Kaalheid en een dikke worm

Lisa:

We zijn allemaal in de rui. 

Ik heb dat nog nooit zelf meegemaakt, vorig jaar was ik nog te jong en waren mijn veren nog nieuw genoeg. 

Trui zonder staartveren

Mijn zusje Linda kakelde tegen mij dat zij er zelf nog niet echt last van had en ik moet zeggen dat datzelfde voor mij geldt. Maar sommige kippen zien er echt niet uit. Neem nou Trui: je ziet haar dons door haar weinige veren heen. En haar staart is ook bijna verdwenen. 

En Sandra's nek is aan de ene kant helemaal kaal, dat staat echt heel gek. 

Gelukkig is het nog best warm buiten zodat niemand het koud krijgt door haar gebrek aan bescherming. 

Bij de tsaar zie ik nog niets gebeuren. Hij zal toch ook wel

Sandra's kale plek in haar nek

nieuwe veren krijgen? 

LazaRus ging ook elk jaar in de rui heeft mama Pippa mij verteld. 

Ik weet dat niet zo goed meer, ik was nog maar een kuiken toen onze vorige haan overleed, maar als Pippa het kakelt is het waar, zij liegt nooit. 

Ik ben een beetje nieuwsgierig hoe het eruit zal zien als Nikolaas gaat ruien, zijn staart kan hij niet verliezen, want die heeft hij niet, hihihi. 

Ma Tok geeft ons van alles om de rui goed door te komen. Zo krijgen we veel lekkere meelwormpjes, nog meer dan anders en ook van dat heerlijke ei-voer. Verder doet ze vitamines in ons drinkwater, dat

verloren veren in het Tok-huis

vind ik persoonlijk niet echt lekker, maar omdat het goed voor ons schijnt te zijn drink ik het maar gewoon.  Ik wil geen last krijgen van tekorten door zoiets natuurlijks als nieuwe veren krijgen. Er is bovendien niets anders te drinken als ik dorst heb, dus de keus is makkelijk. We zijn ook al een beetje gewend dat er iets door ons water zit, ma Tok geeft ons ook regelmatig een soort kruidendrank door het drinken, waar de luizen dood van gaan als ze ons prikken om ons bloed te stelen. 

Onze eierproductie gaat ook achteruit, we hebben onze energie

voorraad lege doosjes die in het voorjaar gevuld zullen worden

nu vooral nodig voor het maken van een nieuwe jas. Dat is jammer voor de collega's van een dochter van ma Tok, mevrouw Annemieke, die moeten het even zonder onze eitjes zien te redden. Ma Tok zei dat ze nu goed doosjes kunnen sparen, dan krijgen ze na onze winterstop weer volle terug in ruil voor de lege. Vorige week zijn er weer heel veel Tok-eitjes uitgedeeld door mevrouw Annemieke. 

Verder is er vanuit de tuin niet zoveel nieuws te melden. 

O ja, het is een poosje lawaaierig geweest en er kwamen vreemde mannen de tuin in om onze waterslang te gebruiken. Ze legden ook een mega-dikke oranje worm door de tuin heen, die ging van de

de dikke worm in de Tok-tuin

poort naar de grote schuur. Ik heb geprobeerd of hij lekker smaakte, die worm, maar nee hoor, niks aan. Hij was zo hard dat ik er met mijn scherpe snaveltje niet eens doorheen kon pikken om er een klein stukje tussenuit te eten. 

Tsaar Nikolaas kakelde dat het geen worm was maar een snoer waar stroom doorheen gaat en dat het gevaarlijk is om daar in te pikken, je kunt dan een harde schok krijgen en zelfs doodgaan. 

Daar schrok ik van, gelukkig was het niet gelukt om er een gaatje in te maken. 

Maar nu is alles weer rustig en zijn de vreemde mannen weer weg. 

En ik heb geen schok gekregen van die gevaarlijke worm.