Broeden of niet broeden, dat is de kwestie

Lisa:

Op de foto hierboven ziet u mij zitten op eitjes in het hondenhok. 

de 5 broedeitjes in de bench in het Tok-huis

Dat die eitjes van een fokker kwamen en dat het hok voor een hond was bedoeld maakte mij niets uit. Wat ik wel vervelend vond was dat ma Tok iets onder de eitjes legde omdat de kalkeitjes niet goed warm waren geworden, toen was ik helemaal uit mijn trance en vloog ik de tuin in. Ik ging gewoon weer op de twee eitjes in het legnest in het Tok-huis zitten, maar toen het donker was geworden zette ma Tok mij met legnest en al in één van de rennen van Soestdijk. Dat vond ik echt geen goede plek dus ik gilde tegen haar dat ik daar niet wilde zitten. Ze ging een bench in het

Lisa zit weer op de stok

Tok-huis zetten met het legnest erin en mij zette ze weer op de eitjes. 

Waardeloos! Ik wil zelf uitmaken waar ik broedt en anders kap ik ermee. Gelukkig kreeg ik het dak van de bench zover open dat ik er doorheen kon en ik ging op de stok zitten, naast de tsaar. Hij keek me goedkeurend aan en kakelde dat wij ma Tok wel eens zouden laten zien dat wij zelf de baas zijn in de tuin. 

De volgende morgen ging ik lekker met de anderen naar buiten. Ma Tok zag de eitjes in het legnest in de bench liggen en zei tegen mij dat ik het dan zelf maar moest weten, dan maar niet broeden; het was wel jammer van de vijf eitjes, maar als een hen niet wil kun je haar niet dwingen, daar was ze eindelijk ook achter gekomen. 

Babette in haar paleis Noordeinde

En zo komt het dat ik nu weer broeds-af ben. 

Wat er verder met de broedeitjes gebeurd is? Ma Tok hoorde van de fokker hoe ze die nog een aantal dagen goed kon houden, misschien werd er nog iemand anders broeds. Maar voor zover ik weet liggen de eitjes nog in de grote schuur, koud en wel.

U bent vast ook erg nieuwsgierig of het ei van Babette is uitgekomen. Dat zal ik u vertellen. 

Ma Tok ging telkens aan het eitje luisteren, maar ze hoorde geen gepiep. Toch spoot ze het ei met wat water om het uitkomen te vergemakkelijken als het kuiken eruit zou willen komen. Het was erg spannend allemaal, gelukkig bleef Babette stoïcijns broeden. 

Op de uitgerekende dag hoorde ma

het eenzame eitje van Babette

Tok nog steeds niets in het ei, ze keek nog een keer met haar lampje en zag dat het wel helemaal donker kleurde, dus het zou niet lang meer moeten duren. Of zou het kuiken overleden zijn in het eitje? Dat zou wel heel zielig zijn voor Babette, die dan drie weken voor niets gebroed zou hebben. 

"We moeten nog maar even geduld hebben," zei ma Tok en ze gaf Babette wat extra meelwormpjes. "Soms duurt het iets langer dan eenentwintig dagen, we laten het eitje in elk geval tot zaterdag liggen, als er dan nog geen kuiken is zal het ook niet meer uitkomen." En zo zit de kleine Babette nog steeds geduldig te broeden en blijft het spannend in de Tok-tuin.