Zijn ze er nu nog niet?

 Floortje:

Ik leef de laatste dagen voortdurend in spanning. 

Ik luister telkens of ik al gepiep hoor van mijn kuikentjes in hun eitjes. 

Floor op haar 2 eitjes

Er liggen nog maar twee eitjes onder mij, de andere drie heeft ma Tok weggehaald, daar groeide niets in, zei ze. Aan de ene kant vind ik dat jammer, want ik wil natuurlijk het liefste dat alle eitjes uitkomen, maar als ik wat verder nadenk zijn vijf kuikens wel veel om op te voeden, dan is twee misschien een beter aantal. Het is tenslotte ook de eerste keer dat ik kloek ga worden, dus ik kan beter wat rustig aan beginnen. 

Ma Tok heeft mijn eitjes ook al bij haar oren gehouden, ze denkt zeker dat zij beter kan horen dan ik. 

En ze heeft ze natgemaakt met een plantenspuit, dan kunnen de kleintjes makkelijker door de schaal heen komen, zegt ze. 

het Loo waarin Floortje aan het broeden is

Of dat waar is weet ik niet, maar ze heeft het in een boek gelezen en ze gelooft er heilig in. Ma Tok zei dat ze dat ook had gedaan vlak voordat ik uit mijn eitje kroop en ik ben er goed uitgekomen, dat is waar. Terwijl ik hier lig te wachten in het Loo hoor ik de anderen in de tuin scharrelen en met elkaar kakelen. Het klinkt heel gezellig allemaal, maar ik vind het niet erg dat ik er even niet aan mee kan doen. Kuikens zijn genoeg beloning voor mijn lange eenzame zit. 

Nikolaas in de aanval

Ik hoor wel dat Nikolaas telkens tegen ma Tok opspringt als zij in mijn hok bezig is, ik mopper op ma Tok als zij mij van mijn eitjes aftilt om me te laten eten en drinken en dan denkt de tsaar dat zij mij kwaad doet. Ik vind het erg zorgzaam van hem dat hij mij wil beschermen, maar hij zou toch moeten weten dat ma Tok mij geen kwaad doet, zij wil net zo graag kuikens als ik. Misschien moet ik wat minder schreeuwen als ze mijn hokje opruimt en mijn eten en drinken verzorgt, maar daar kan ik niks aan doen, dat gaat helemaal vanzelf. Mijn staart gaat dan wijd uitstaan, ik maak me zo groot mogelijk en ik roep zo hard als ik kan. Dat zit in mij, dat is de natuur. 

Als ik goed nadenk weet ik best dat dat niet nodig is hier in de Tok-tuin, waar nooit gevaar is, maar ik kan het gewoon niet laten en de tsaar dan dus ook niet. Ma Tok vindt het niet erg dat zij steeds wordt aangevallen, ze zegt wel tegen Nikolaas dat hij nu zo langzamerhand moet weten dat zij alleen maar goede dingen komt

bloedluis (sterk vergroot gelukkig)

doen in zijn koninkrijk, zoals poepjes opruimen, schoon drinkwater neerzetten en de voerbakken bijvullen. Ik krijg ook elke dag meelwormpjes, omdat ik sterk moet zijn als mijn eitjes uitkomen, de opvoeding is een hele klus en daar moet ik niet als een verzwakte broedster aan beginnen.

Ma Tok is ook weer aan het spuiten tegen de luizen, want die naarlingen zijn ook alweer aanwezig in het Tok-huis. Ik hoop dat die beestjes weg zijn voordat ik met mijn kuikens in het huis ga slapen, ik wil mijn kleintjes niet blootstellen aan die bloedzuigers. 

Hebt u gezien hoe eng die beestjes eruit zien? Brrr... Maar eerst moet ik nog wachten tot mijn kuikens uit hun eitjes zijn gekropen. 

Wat duren drie weken toch lang...