Hoor wie klopt daar kippen (1)

Pavlova:

Er is iets vreemds aan de vleugel in het Tok-huis.

de stok naast het kleine deurtje

Of eigenlijk is het buiten het huis, maar wel er vlakbij. 

Elke avond als wij allemaal lekker knus op onze stokken zitten te suffen voordat we in slaap vallen worden we opgeschrikt door getik op het deurtje aan de zijkant van het huis. Dat deurtje zit dicht, daar zorgt ma Tok voor, anders zou het veel te koud worden bij ons. En de tsaar zou dan ook veel te vroeg met kraaien beginnen, omdat hij door dat deurtje naar buiten zou kunnen gaan in de ochtend. 

De eerste keer dat wij het hoorden zat ik naast het deurtje op de stok. Ik schrok ervan en eerst dacht ik dat ik gedroomd had, maar even

Lisa hoorde het ook

later hoorde ik het weer. Het leek wel alsof er iemand naar binnen wilde komen. Ik keek om mij heen of de anderen het ook hadden gehoord. Odette zat rustig te slapen, zij is al heel oud en ze hoort niet meer zo goed, maar Lisa, die nog jong is, keek mij aan en fluisterde: "Hoorde jij dat ook?" Ik knikte en we wachtten samen of het zich zou herhalen, maar dat was niet zo, dus we gingen maar slapen. De volgende avond hoorde ik het weer: "Tik, tik, tik," en even later nog een keer. Ik keek weer naar Lisa, maar die zat nu aan de andere kant van het huis en zij sliep al. Trui daarentegen keek verbaasd naar het deurtje en toen naar mij. "Ja," fluisterde ik, "ik hoorde het ook." "Wat raar," fluisterde Trui terug en

en Trui ook

toen ik vertelde dat ik het gisteren ook gehoord had werd ze nieuwsgierig, net zoals ik trouwens, ik wilde ook wel eens weten wat dat geklop betekende. 

De tsaar zat te suffen, hij had het niet gehoord, maar hij werd wakker van ons zachte gekakel. "Slapen gaan, meisjes, het is al laat en donker," kakelde hij en omdat het toen weer stil bleef buiten deden we dat maar. 

Overdag dacht ik er niet meer aan, maar die avond hoorde ik het weer en Trui ook. We keken om ons heen of er nog meer kippen wakker waren en zagen Quinoa luisterend haar kop omhoog doen. "Hoorden jullie dat?" vroeg ze en wij, Trui en ik, knikten. "Wat hebben jullie toch steeds," kakelde de tsaar, "het is nacht en dan moeten we slapen om nieuwe krachten op te doen. 

de tsaar zit bovenop de hordeur

"Ja maar," kakelde Quinoa, maar Nikolaas keek haar boos aan en toen deed ze haar ogen maar dicht. Bovendien was het weer stil geworden, dus er zat niets anders op dan de tsaar te gehoorzamen. 

En de volgende nacht? 

Ja, toen hoorden wij het weer en nu waren er meer kippen wakker en wat belangrijker was: ook de tsaar hoorde het, terwijl hij er ver vandaan bovenop de hordeur zat. 

"Wat is dat voor getik," vroeg hij aan mij, omdat ik vlakbij het deurtje zat, "doe jij dat, Pavlova?" 

"Nee, ik doe niks, maar ik hoor nu al een paar avonden een geluid

Pavlova begrijpt het niet

alsof er op het deurtje wordt geklopt." 

"Daar is vast een logische verklaring voor," kakelde Nikolaas "en nu gaan we slapen, want het is weer stil. Ik zal morgen een onderzoek instellen en dan zal alles wel duidelijk worden." 

Nou, dat hoopte ik ook, maar ik was er helemaal niet gerust op. Stel je voor dat die grote rode kater toch kans had gezien weer in de tuin te komen, ondanks de afsluiting van de schilder. Dan zouden wij echt in gevaar zijn en de kipjes in de struik helemaal, die hebben geen huis om zich heen. Ik durfde bijna niet te gaan slapen maar na een poosje sukkelde ik toch weg. En de volgende morgen zag alles er nog gewoon uit zoals altijd.