wakker waren en zagen Quinoa luisterend haar kop omhoog doen. "Hoorden jullie dat?" vroeg ze en wij, Trui en ik, knikten. "Wat hebben jullie toch steeds," kakelde de tsaar, "het is nacht en dan moeten we slapen om nieuwe krachten op te doen. 

de tsaar zit bovenop de hordeur

"Ja maar," kakelde Quinoa, maar Nikolaas keek haar boos aan en toen deed ze haar ogen maar dicht. Bovendien was het weer stil geworden, dus er zat niets anders op dan de tsaar te gehoorzamen. 

En de volgende nacht? 

Ja, toen hoorden wij het weer en nu waren er meer kippen wakker en wat belangrijker was: ook de tsaar hoorde het, terwijl hij er ver vandaan bovenop de hordeur zat. 

"Wat is dat voor getik," vroeg hij aan mij, omdat ik vlakbij het deurtje zat, "doe jij dat, Pavlova?" 

"Nee, ik doe niks, maar ik hoor nu al een paar avonden een geluid

Pavlova begrijpt het niet

alsof er op het deurtje wordt geklopt." 

"Daar is vast een logische verklaring voor," kakelde Nikolaas "en nu gaan we slapen, want het is weer stil. Ik zal morgen een onderzoek instellen en dan zal alles wel duidelijk worden." 

Nou, dat hoopte ik ook, maar ik was er helemaal niet gerust op. Stel je voor dat die grote rode kater toch kans had gezien weer in de tuin te komen, ondanks de afsluiting van de schilder. Dan zouden wij echt in gevaar zijn en de kipjes in de struik helemaal, die hebben geen huis om zich heen. Ik durfde bijna niet te gaan slapen maar na een poosje sukkelde ik toch weg. En de volgende morgen zag alles er nog gewoon uit zoals altijd.