Gehoorzaamheid

Lisa:

Ma Tok was een paar dagen weg. 

Wendy kijkt vol verwachting naar de wormenstrooier

Dat was op zich niet erg, maar ze had ons van tevoren niet gewaarschuwd en dat vinden wij niet prettig. We weten altijd graag waar we aan toe zijn in plaats van zomaar ons eten en drinken te krijgen van iemand anders. Mevrouw Marit zorgde heel goed voor ons, daar heb ik niets over te klagen. Vooral op de tweede dag dat ma Tok er niet was was het hier groot feest. Mevrouw Marit had namelijk een mensenkuiken meegebracht naar de Tok-tuin en die jongen gaf ons heel veel meelwormpjes. Wendy ging die lekkere dingen zelfs uit zijn hand opsnavelen, dat vond ik toch een beetje eng. Het resultaat was wel dat zij extra veel wormpjes kreeg, maar dat gun ik haar graag, zij is altijd lief en aardig. 

schuilen voor de regen

Waar ma Tok naartoe is geweest? Ze vertelde dat ze een onverwachte vakantie van twee dagen had gekregen. Nou, ik vind dat maar stom, zo onverwacht zal het toch niet geweest zijn denk ik. Als ze naar dat hele verre land gaat vertelt ze ons altijd lang van tevoren dat ze er een poosje niet zal zijn, dan kunnen wij ons daarop voorbereiden. 

Maar goed, ze is weer teug, dus genoeg hierover. 

Het is gelukkig weer mooi zomerweer, dat is beter dan de regen die er een paar dagen steeds was. Dan moeten we telkens schuilen in de ren van Soestdijk of

Zaza luistert nooit naar de tsaar

in het Tok-huis. Wel gezellig, maar ik loop liever buiten te scharrelen. De gezelligheid is meer voor de late avond, als het donker wordt. Dan gaan wij allemaal naar binnen, het Tok-huis in. 

Zaza is meestal de laatste, zij wacht tot de tsaar een paar keer heeft gekraaid dat het stok-tijd is en dat iedereen NU moet komen. Jaja, omdat hij het kakelt zeker! Ik zit meestal al op de stok als hij begint te kraaien, maar Zaza wacht expres tot Nikolaas een beetje nijdig wordt omdat ze niet luistert. Als ze dan eindelijk door de deur naar binnen slentert geeft ze mij wel eens een knipoog, waaruit ik opmaak dat ze de tsaar gewoon een beetje aan het pesten is. Zaza is sowieso de ongehoorzaamste van de hele familie Tok. Ze gaat haar eigen gang, loopt meestal de andere kant

Quinoa probeert te broeden in het Tok-huis

op dan de anderen en ze rent weg als ze geroepen wordt. Ik weet niet of dat hoort bij haar ras, zij is de enige Araucana hier, dus we kunnen het niet vergelijken met rasgenoten. Ik denk dat het gewoon haar karakter is, ze vindt het lollig als de anderen haar niet begrijpen, vooral als dat de tsaar betreft.

Quinoa doet soms een poging om te broeden, maar dat gaat niet door, het is al veel te laat in het jaar om nu nog kuikens te krijgen, die zijn dan nog niet bestand tegen de kou als die komt. De beste tijd om te broeden is in mei, dan kunnen de

onverwachte gezinsuitbreiding bij mevrouw Angelique

kleintjes goed in de veren zitten voordat het herfst wordt. 

Natuurlijk weet Quinoa dat ook wel, maar zij wil zó graag dat ze er voor het gemak maar even niet aan denkt. 

Gelukkig steekt ma Tok er een stokje voor en gaat het niet zoals bij mevrouw Angelique, die er weer eens is tussengenomen door een van haar hennen. 

Het resultaat is prachtig, dat wel, maar het was niet de bedoeling. 

Maar bij mevrouw Angelique gebeuren dat soort dingen eigenlijk standaard, hahaha.

De eerste morgen

Lisa:

Er zijn zomaar vier nieuwe kippen bij onze familie komen wonen. 

Ze verblijven voorlopig nog in Soestdijk omdat ze erg angstig zijn. 

de 4 nieuwe geredde legkippen net na aankomst

En zielig zijn ze ook. 

Ik heb nog nooit zulke lelijke hennen gezien, ze hebben allemaal kale plekken en nauwelijks een staart, er steken gewoon een paar half afgekloven veren uit hun kont, excusez le mot. 

En mager zijn ze ook. 

Ma Tok heeft ze gehaald bij Red een legkip, dat is een stichting die kippen uit een legschuur opkoopt om te voorkomen dat ze in kratten worden gepropt en dan na een lange reis in de soep gaan. Vreselijk! Wat kunnen mensen toch wreed zijn. Ik ben blij dat deze vier nu bij ons in de tuin zijn gekomen, hier kunnen ze tot rust komen en

kaal en mager

aansterken en ook nieuwe veren krijgen. Ik hoorde van ma Tok dat ze wel eieren hadden gelegd op hun eerste morgen hier. Ik weet dat ma Tok liever heeft dat ze daar nog even mee wachten tot ze weer gezond zijn, maar als er een ei komt moet het gelegd worden, daar doe je niks aan. Of ze ook namen hebben gekregen? Natuurlijk, wat dacht u dan? 

Ze heten Dana, Dina, Donna en Duna Tok. Ma Tok kan ze nog niet uit elkaar houden, maar dat komt wel als ze wat meer zichzelf zijn geworden, zegt ze. De eerste avond bleven ze bang bij elkaar in de ren zitten, ze hadden niet door dat er bovenaan de trap een fijn nachthok op hen wachtte. Ma Tok vond het veel te koud beneden voor hen, vooral omdat ze nog niet veel veren hebben, en zo begon zij het moeilijke werk om de nieuwelingen naar boven te brengen. 

in het nachthok voor de eerste overnachting

Omdat de ren van Soestdijk niet zo hoog is dat een mens erin kan staan moest ze kruipen om bij de meiden te komen, wat een paar onparlementaire woorden opleverde. Na een hele poos had ze er eindelijk één in het nachthok gezet. Die kip begon meteen te eten uit de voersilo die daar klaarstond. En nu moet u niet denken dat de andere drie achter de eerste aan gingen, nee, die moesten ook allemaal worden gevangen door ma Tok, die na de laatste in het nachthok te hebben gezet, verzuchtte dat zij morgen vast blauwe knieën zou hebben. Ze had het erover dat ze kniebeschermers ging kopen, dat lijkt mij een goed plan. 

2 grote eieren van de nieuwe kippen en 4 kleintjes

Maar hopelijk hebben de dames snel geleerd dat ze zelf via de trap in hun nachtverblijf kunnen komen. "Ik leer ze later wel dat ze op de stok kunnen slapen, nu moeten ze eerst maar eens goed uitrusten van alle belevenissen van deze dag," zei ma Tok toen ze het mensenhuis weer inging. 

Toen het luikje van het nachthok bovenaan de trap weer was geopend de volgende morgen duurde het nog even voordat de vier D's naar beneden kwamen, maar na een tijdje hadden ze de weg naar de ren toch allemaal gevonden. 

De tsaar kwam bij hen kijken. 

De tsaar kijkt bij zijn nieuwe dames

Hij haalde zijn snavel op en kakelde dat hij de vier niet echt mooi vond, maar dat hij hoopte dat dat zou verbeteren nu ze in zijn koninkrijk waren komen wonen. 

Hij stelde zich voor aan de angsthaasjes met: "Goedemorgen dames, ik ben Tsaar Nikolaas, ik ben de baas hier in de tuin. Ik heet jullie van harte welkom en ik hoop dat jullie hier een fijn leven zullen hebben." 

Dat vond ik erg aardig van hem en ik stelde me ook voor. 

grote Xena schuifelt voorbij

De nieuwe meisjes kakelden niets terug, ze keken met grote angstogen naar Xena, die voorbij
kwam schuifelen met haar grote bevederde poten. 

"Wees maar niet bang voor haar, ze is heel lief," fluisterde ik ze toe. 

Het gaat vast nog weken duren voordat ze los in de tuin kunnen gaan lopen scharrelen. Maar ze zijn alvast op hun nieuwe plek, waar ze lekker kunnen bijkomen van alle narigheid.

Een boom planten

Lisa:

Ma Tok heeft een boom geplant in de Tok-tuin.

de dode roos met de lekkere sprietjes

Nou ja, een boom ..., een heel klein boompje. 

Als alles goed gaat zal hij wel groter worden. Hij staat op de plaats waar de dode roos stond, u weet wel, waar die lekkere groene sprietjes bij stonden, die door Zaza werden opgegeten, waardoor ze vast kwam te zitten. 

Om dit boompje heen heeft ma Tok geen gaas gezet. Dat is niet nodig omdat het een naaldboompje is en wij lusten geen naalden. We proberen er nu en dan wel aan te pikken, mar lekker is het niet. 

Ik moet zeggen dat het wel een verbetering is na die dode struik met gaas eromheen, dat was echt

het gegraven gat

geen gezicht. 

Ma Tok had ons eten en drinken gegeven en de zitstokken schoongespoeld, we hadden lekkere wormpjes gegeten en ook nog wat slabladeren, die over waren. Kortom, we waren weer helemaal verzorgd en we scharrelden gezellig rond, toen ma Tok de roos verwijderde. De omheining had ze de dag ervoor al weggehaald. 

Daarna ging ze een gat graven. Daar waren wij natuurlijk als de kippen bij, als er gegraven wordt komen er bijna altijd wormen tevoorschijn. Dat was deze keer ook het geval, een paar van ons renden rond met een vette regenworm in hun snavel. Trui had er één te pakken die echt heel groot was en tot mijn verbazing floepte die zomaar naar binnen. Ma Tok

het mini boompje

griezelde ervan, maar ik was een beetje jaloers. 

Toen het gat diep genoeg was ging ma Tok het mensenhuis in en even later kwam ze naar buiten met een plantenpot, waarin het boompje stond. Het was jaren geleden een mini-kerstboompje geweest, het had in de kamer gestaan met heel kleine lampjes erin en daarna op het balkon. 

Ma Tok begon de pot te verwijderen, wat niet gemakkelijk ging, de wortels van het boompje waren er doorheen gegroeid en ze wilde die wortels niet kapot maken. Ze knipte met een schaar de buitenste pot kapot, maar er bleek nog een kleinere pot in te zitten.

het boompje staat

Die moest ook weg. 

En ma Tok begon te mopperen toen daarin nóg een potje zat. Ze had er heel wat werk aan, maar met behulp van wat water kreeg ze eindelijk alle drie de potten van de kluit af. 

Ze wilde het boompje in het gegraven gat zetten, maar door ons gezoek naar wormen was dat weer half dicht gegaan, zodat ze eerst weer moest graven. U begrijpt dat dat met enig gefoeter gepaard ging maar eindelijk stond het kleine ding op zijn plaats. De uitgegraven aarde werd weer terug geschept en het boompje kreeg een hele sloot water om te drinken. 

het nieuwe boompje is nog erg klein

Ma Tok veegde de tuin nog een beetje aan en toen vond ze het wel mooi genoeg. 

Hijgend en puffend ging ze weer naar binnen. 

Ik moet kakelen dat het er best grappig uitziet zo in onze tuin, vindt u ook niet? 

Al moet het kleintje nog wel flink gaan groeien, anders struikelen Xena en Xandra er nog over.

Een greep naar de troon?

Lisa:

U weet het vast nog wel van het vorige verhaaltje, het raadsel van het vreemde gekraai in de tuin.

Yolanthe mag de oplossing van het raadsel vertellen

Yolanthe had iets gezien wat alles zou verklaren, ze had het aan de tsaar verteld, maar verder aan niemand. Wij tastten dus nog in het duister toen de volgende morgen het schorre geluid weer uit de tuin klonk terwijl wij allemaal, inclusief Nikolaas, nog opgesloten zaten. 

Ik kon mij niet meer bedwingen en vroeg de tsaar of hij het mysterie uit de doeken wilde doen. Hij keek me aan en kakelde dat we vandaag allemaal de oplossing zouden horen. Yolanthe zou het mogen vertellen, want zij had het ontdekt. Maar het zou pas aan het licht mogen komen als we allemaal buiten zouden zijn, want de nu al vrij rondlopende kippen moesten het ook horen. Bij die woorden gaf hij Yolanthe een knipoog. Die begon helemaal te glimmen van trots, ze keek een beetje uit de hoogte naar

Xandra loopt snel naar achteren in de tuin

ons. Nu is ze van nature nogal met zichzelf ingenomen, dus veel verschil maakte dat niet. 

We waren allemaal ongeduldig aan het wachten op ma Tok, die juist op deze dag nogal de tijd nam voordat ze naar ons toe kwam. Toen we haar eindelijk in de tuin hoorden praten tegen Xandra, die ze uit Soestdijk tilt elke morgen, werden we zo ongedurig dat we met ons allen vlak voor de deur gingen staan om maar zo snel mogelijk naar buiten te kunnen. Het duurde nog een hele poos, we hoorden Xandra met een noodvaart langs onze deur rennen om achter in de tuin haar poep te laten vallen. Dat is best netjes van haar, ze legt die enorme keutel niet op de stenen

Nikolaas kraait een paar keer achter elkaar

maar in de aarde, zodat ma Tok er niet in zal trappen. En wij ook niet. 

Maar goed, ik zou u vertellen wat er gebeurde nadat ma Tok ons uit ons huis had gelaten. 

We waren zo nieuwsgierig dat we ons zelfs geen tijd gunden om de dagelijkse meelwormpjes op te snavelen. De tsaar kraaide een paar keer achter elkaar, om ons opmerkzaam te maken op het verhaal van Yolanthe. Dat was volkomen overbodig, want we stonden allemaal al om haar heen, om haar oplossing van het geheim te horen. 

"Dames," kakelde Nikolaas, "Yolanthe heeft jullie iets te vertellen. Het zal niet voor iedereen leuk zijn, maar het moet toch bekend gemaakt worden." 

Yolanthe vertelt haar verhaal

Yolanthe ging nog rechterop staan dan ze normaal al doet en begon met een luid "Ahum." 

Daarna vertelde ze dat wij in ons huis al een aantal dagen gekraai in de tuin hadden gehoord, terwijl er toch maar één haan aanwezig was en die had niet buiten gelopen. 

Ik keek om mij heen en zag Amalia langzaam naar achteren schuiven, ze probeerde zich te verschuilen achter Xena, maar die gaf haar een duwtje, waardoor ze juist midden in de aandacht kwam te staan. Yolanthe keek naar haar en kakelde: "Ja, Amalia, ik heb het gezien door het raam van ons huis: jij was aan het kraaien toen de anderen niet keken. Het leek nergens naar, dat schorre gekraai, maar wij waren er toch door in de war gebracht." 

Amalia

Dat had ik niet zien aankomen, hoewel Amalia best een beetje bazig is. 

Maar dat ze een greep naar de troon zou doen? 

Nee, dat had ik niet achter haar gezocht. 

En de anderen ook niet, bleek later toen we er met ons allen over nakakelden. Wat haalde ze zich in haar kop, zou ze echt onze tsaar van de troon willen stoten en zelf de baas worden in de Tok-tuin?

Volgende week hoort u hier meer over, dan komt Amalia aan het woord, of ze dat nu wil of niet.

Broeden of niet broeden, dat is de kwestie

Lisa:

Op de foto hierboven ziet u mij zitten op eitjes in het hondenhok. 

de 5 broedeitjes in de bench in het Tok-huis

Dat die eitjes van een fokker kwamen en dat het hok voor een hond was bedoeld maakte mij niets uit. Wat ik wel vervelend vond was dat ma Tok iets onder de eitjes legde omdat de kalkeitjes niet goed warm waren geworden, toen was ik helemaal uit mijn trance en vloog ik de tuin in. Ik ging gewoon weer op de twee eitjes in het legnest in het Tok-huis zitten, maar toen het donker was geworden zette ma Tok mij met legnest en al in één van de rennen van Soestdijk. Dat vond ik echt geen goede plek dus ik gilde tegen haar dat ik daar niet wilde zitten. Ze ging een bench in het

Lisa zit weer op de stok

Tok-huis zetten met het legnest erin en mij zette ze weer op de eitjes. 

Waardeloos! Ik wil zelf uitmaken waar ik broedt en anders kap ik ermee. Gelukkig kreeg ik het dak van de bench zover open dat ik er doorheen kon en ik ging op de stok zitten, naast de tsaar. Hij keek me goedkeurend aan en kakelde dat wij ma Tok wel eens zouden laten zien dat wij zelf de baas zijn in de tuin. 

De volgende morgen ging ik lekker met de anderen naar buiten. Ma Tok zag de eitjes in het legnest in de bench liggen en zei tegen mij dat ik het dan zelf maar moest weten, dan maar niet broeden; het was wel jammer van de vijf eitjes, maar als een hen niet wil kun je haar niet dwingen, daar was ze eindelijk ook achter gekomen. 

Babette in haar paleis Noordeinde

En zo komt het dat ik nu weer broeds-af ben. 

Wat er verder met de broedeitjes gebeurd is? Ma Tok hoorde van de fokker hoe ze die nog een aantal dagen goed kon houden, misschien werd er nog iemand anders broeds. Maar voor zover ik weet liggen de eitjes nog in de grote schuur, koud en wel.

U bent vast ook erg nieuwsgierig of het ei van Babette is uitgekomen. Dat zal ik u vertellen. 

Ma Tok ging telkens aan het eitje luisteren, maar ze hoorde geen gepiep. Toch spoot ze het ei met wat water om het uitkomen te vergemakkelijken als het kuiken eruit zou willen komen. Het was erg spannend allemaal, gelukkig bleef Babette stoïcijns broeden. 

Op de uitgerekende dag hoorde ma

het eenzame eitje van Babette

Tok nog steeds niets in het ei, ze keek nog een keer met haar lampje en zag dat het wel helemaal donker kleurde, dus het zou niet lang meer moeten duren. Of zou het kuiken overleden zijn in het eitje? Dat zou wel heel zielig zijn voor Babette, die dan drie weken voor niets gebroed zou hebben. 

"We moeten nog maar even geduld hebben," zei ma Tok en ze gaf Babette wat extra meelwormpjes. "Soms duurt het iets langer dan eenentwintig dagen, we laten het eitje in elk geval tot zaterdag liggen, als er dan nog geen kuiken is zal het ook niet meer uitkomen." En zo zit de kleine Babette nog steeds geduldig te broeden en blijft het spannend in de Tok-tuin.

Een gelukkig nieuwjaar toegewenst.

 De familie Tok wenst u allen een mooi en gezond 2022 met veel nieuwe verhaaltjes.

Kaalheid en een dikke worm

Lisa:

We zijn allemaal in de rui. 

Ik heb dat nog nooit zelf meegemaakt, vorig jaar was ik nog te jong en waren mijn veren nog nieuw genoeg. 

Trui zonder staartveren

Mijn zusje Linda kakelde tegen mij dat zij er zelf nog niet echt last van had en ik moet zeggen dat datzelfde voor mij geldt. Maar sommige kippen zien er echt niet uit. Neem nou Trui: je ziet haar dons door haar weinige veren heen. En haar staart is ook bijna verdwenen. 

En Sandra's nek is aan de ene kant helemaal kaal, dat staat echt heel gek. 

Gelukkig is het nog best warm buiten zodat niemand het koud krijgt door haar gebrek aan bescherming. 

Bij de tsaar zie ik nog niets gebeuren. Hij zal toch ook wel

Sandra's kale plek in haar nek

nieuwe veren krijgen? 

LazaRus ging ook elk jaar in de rui heeft mama Pippa mij verteld. 

Ik weet dat niet zo goed meer, ik was nog maar een kuiken toen onze vorige haan overleed, maar als Pippa het kakelt is het waar, zij liegt nooit. 

Ik ben een beetje nieuwsgierig hoe het eruit zal zien als Nikolaas gaat ruien, zijn staart kan hij niet verliezen, want die heeft hij niet, hihihi. 

Ma Tok geeft ons van alles om de rui goed door te komen. Zo krijgen we veel lekkere meelwormpjes, nog meer dan anders en ook van dat heerlijke ei-voer. Verder doet ze vitamines in ons drinkwater, dat

verloren veren in het Tok-huis

vind ik persoonlijk niet echt lekker, maar omdat het goed voor ons schijnt te zijn drink ik het maar gewoon.  Ik wil geen last krijgen van tekorten door zoiets natuurlijks als nieuwe veren krijgen. Er is bovendien niets anders te drinken als ik dorst heb, dus de keus is makkelijk. We zijn ook al een beetje gewend dat er iets door ons water zit, ma Tok geeft ons ook regelmatig een soort kruidendrank door het drinken, waar de luizen dood van gaan als ze ons prikken om ons bloed te stelen. 

Onze eierproductie gaat ook achteruit, we hebben onze energie

voorraad lege doosjes die in het voorjaar gevuld zullen worden

nu vooral nodig voor het maken van een nieuwe jas. Dat is jammer voor de collega's van een dochter van ma Tok, mevrouw Annemieke, die moeten het even zonder onze eitjes zien te redden. Ma Tok zei dat ze nu goed doosjes kunnen sparen, dan krijgen ze na onze winterstop weer volle terug in ruil voor de lege. Vorige week zijn er weer heel veel Tok-eitjes uitgedeeld door mevrouw Annemieke. 

Verder is er vanuit de tuin niet zoveel nieuws te melden. 

O ja, het is een poosje lawaaierig geweest en er kwamen vreemde mannen de tuin in om onze waterslang te gebruiken. Ze legden ook een mega-dikke oranje worm door de tuin heen, die ging van de

de dikke worm in de Tok-tuin

poort naar de grote schuur. Ik heb geprobeerd of hij lekker smaakte, die worm, maar nee hoor, niks aan. Hij was zo hard dat ik er met mijn scherpe snaveltje niet eens doorheen kon pikken om er een klein stukje tussenuit te eten. 

Tsaar Nikolaas kakelde dat het geen worm was maar een snoer waar stroom doorheen gaat en dat het gevaarlijk is om daar in te pikken, je kunt dan een harde schok krijgen en zelfs doodgaan. 

Daar schrok ik van, gelukkig was het niet gelukt om er een gaatje in te maken. 

Maar nu is alles weer rustig en zijn de vreemde mannen weer weg. 

En ik heb geen schok gekregen van die gevaarlijke worm.

Een sluw plannetje

Lisa:

Ik ben verliefd! 

Dat ben ik nog nooit geweest, maar toch weet ik dat dit echte liefde is. 

Linda (rechts) en Linda

En weet u wat nog mooier is? 

Mijn zusje Linda is ook verliefd. 

Op dezelfde haan als ik. 

Dat kan moeilijk anders als er maar één haan in de tuin loopt, zult u opmerken en dan hebt u nog gelijk ook. 

Of wij jaloers zijn op elkaar? Nee, absoluut niet. Als hen weet je gewoon dat je een haan moet delen met de andere kippen, omdat er meestal maar één haan is met meerdere hennen in zijn toom. 

Wij zijn dus verliefd op Nikolaas, onze tsaar. 

Nikolaas en Trui

Of de liefde wederzijds is vraagt u? Dat is een poos nogal een pijnlijk puntje geweest; Nikolaas keek namelijk totaal niet naar ons, hij had alleen maar belangstelling voor Trui. Eerst ook voor Trees, maar die is er niet meer. Het vreemde is dat Trui niet veel van Nikolaas moet hebben, telkens als hij om haar heen danst gaat ze met haar borst vooruit tegen hem opstaan terwijl iedere weldenkende hen weet dat je met je achterkant naar de haan moet gaan staan om hem de gelegenheid te geven zijn kunstje te doen zodat je eitjes bevrucht

de tsaar kan niet meer om Lisa heen

worden. Als iedereen zich zou gedragen zoals Trui zouden er nooit kuikens komen en wij zijn nu juist zo benieuwd hoe die eruit gaan zien met een echte tsaar als vader. 

Dus hadden Linda en ik een plannetje bedacht. We hadden met Trui afgesproken dat zij bij Nikolaas in de buurt zou gaan scharrelen. Dat deed zij meesterlijk, ze ging met haar mooie verenpak vlak voor zijn snavel staan en deed alsof ze iets lekkers zag op de grond. Nikolaas kwam naar haar toe en, zoals verwacht, maakte hij avances naar haar. Met een chagrijnig gezicht liep Trui bij hem vandaan en meteen kwamen Linda en ik naar hem toe. 

Trui kakelt na met Lisa

Ik ging vlak vóór hem staan en Linda plaatste zich achter hem, zodat hij niet weg kon lopen. 

Ik maakte me zo aantrekkelijk mogelijk en ja hoor, toen gebeurde het: de tsaar kon geen weerstand bieden aan mij en hij begon mij te treden. 

Hiep hiep hoera! 

Toen hij klaar was wachtten wij even en daarna deden wij hetzelfde, maar dan andersom. Begrijpt u het niet? 

Deze keer ging Linda vóór Nikolaas staan en ik achter hem. Linda zag er prachtig uit en alweer trapte de tsaar in onze val. 

Wat een pret! 

mooie Trui

Linda en ik liepen blij en gelukkig naar Trui om haar  te bedanken. "Waarom wil jij eigenlijk niet getreden worden?" vroegen wij haar. "Ik weet het niet, het is nog nooit gebeurd bij mij en ik vind het een beetje eng," antwoordde Trui. Wij tweeën stelden haar gerust, we kakelden een poosje met haar en ze leek nu toch wel nieuwsgierig te worden. Ze kakelde dat ze er nog eens goed over zou nadenken, kuikens leken haar toch ook wel leuk en als dit daarvoor nodig was moest het misschien toch maar eens gebeuren. "Meid, het stelt niets voor!" "Het is voorbij voor je het weet!" riepen wij door elkaar. Trui lachte naar ons omdat wij zo eensgezind waren. "Jullie zijn echte zussen," kakelde ze en toen ging ze Soestdijk binnen, om na te denken, zoals ze gezegd had.

Goede wensen

           De familie Tok wenst u, lezers en lezeressen, allemaal fijne kerstdagen 

           en een gelukkig en gezond 2021 toe.

P.S.: vergeet niet het verhaaltje hieronder te lezen over de nieuwe heer en meester 

        voor de familie Tok. Hiervoor moet u misschien even opnieuw naar de Tok-site gaan.

Nog een haantje?

Lisa:

Ma Tok had een probleem nadat Laurel, mijn broertje, was verhuisd naar Stolwijk.

Lisa (zwart/wit) is de grootste

Ze was bang dat er nog een jong haantje was bij de familie Tok. 

Wie dan? 

Ze dacht dat ík een jongetje was, omdat mijn kam en lelletjes zo mooi rood kleurden. En ze leken ook wel groter te worden. 

En ik ben van het begin af aan de grootste geweest van ons drieën, ik ben zelfs groter dan Laurel was toen hij hier vertrok.

En daarbovenop komt dat ik de eerste was die uit het ei kwam, ze zeggen niet voor niets "haantje de voorste."

Lisa als eerste uit het ei

Ik merkte zelf ook wel wat verschil in mijn lijfje, maar ik had toch zeker niet de aandrang om te gaan kraaien. 

Nee hoor, dat laat ik wel aan LazaRus over, die heeft daar de juiste stem voor. 

En de juiste houding ook. 

Nee, ik voelde me steeds onrustiger worden en dan wilde ik naar het plateau om daar te gaan zitten, maar als ik daar zat kreeg ik weer zin om naar buiten te gaan. 

Ik vroeg aan Linda of zij dat ook had, maar zij kakelde dat ze zich nog heel gewoon voelde, zoals 

Lisa (links) met groter roder kammetje

altijd. Ze kakelde wel tegen mij dat ik er anders uit ging zien, meer als een haantje, maar dat ik me niet zo gedroeg, ik sprong niet telkens op haar of op de andere kippen. 

Nee, daar had ik ook helemaal geen zin in, wat heb je daar nou aan? Dat Laurel dat wel had gedaan moest hij weten, hij was nu eenmaal een haantje en haantjes zijn toch een soort van gek. Wie gaat er nu kraaien en op hennetjes springen? Dan moet je toch niet helemaal wijs zijn. 

Dat Laza het ook doet? 

Ja, maar die heeft vast nooit anders

Laza is een echte haan, altijd geweest

gedaan, tenminste niet zolang ik hem ken en dat is al mijn hele leven. 

Op een dag was de aandrang om naar boven te gaan heel groot, ik kon er geen weerstand aan bieden, dus ik ging lekker in de bodembedekking liggen. 

En toen gebeurde het: ik voelde iets zitten dat uit mij moest en ik bleef doodstil zitten wachten tot dat gebeurd zou zijn. Ik hielp een beetje mee en toen glipte er plotseling een eitje uit mij. Het was heel klein, maar wel perfect van vorm. 

Ik zat nog een poosje bij te komen en ging toen naar Pippa. 

Pippa is trots op Lisa

"Mama," kakelde ik, "ik moet je iets belangrijks vertellen." Pippa keek me aan en ze begon te stralen. 

"Is het gebeurd?" vroeg ze. 

"Ik heb net mijn eerste eitje gelegd," kakelde ik zachtjes in haar oor. "Dat is geweldig nieuws, mag ik het zien?" vroeg ze en natuurlijk nam ik haar trots mee naar het plateau. Ik wilde mijn eitje zó graag laten zien, maar dat ging nog even niet door. Op de plaats waar het had gelegen zat Inge, zomaar bovenop mijn eitje! Pippa vroeg Inge of zij het eitje van haar dochter even mocht bekijken en mopperend verliet het zijdehoentje haar plekje. Mama Pippa keek vol bewondering naar het prachtige kleine lichtbruine eitje, dat zomaar uit mij was tevoorschijn gekomen. 

"Het is volmaakt, Lisa, dat heb je heel goed gedaan," kakelde ze en

Lisa is nu een leggende hen

ze ging even met haar snavel langs mijn wang om me te prijzen. 

Ik ben nog nooit zo trots geweest in mijn leven. En mijn rode kam en lelletjes hadden hier dus mee te maken, mama vertelde mij dat een hennetje vlak voordat zij haar eerste eitje legt altijd zulke kenmerken krijgt en dat zij dat al had gezien bij mij. 

"Nu Linda nog, dat zal nog wel even duren, want zij is kleiner dan jij en dat betekent dat zij wat later aan de leg zal zijn. Maar komen gaat het vast. En dan heb ik mijn taak voor dit jaar weer volbracht." 

Die mama Pippa toch, ik weet niet of ik ooit kuikens ga uitbroeden en opvoeden, maar als dat zo is heb ik in elk geval een heel mooi voorbeeld hier in de tuin.