Ziekenhuis

Pippa:

Ik dacht dat ik gewoon oud begon te worden, ik kon niet meer zo goed lopen en dat hoort daarbij. 

Pippa in de kamer van het mensenhuis

Maar ma Tok zag dat ik een beetje met mijn poten wijd liep en ze tilde me op om te kijken hoe dat kwam. Ze schrok van wat ze toen zag: een grote klont poep met daarin volgezogen bloedluizen. Gelukkig is ze niet zo tuttig dat ze me vol afschuw van zich af gooide, nee, ze nam me mee het mensenhuis in en daar haalde ze de viezigheid van mij af, met water en met haar handen, ze knipte de vuilste veertjes af en zette me een poosje in heerlijk warm water. Dat voelde goed, maar ze was nog niet klaar, mijn cloaca was opgezet en hier en daar zat ook bloed. Ze maakte foto's en stuurde die door naar mevrouw Angelique met de vraag wat ze hieraan kon doen. 

poes Cieniy komt op ziekenbezoek

Gelukkig wist die raad en zo kwam ik in een hok in de woonkamer van het mensenhuis terecht, met vitamientjes-water, lekker eten en ik kreeg zalf op mijn pijnlijke plek en een pilletje in mijn snavel. Omdat het binnen zo lekker warm was voelde ik me meteen beter en ik begon te eten van de meelwormpjes en het eivoer dat in een bakje in het hok stond. 

Hè, lekker! 

Nu woon ik al weer twee weken hier en ik krijg elke dag zo'n pilletje en van die zalf. Ik eet als een dijkwerker, zegt ma Tok. 

Trijntje is niet lekker

Er zijn ook al wat kuikens en kleinkuikens van pa en ma Tok hier geweest, vooral de kleinkuikens vonden mij interessant. 

Wie ook op bezoek kwam was Trijntje; zij kwam niet heel even kijken hoe het met mij ging, nee, zij kwam ook in de kamer van het mensenhuis wonen, in een hok naast mij. Heel gezellig, al was de reden niet zo leuk, zij was ook ziek. Ma Tok was met haar naar de dierenarts geweest en zij moest ook pillen slikken, net als ik. Bij haar zit de ontsteking binnen in haar lijf, daar kan ma Tok dus geen zalf op smeren. 

Het ging eerst niet zo goed met Trijntje, ze wilde niet eten en wat in haar krop zat bleef daar zitten. Toen heeft ma Tok iets heel raars gedaan: ze heeft Trijntje laten

Trijntje en Pippa allebei in de kamer van het mensenhuis

overgeven door haar krop te masseren en haar voorover te houden. Dat spugen ging niet zo zachtjes, nee, ma Tok zat helemaal onder de stinkende prut en ook de keuken was behoorlijk vies geworden. 

En het stonk! 

Als een verstopt putje. 

Ma Tok had het zelfs in haar gezicht gekregen, blèh! 

Maar Trijntje was daarna erg opgelucht, ze bleef een poosje stil

Trijntje voelt zich beter

zitten in haar hok en begon toen te eten, dit tot grote vreugde van ma Tok. Van Sandra, de mevrouw van Red een legkip, hoorde ma Tok dat er iets is dat helpt om de spijsvertering weer goed op gang te brengen, dat heeft ma Tok gehaald bij de dierenarts en nu is Trijntje weer veel levendiger, ze kwam zelfs even bij mij buurten. Dat kan omdat onze hokken tegen elkaar aan staan. We kakelden zachtjes tegen elkaar, niet alleen over onze ziektes maar ook in het algemeen, over de Tok-tuin, die we allebei missen en over de tsaar, die we hier boven kunnen horen kraaien als het mooi weer is en de deur naar het terras open staat. Zo zijn we toch nog een beetje betrokken bij de rest van de familie. Ma Tok vertelt ons ook hoe het met de anderen gaat, zo hoorden we over Babette, die zo lang op haar eitje heeft gezeten. Arme meid. 

Maar over haar gaat het een volgende keer.

Ma Tok: tot mijn grote vreugde kan ik u meedelen dat Trijntje vandaag weer naar de tuin is teruggegaan, ze is weer helemaal beter.