De toekomst van Soestdijk

Trui:

Soestdijk, het hok waar ik met mijn zus Trees en ook met andere kippen heb gewoond voordat ik naar het Tok-huis verhuisde, stond leeg nadat de kuikens en Odette bij ons in het Tok-huis waren komen wonen. 

Soestdijk staat leeg

Ma Tok had het helemaal leeg gehaald, dat wil zeggen: alle bodembedekking eruit, stofzuigen en schoonspuiten. 

Het moest daarna drogen, dat duurde een poosje, want ze was niet zuinig geweest met water. Maar als het droog was wilde ze het weer in orde maken voor een eventuele volgende bewoner. 

Wie dat is? 

Dat weten wij nog niet. 

Ik hoorde ma Tok tegen pa Tok zeggen dat er wel weer plaats is voor een paar legkippen, die gered moeten worden. Net zoals Jenny en

Jenny en Katie toen ze net in Soestdijk woonden

Katie en Katie2 dus. 

Ik ben niet nieuwsgierig, maar ik wil wel graag alles weten, dus ik hield ma Tok scherp in de gaten. 

Als ze zou gaan beginnen met inrichten zou ik weten hoever het was, dan zou de nieuwe bewoner in aantocht zijn. 

Hoe zou ze eruit zien? 

Zou ze alleen komen of zouden er misschien twee tegelijk hier komen wonen? Trees en ik kwamen hier ook samen, dat was best fijn, als je alles in je eentje moet uitzoeken in een nieuw hok en een vreemde omgeving met allemaal kippen die je niet kent is dat best spannend. Met een maatje erbij kun je nog eens overleggen. 

Ik wachtte en ik wachtte, er gingen

het ingespoten nachthok van Soestdijk

een paar dagen voorbij maar er gebeurde niets. 

Tot op een dag ma Tok, vlak nadat ze ons naar buiten had gelaten en ons huis had opgeruimd, met een spuitbus naar Soestdijk liep. Ze deed de deur van het nachthok open en begon de hele binnenkant in te spuiten met het spul tegen de bloedluizen. Echt alles werd helemaal wit, zelfs het haar van ma Tok was nat geworden. "Zo," zei ze, "ik krijg geen luizen meer voorlopig," en ze lachte naar mij. Zou er nu toch gauw een nieuwe bewoner komen? 

De volgende dag ging ma Tok Soestdijk inrichten, er kwam schone bodembedekking in het nachthok en ook tabaksstelen, die

Trui houdt alles nauwlettend in de gaten

helpen met hun geur de luizen weg te houden. Verder werd de voerbak neergezet en er kwam een drinkbak in de ren te staan. 

Nu moest er toch wel iets aanstaande zijn. Die avond ging ik vroeg op stok, dan zou het snel morgen zijn. Zou er dan eindelijk iets gebeuren? We werden de volgende dag op onze gewone tijd uit ons huis gelaten en we kregen ook net als anders ons lekkers en schoon drinkwater. Daarna verdween ma Tok in haar huis, ook net als anders. 

Hoe kon dat nou? 

Er zou toch wel iets gaan gebeuren vandaag? 

Of moest ik nog een dag langer wachten? 

Nee, ik hoefde niet langer te wachten, maar u wel en niet één dag maar een hele week. 

Ik wens u daarbij van harte sterkte.

Kleine kuikens worden groot

Nadine:

Ik ben inmiddels de oudste hier in de Tok-tuin en als zodanig heb ik mijn rust wel nodig, vooral 's nachts. Iedereen begrijpt dat, behalve de kuikens, maar die kun je het niet kwalijk nemen, die zijn nog jong en vol energie, die ze kwijt moeten. 

Soestdijk, het hok van Odette, Freddy en Quinoa

Nu had ik gelukkig gedurende de nacht geen last van die kleintjes, want zij sliepen in het Loo en Soestdijk en ik in het Tok-huis. Omdat zij elke morgen hun hok uit konden zodra ze wakker waren hadden ze de gelegenheid al flink rond te rennen zonder dat ik daar last van had. 

Als wij, de volwassenen, uit ons huis werden gelaten werden de ukkies al wat rustiger. 

Maar daarin is verandering gekomen. 

Op een avond kwam ma Tok onze deur sluiten, ik zat al een tijdje te

het Loo, het hok van Pippa en Rajah

dutten in mijn hoekje op de voorste stok. Ma Tok wenste ons geen welterusten, wat ze anders altijd wel doet, dat vond ik al een beetje vreemd, maar ik was al half in slaap, dus ik lette er niet zo op. Even later hoorde ik in de tuin een angstig gepiep en daarna ging onze deur weer open. Ma Tok kwam weer bij ons naar binnen met in haar handen Odette en Freddy. Ze zette deze twee op de stok bij ons en ging toen weer weg, de deur liet ze op een kiertje staan. Ik hoorde weer luid gepiep en toen een lelijk woord van ma Tok. Odette, die haar dochter Quinoa hoorde piepen in de tuin, kakelde tegen haar zoon dat ze haar snel moesten gaan helpen, ze verkeerde duidelijk in grote nood. Het tweetal glipte door de kier van de deur en toen werd het een poosje stil. 

Ik sliep bijna toen ik weer gepiep hoorde buiten. Nu kwam ma Tok met Quinoa en Freddy in haar handen bij ons binnen, ze zette de twee kleintjes op de stok en ging

Odette met Freddy en Quinoa in het Tok-huis

weer naar buiten, om terug te komen met Odette, die ze tussen de kleintjes in op de stok zette. 

Hèhè, nu waren ze rustig, het hele gezinnetje bij elkaar. 

Natuurlijk was het nog niet afgelopen met de onrust, ma Tok ging weer naar buiten, nu sloot ze onze deur zorgvuldig. Even later kwam ze terug met, u raadt het al, Pippa en Rajah in haar handen. Ze zette dit tweetal pal naast mij op de stok. Ik was daar eerst niet zo blij mee, maar ma Tok knipoogde naar me en dat maakte veel goed. Gelukkig deed ze snel het licht uit, zodat het schemerdonker werd in het Tok-huis, waardoor de kloeken en hun kuikens rustig werden. Pfoe, dat was een heel gedoe geweest. We gingen allemaal lekker zitten op

Pippa met Rajah in het Tok-huis

ons plekje en we sliepen tot de volgende morgen. 

De kuikens waren vroeg wakker, ik hoorde een stemmetje naast mij: "Mama, ik heb zo'n honger, is er in dit hok ook eten?" Pippa antwoordde dat hij zachtjes moest piepen omdat er hier ook oudere dames waren, die hun rust nodig hadden. Kijk, dat vind ik nu zo geweldig van Pippa: ze denkt niet alleen aan haar kuiken, maar ook aan de anderen. Pippa bracht Rajah naar beneden naar de voersilo, waarin ma Tok kuikenvoer had gemengd met ons voer. De kleine begon onmiddellijk te schransen en vroeg met volle snavel of Freddy en Quinoa ook in dit grote huis sliepen. Pippa kakelde dat hij niet met volle

alle kuikens en hun moeders weer in de tuin

snavel moest piepen en dat de andere kuikens inderdaad ook hier waren met hun moeder. Het duurde niet lang voordat ook deze drie naar beneden kwamen om te eten. Freddy wilde naar buiten, maar hij moest, net als iedereen, wachten op ma Tok. Hij ging bij de deur zitten zodat hij als eerste naar buiten zou kunnen en dat deed hij dan ook toen ma Tok verscheen.

En de volgende avond? 

Toen kwamen de kloeken en hun kuikens uit zichzelf het Tok-huis binnen om daar te slapen. 

De beide paleizen staan weer leeg.

What's in a name?

Queenie:

Eindelijk is het tot iedereen doorgedrongen dat ik geen hen ben maar een haan. 

En Ranja ook. 

broer en zus

Die slome Quinoa niet, dat is een gewoon kipje, maar wij zijn voorbestemd om een toom kippen te gaan leiden. 

Hoera! 

Ma Tok vond het nu ook tijd om onze namen te veranderen, want zegt u nu zelf: Queenie is geen naam voor een haan. 

Ze noemt mij nu Freddy. 

Hoe ze daar bij komt weet ik niet, iets met muziek geloof ik, maar ik vind het in elk geval veel beter klinken dan dat verwijfde "Queenie". 

En Ranja heet nu Rajah, dat schijnt een soort vorstentitel te zijn. 

Ik ben erg blij dat ik nu eindelijk voor vol wordt aangezien.

Rajah is ook al aan het proefkraaien

Het heeft lang genoeg geduurd, acht hele weken nota bene! 

Mama Odette kakelde tegen mij dat ik er vroeg bij ben, bij de haantjes die hier al eerder uit hun eitjes gekropen zijn duurde het altijd veel langer voordat duidelijk werd dat zij geen hennetjes waren. En Rajah is net zo vroeg, hij doet ook al kraaipogingen. 

Natuurlijk klinken mijn begin-kraaien beter dan die van hem, ik ben dan ook een paar dagen ouder dan hij. 

En dan is er nog iets belangrijks gebeurd hier. Ma Tok was weer eens naar Hoogendoorn geweest.

de spray tegen de bloedluizen

Pa Tok ging ook mee, voor de gezelligheid. Was het eten weer op? Dat van de grote kippen niet, maar van ons, de kuikens, wel bijna en ma Tok vond dat wij nu wel aan het volgende kuikenvoer, voor wat grotere kuikens, konden beginnen. Dus daarvan haalde zij twee grote zakken. Waarschijnlijk veel te veel, maar ze is van plan het te gaan mengen met het voer voor de volwassenen binnenkort. 

Ze bracht ook een heleboel spuitbussen mee en het Tok-huis werd leeggehaald, gestofzuigd en daarna helemaal ingespoten met het spul uit die bussen. Tegen de luis, hoorde ik van mama Odette. Als het zomer is en warm komen die plaaggeesten altijd te voorschijn om de kippen 's nachts te pesten. Ze prikken de kippen en

Odette met Freddy en Quinoa buiten Soestdijk

zuigen hun bloed op, dat hebben ze nodig om baby-luisjes te krijgen. Omdat ma Tok dat helemaal niet nodig vindt spuit zij nu elke dag van dat spul in de kieren van het huis en ook op de stokken en mestplanken. Verder krijgen de groten ook iets in hun drinkwater waardoor hun bloed niet meer geschikt is voor de luizen, ze gaan zelfs dood als ze ervan drinken. Zo moet het wel lukken om die pestkopjes eronder te krijgen. 

Waarom dit ook voor ons belangrijk

alle kuikens buiten de paleizen met hun moeders

is? 

Dat is het mooiste wat er deze week is gebeurd. 

Wij mochten uit ons hok! 

Ma Tok zette op een mooie morgen zomaar ons paleis open en ja, toen kon ik niet wachten om alles te gaan verkennen. Quinoa bleef dicht bij mama Odette en ik eerst ook, dat moet ik eerlijk bekennen, want die tuin is wel héél erg groot! 

Pippa en Rajah kwamen ook uit het Loo en zo gingen wij, alle drie de kuikens, samen aan de scharrel. Onze mama's hielden ons de hele tijd in de gaten, maar er gebeurde

heerlijk scharrelen verderop in de tuin

niks engs. Dat kwam ook omdat ma Tok overal in de tuin gierststengels had neergelegd, zodat de grote kippen het te druk hadden om op ons te letten. 

Sinds die eerste keer mogen wij nu elke dag in de tuin scharrelen, heerlijk is dat. Onze papa tsaar Nikolaas kwam ook bij ons kijken toen we vrij waren. Hij liet een prachtige kraai horen als teken dat wij nu helemaal bij de familie Tok zijn ingelijfd en dat hij de baas is over ons allemaal. 

Daar ben ik het mee eens, voorlopig.

Wat is wijsheid?

 Quinoa:

Mijn mama Odette vindt mij erg lief en daar ben ik blij om. 

Queenie is veel ondeugender en Ranja ook. 

Odette met haar kuikens (1 en 2 dagen oud)

Nu heeft Queenie tegen mij gepiept dat zij wel weet hoe dat komt, maar dat ik nog te jong ben om dat te begrijpen. 

Moet je toch meemaken! Te jong! 

Ik ben maar één dag later uit mijn ei gekomen dan zij en wat is één dag op een kippenleven? 

Wat vindt u daar nu van? 

Ranja schijnt het ook te begrijpen en zij is nota bene nog jonger dan ik. Ik wil het niet aan mama Odette vragen, dan denkt zij straks dat ik dom ben en dat is toch niet zo. 

Ik kan al heel goed zaadjes oppikken en water drinken en op de stok zitten onder mama's vleugel,

Queenie en Quinoa op stok met Odette (1-6-21)

dus ik ben al een heel stuk op weg om een goede kip te worden. 

En ik ben nog maar zeven weken oud, dus ik heb de tijd nog om verder te groeien en wijzer te worden. 

Of Queenie en Ranja nog veel wijzer gaan worden weet ik niet, ze halen alleen maar streken uit. Ik zag Ranja al bovenop haar mama Pippa staan, de stouterd. En Pippa zei er niet eens wat van. Queenie probeert steeds alle lekkere hapjes weg te snaaien, daarin is zij erg goed, maar of dat nu wijs is? 

Als zij dat straks in de tuin doet krijgt ze vast van iedereen een flinke pik in haar kop. 

Daar pas ik voor. Ik heb eens goed naar de snavels van die grotere hennen gekeken en die mijdt ik liever. 

Nikolaas spert zijn snavel open om te kraaien

Om maar niet te spreken van de snavel van tsaar Nikolaas, die kan hij heel ver opensperren, dat zag ik pas toen hij hier vlakbij stond om te kraaien. En ma Tok had een poosje geleden bloed aan haar been toen hij haar had gepikt. Nu draagt zij telkens laarzen als ze de tuin in komt en ze laat Nikolaas daar gewoon in pikken. Dat vindt hij erg vreemd, hij verwacht dat zij gaat terugvechten maar ze negeert hem gewoon. Door die laarzen kan hij niet heen komen en zo zijn de benen van ma Tok veilig. 

Mama Odette kakelde tegen mij dat onze tsaar iedereen, die hij niet vertrouwt, aanvalt om ons te beschermen. 

Maar ma Tok is toch wel te vertrouwen? Zij geeft ons allerlei lekkers en ze houdt ons paleis

Quinoa is blauw

schoon. Mama kakelt dat het in de tsaar zijn genen zit om zijn hennen te beschermen en dat hij er dus niets aan kan doen. Ik ben blij dat ik geen haan ben, dan zou ik ook iedereen moeten aanvallen die te dicht in de buurt zou komen en ik houd helemaal niet van aanvallen. Zouden Queenie en Ranja soms zo hoog van de toren blazen omdat zij sprekend lijken op papa Nikolaas? Queenie piepte tegen mij dat ik lelijk ben omdat ik zwart ban. Mama, die dat hoorde, kakelde tegen mij dat ik helemaal niet zwart ben, maar dat ik een heel aparte kleur heb voor een kip. Mijn kleur heet bij mensen grijs en bij dieren

Queenie wil kraaien

blauw en blauwe kippen zijn best zeldzaam. Toen keek Queenie op haar snaveltje. 

En vandaag probeerde ze onze tsaar na te doen toen hij kraaide; ik schoot in de lach want het klonk net als de fiets van ma Tok toen die gesmeerd moest worden. 

Queenie keek me beledigd aan en deed even later nog een poging, echt om te gillen. 

En nu denk ik plotseling dat ik het begrijp. 

Wat het verschil is tussen mij aan de ene kant en Ranja en Queenie aan de andere kant, bedoel ik. 

U hebt het vast ook al begrepen. Arme Queenie en Ranja, als het waar is wat ik denk moeten ze gaan verhuizen als ze wat groter zijn. Nee, ik ben blij dat ik anders ben dan zij, nu kan ik lekker hier in de Tok-tuin blijven wonen.

Voorlichting

Ranja:

Hallo lezers en lezeressen, ma Tok zei tegen mijn mama Pippa dat ik me maar eens zelf moest voorstellen aan u. 

Ranja op haar uitkomdag

Ik heb geen idee wie u bent, maar als mama zegt dat het goed is doe ik dat gewoon. 

U hebt mij gezien zoals ik was toen ik net uit mijn eitje was gekropen. Poe, dat was een heel werk, dat kan ik u wel vertellen. 

En toen viel ik ook nog uit het nest van mama Pippa en kon ze mij niet terugduwen, omdat ze er niet bij kon. 

Gelukkig zag ma Tok mij liggen, anders had ik het niet overleefd. Ze legde mij snel in mama's dons, waar het lekker warm was en ik verder kon opdrogen. Dat was heerlijk en ik was al gauw helemaal tiptop. 

Mama is heel zorgzaam voor mij, dat komt ook omdat ik haar enige

Quinoa met achter haar Queenie (net uit het ei)

kuiken ben, denk ik. 

Queenie en Quinoa hebben het wat dat betreft gemakkelijker, als de één iets doet wat niet mag kan de ander Odette afleiden, zodat zij het niet ziet. Degene die wel best vaak ondeugend is is Queenie, Quinoa is een heel braaf kuiken, die doet precies wat haar mama kakelt. 

Hoe het komt dat Queenie en ik ondeugender zijn dan Quinoa? 

Ik denk dat het te maken heeft met onze kammetjes, het wel of niet hebben daarvan, bedoel ik. 

Begrijpt u het al? 

Queenie en ik zijn waarschijnlijk haantjes, maar dat mag u nog niet verder vertellen, hoor. 

Ik heb gehoord dat haantjes niet hier in de tuin kunnen blijven omdat dat ruzie geeft met de tsaar, die de baas is in de Tok-tuin. En dan is er ook nog een buurvrouw, die het kraaien van haantjes echt vreselijk vindt. 

tsaar Nikolaas begroet de morgen

Eén haantje is al erg genoeg, dus meerdere kraaiers kan echt niet. 

Ik vind het wel jammer, maar het is aan de andere kant ook best spannend om een eigen toompje hennen onder de duim te gaan houden en dat is hier niet aan de orde, hier is al een baas. 

Ik heb met Queenie gepiept wat zij (of eigenlijk hij) ervan vindt om de tuin te verlaten. Queenie piepte terug dat zij (of hij dus) het niet erg zou vinden om ergens anders te gaan wonen, lekker de baas spelen over hennetjes leek haar (hem) daar dik tegenop te wegen. 

Quinoa moet dan wel als enig kuiken hier blijven wonen, ik weet niet of ze dat erg vindt, ze heeft haar mama dan wel voor zichzelf, misschien vindt ze dat wel fijn. 

Quinoa (vooraan) begrijpt het nog niet

Ik zal het eens aan haar vragen. "Hé, Quinoa, wat zou jij ervan vinden als wij, Queenie en ik, over een tijdje deze tuin zouden verlaten?" 

Ik moest wel hard gillen, want Quinoa zat net aan de andere kant van Soestdijk, maar ze hoorde me toch. Ze kwam eraan rennen en piepte met haar zachte stemmetje: "Waarom zouden jullie dat doen, het is hier toch goed?" 

Zij heeft dus nog niets in de gaten, van onze kammetjes, bedoel ik. 

Ik vraag maar niet verder, dan moet ik zoveel uitleggen, dat moet haar moeder maar doen, ik doe niet aan voorlichting. 

Quinoa bleef nog even verbaasd naar mij kijken en ging toen met Queenie smoezen. 

Die mag het ook uitleggen, dat zoeken ze maar uit daar in Soestdijk.

Ik heb gelukkig geen zusje, dus dat blijft mij bespaard.