In memoriam: Floortje

Ma Tok:

Floortje kroop in 2017 uit haar ei in de Tok-tuin.

Floortje als kuiken

Haar broedmoeder was Wiske, die naar alle waarschijnlijkheid ook haar biologische moeder was. 

De twee dames leken sprekend op elkaar. 

Dat wat het uiterlijk betreft; innerlijk waren ze nogal verschillend. 

Wiske is een bazig type, terwijl Floortje lief en zachtaardig was. 

Anne C, Floortjes vader

Haar vader was Anne C, een zoon van LazaRus, die hier een tijd als hulphaan heeft gediend en die al een poos geleden naar Stolwijk is verhuisd nadat hij een coup had gepleegd tegen zijn vader LazaRus. 

(zie LazaRus en Anne C 1, 2 en 3 van 9 tot 14 juni 2017). 

Floor met mama Wiske en oma Maria op de hordeur

Als kuiken was Floortje het soms niet eens met mama Wiske, dat kunt u lezen in het verhaaltje van 19 juli 2017 (Floortje: schatje of ondeugd?). 

Samen met mama Wiske maakte ze kennis met het Tok-huis, waar ze bovenop de hordeur gingen slapen (zie Het hoogste plekje van 11 augustus 2017). 

Floortje heeft een bewogen liefdesleven gekend, zo was haar eerste liefde een grote jonge meeuw, die zij "prins Meeuw" noemde. 

(zie "Het waren twee koningskind'ren 1, 2, 3 en epiloog van 26 juli tot 26 augustus 2019). 

Floortje met haar kuikens Valentijn en Victor

Gelukkig werd zij getroost door haar moeder toen die liefde niet van twee kanten bleek te komen. 

In 2022 heeft Floortje twee kuikens uitgebroed, die Valentina en Victoria werden genoemd. 

Helaas bleek al snel dat hun namen veranderd moesten worden in Valentijn en Victor en dat ze moesten verhuizen naar Stolwijk. 

Floortje werd door pa Tok dood in het Tok-huis gevonden en ze is door mevrouw Wies begraven, waarvoor ik haar hartelijk dank.

Ze is vijf en een half jaar oud geworden.

Vaarwel lieve kleine Floor, we zullen je niet vergeten.

Droevig bericht

Ma Tok:

Deze week is onze kleine Floortje overleden.

Haar "In memoriam" kunt u aanstaande vrijdag lezen.

Zo is er weer rouw in de Tok-tuin.

Geweldig nieuws in de Tok-tuin

 Floortje:

Hoera! 

Ik ben voor het eerst kloek geworden! 

Victoria, net uit haar eitje (nog nat)

En mijn kuikens zijn de mooiste die er ooit uit hun eitjes zijn gekropen. Ma Tok heeft foto's van ze gemaakt, eerst van Victoria, die toen nog mijn enige kleintje was en later ook van Valentina, haar zusje. 

U kunt ze dus ook bewonderen. 

Zijn ze niet prachtig?

Ma Tok komt steeds kijken, ze zegt dat dat is om te zien of alles goed gaat met mij en de kleintjes, maar ik geloof haar niet, volgens mij vindt ze Victoria en Valentina net zo mooi en schattig als ik en kan ze er geen genoeg van krijgen om ze te bekijken. 

Ze heeft Valentina ook al op een

Valentina 1 nacht na haar uitkomen

rare manier vast gehouden, dat was om te kijken of zij een haantje of een hennetje is, maar ze zei dat ze het nog steeds niet wist. Ik weet het ook niet, maar ik ga mijn kuikens niet raar vastpakken, ik wacht gewoon tot ze al of niet gaan kraaien. Bovendien zegt ma Tok altijd dat alle kuikens die in de Tok-tuin uit hun eitje kruipen hennetjes zijn tot het tegendeel bewezen is. Daarom krijgen ze ook altijd een meisjesnaam. Dus waarom ze dit nu weer ging doen weet ik niet, ik vind het onzin en dat heb ik tegen haar gezegd ook. Gelukkig kwam papa tsaar Nikolaas mij helpen door in ma Tok's benen te klimmen, zodat

snel weer onder mama Floortje

ze mij met rust liet. 

Ik heb Victoria en Valentina snel weer onder mij gestuurd, anders zouden zij het koud krijgen. Het weer was niet best toen ze uitkwamen, daar kan ik ook niets aan doen, vorige week was het bijna lente en nu opeens is het weer winter geworden. 

Zou dat nou allemaal komen door de opwarming van de aarde? 

Wel raar dat het dan weer zo koud wordt. Ik begrijp er niets van en eigenlijk is het ook niet belangrijk, ik houd mijn kleintjes gewoon lekker warm in mijn dons. Ik heb nooit geweten hoe heerlijk dat voelt, zo'n kuiken onder je dat nu

Victoria na 1 nacht

en dan een beetje heen en weer wriemelt en verder gewoon slaapt en groeit. 

Ma Tok heeft ook kuikenvoer neergezet, daar mag ik ook van eten om weer op krachten te komen, maar voorlopig heb ik daar geen tijd voor, ik heb het veel te druk met warmhouden. Eten komt morgen wel, dan krijgen de ukkies ook honger en dan moeten we wel even de kou trotseren, anders komen ze om van de honger. 

Ik zit ondertussen heerlijk te genieten hier in het Loo. 

En nu maar afwachten of er nog iemand anders broeds wordt hier in de tuin.

Tot slot nog een foto van mijn kuikens (omdat ze zo mooi zijn):

Victoria (achteraan) en Valentina

Zijn ze er nu nog niet?

 Floortje:

Ik leef de laatste dagen voortdurend in spanning. 

Ik luister telkens of ik al gepiep hoor van mijn kuikentjes in hun eitjes. 

Floor op haar 2 eitjes

Er liggen nog maar twee eitjes onder mij, de andere drie heeft ma Tok weggehaald, daar groeide niets in, zei ze. Aan de ene kant vind ik dat jammer, want ik wil natuurlijk het liefste dat alle eitjes uitkomen, maar als ik wat verder nadenk zijn vijf kuikens wel veel om op te voeden, dan is twee misschien een beter aantal. Het is tenslotte ook de eerste keer dat ik kloek ga worden, dus ik kan beter wat rustig aan beginnen. 

Ma Tok heeft mijn eitjes ook al bij haar oren gehouden, ze denkt zeker dat zij beter kan horen dan ik. 

En ze heeft ze natgemaakt met een plantenspuit, dan kunnen de kleintjes makkelijker door de schaal heen komen, zegt ze. 

het Loo waarin Floortje aan het broeden is

Of dat waar is weet ik niet, maar ze heeft het in een boek gelezen en ze gelooft er heilig in. Ma Tok zei dat ze dat ook had gedaan vlak voordat ik uit mijn eitje kroop en ik ben er goed uitgekomen, dat is waar. Terwijl ik hier lig te wachten in het Loo hoor ik de anderen in de tuin scharrelen en met elkaar kakelen. Het klinkt heel gezellig allemaal, maar ik vind het niet erg dat ik er even niet aan mee kan doen. Kuikens zijn genoeg beloning voor mijn lange eenzame zit. 

Nikolaas in de aanval

Ik hoor wel dat Nikolaas telkens tegen ma Tok opspringt als zij in mijn hok bezig is, ik mopper op ma Tok als zij mij van mijn eitjes aftilt om me te laten eten en drinken en dan denkt de tsaar dat zij mij kwaad doet. Ik vind het erg zorgzaam van hem dat hij mij wil beschermen, maar hij zou toch moeten weten dat ma Tok mij geen kwaad doet, zij wil net zo graag kuikens als ik. Misschien moet ik wat minder schreeuwen als ze mijn hokje opruimt en mijn eten en drinken verzorgt, maar daar kan ik niks aan doen, dat gaat helemaal vanzelf. Mijn staart gaat dan wijd uitstaan, ik maak me zo groot mogelijk en ik roep zo hard als ik kan. Dat zit in mij, dat is de natuur. 

Als ik goed nadenk weet ik best dat dat niet nodig is hier in de Tok-tuin, waar nooit gevaar is, maar ik kan het gewoon niet laten en de tsaar dan dus ook niet. Ma Tok vindt het niet erg dat zij steeds wordt aangevallen, ze zegt wel tegen Nikolaas dat hij nu zo langzamerhand moet weten dat zij alleen maar goede dingen komt

bloedluis (sterk vergroot gelukkig)

doen in zijn koninkrijk, zoals poepjes opruimen, schoon drinkwater neerzetten en de voerbakken bijvullen. Ik krijg ook elke dag meelwormpjes, omdat ik sterk moet zijn als mijn eitjes uitkomen, de opvoeding is een hele klus en daar moet ik niet als een verzwakte broedster aan beginnen.

Ma Tok is ook weer aan het spuiten tegen de luizen, want die naarlingen zijn ook alweer aanwezig in het Tok-huis. Ik hoop dat die beestjes weg zijn voordat ik met mijn kuikens in het huis ga slapen, ik wil mijn kleintjes niet blootstellen aan die bloedzuigers. 

Hebt u gezien hoe eng die beestjes eruit zien? Brrr... Maar eerst moet ik nog wachten tot mijn kuikens uit hun eitjes zijn gekropen. 

Wat duren drie weken toch lang...

Oma Wiske?

Wiske:

Ik ben zo trots! 

Wilt u weten waarop, of liever: op wie? 

Floortje in het Loo

Op mijn kind, u weet wel, Floortje, die niet alleen mijn broeddochter is, maar ook mijn biologische dochter. En waarom ik trots op haar ben? Kijkt u maar eens naar de foto hiernaast, dan kunt u het vast wel raden. 

Zij zit in het Loo, al een paar dagen en ze zit er niet zomaar omdat ze het een fijn rustig plekje vindt, nee, ze zit ook ergens op. Nu weet u het vast wel. Inderdaad, ze zit op eitjes, mijn kleine Floor is broeds.

Ma Tok heeft haar vijf eitjes gegeven van ons, de familie Tok. Ik hoop toch zó dat er een paar, of in elk geval één eitje bevrucht is door de tsaar. Hij doet wel goed zijn best, maar met zoveel hennen kan

de tsaar op vrijersvoeten

hij niet zorgen dat elk eitje een begin van een kuikentje in zich heeft. 

Toen Floor een dag op deze vijf eitjes had gezeten verbaasde het ma Tok dat er geen eitjes meer werden gelegd door de andere dames. Een broedse kip legt niet, maar nu leek het wel alsof er niemand meer eieren produceerde. Alleen Trijntje, die zorgde nog echt elke dag voor een groot bruin ei, dat ze in Soestdijk neervlijde. Maar plotseling ging ma Tok een licht op: de kippen konden nog wel in het Loo komen. En ja hoor: toen ze

Floortje als kuiken

Floor van haar nest tilde zag ze daar geen vijf maar zeven eieren liggen. Ze vroeg aan Floortje hoe dat kon en de kleine broedster antwoordde dat er twee kippen op bezoek waren geweest bij haar, ze hadden gezellig gekakeld en hun eitjes bij haar neergelegd met de vraag of zij, nu ze toch aan het broeden was, die eitjes ook wilde meenemen. Floortje had dat prima gevonden, maar ma Tok zei dat dat niet de bedoeling was. Als er elke dag nieuwe eitjes bij zouden komen zouden het er zoveel worden dat Floor niet groot genoeg zou zijn om ze allemaal warm te houden. Bovendien zouden de kuikens dan niet op dezelfde dag, maar misschien zelfs een week na elkaar uit hun eitjes kruipen en dat zou

Wiske met dochter Floortje

niet handig zijn, want Floor zou dan én op de eitjes moeten blijven zitten én haar kuikens opvoeden. Dat gaat niet samen en dan komt er niets van de kuikens terecht. Gelukkig had ma Tok de datum op de eitjes, die ze aan Floor had gegeven, gezet, zodat ze de andere twee gemakkelijk kon herkennen. Ze haalde die twee eitjes weg en ze deed ook meteen het deurtje van het Loo dicht, zodat het niet weer zou kunnen gebeuren. 

Vindt u het geen mooi gezicht, mijn dochter op eitjes? 

Als het goed gaat word ik oma! 

Wiske met Floortje onder haar vleugel

Ik herinner me nog goed de tijd dat Floortje mijn kuiken was, ze was zo schattig! 

Ma Tok zal wat foto's van haar als kuiken bij dit verhaaltje zetten, op mijn verzoek omdat ik steeds aan toen moet terugdenken. 

Kijken naar broedeitjes is niet interessant, vandaar deze kuikenfoto's.

En over een paar weken weten we of Floortje ook kloek geworden is. Spannend!

Ik loop de hele dag met een vuurrood kammetje rond, gewoon omdat ik zo opgewonden ben. 

Wat duurt dat wachten lang!

Rommeltje

Floortje:

Het weer is de laatste tijd gelukkig beter geworden. 

Daantje en Dirkje

Eerst die harde wind en daarna veel regen. De storm was nog wel lollig, we gingen tegen de wind in lopen en lieten ons dan achteruit blazen. Vooral Daantje en Dirkje deden dat, tot ze er genoeg van hadden en ze een wat gewaagder spelletje bedachten. Ze gingen op de ren van Soestdijk zitten en lieten zich door de storm naar beneden waaien. Ze schaterden van het lachen, die gekke meiden! Op een gegeven moment vielen ze over elkaar heen op de grond en toen vond de tsaar het wel genoeg. 

Nikolaas vindt het wel genoeg

Hij riep ze tot de orde en gelukkig stopten ze. 

Ik zag Ursula bedenkelijk naar hen kijken, ik denk niet dat dat een diepe vriendschap gaat worden tussen dat drietal. Ursula is best aardig, al kakelt ze nog steeds een beetje bekakt. 

Daan en Dirk noemen haar steevast "Uggie" en dat accepteert ze, maar of ze het leuk vindt weet ik niet. Ik noem haar altijd Ursula, dat vind ik beter bij haar passen.

Ma Tok is ons voor de zekerheid nog een extra wormkuurtje aan het geven, dus onze eieren mogen weer niet gegeten worden. 

Omdat ma Tok het erg jammer vindt om ze weg te gooien kookt ze ze hard en dan maakt ze er een lekker prakje van. 

Voor ons! 

Heerlijk is dat. 

geprakte hard gekookte eieren

We krijgen nu elke morgen dat lekkers te eten in de tuin als we uit ons huis mogen. We eten dat eerst op en dan gaan we pas verder met ons gewone voer, dat ma Tok dan ook weer in onze etensbak heeft gedaan. 

Er lopen nog steeds muisjes door het Tok-huis, maar ik heb het idee dat het er wel minder zijn. Tja, als er geen eten voor ze is komen ze niet meer. Of ze gaan in de glimmende bak. Ik heb eens goed gekeken naar dat ding en ik zag dat aan beide kanten helemaal onderin een gaatje zit waar een muis door past. Als ma Tok onze deur komt sluiten 's avonds rent er soms een muisje door het gat aan de ene kant de bak in om er door het gat aan de andere kant weer uit te komen. Ze lopen er dus gewoon doorheen! Dat is niet echt de bedoeling, maar het bewijst wel dat ze het ding niet eng vinden. Ma Tok zei pas dat ze niet kon wachten tot de man weer komt om de bak te legen, ze is zó nieuwsgierig hoe haar plannetje heeft uitgewerkt. Zouden we echt nog gaan meemaken dat de muizenplaag voorbij is? 

Maria (links), Wiske (rechts vooraan) en Floortje

En dan nog iets over mijn afstamming: 

Op de grote foto hierboven kunt u mij zien met mijn moeder Wiske en oma Maria zaliger. 

Maria was de broedmoeder van Wiske, die later mijn broedmoeder werd. Maar Wiske is ook mijn biologische moeder, dat kun je duidelijk zien, wij lijken erg op elkaar. 

Mijn verhaal is een beetje een rommeltje geworden, maar u zult het ermee moeten doen. 

Laten we maar zeggen dat de storm alles door elkaar heeft gewaaid.

Een gelukkig nieuwjaar toegewenst.

 De familie Tok wenst u allen een mooi en gezond 2022 met veel nieuwe verhaaltjes.

Haantjes of hennetjes?

 Floortje:

Iedereen heeft het maar over het uiterlijk van de kuikens. 

Ik ben meer benieuwd naar hun innerlijk, hun wezen, zou je kunnen zeggen. 

Queenie met duidelijk kammetje

Zullen het lieve rustige kippen worden of ondeugende, zoals Daantje en Dirkje? 

En het belangrijkste is wel: zullen het haantjes of hennetjes zijn? 

Ik heb eens goed gekeken naar alle drie en dan heb ik het toch ook over hun uiterlijk: kan ik nu al zien of het jongens of meisjes zijn? 

Bij Queenie en Ranja zie ik duidelijk een kammetje verschijnen op hun kopjes, bij Quinoa niet. 

Zou dat betekenen dat de beide lichtergekleurde kuikens haantjes zijn? Ik hoop het niet, want dan kunnen ze niet blijven in de Tok-tuin. 

Op het kopje van Quinoa zie ik nog niets wat op een kammetje lijkt,

Ranja met heel duidelijk een kammetje op haar kopje

maar misschien komt dat omdat zij zo donker is. 

Ik vind ze alle drie mooi, maar ik voel mij het meest aangetrokken tot Quinoa. 

Mijn mama Wiske kakelt dat dat komt omdat ik zelf ook donker ben, zij houdt ook het meest van zwarte kipjes. Maar ik denk niet dat dat het is, Quinoa is een heel rustig en lief kleintje, Queenie is heel anders, die piept veel harder en vaker dan haar broedzusje. En Ranja kan ook vreselijk tekeergaan als zij haar zin niet krijgt. 

Gelukkig heeft mama Pippa daar geen problemen mee, ze lacht haar kuiken gewoon uit als ze het op haar heupjes krijgt. Odette is iets onzekerder, maar zij is dan ook nog niet zo vaak kloek geweest als Pippa. 

Quinoa heeft geen kammetje

Ik heb aan onze tsaar gevraagd wat hij van zijn kinderen vindt, hij bromde een beetje in zijn baard en kakelde dat hij ze allemaal wel grappig vindt, maar dat hij blij is dat hij geen kloek is. 

Op de vraag of hij een hulp-haantje erbij zou willen hebben in de tuin keek hij me verschrikt aan. 

"Nog een haan in de tuin?" vroeg hij, "hoe kom je daar nu bij? Ik kan het hier gemakkelijk bolwerken in mijn eentje, nog een haan geeft alleen maar ruzie en gevechten."

tsaar Nikolaas

"Maar zou je dan met je eigen zoon gaan vechten?" vroeg ik. 

"Als die zoon zou denken dat hij ook de baas zou zijn zou ik dat zeker doen, een haan moet de wind eronder hebben, anders wordt het een rommeltje!" 

Daar moest ik even over nadenken. Wat een verschil met onze oude haan, wijlen LazaRus, die wilde zelfs niet tegen zijn zoon vechten toen die hem aanviel. 

Nu hoop ik helemaal dat Queenie en Ranja hennetjes zijn, anders wordt het hier oorlog en daar houd ik helemaal niet van. 

De kuikens zijn nu vijf weken oud en al helemaal mooi in de veertjes. Vooral Pippa wil erg graag de tuin in met Ranja, maar ma Tok vindt de kuikens nog te jong, ze moeten

Nikolaas blijft de baas in de Tok-tuin

eerst nog een tijdje kuikenvoer eten en als hun hok open gaat gaan de andere kippen daar ook van schransen en dan is het veel te snel op. 

Als de kleintjes de tuin mogen gaan verkennen is dat altijd een spannende tijd, de ukkies zijn dan super opgewonden en de kloeken hebben het druk met hen verdedigen tegen de andere hennen, die de kuikens soms een lesje in nederigheid willen leren. 

Zij zullen eerst een poosje de laagste zijn in de pikorde, dan hebben zij hun moeders hard nodig. Ma Tok gaat er de eerste keren altijd bij zitten om in de gaten te houden of het allemaal goed gaat. Nog een paar rustige weekjes dus en dan begint de integratie.

Broeden, een kunst op zich

 Pippa:

U bent vast benieuwd hoe het inmiddels gaat met de twee broedende kipjes hier in de tuin.

Barbara en Floortje van de eitjes af

Floortje en Barbara, inderdaad. Zitten zij nog steeds braaf op hun eitjes of is er iets veranderd inmiddels? 

Wat er veranderd kan zijn? 

De twee kunnen bij voorbeeld ruzie hebben gekregen, of de zin om te broeden kan bij één van de meiden zijn verdwenen, of .... ja, vult u het zelf maar in.

Ma Tok kwam maandag kijken bij de twee dametjes en wat zag zij? Floortje stond voor het raam naar buiten te kijken of er al wormpjes aan kwamen voor haar en Barbara zat bovenop het legnest. 

Nee, niet op de eitjes, ze zat op het dakje van het nest. 

Ma Tok voelde bezorgd aan de eitjes, die niet erg warm aanvoelden. 

"Wat is dat nou, meisjes?" vroeg ze en ze was nog niet uitgesproken

de verlaten eitjes

toen eerst Floortje en daarna ook Barbara langs haar heen de tuin in vlogen. 

Ma Tok keek hen verbluft na en nam de eitjes mee naar het legnest in het Tok-huis, waar Odette al een paar dagen zat te "broeden" op een kalkeitje. 

"Wil jij de kuikens nog proberen te redden?" vroeg ze en ze legde de eitjes onder Odette, die ze met haar snavel wat verder op hun plaats duwde. 

Ik keek mijn ogen uit naar die twee ontrouwe hennetjes, die hun broedsel gewoon in de steek lieten. Ze gingen eerst uitgebreid een zandbad nemen en toen kregen ze

Barbara en Floortje weer in de tuin

nog ruzie ook. Ze vlogen elkaar aan alsof ze de ergste vijanden waren. Zouden ze te lang bij elkaar hebben gezeten in een te kleine ruimte? 

Ik heb de hele tijd al gedacht dat het niets was, samen broeden, vorig jaar mislukte het ook met Floortje en Babette. 

Gelukkig betoonde Olga, die samen met onze tsaar hier was aangekomen, zich een echte tsarina; zij zette haar grote lijf tussen de twee ruziezoekers, zodat die elkaar niet meer konden zien en zo was het gevecht snel ten einde.

De volgende dag, dinsdag dus, keek ma Tok met haar schouwlamp in de eitjes, die Odette nu onder zich had.

"tsarina" Olga

Ze zag nog wel een erg donker gedeelte in twee eitjes, er zaten dus wel kuikentjes in, maar omdat het broeden nu al meer dan drieëntwintig dagen had geduurd geloofde zij niet dat deze kleintjes nog leefden. Ze liet ze nog even liggen bij Odette en 's avonds verplaatste zij het legnest samen met het hennetje naar Soestdijk. 

De volgende morgen haalde zij de twee eitjes weg en gaf Odette vijf nieuwe eitjes om te bebroeden. 

Ik hoop dat het nu wel goed gaat, twee mislukte broed-pogingen vlak na elkaar is wel erg. 

Ik heb al gedacht dat ik het maar weer moet gaan proberen, maar ik wordt een dagje ouder en ik weet niet of ik het nog kan opbrengen. Odette is wel ouder dan ik, maar we

Odette broedt op 5 nieuwe eitjes

schelen maar een paar dagen, dus dat kun je niet echt meetellen. En zij heeft lang niet zo vaak gebroed als ik en elk nestje kost je toch zeker een maand van je leven, heb ik wel eens gehoord. 

Niet dat ik het niet graag doe, maar ik laat het nu met liefde over aan een ander.

Odette zit nu al een aantal dagen braaf te broeden op haar eitjes en als ma Tok haar eraf haalt om te eten en drinken doet zij dat gretig, waarna zij weer snel plaatsneemt in het legnest op de vijf haar toevertrouwde eieren. 

Zouden er nu wel kuikens komen?

Rare dochter en vreemde vriendin

Wiske:

Mijn dochter Floortje is broeds. 

Dat is niet zo vreemd, zult u zeggen, het is tenslotte lente. 

Floortje en Barbara samen aan het broeden

En dat klopt. 

Maar er is toch wel iets raars aan de vleugel met Floortje. Ze is altijd al apart geweest, zo was ze verliefd op een meeuw, die gekke meid; dat is alweer een poos geleden en daar is ze helemaal overheen gekomen, gelukkig. 

Wat er dan nu voor raars is aan haar broedsheid? 

Ze wil persé samen met Barbara op eitjes zitten. 

Dat kan toch nooit goed gaan? 

Van wie zijn de kuikens, als die er komen? Zouden ze die samen gaan opvoeden, of gaan ze er ruzie over maken? Daar moet je toch niet aan denken! 

Nee, dan doet Inge het beter, die zit in haar eentje op eitjes, zoals het hoort. 

Babette:

Mijn beste vriendin Barbara zit op eitjes, samen met Floortje. 

Barbara en Floortje samen

Ik weet nog dat ik vorig jaar ook zo mal was om samen met Floor te gaan broeden. 

Dat is toen niets geworden, op een gegeven moment wilde Floor niet meer en ik ook niet, of andersom, dat weet ik niet meer. 

Ik houd nu dus mijn hart vast of dat wel goed gaat met dat broeden van die twee. 

Inge zit alleen op haar eitjes, dat komt wel in orde, als ze bevrucht zijn tenminste. 

Ik heb al met Wiske, de moeder van Floor, gekakeld, zij denkt er ook het hare van, van dat samen broeden bedoel ik. 

Floortje: 

Ik begrijp niet dat iedereen zo zit te zeuren over ons samen broeden. 

Floortje en Barbara gezellig samen aan het broeden

Het is gewoon heel gezellig met ons tweetjes, als je alleen zit te broeden zit je drie hele weken in je eentje, daar is toch niets aan. 

Nu heb ik tenminste iemand om tegen te kakelen en het is nog lekker warm ook. 

Bovendien kunnen we om de beurt gaan eten en drinken, terwijl de ander de eitjes warm blijft houden. 

Ik vind het juist geniaal van ons, dat we dit met twee hennen doen. 

En wie de kuikens gaat opvoeden? 

Dat doen we ook samen natuurlijk, als je dat alleen moet doen heb je het heel druk, vooral als ze allemaal uitkomen.

Barbara:

Hè, wat is het gezellig om samen met een andere hen te broeden. 

Ik dacht altijd dat de broedtijd heel eenzaam hoorde te zijn, maar nu weet ik beter. 

de broedeitjes

Wij verdelen de taken heel goed, als de één eet broedt de ander en andersom, maar de meeste tijd zitten we lekker samen op de eitjes. Ma Tok heeft nog niet met haar schouwlamp gekeken of er al iets groeit in de eieren. Ze heeft het een beetje druk de laatste tijd. 

Ik hoorde dat één van haar katten al wekenlang zoek was en die schijnt nu weer thuisgekomen te zijn. Die kat, Igor heet hij, moest ook op de televisie verschijnen. 

Wat een onzin! 

Laat hij gewoon thuisblijven, dan is er niets aan de hand.

Paleizen te huur?

Trui:

Wat gebeurt er toch vreselijk veel in de Tok-tuin.

Nu is mijn vriendin Katie er ook al niet meer. 

Trui in het Tok-huis (2e van links)

Ik bleef helemaal alleen over in Soestdijk. Ik vond dat niet zo'n ramp, maar ma Tok zei dat het niet goed is, een kip alleen, dus ze verplaatste mij op de avond na de dood van Katie vanuit Soestdijk naar de anderen in het Tok-huis. Het was er gezellig, maar ik miste toch mijn paleis en de volgende avond ging ik weer gewoon in Soestdijk op stok. Ma Tok zette me weer bij de anderen en de volgende avond was het nachthok van mijn paleis dicht, ik kon er niet meer in. Toen ben ik uit mezelf maar bij de anderen gaan zitten, ik moest toch ergens slapen. 

Ma Tok prees me toen ze de deur

Barbara en Floortje samen in het legnest

kwam sluiten: "Dat heb je knap gedaan, Trui!" 

Alsof het iets moeilijks was. 

Maar goed, ik woon nu dus ook in het Tok-huis. 

De beide paleizen stonden leeg. 

Ik wist niet of ma Tok er iets mee van plan was, maar ik zag haar wel de ren van het Loo afsluiten en ze zette ook een legnest in de slaapkamer van Soestdijk. 

Dat was het legnest waarin Floortje en Barbara al een poosje zaten te "broeden" op twee kalkeitjes. 

De beide dametjes waren erg boos dat hun nest was verdwenen uit het Tok-huis en het hielp niets dat ma Tok het dubbele legnest van mijn meneer Kees voor hen neerzette, met de twee eitjes erin. Ze maakten duidelijk dat ze hier niet in wilden door de eitjes eruit te wippen op de

Barbara en Floortje samen in het Loo

grond en vervolgens op het koude beton te gaan zitten "broeden." 

Wat een eigenwijze meiden zijn dat, zeg. 

Toen ze merkten dat ma Tok niet van plan was hun "eigen" legnest weer neer te zetten kozen ze eieren voor hun geld en gingen ze toch maar samen in één van de twee nestjes zitten. 

Ma Tok liet hen een nacht en twee dagen zo zitten en verhuisde het hele legnest met de broedsters erin naar het Loo. 

De volgende morgen, paasmorgen, zaten ze nog braaf op hun kalkeitjes en ma Tok vond dat ze nu wel hadden bewezen echt broeds te zijn; ze verwisselde de nep-eitjes voor vijf echte en liet Floor en Barbara met rust. 

Het zal mij benieuwen of er iets terecht komt van het samen op één nest zitten, ik vind het een raar

Inge broedt in Soestdijk

idee, maar ja, als ze niet anders willen kun je het proberen. 

"En Soestdijk," zult u vragen. "dat  stond toch ook leeg?" 

Ja, dat stond leeg, dat zegt u goed. Maar inmiddels heeft ook dit paleis een bewoonster. Er was nog een hennetje broeds geworden, zij bleef maar op de bodembedekking van het plateau in het Tok-huis liggen en zodra er iemand daar een eitje deponeerde schoof zij dat meteen onder haar warme buikje. Ma Tok zette haar 's avonds in Soestdijk in het daar klaarstaande legnest met daarin twee kalkeitjes. De volgende morgen zat Inge, want zij was het, die braaf warm te houden, dus ook zij kreeg echte eitjes om te bebroeden. 

En nu is het afwachten of onze tsaar zijn werk goed heeft gedaan en of ma Tok de juiste eitjes heeft uitgezocht om te bebroeden. 

Want aan de buitenkant kun je niet zien of een ei bevrucht is of niet. 

Het worden weer spannende tijden in de Tok-tuin.