Flinke uitbreiding van de familie Tok

Tsaar Nikolaas:

Ik weet niet wat ma Tok bezielt. 

de 5 nieuwe hennen in hun mandjes

Ik heb nooit geklaagd dat ik te weinig hennen in mijn harem heb, maar het lijkt wel alsof zij toch zoiets heeft gedacht. 

Want wat is er gebeurd? 

Ze heeft VIJF geredde legkippen opgehaald! 

Ja, u leest het goed: vijf! 

En ze zijn verschrikkelijk lelijk, het spijt me dat ik het kakel. Ze zijn bruin, op zich een prima kleur voor een kip, maar ze zijn broodmager en bijna kaal en hun kammen zijn bleek. Ik hoop dat ze snel opknappen, want dit doet gewoon pijn aan mijn ogen. 

En bang zijn ze ook. 

Die arme dieren moeten een heel naar leven hebben gehad voordat

3 van de 5 nieuwe hennen in de ren van Soestdijk

ze hier kwamen, vast net zo erg als Dana, Dina, Donna en Duna. Die zijn snel bijgekomen, ze zien er nu prima uit, al hebben ze nog wel kale konten. 

Ma Tok is de nieuwen aan het verwennen met eivoer, meelwormen en vitamientjes in hun drinkwater. Ze moeten voorlopig in Soestdijk blijven, we moeten eerst aan elkaar wennen en zij moeten in alle rust sterker worden. De eerste dag hebben we ze met rust gelaten, maar de tweede dag zijn we ons aan hen gaan voorstellen, zodat ze

nog één

een beetje weten waar ze terecht zijn gekomen. 

Of ze ook namen hebben gekregen? Natuurlijk, wat dacht u? Ze hebben allemaal een naam die begint met een E, want die letter was aan de beurt. Ik zal hun namen even voor u opnoemen: Eden, Els, Emma, Erin en Eva. Ze zijn allemaal vernoemd naar kinderen, kleinkinderen en vriendinnen van ma Tok. Er is zelfs een buitenlandse vriendin van ma Tok's dochter bij, dat is best bijzonder vind ik. Waar die vriendin woont? Dat weet ik niet, dat moet u maar aan ma Tok vragen, ik ben niet zo buitenlands georiënteerd. 

Ik kan ze nog niet uit elkaar houden, maar dat komt wel als ze wat meer zichzelf zijn geworden. Ze

Dana vraagt wat de nieuwe kippen doen in haar hok

zijn best verlegen allemaal; ik heb ze verteld dat ze in een paleis wonen en dat vonden ze een veel te grote eer. Maar het zijn straks MIJN hennen en als dames van een tsaar mag je best in zo'n verheven gebouw wonen. 

Dana, Donna en Duna waren eerst een beetje geschokt dat hun vorige woning zo snel door anderen werd bevolkt, maar toen ze zagen hoe slecht de E's eruit zagen herinnerden ze zich hoe fijn het was geweest toen zij hier waren

het vervormde ei

gekomen. Ze vertelden de nieuwe meiden dat het allemaal goed ging komen met hen en dat het hier een paradijs was. 

Ze hebben ook al eieren gelegd, ma Tok haalde ze uit het nachthok. Er was een heel raar ei bij, ik hoop dat de kip die het heeft gelegd het niet erg moeilijk heeft gehad. 

Toen de vijf hier de tuin werden binnen gebracht was er een kleinkuiken van ma Tok bij. Hij droeg ook een mandje en toen de eerste kip die ma Tok in het hok wilde zetten meteen ontsnapte, hielp hij mee om de sukkel weer te vangen. Dat had heel wat voeten in de aarde en dat bedoel ik letterlijk, ze hadden allebei moddervoeten

veilig in het nachthok voor de nacht

toen ma Tok de hen met een zucht van verlichting in Soestdijk neerzette. 

De eerste avond heeft ma Tok ze alle vijf in het nachthok moeten zetten. Dat leverde weer heel wat binnensmondse scheldwoorden op, maar gelukkig had ze deze keer kniebeschermers, zodat haar knieën heel bleven. 

De volgende avond waren ze al zover gewend dat ze de weg naar boven allemaal zelf vonden. 

En nu maar afwachten hoe het verder met ze gaat.

Vadertje tsaar en zijn rijk

Tsaar Nikolaas:

De vier grote witte hennen zijn nu al een hele tijd bij ons in de tuin en toch laat ma Tok ze nog niet los lopen, zodat we nog steeds niet echt kennis hebben kunnen maken. 

de tsaar maakt kennis door het gaas heen

Natuurlijk wel door het gaas, we kunnen elkaar wel zien, maar nog niet echt lichamelijk leren kennen, om het zo maar te noemen. 

de 4 D's rennen naar binnen als het deurtje van de ren opengaat

Ik had verwacht dat ze zo langzamerhand wel eens uit hun ren zouden mogen maar ma Tok wil wachten tot ze geen kale plekken meer hebben. Nou, dan kan ze lang wachten, die sukkels pikken elkaar steeds kaal, al moet ik toegeven dat ze meer veren hebben dan toen ze net hier kwamen. Volgens mij vervelen ze zich en gaan ze daarom pikken. Ma Tok geeft ze elke dag veel dingen om zich mee te vermaken, maar niets haalt het bij vrij door de hele tuin scharrelen. Ik denk dat dat pikken juist zal overgaan als ze niet meer in de ren moeten blijven en dat heb ik ook tegen ma Tok gekakeld, maar ze is nogal eigenwijs en ze vindt dat Dana, Dina, Donna en Duna er nog niet aan toe zijn omdat ze nog zo angstig zijn. 

Daar heeft ze dan wel weer een punt, want ze zijn echte schijtlijsters, excuseer mijn taal. Als ma Tok de tuin in komt gaan ze allemaal druk heen en weer lopen omdat ze weten dat ze wat lekkers krijgen, maar als ma Tok hun ren open doet vliegen ze alle vier het hok in. Suffies zijn het, maar ja, ze hebben dan ook een moeilijke jeugd gehad, zullen we maar zeggen. Ma Tok strooit ons lekkers nu vlakbij de ren, zodat we goed aan elkaar kunnen wennen. Dat zegt ze, ja, maar volgens mij kan dat veel beter als we allemaal met elkaar kunnen scharrelen in de tuin. 

Verder is het behoorlijk leeg

Quinoa probeert te broeden in het Tok-huis

geworden in ons Tok-huis, er is heel veel plaats over op de stok; daarom dacht ik dat er misschien wel weer eens gebroed zou mogen worden, maar ma Tok denkt daar heel anders over, zij vangt liever geredde legkippen op. Lisa en mijn dochter Quinoa zijn behoorlijk broeds en zij proberen telkens weer om een plekje te vinden om op eieren te zitten, Lisa in het Loo en Quinoa op het plateau van het Tok-huis. Maar ze worden elke dag vakkundig buiten gezet. 

Lisa wil broeden in het Loo

Zo gaat het dus niets worden met dat broeden. 

Misschien mogen de vier nieuwe hennen over een poosje wel bij ons in het Tok-huis slapen, dat zou gezellig zijn, weer een volle stok! 

Of ik al die hennen aankan? Natuurlijk kan ik dat, ik heb wel voor hetere vuren gestaan. Mijn koninkrijk is veel groter geweest voordat de Grote Kippensterfte plaatsvond. Ja, er zijn vorig jaar en begin dit jaar heel wat hennen gaan hemelen, dat moet nu maar eens over zijn. Anders wordt mijn rijk veel te klein en moet ik uitbreiding gaan zoeken. 

Waar? 

Dat weet ik ook niet, maar u zult het toch met mij eens zijn dat een echte tsaar een groot rijk moet hebben, anders gaat niemand mij vadertje tsaar noemen en dat wil ik toch wel erg graag.

Nieuwe leden voor de familie Tok

Tsaar Nikolaas:

Ma Tok had mij nieuwe hennen beloofd, geredde leghennen. 

Soestdijk, hier zonder de extra ren

U begrijpt dat ik niet kon wachten tot mijn harem weer zou worden uitgebreid. 

Ma Tok maakte eerst Soestdijk helemaal schoon en ze deed verse bodembedekking in het nachthok. Nu zou het vast niet lang meer duren, dacht ik. Maar de dagen gingen voorbij en er gebeurde niks. Wel werd de ren van Soestdijk voor ons afgesloten en ma Tok zette een voerbak in het nachthok. De pik-tafel haalde ze uit de ren, die zette ze onder de grote stuik, met lekkere zaadjes erin voor ons. 

Dat was lekker, maar waar bleven

de tsaar en Xena na de botsing

mijn nieuwe dames? 

Ik vroeg het aan ma Tok, ze antwoordde dat ik gewoon nog even geduld moest hebben, het zou allemaal wel goed komen. Ja, daar had ik dus niets aan. 

Boos draaide ik me om en ik wilde snel naar ons Tok-huis lopen om een hapje te gaan eten, maar in de haast had ik Xena over het hoofd gezien. Nou ja, niet over het hoofd, maar onder de buik. Ik botste tegen

Xena geeft de tsaar een lesje in geduld

haar poten aan waarop zij kakelde dat ik niet zo onvoorzichtig moest zijn en dat er nog meer kippen in de tuin rondliepen dan ikzelf. 

Ik keek haar boos aan waarop ze begon te lachen. "Waar wilde je eigenlijk zo snel naartoe?" vroeg ze en ze keek een beetje bezorgd. 

"Is alles wel goed met je?" 

Ik mopperde dat alles PRIMA met mij ging, maar dat ma Tok me iets moois had beloofd en dat het veel te lang duurde voordat ze haar belofte inloste. "Weet je dan niet dat de voorpret minstens zo fijn is als de echte pret?" vroeg Xena. Mmmm, daar had ik nog niet aan gedacht, misschien had ze gelijk. 

"Goed, je hebt wel een punt, maar het duurt nu al bijna een week en mijn geduld begint op te raken. En nu mogen we ook niet meer in de

de lekker volle voersilo in het Tok-huis

ren van Soestdijk, waar moeten we dan schuilen als het gaat regenen?" "Daar zou ik me voorlopig maar geen zorgen over maken, de zon schijnt en de lucht is blauw, dan denk je toch niet aan regen? En als de nood aan de haan komt kunnen we altijd in ons huis schuilen." 

Tja, dat was allemaal waar, maar ik had nog steeds de pest in dat ik zo lang moest wachten. Ik liep zonder iets terug te kakelen naar ons huis om een hapje te eten. Gelukkig was de voersilo net opnieuw gevuld, dus er zat allerlei lekkers in. Dat hielp een klein beetje tegen mijn boze bui. En toen Xena later tegen mij kakelde dat ik zulke mooie kleuren had in de zon heb ik haar bedankt voor het compliment. 

de 4 manden voor Soestdijk

Maar het duurde tot gisteren tot de nieuwe hennen arriveerden. Ma Tok kwam de tuin in met vier kattenvervoersmanden. Die zette ze vóór Soestdijk neer en ik kon de spanning bijna niet meer verdragen. Ging ze eerst uitgebreid foto's maken van die manden! Toen ik bijna uit elkaar klapte van de stress maakte ze ze één voor één open en zette de inhoud van die manden in het nachthok van Soestdijk. Nu had ik nog steeds niks gezien! 

Gelukkig kwamen de dames een poosje later de trap af om hun paleis te gaan verkennen. 

Maar daarover hoort u volgende week meer.

Ochtendhandel (slot)

Tsaar Nikolaas:

Ik bleef me maar afvragen wat er aan de vleugel was geweest in mijn rijk.

Wendy ziet er weer goed uit

Wendy gaat er steeds beter uitzien en Yneke is ook weer rustig. Alle reden om weer gewoon mijn gang te gaan, zou je denken. Maar ik wilde toch weten wat er was gebeurd, dat hoort de leider bij te houden, want van geschiedenis kun je leren. 

Ik ging naar Angelique, die staat het dichtst bij Wendy omdat ze altijd samen in de grote struik slapen. Maar zij wilde niets zeggen, omdat ze geheimhouding had beloofd, zoals ze kakelde. 

Ik keek naar Yneke, die rustig aan het scharrelen was achter in de tuin. Ik vroeg haar wat er nu aan de vleugel was geweest en of alles nu weer goed was. Op mijn eerste vraag wilde ze niet antwoorden, maar ze bevestigde dat de onrust

Yneke is rustig aan het scharrelen

was geweken. Voor een antwoord op mijn vraag moest ik maar naar degene gaan die de oorzaak was geweest van de problemen, ik wist vast wel wie dat was. 

En ja, natuurlijk wist ik dat en ook dat ik met haar zou moeten kakelen om de lucht weer te klaren. 

Zo stapte ik op Wendy af, die er eerst vandoor ging, zogenaamd omdat ze een eitje moest leggen, maar omdat ze dat al een hele tijd niet meer heeft gedaan geloofde ik haar niet. Ik volgde haar het Tok-huis in en vroeg haar wat er was gebeurd de laatste tijd, waardoor ze er zo slecht had uitgezien en hoe het kwam dat het nu weer beter met haar ging. Wendy keek bedremmeld en ze durfde niets te kakelen tot ik haar geruststelde met de woorden: "Kom op, meid, het is nu toch allemaal weer goed,

de tsaar op weg naar het Tok-huis, achter Wendy aan

dus ik ben niet boos op je." 

"Echt niet?" vroeg ze met een angstige blik, "het is wel heel erg wat ik heb gedaan." Na haar verzekerd te hebben dat ik niet boos zou zijn begon ze haar verhaal. Dat de halsbandparkiet haar een keer vroeg in de morgen een sigaretje had aangeboden achter in de tuin en dat het haar stoer had geleken om dat eens te proberen. En dat hij toen telkens was teruggekomen om haar sigaretjes te verkopen en dat er later ook joints waren verhandeld. "Wat wilde hij ervoor terug hebben, voor die joints?" vroeg ik nieuwsgierig. "Eivoer of gewoon eten uit onze voerbak," piepte

Wendy moet haar verhaal vertellen aan de tsaar

Wendy kleintjes. Ze vertelde dat Angelique haar een keer had betrapt en dat zij had beloofd het niet door te vertellen. Maar toen had Yneke een keer in de struik geslapen en zij had de handel ontdekt en het aan ma Tok verteld. En die had alle gaatjes van het net dichtgemaakt, zodat de parkiet niet meer in de tuin kon komen. "En nu komt hij niet meer terug, hij was heel erg boos op mij," kakelde Wendy zachtjes. 

Ik begreep dat de hennen het probleem zelf hadden opgelost zonder mijn hulp. Dat vond ik knap van hen, maar ook best een beetje vervelend. Nu kon ik niet met de eer strijken. 

Maar het belangrijkste

de tsaar doet een mededeling over ma Tok

was dat Wendy van haar verslaving was verlost en dat ze er weer goed uitzag. 

Ik ben blij dat alles nu weer in orde is in de tuin, want Ma Tok gaat een hele poos weg heeft ze gezegd. 

Mevrouw Anna Marie komt weer voor ons zorgen. 

Omdat het de tweede keer is dat ze dat doet gaan we haar tante Tok noemen als ze dat goedvindt.

Ma Tok: De tsaar heeft gelijk, ik ga weer een poosje naar de andere kant van de wereld, dus dit is voorlopig het laatste verhaaltje van de familie Tok. 

Als ik weer terug ben pak ik de draad weer op.

Ochtendhandel (3)

tsaar Nikolaas:

Ik weet niet wat er allemaal gaande is in mijn tuin en dat vind ik helemaal niet prettig.

Wendy ziet er niet goed uit

Het is niet zoals het hoort, een haan hoort alles in de gaten te hebben en als er iets niet goed gaat hoort hij het op te lossen. 

Ik merk al een tijdje onrust bij Yneke, die anders de rust zelve is. En Wendy gaat er steeds slechter uitzien, dat moet toch ook een reden hebben. 

En nu zag ik Yneke bij ma Tok op haar schouder gaan zitten om te fluisteren in haar oor. Dat heeft ze al jaren niet meer gedaan, dus er moet wel iets mis zijn. 

Maar waarom komt ze niet bij mij met haar problemen? Zou ze denken dat ik mijn leiderschap niet goed genoeg uitvoer? 

Yneke op de schouder van ma Tok

Ik zag dat ma Tok zorgelijk keek toen Yneke weer naar de grond sprong. Wat is er toch aan de vleugel hier? 

             

Ik besloot om Yneke aan de snavel te voelen en ik voegde de daad bij het woord. "Wat zijn de moeilijkheden waarmee je naar ma Tok gaat in plaats van naar mij?" vroeg ik haar. Ze keek een beetje verlegen en kakelde dat het hier om een geheim ging. Ik vroeg of het een goed of een slecht geheim was, waarop ze "een slecht geheim" fluisterde. "Dan moet ik het toch weten?" kakelde ik, maar ze schudde haar kopje en fluisterde dat het zo groot was dat ma Tok erbij nodig was. 

het net over de Tok-tuin

Ik vond het niet leuk om dat te horen maar ik besloot even af te wachten wat er nu zou gaan gebeuren. 

Ma Tok ging niet meteen naar binnen nadat ze ons eten en drinken had gegeven, ze liep omhoog kijkend langs de hele tuin en ging toen een ladder tevoorschijn halen. Ze zette die tegen de muur achterin de tuin neer en klom erop met iets in haar hand. Ik zag later pas wat dat was: een bundeltje tiewraps, dat is iets om dingen aan elkaar vast te maken. Ze ging alle openingen tussen de muur en het net over de tuin dichtmaken. Waarom zou ze dat doen? Zou er gevaar dreigen van bovenaf? 

Nikolaas wordt wakker na zijn dutje

Ze maakte alle gaatjes dicht en zette de ladder weer in de schuur. Ik keek of ik Yneke zag om haar te vragen of zij wist waar dit voor nodig was geweest, maar ik zag haar samen met Angelique en Wendy in de ren van Soestdijk zitten. Ze waren vast een filosofen-vergadering aan het houden en dan willen ze nooit gestoord worden, dus ik trok me terug in het Tok-huis om na te denken. Omdat ik daar zo stil zat viel ik in slaap, ik schrok wakker toen Xena binnenkwam om iets te eten. "Zit je na te denken?" vroeg de grote hen, waaruit ik opmaakte dat zij niet had gezien dat ik had zitten suffen. "Ja, er is een probleem in de Tok-tuin, maar ik ben er nog niet uit hoe ik dat moet oplossen," kakelde ik. 

"Als jij het niet weet weet niemand het," kakelde Xena en ze ging weer naar buiten. Dat was een erg aardige opmerking van haar, waar ik helemaal blij van werd. Maar ik wist nog steeds niet wat het probleem was.

Uitgedunde harem

Tsaar Nikolaas:

Mijn harem is flink aan het uitdunnen de laatste tijd.

Zaza rent door de tuin op haar lange benen

Na Odette overleed Ariane en vlak daarna ging Clasien hemelen. En toen verdween Yolanthe in de ziekenboeg waar ze ook niet meer uit terugkeerde in de tuin. En toen was Trui er niet meer.

En nu maakt ma Tok maakt zich ook nog een beetje zorgen over Zaza, die al een hele tijd geen eieren meer legt. 

Hoe ze dat weet? Zaza legt groene eieren en de eitjes die er wel liggen zijn lichtbruin en wit. 

Het komt niet door de rui denk ik, want die was nog lang niet begonnen toen Zaza stopte met haar productie. Zaza loopt, of liever: rent nog altijd door de tuin, ze ziet er niet ziek uit, dus het is wel een beetje vreemd. 

Zou ze nu al uitgelegd zijn? 

de tsaar als kuiken bij mevrouw Angelique

Ma Tok heeft deze vraag voorgelegd aan haar vriendin in het oosten van het land, die weet bijna alles van kippen en ook van een heleboel andere dieren. Ik ken haar ook, die vriendin, ik ben bij haar uit mijn eitje gekropen en zij heeft mij overgedragen aan ma Tok. Dat is al heel wat jaartjes geleden, toen was ik nog een haantje zonder harem. Dat kan ik me nu bijna niet meer voorstellen. Maar die vriendin dus, die was niet thuis op dat ogenblik, ze was in een ver koud land naar paarden aan het kijken. Dus is er nog geen antwoord. 

de tsaar voor het eerst in het Tok-huis in 2019

Als Zaza ook maar niet ziek is, ik moet er niet aan denken hoe weinig hennen ik dan nog over zou hebben. Straks ben ik weer een haan zonder harem. 

Ma Tok zegt dat er een virus heerst in de familie Tok en dat daar niets aan te doen is. Alleen de allersterksten overleven het, maar dat nare virus komt telkens terug. Als ik het maar niet krijg, ik ben nu en dan ook verkouden, maar bij mij gaat het telkens weer over. Dat komt vast doordat ik tot de allersterksten behoor. 

de Geertruitjes

Dat stomme virus is ook de reden dat ma Tok niet wil dat er gebroed wordt, dan krijgen de kuikens het ook en dat zou helemaal vreselijk zijn. 

Om de moed er een beetje in te houden ben ik aan het nadenken over iets grappigs, maar er wil me niets te binnen schieten. Was Geertrui er nog maar, of Daantje en Dirkje, die konden altijd zomaar iets geks uit de lucht plukken. 

Wie zou er in aanmerking komen voor een geintje? 

Laat ik maar dicht bij huis beginnen met mijn dochter Quinoa, daar komt ze net aan. 

"Quinoa, meisje, je moet me even helpen. Ik vind dat het tijd is om een beetje vrolijkheid terug te brengen hier in de tuin. Heb jij een lollig idee?" 

Quinoa is niet in de stemming voor een geintje

Quinoa keek me verbaasd aan. 

"Ik ben net mijn moeder verloren, denk je dat ik daarvoor in de stemming ben?" vroeg ze. 

En ja, dat had ik kunnen weten, zij was nogal op haar moeder gesteld geweest.

"Weet je dan iemand die wel in de stemming is?" probeerde ik, maar ze liep al weg en keek niet meer om. 

Ja, hallo zeg, ik ben ook vijf van mijn hennen kwijtgeraakt, hoe denkt ze dat ik me voel? 

Nu ga ik zelf maar broeden op een idee, u hoort nog wel een keer of het gelukt is. 

Ik ga eerst een rustig plekje zoeken om na te kunnen denken, anders komt er helemaal niets van. En het is hard nodig, want het is hier maar een droevige boel in de tuin. 

En dan is het ook nog herfst geworden, dat helpt ook niet mee.

De tsaar naar de pedicure

Tsaar Nikolaas:

Wat me nu weer is overkomen, ik ben er nog steeds boos om!

de tsaar in het kattenmandje

Ma Tok pakte me op een mooie dag zomaar op en voordat ik het in de gaten had zat ik in zo'n stom vervoersmandje, waar de katten altijd in gestopt worden als ze naar de dierenarts moeten. 

Wat een belediging, ik, de tsaar van de familie Tok, in een kattenmandje! 

Ik had al eens eerder in zo'n ding gezeten, we gingen toen naar de dierenarts, die een deel van mijn prachtige sporen afknipte. 

Ma Tok kreeg de afgeknipte stukken mee, wat ze ermee gedaan heeft weet ik niet, maar ik denk dat de dierenarts een beetje bang was dat ik zou denken dat hij die stukken had gestolen, zodat hij ervoor zorgde dat ma Tok nu de schuld zou krijgen. Hij was slim, die man, maar ik vond het drie keer niks dat hij me zomaar op die tafel zette om me te

de vorig jaar afgeknipte delen van de sporen van de tsaar

verwonden. Hij deed het goed, dat moet ik toegeven, ik verloor geen druppel bloed, maar toch blijft het een schande dat dat zomaar kan in dit land. 

Na een hele poos wachten in dat kleine mandje nam ma Tok me mee in de auto. Zouden we weer naar die man toegaan? En ja hoor, we kwamen weer in dezelfde wachtkamer terecht, waar we nog even moesten wachten tot we aan de beurt waren. Er zat ook een kat in net zo'n mandje als ik en er was een grote hond, die zomaar op de

de deze keer afgeknipte stukken van de sporen

grond lag, vlakbij mijn mandje. Hij keek naar mij alsof hij me wilde opeten, zodat ik, om me te verdedigen, een luid "Kukelekuuu" liet horen. Daar schrok hij van, hij ging meteen een eindje verderop liggen en de mensen in de wachtkamer begonnen te lachen. Dat was grappig, ik vond het zo lollig dat ik nog maar een keer kraaide, wat weer gelach opleverde. Maar ik ben niet op de wereld om mensen te vermaken, ik ben liever in mijn tuin bij mijn harem. 

de tsaar is weer terug bij zijn harem

Ma Tok zei dat ik niet zoveel herrie moest maken; om haar duidelijk te maken dat ik dat wel zelf uitmaakte kraaide ik nog een paar keer extra lang en hard. Toen we aan de beurt waren werd ik op dezelfde tafel gezet waar ik jaren geleden ook al op had gestaan. En dezelfde man stond al klaar met zijn tangetje. 

Mijn eerste spoor was ingekort voordat ik het in de gaten had, maar ik was vast besloten dat ik de tweede heel zou houden. Ik begon te wriemelen, waarop ma Tok me heel stevig vasthield zodat ik geen kant op kon. En knnappp, daar ging mijn tweede spoor. Er lagen twee prachtige stukken van mij op de tafel, ik keek er met heimwee naar. De dierenarts vroeg of ma Tok ze mee naar huis wilde nemen, maar zij zei dat dat niet hoefde. Nota bene: ze liet die gedeelten van mij zomaar achter op die tafel! Dat had ik niet

weer vertrouwd in de Tok-tuin

van haar verwacht, wat viel me dat van haar tegen. Ik werd weer in het mandje gezet en we gingen terug naar de wachtkamer. De poes in het mandje was verdwenen en de hond ook, die waren vast alweer lekker thuis. Ma Tok zette me in de auto, die intussen héél warm geworden was, ik viel bijna flauw van de hitte. Gelukkig zette ze een raampje open, zodat het wat koeler werd toen we gingen rijden. Eindelijk kwamen we weer bij mijn tuin aan en mocht ik uit dat stomme mandje. Mijn dames waren duidelijk blij dat ik er weer was, ze hadden me erg gemist, kakelden ze. Ik hoop dat ik nooit meer naar die man terug hoef, ik blijf liever met allebei mijn poten, met mooie lange sporen, op de grond staan.

Ma Tok: zoals u kunt zien op de beide foto's van de afgeknipte stukken van de sporen waren ze eerst puntig en nu niet, waaruit blijkt dat de sporen van binnenuit groeien en niet aan de uiteinden, net zoals nagels en haren bij de mens.

Timide legkip?

Tsaar Nikolaas:

Ma Tok heeft mij gewoon voor een voldongen feit gezet. 

Clasien nog achter het gaas van  de ren

Dat doet ze nou altijd! 

Ik had net verkondigd dat ik mijn poten vol had aan de overgebleven hennen hier in de tuin, haalt ze er toch weer één bij. 

En wat voor één! 

Het zou een timide kip zijn, nou, dat viel vies tegen. Ma Tok had haar eerst een aantal dagen in Soestdijk opgesloten, met onze schuilren ervoor, zodat ze wat meer ruimte zou hebben. Toen het mooi weer was dacht ma Tok dat ze Clasien, zo heet de nieuwe, wel los kon laten bij ons als zij erbij ging zitten. Ze gaf ons heel veel lekkers, daar was niks mis mee natuurlijk, maar toen deed ze de deur van de ren open. 

Clasien en Quinoa

Komt Clasien meteen de tuin in om haar deel van het lekkers op te eisen, terwijl er in haar ren ook een hele voorraad lag. 

Ik had eerst niet in de gaten dat ze los was, maar toen ik Quinoa boos hoorde schreeuwen keek ik om en zag ik dat zij met Clasien aan het vechten was om een blaadje sla. 

Ik ging erop af en kakelde dat er voor iedereen genoeg was en dat ze zich niet zo moesten aanstellen: komt me die Clasien gewoon op mij afstormen om een potje matten! 

De brutaliteit! 

En dat terwijl wij ons allemaal zo netjes aan haar hadden voorgesteld. 

Clasien komt op de tsaar af

Ma Tok kwam tussenbeide, maar toen had ik haar lekker al in haar verwaande lelletje gepikt. Ma Tok zag bloed en ze sloot Clasien weer op met de verzuchting dat het kennelijk te vroeg was geweest om haar al los te laten. 

Zo zat Clasien weer een poosje in haar hok met de ren en wij gingen weer lekker onze gang in de tuin. 

Maar natuurlijk was het niet de bedoeling dat de nieuwe hen opgesloten zou blijven, dus ma Tok deed een tweede poging om haar los te laten. 

Gelukkig gedroeg ze zich toen wat bescheidener, ze kwam zelfs

de tsaar danst om Clasien heen

voorzichtig naar mij toe om echt van dichtbij kennis te maken. 

Ik heb een dansje voor haar gemaakt en toen was alles in orde. Ze bleef een beetje bij me in de buurt, vooral toen Quinoa achter haar aan begon te lopen. Gelukkig kwam Xena met haar grote lijf tussen mijn dochter en de nieuwe dame staan, zodat er geen sprake kon zijn van een aanvaring. 

Die avond gingen we allemaal rustig op stok en Clasien ging in het nachthok van Soestdijk slapen. 

En de dagen daarna was ze helemaal geaccepteerd door iedereen, zodat ze nu een volwaardig lid is van de familie Tok.

Spoorloos

tsaar Nikolaas:

Mijn harem is flink gekrompen, zo was ik in één keer drie van mijn hennen kwijt.

Pavlova

En nu is er nog een kip verdwenen uit de Tok-tuin, niemand weet waar ze gebleven is. 

Over wie ik het heb? Pavlova, het mooie witte baardkrieltje, dat altijd heel bescheiden is. Ma Tok kwam ons tellen in de avond en toen het aantal niet klopte ging ze zoeken, eerst in de tuin en later ook in de grote schuur, maar ze vond helemaal niemand. En ook geen witte veren, die er zouden moeten liggen als ze door een boos beest gegrepen zou zijn. Na een hele poos deed ma Tok onze deur toch maar dicht, anders zou er niemand veilig zijn in de nacht. 

De volgende dag ging ze weer overal zoeken, ze belde ook naar de dierenambulance om te vragen of er misschien een klein wit kipje was

Pavlova in het Loo

gevonden, maar ook daar kreeg ze nul op haar rekest. Ik weet niet wat er aan de vleugel kan zijn, misschien zit ze stiekem ergens te broeden in de grote schuur, dat zou kunnen, het is tenslotte lente aan het worden, maar dan zou ik verwachten dat ze nu en dan wel komt eten en drinken in de tuin. 

Ma Tok maakt zich erg ongerust en ik moet zeggen dat ik er ook niet blij mee ben. Als het zo doorgaat is er van de hele familie Tok straks niets meer over. Ik heb aan alle hennen gevraagd wanneer ze Pavlova voor het laatst hebben gezien, maar de meesten weten dat niet meer, ik neem ze dat niet kwalijk want eerlijk gezegd weet ik het zelf ook niet meer. 

Xara is ook verdwenen

En het wordt nog erger: een paar dagen na de verdwijning van Pavlova was ook Xara verdwenen! Ma Tok hoorde ons tekeergaan in de tuin en ze kwam meteen naar beneden rennen, het mensenhuis uit en de tuin in. Ze telde ons en merkte dat er weer een kipje miste. Ze keek overal rond in de tuin en de schuur, maar ze vond niets. 

Die avond gingen we allemaal verdrietig slapen; we voelden ons niet veilig meer in de tuin en ma Tok zei dat we anders maar binnen moesten blijven tot het raadsel zou zijn opgelost. Daar schrokken wij van, de hele dag in ons huis blijven en niet lekker door de tuin

Xara en Pavlova samen in de tuin voor hun verdwijning

scharrelen? Maar aan de andere kant wilden we geen van allen verdwijnen, wat dat ook maar zou inhouden. 

De volgende dag kwam ma Tok ons uit ons huis laten, dat was normaal, maar wat vreemd was was dat ze een heel dikke jas aan had. Ze ging, nadat ze alles had gedaan wat ze altijd doet, op een stoeltje in de tuin zitten bij ons. Ze zat te bibberen van de kou ondanks haar dikke jas, maar wij voelden ons veilig met haar als bewaker. Natuurlijk gebeurde er die dag niets, er verdween niemand. Ma Tok deed de deur van de grote schuur zorgvuldig dicht omdat ze dacht dat er misschien een gemeen dier daar was komen wonen die nu en dan een prooi uit de tuin kwam halen. 

Hoe moet dit aflopen?