Opwarming van de aarde, behalve in de Tok-tuin?

Pippa:

Die stomme Ma Tok!
Ze haalt mij telkens van mijn nest af.
En ik moet broeden, dat moet, dat moet echt!
Alles in mij schreeuwt erom en ga daar dan maar eens tegenin.

Pippa's droom: kuikens!

Maar het mag niet van haar.
Ik vind het gemeen.
Wat is er nu tegen?
Er zijn maar drie kuikens gebleven in de Tok-tuin, dus vreselijk vol is het hier nog niet. Goed, zestien kippen is natuurlijk best heel wat in een tuin in de binnenstad, maar er kunnen er toch nog wel twee bij?
Of drie?
En dan zegt ze dat het koud wordt binnenkort. Nou, daar merk ik nog steeds niks van.
Ze hebben het toch steeds over de opwarming van de aarde?
Dat geldt dan zeker niet voor onze tuin?

Pippa wil altijd wel broeden, desnoods weer in het hondenhokje

Het zou mij helemaal niet verbazen als het het hele jaar niet koud meer wordt en dan kan ik altijd broeden.
Heerlijk lijkt me dat.
Dan heeft Ma Tok geen poot meer om op te staan en ik wel.
Twee zelfs.
Al sta ik nu niet, ik zit.
Maar dat was bij wijze van spreken, dat staan.
O, dat had u al begrepen.
Goed van u.
Ik heb net van Geertrui gehoord dat u niet allemaal even slim bent, dus ik leg het toch maar even uit, voor de dommeren onder u.
Maar nu het broeden.

Maria legt een eitje voor Pippa, die even is opgestaan

Ik zit alweer meer dan een week in mijn hoekje bovenin het nachtgedeelte van ons huis. Iedere hen die een ei moet leggen roep ik en dan legt ze haar product vlak naast mij neer, zodat ik het met mijn snavel voorzichtig onder mij kan schuiven om het warm te houden. Ma Tok komt helaas regelmatig controleren of er alweer een eitje onder mij ligt. Ze kan niet bij mij komen, want ik lig helemaal achteraan op het plateau. Ze pakt dan het krukje,

rechts onder het beruchte krukje

daar gaat ze op staan en dan heeft ze ook nog een zacht plastic harkje, waarmee ze onder mij een eventueel eitje weghaalt. Ik word dan best wel boos op haar, ik zet mijn veren allemaal wijduit en ik schreeuw haar iets lelijks toe.
Nee, ik ga dat niet herhalen, u mag zelf iets invullen.
Ma Tok zei tegen mij dat de kans op bevruchte eitjes op het ogenblik niet zo groot is, omdat Laza best al oud is en we geen hulphaan meer hebben.
En dan vindt ze het zogenaamd zielig voor mij dat ik drie weken voor niks op eitjes zit, omdat er geen kuiken in groeit. Volgens mij is dat een smoes, ze wil gewoon geen kleintjes op het ogenblik.
Maar ik wel.
En daarom blijf ik doorgaan.
We zien wel wie de langste adem heeft, Ma Tok of ik.
Ik gok op mezelf.
En u?

De familie Piep gaat "verhuizen" (waarschuwing: bevat gruwelijke beelden)

Maria:

Die muizenman is weer geweest.
Het was niet dezelfde als de vorige keer, geloof ik.
Deze was nog enthousiaster dan de eerste.
Hij liep vrolijk rond en hoe meer dode muizen hij vond hoe blijer hij ging kijken.
Ik vond dat eigenlijk een beetje raar, maar het is natuurlijk wel zijn werk.

2 dode "nakomelingen"

Ik hoorde hem heel vrolijk tegen Ma Tok zeggen dat hij het nest gevonden had.
En toen iets minder blij dat hij er niet bij kon, omdat het achter een heel grote zware kast zat.
De dode muisjes die hij vond noemde hij "nakomelingen" en ik begreep dat het erom ging de vader en de moeder te vangen. Toen Ma Tok opperde dat de nakomelingen ook snel vaders en moeders konden worden zei hij dat dat inderdaad zo was, maar dat de oorspronkelijke vader en moeder in elk geval gepakt moesten worden.
De jonge muisjes zijn na twee

muizenparadijs

maanden al geslachtsrijp en omdat ze per keer acht tot twaalf babymuisjes krijgen is het wel zaak snel in te grijpen. En dat had Ma Tok dus niet gedaan. Daarom was er nu een echte muizenplaag ontstaan in de schuur.
De muizenman zei dat die beestjes hier een waar muizenparadijs hadden, met eten voor het oprapen in het kippenhuis net naast de schuur en bodembedekking om nestjes van te maken.

dikke moedermuis

Omdat Ma Tok de voersilo al had vervangen door de trapbak was dat paradijs al iets minder aantrekkelijk geworden, dat was te zien aan een lijkje dat was aangevreten.
Er was kennelijk niet genoeg voedsel geweest en dan gaan die rare beesten hun dode soortgenoten maar opeten.
De man kon het niet uitstaan dat hij niet bij het nest kon komen en hij schopte een paar keer heel hard tegen de grote kast.
Dat had effect: een dikke muizenmoeder kwam naar buiten en de man pakte haar razendsnel bij haar staart. Zij had kennelijk ook al van het gif gegeten, anders had hij haar nooit te pakken gekregen.
De muizenman vond het barmhartiger om het beestje direct uit haar lijden te verlossen en hij sloeg haar dood met een steen.
Ma Tok moest wel even de andere kant op kijken, maar ze was het wel met hem eens dat dit beter was dan doodgaan aan het gif, hoewel dat ook best snel werkt, zodat de beestjes niet erg lang te lijden hebben.

het verhuisde deel van de familie Piep vóór de begrafenis

Toen de muizenman weer vertrok was er een aardig aantal dode muizen te "betreuren". Hij komt volgende week nog een keer terug om nieuw gif te plaatsen.
En we hopen dat het daarna niet meer zo vaak nodig is, omdat de familie Piep dan verhuisd is.

Ma Tok: met excuses voor de deels gruwelijke foto's.

Eindelijk duidelijkheid voor iedereen

Geertrui:

Het is toch niet te geloven!
Nu zijn er nog steeds mensen, die niet begrijpen wie er achter het "kraai-hoor-virus" zaten.
En er zijn zóveel aanwijzingen gegeven in alle verhaaltjes hierover.
Daar vallen ook de stukjes over "Een rommelig verhaal over een duistere zaak" onder.

Yvonne en Yvette

Als u ze nu eens nog een keer leest en dan allemaal achter elkaar, kunt u het dan nóg niet raden?
Tjonge jonge, het is erg met u gesteld, dat moet ik zeggen.
Net als Yvonne en Yvette had ik u intelligenter ingeschat.
Goed, dan zal ik het duidelijk uit de doeken doen.

Hier komt dus een verhaal voor de dommere lezers onder u.

Geertrui, Daantje en Dirkje

Om het floreren van mijn fanclub te vieren wilde ik een geintje uithalen.
Dat heb ik duidelijk vermeld in het verhaaltje "De fanclub" van 4 september jl.
Ik besloot dat ik dat niet alleen wilde doen, maar samen met mijn twee jonge vriendinnetjes, Daantje en Dirkje.
Zo had ik bedacht dat wij de boel eens lekker op stelten zouden kunnen zetten door te suggereren dat er nog een haantje bij de drie overgebleven kuikens zou zitten.
Daan en Dirk namen hun deel aan het werk al gniffelend en giechelend op zich.

Geertrui's pokerface

Ik heb ze nog les moeten geven om een poker-face te kunnen trekken.
Ik moet zeggen dat ze het snel onder de knie hadden, die twee, alleen moest ik ze wel opvallend vaak waarschuwen dat het dan wel een geintje was, maar dat er toch serieus werk verricht moest worden. Ja, anders wordt zoiets helemaal niets en dan kun je het beter niet doen.
Toen we genoeg geoefend hadden togen we aan het werk. En het ging wonderbaarlijk goed! Wat hebben we stiekem een lol gehad met ons drieën als er weer een hen met een noodvaart door de tuin kwam aanwaggelen om de kraaier te betrappen.
Wij waren dan allang weer verdwenen van de plaats des onheils, zodat er nooit iets werd gevonden.

slimme LazaRus

Ik ben verbaasd dat Yvonne en Yvette als eersten door hadden dat wij er met ons drieën achter zaten. Knap hoor, vanuit hun ren! Ze zeiden zelf dat ze het een heerlijke uitdaging hadden gevonden, goed tegen de verveling.
En die LazaRus is slimmer dan ik dacht, die moet ik goed in de gaten houden als ik weer eens iets verzin.


Zo, is het nu voor IEDEREEN duidelijk hoe de vork in de steel zat?
Ik mag het hopen.

De muizendokter

Wiske:

Er is een man in de Tok-tuin geweest, een onbekende voor ons.
Ma Tok liet hem overal rondkijken, in ons huis en ook in de grote schuur.

muizenkeutels in de grote schuur

Hij tilde van alles op om eronder te kijken, hij was dus heel nieuwsgierig.
Dat dacht ik tenminste, maar later hoorde ik van Ma Tok dat hij naar iets op zoek was en dat zij hem zelf had uitgenodigd.
Wat hij dan zocht?
Muizenkeutels!
Nee, niet omdat hij die zo mooi vond, of ze spaarde of zo, hij

Wiske en Floortje op de hordeur (Maria zit daar ook)

wilde precies weten waar de muizen zaten en hoe ze liepen. Nou, dat had ik hem ook wel kunnen vertellen.
Ze lopen gewoon overal in ons huis als wij op stok zitten, zelfs vlak onder onze stokken.
Gelukkig zitten Floortje en ik op de hordeur, dus bij ons komen ze niet zo vaak. Hoewel ze hun pootje niet omdraaien voor een klimtocht tegen die deur op, ze rennen dan gewoon naar boven. Zeker les gehad van Spiderman.

Toen Ma Tok ons eergisterenavond kwam "instoppen" renden er wel vijftien van die beestjes rond.

de familie Piep (foto internet)

"Nu is het genoeg!" riep ze en ze joeg ze allemaal naar buiten.
Er zaten er zelfs drie in onze voersilo.
De brutaliteit!
En toen heeft ze die man dus gebeld.

het logo van de gifstrooier

Hij noemt zich "muizendokter", maar dat betekent niet dat hij zieke muizen beter maakt.
Ik zou bijna zeggen "in tegendeel", want hij zorgt dat ze verdwijnen waar ze niet gewenst zijn.
Hij heeft doosjes met gif in de grote schuur gezet.

Niet bij ons in het huis, natuurlijk, dat zou gevaarlijk zijn voor de familie Tok en dat is niet de bedoeling.

Voor ons huis heeft Ma Tok iets anders bedacht.

de hangende voersilo

Ze heeft onze opgehangen voersilo weggehaald en daarvoor in de plaats hebben wij nu een zogenaamde "trapbak".
Die gaat alleen open als een hen of haan op het plateautje vóór de bak gaat staan en dan kunnen wij bij ons eten.
Als er een muis op gaat staan gebeurt er niets.
Dat komt omdat een muis veel te licht is om de voerbak te openen. Slim hè?

trapbak (foto internet)

Ma Tok had die bak al een hele tijd in huis, maar ze vond hem lastig om te verplaatsen, hij heeft nogal scherpe randen en die doen pijn aan haar handen.
Maar nu is het echt nodig, dus dan neemt ze een beetje pijn voor lief.

Elke avond veegt ze alle door ons gemorste korrels op, ook alles wat achter en onder de bak ligt, zodat er 's nachts niets lekkers voor de muizen te halen is.

Ik ben benieuwd of de familie Piep nu gaat verhuizen.
En zo ja, waarheen.
Naar een ander huis of naar de muizenhemel.

Eindelijk: de oplossing!?

LazaRus:

Ik heb het mysterie opgelost.
Het was niet eenvoudig, dat kan ik u wel vertellen.
Maar het is gelukt.

Laza gaat naar zijn schuilplaats

Hoe ik het heb gedaan?
Gewoon door héél goed op te letten wat er allemaal in mijn tuin gebeurde.
Zo viel mij op dat telkens wanneer er gekraai te horen was in elk geval één van de drie ondeugden niet te zien was.
En met deze drie bedoel ik natuurlijk .... o nee, dat zou ik nog niet zeggen.
Maar goed, ik heb me heel erg verdekt opgesteld, zodat niemand mij in de gaten kon hebben.
En toen zijn ze door de mand gevallen.
Ik zag dat één van de boosdoeners heel stiekem achter de boom verdween en vlak daarna klonk daarvandaan een schor gekraai. Niet fraai om te horen, maar toch duidelijk een poging tot "kukeleku" roepen.

Yvonne en Yvette: knappe detectives

En de stouterd verdween met een noodvaart de tuin weer in, zodat, toen Nadine kwam kijken wie er gekraaid had, er niemand meer achter de boom zat.
Ik moet zeggen: het was knap gedaan.
Later betrapte ik een ander op hetzelfde gedrag, nu van onder de struik. En nog later zag ik de derde hen haar trucje uithalen. Weet u het al?
Wie de drie grapjassen zijn?
Dat moet toch wel, zo langzamerhand.
Ik had al gemerkt dat Yvonne en Yvette het raadsel nog eerder hadden opgelost dan ik, dus ik ging met hen kakelen om na te

nog even wat eten onderweg naar de vergadering

gaan of we tot dezelfde conclusie waren gekomen.
En ja hoor, dat was zo.
Ik vind het heel knap van die twee grote witte dames dat zij de zaak door hadden gehad, terwijl ze toch zitten opgesloten en niet overal kunnen kijken in de tuin. Dat vertelde ik hen ook en als ze hadden kunnen blozen zouden ze dat gedaan hebben.
Maar ja, ze zijn wit, hè, dan is blozen niet gemakkelijk. Misschien deden ze het wel onder hun veren, maar daar heeft

Yvonne en Yvette zijn terecht trots

niemand wat aan, want dat is niet zichtbaar.

En toen kwam het grote moment van de onthulling van de ontraadseling.
Ik heb Yvonne en Yvette het woord laten doen, omdat zij de primeur hadden gehad.
Ze waren best een beetje trots, en terecht.

En na de vergadering bij de ren van de beide dames hebben we allemaal weer eens echt ouderwets lekker gelachen.

Een rommelig verhaal over een duistere zaak (3)

Yvonne en Yvette:

Hahaha, wij weten hoe het in elkaar zit.
Hoe wat in elkaar zit?
Moet u dat nog vragen na al die verhalen over het kraai-hoor-virus?

Yvonne en Yvette kijken naar een langslopend kuiken

Wij hadden u slimmer ingeschat. Dat is weer een tegenvaller, wij hebben dus minder intelligente lezers dan wij dachten.
Maar goed, daarover niet getreurd, wij zullen alles duidelijk en eenvoudig uitleggen. En nu denkt u natuurlijk dat wij gaan vertellen hoe de vork in de steel zit, hè?
Maar dat doen wij niet.
Nee, wij zijn geen verraadsters. Bovendien hebben wij veel te veel lol met het kijken naar al die kippen in de tuin die elkaar in de gaten houden. Niemand vertrouwt meer iemand anders.
Wij weten dus wie de ondeugd is.

ekster (foto internet)

Of die nu weg moet?
Verhuizen naar Stolwijk, omdat zij toch een haantje blijkt te zijn? Nee hoor, dat is helemaal niet aan de orde.
O, nu denkt u dat u het weet? Had mevrouw Katblad gelijk toen zij opperde dat het hier om een ekster zou gaan, die Laza's gekraai nabootste?
Wij vonden het een mooie oplossing, maar hij is toch niet juist.
Gelukkig heeft Pa Tok zijn tijd niet verdaan met voor het raam zitten en met een verrekijker de lucht afspeuren, want dat zou niets hebben opgeleverd.
Nee, Pa Tok is door Ma Tok, die

wijze oude Desiree

inmiddels ook op de hoogte is, bijgepraat over de toestand in de Tok-tuin.
Pa en Ma Tok zijn nu allebei weer helemaal gerust en zij zijn benieuwd wanneer de loslopende hennen of Laza het mysterie zullen oplossen.
Wij gokken op Desiree, die is zo oud en wijs, die zal de boosdoeners wel doorkrijgen.

Volgens ons kan het niet lang meer duren voordat iemand van de ingewijden haar snavel voorbij kakelt.

Een rommelig verhaal over een duistere zaak (2)

Floortje:

Ik heb het wel door, hoor.
Dat alle volwassenen naar ons drieën aan het kijken zijn de hele tijd.
Ik begrijp alleen niet wat er aan de hand is.
Ik heb met Daantje en Dirkje gepiept, maar die snappen het ook niet, zeggen ze.
En mama Wiske zegt dat het iets is voor grote kippen en niet voor piepkuikens, dus ik hoef me geen zorgen te maken.

mama Wiske wil Floortje niet inlichten

Nou ja, hoe kan ze dat nou zeggen! Iedereen let op ons en dan hebben wij er niets mee te maken? Ik hoorde Laza met Geertrui kakelen, maar ik kon ze niet helemaal verstaan. Het ging over kraaien, wat is daar nou weer mis mee? Ik hoor Laza nog wel eens zijn "Kukelekuu" roepen, maar dat is zoals het hoort. Alle andere haantjes zijn verhuisd, dus waar hebben ze het over?

Daantje en Dirkje:

Hihihi, wè lachûh onssellef een krriek!
Iederreen is aan het zoekûh naarr de krraaierr in de têun, maarr het schiet niet errug op.

Dirkje

Daantje

Daan en Dirk's broedmoeder Pippa

Wè denkûh dat se bang saan dat wè ook nog haantjes saan, of Floorrtje misschien.
Hahaha!
Die klène Floorr is so hen-achtûg as het maarr kan.
En wè?
Wè saan natuurrlûk ook geen hanûh, stel je voorr, dan zoudûh we moetûh verrhêuzûh.
Daarr hebbûh we helemaal geen sin in, wè hebbûh het net so lekkerr naarr onse sin hierr, met Geerrtrrêu en alle anderrûh. Onse mama Pippa vroeg aan ons of wè ook gekrraai haddûh gehoorrd.
Natuurrluk zeidûh wè volsnavelug "Ja," iederreen heeft het toch gehoorrd, niettan?

Geertrui:

Hier ziet u mij met kleine Floortje.
Ik let op haar, om te zien of zij haantjesgedrag vertoont.

Geertrui, Wiske en Floortje

Natuurlijk weet ik best dat zij dat niet doet en dat ook nooit zal doen, want zij is zo duidelijk een hennetje dat ik niet begrijp dat iemand daaraan kan twijfelen. Maar het is wel lollig om die kleine zwarte zo bezig te zien. Hebt u al gezien dat zij een klein wit V-tje aan haar achterkant heeft? Grappig hè?
Niet verder vertellen, hoor, maar ik vind haar stiekem een geinig kuiken.

Floortje

Ik doe nu en dan net alsof ik haar

achterna zit en dan rent ze hard weg op haar kleine pootjes
(zie de grote foto hierboven).
De eerste keer keek ze telkens bang achterom, maar nu heeft ze door dat het een spelletje is en doet ze net alsof ze angstig wegrent, maar ondertussen hoor ik haar giechelen.
Of ik ook meedoe aan het opsporen van de kraaier in de tuin?
Nee hoor, daar heb ik geen zin in en het is ook totaal nutteloos.
Laat mij maar lekker met Floortje spelen, dan denkt iedereen dat ik ook mijn steentje bijdraag aan het oplossen van het mysterie.

Een rommelig verhaal over een duistere zaak (1)

Nadine:
Ik weet het nog steeds niet, waar dat mislukte gekraai vandaan komt.
De hele familie Tok is aan het opletten wie het doet, maar het is gewoon onmogelijk om de schuldige te pakken te krijgen.

Daantje en Dirkje

Het is inmiddels wel duidelijk dat wij, Barbara, Babette en ik, niet de enigen zijn die het horen.
Iedereen heeft het minstens één keer meegemaakt en toch is het nog niet gelukt om te ontdekken waar de kraaier zit.

Het lijkt wel alsof hij zich steeds verplaatst, dan hoor je hem weer hier en dan weer daar, vlak achter elkaar.

Het zal toch niet zo zijn dat er meer dan

Floortje

één haantje is achtergebleven in de Tok-tuin?
Daantje en Dirkje, bij voorbeeld?

Of Daantje en Floortje, of Dirkje en Floortje?

Het gekke is dat ik ook een keer hoorde kraaien terwijl ik alle drie de kuikens zag zitten en zij deden het niet.
Hoe kan dat nou?

Ik begrijp er steeds minder van.

LazaRus:

Mijn hennen zijn onrustig en ik weet niet hoe dat komt.

Desiree en Laza

Ze zijn allemaal aan het fluisteren met elkaar en het lijkt wel of ze elkaar in de gaten houden.
Dat is helemaal niet goed voor de rust in de tuin, zeker niet nu er ook geruid wordt. Iedereen is daardoor toch al minder in haar (of zijn, in mijn geval) sas, daar moet verder geen narigheid bijkomen.
Ik ga maar eens aan Desiree vragen wat er aan de hand is, zo kan het niet doorgaan en ik ben tenslotte verantwoordelijk voor het welzijn van mijn hennen.

Desiree:

Laza kwam zojuist bij mij om te vragen wat er mis is in de Tok-tuin.

Laza met zijn gehavende kam
na het gevecht met Anne C

Wij hennen waren eigenlijk van plan om hem buiten de problemen te houden, omdat hij nog steeds een beetje last heeft van PTSS na zijn nederlaag tegen Anne C, maar ik begreep dat ik het nu niet meer voor me kon houden.
Onzekerheid is erger dan weten wat er aan de hand is, al is dat nog zo zorgwekkend. Dus ik heb hem op de hoogte gebracht van het kraai-hoor-virus, zoals we het nog steeds noemen hier.
Hij keek heel ernstig en zei dat hij blij was dat ik hem had verteld wat er mis was en dat we dat nooit meer moesten doen, hem ontzien, hoe goed dat ook was bedoeld.
Hij wil een goede haan zijn en dat kan niet als hij buiten de zorgen gehouden werd.

Ma Tok: Hopelijk komt er snel een oplossing voor dit mysterie, deze onrust is funest voor de rust in de tuin. Ik houd u op de hoogte.

Een moeder en dochter ding

Desiree:

Ik heb een hartig woordje met Annette gesproken.
Zij is mijn broeddochter en als zodanig heb ik nog wel een beetje gezag over haar.

Annette als kuiken

Ik dacht eerst dat ze niet naar me luisterde, zoals ze daar zat met haar blik op oneindig en haar verstand op nul. Maar later bleek dat ze mij toch wel had gehoord. Begrijpt u niet waar dit over gaat?
Dan hebt u vast een paar verhaaltjes niet gelezen.
Doet u dat dan eerst maar even, dan hoef ik niet alles weer helemaal uit te leggen.
Vooral wat er staat onder "Broeds aan het einde van de zomer", als u dat leest weet u wat ik bedoel.
Juist ja, Annette was broeds, terwijl het al september was geworden.
En dat kan dus niet, omdat het dan al te laat in het jaar is. Annette bleef eerst nog een

Desiree in gesprek met Annette

poosje op haar nest zitten, maar toen kwam ze toch aarzelend naar buiten gelopen.
Ze knipperde tegen het zonlicht omdat ze zolang binnen had gezeten.
En toen kwam ze naar mij toe.
Ze vertelde dat ze plotseling zo'n aandrang had gevoeld om op eitjes te gaan zitten om ze goed warm te houden en dat ze, toen ze daar eenmaal mee begonnen was, niet meer kon stoppen.
Tja, zo gaat dat als je broeds wordt.
"Ma Tok heeft tegen mij gezegd dat ik het in het voorjaar mag

Annette vertelt aan Barbara en Babette dat ze
volgend jaar een nieuw ras mag uitbroeden

proberen," zei Annette, "maar dat duurt nog zo lang!" "Welnee," zei ik, "voor je het weet is het zover en dan kun je je hart ophalen.
Ik heb gehoord dat Ma Tok bevruchte eitjes gaat halen bij een fokker of bij Hogendoorn, dus dan kun je misschien een nieuw ras uitbroeden."
Dat vond Annette gelukkig erg fijn, ze ging het meteen aan Barbara en Babette vertellen.
En toen ook aan Floortje, maar die begreep er niets van. "Broeden?" vroeg zij, "moet je dan een hele tijd stil op een nest blijven zitten? Ik denk niet dat ik daar ooit zin in krijg. Stel je voor! Ik scharrel liever door de tuin, dat vind ik veel te lekker." "Woorden naar mijn hart!" kakelde Geertrui, die de laatste zin net opving toen ze langsliep.

Geertrui gaat nooit broeden

"Laat de anderen maar broeden, mij niet gezien! Ik heb het nog nooit gedaan en ik ga het nooit doen ook!"
Ja, dat wisten we al van Geertrui, die is meer voor het plezier uit het ei gekropen.

Of ik het nog een keer ga doen vraagt u?
Ik denk dat ik er nu te oud voor ben, ik ben nu al veertien jaar, in het voorjaar dus vijftien, als ik dat nog mag beleven.
Je bent dan zo'n oude moeder, hè, dat is voor je kuikens niet leuk.
Nee, ik zie wel wat voor nieuwe rassen Ma Tok bij de familie wil introduceren, dat vind ik spannend genoeg.