Alexei (spreek uit Aleksjie)

Xena:

Zo, ik mag weer eens wat aan u vertellen. En ik heb deze keer echt iets te zeggen. 

kleine Geertje doet de kippen niets

Als ma Tok 's morgens de tuin in komt laat ze altijd eerst Geertje, het kleine poesje, naar binnen. Geertje heeft dan al een tijdje bij de deur van het mensenhuis staan roepen dat ze erin wil, maar ma Tok zegt dat ze niet heen en weer kan blijven lopen. Ze moet dan ook een lange trap af en natuurlijk later weer op. Geertje slaapt heel graag een poosje in de grote schuur, ze komt de tuin in als wij al op stok zitten, dus dat zien we niet. 

Van Geertje hebben wij nooit last, zij laat ons altijd met rust, ik geloof dat ze zelfs een beetje bang van ons is. 

Maar wat er pas gebeurde toen ma Tok de deur van het mensenhuis

Dana, Donna en Duna staan bij hun ren

open deed... er kwam een andere kat met haar mee naar buiten, een grote grijze met witte voeten. Hij keek eerst even verbaasd rond en ging wat snuffelen, maar toen zag hij Dana, Donna en Duna staan bij hun ren. En hij was duidelijk helemaal niet bang voor hen, nee, hij stoof op hen af, waarop ze al fladderend en schreeuwend wegrenden. 

Dat vond die grijze, ik heb gehoord dat hij Alexei heet, helemaal geweldig en hij rende achter hen aan. Ma Tok riep naar hem dat dat

Alexei snuffelt overal

niet mocht, maar iedereen weet dat een kat nooit luistert en gewoon zijn eigen gang gaat. Alexei bleef de drie witte dames achtervolgen tot ma Tok ingreep en dat bedoel ik letterlijk. Ze greep de kat bij zijn nekvel en tilde hem op, waarna ze hem in de gang achter de deur op de grond zette. Natuurlijk probeerde hij langs haar benen weer te ontsnappen, maar daar had ma Tok op gerekend en ze kreeg het voor elkaar om de deur te sluiten vlak voor zijn grote kop. 

Ik kreeg visioenen van de poes die mijn vriendin Xandra had vermoord en een paar van de kleintjes waren ook bang geweest. Ik hoopte dat ma Tok Alexei nooit meer mee zou

Alexei helemaal achterin de tuin

nemen naar onze tuin, maar de volgende avond, toen het al donker was en ook Dana, Donna en Duna al op stok waren, hoorde ik haar praten tegen hem. Hij was weer in de tuin, maar omdat er nu niemand van ons rondliep had hij niets om achteraan te jagen. Hij liep overal te ruiken en te kijken en ma Tok volgde hem op de voet. Zou ze hem langzaam laten wennen aan de tuin als wij er niet waren? Dat zou misschien kunnen helpen, maar ik vrees dat die grote grijze het nooit zal kunnen laten om achter ons aan te gaan rennen. 

Alexei bovenaan de buitentrap naar het kleine deurtje

Hij is nog jong en wil spelen, zei ma Tok. Nou, dat doet hij dan maar ergens anders en niet in ONZE tuin. Zou de tsaar ons kunnen beschermen tegen hem? Hij doet altijd wel heel stoer, maar of hij dapper genoeg is om het op te nemen tegen Alexei weet ik zo net nog niet. Alexei vindt het duidelijk helemaal geweldig in de tuin, zodra het donker wordt horen we hem hard mauwen, hij is dan nog binnen in het mensenhuis. Ma Tok zegt dat hij onderaan de trap zit te roepen dat hij weer naar onze tuin wil, maar zij wacht tot wij allemaal binnen zijn, de drie D's ook en dan pas laat ze hem los. Ze blijft er gelukkig de hele tijd bij, want gisteren ging hij via het trapje het nachthok van Soestdijk in, waar Dana, Donna en Duna zaten te slapen. 

Ma Tok haalde hem er snel uit en ze sloot het nachthok af, zodat hij er niet meer in zou kunnen. Gelukkig!

Gehoorzaamheid

Lisa:

Ma Tok was een paar dagen weg. 

Wendy kijkt vol verwachting naar de wormenstrooier

Dat was op zich niet erg, maar ze had ons van tevoren niet gewaarschuwd en dat vinden wij niet prettig. We weten altijd graag waar we aan toe zijn in plaats van zomaar ons eten en drinken te krijgen van iemand anders. Mevrouw Marit zorgde heel goed voor ons, daar heb ik niets over te klagen. Vooral op de tweede dag dat ma Tok er niet was was het hier groot feest. Mevrouw Marit had namelijk een mensenkuiken meegebracht naar de Tok-tuin en die jongen gaf ons heel veel meelwormpjes. Wendy ging die lekkere dingen zelfs uit zijn hand opsnavelen, dat vond ik toch een beetje eng. Het resultaat was wel dat zij extra veel wormpjes kreeg, maar dat gun ik haar graag, zij is altijd lief en aardig. 

schuilen voor de regen

Waar ma Tok naartoe is geweest? Ze vertelde dat ze een onverwachte vakantie van twee dagen had gekregen. Nou, ik vind dat maar stom, zo onverwacht zal het toch niet geweest zijn denk ik. Als ze naar dat hele verre land gaat vertelt ze ons altijd lang van tevoren dat ze er een poosje niet zal zijn, dan kunnen wij ons daarop voorbereiden. 

Maar goed, ze is weer teug, dus genoeg hierover. 

Het is gelukkig weer mooi zomerweer, dat is beter dan de regen die er een paar dagen steeds was. Dan moeten we telkens schuilen in de ren van Soestdijk of

Zaza luistert nooit naar de tsaar

in het Tok-huis. Wel gezellig, maar ik loop liever buiten te scharrelen. De gezelligheid is meer voor de late avond, als het donker wordt. Dan gaan wij allemaal naar binnen, het Tok-huis in. 

Zaza is meestal de laatste, zij wacht tot de tsaar een paar keer heeft gekraaid dat het stok-tijd is en dat iedereen NU moet komen. Jaja, omdat hij het kakelt zeker! Ik zit meestal al op de stok als hij begint te kraaien, maar Zaza wacht expres tot Nikolaas een beetje nijdig wordt omdat ze niet luistert. Als ze dan eindelijk door de deur naar binnen slentert geeft ze mij wel eens een knipoog, waaruit ik opmaak dat ze de tsaar gewoon een beetje aan het pesten is. Zaza is sowieso de ongehoorzaamste van de hele familie Tok. Ze gaat haar eigen gang, loopt meestal de andere kant

Quinoa probeert te broeden in het Tok-huis

op dan de anderen en ze rent weg als ze geroepen wordt. Ik weet niet of dat hoort bij haar ras, zij is de enige Araucana hier, dus we kunnen het niet vergelijken met rasgenoten. Ik denk dat het gewoon haar karakter is, ze vindt het lollig als de anderen haar niet begrijpen, vooral als dat de tsaar betreft.

Quinoa doet soms een poging om te broeden, maar dat gaat niet door, het is al veel te laat in het jaar om nu nog kuikens te krijgen, die zijn dan nog niet bestand tegen de kou als die komt. De beste tijd om te broeden is in mei, dan kunnen de

onverwachte gezinsuitbreiding bij mevrouw Angelique

kleintjes goed in de veren zitten voordat het herfst wordt. 

Natuurlijk weet Quinoa dat ook wel, maar zij wil zó graag dat ze er voor het gemak maar even niet aan denkt. 

Gelukkig steekt ma Tok er een stokje voor en gaat het niet zoals bij mevrouw Angelique, die er weer eens is tussengenomen door een van haar hennen. 

Het resultaat is prachtig, dat wel, maar het was niet de bedoeling. 

Maar bij mevrouw Angelique gebeuren dat soort dingen eigenlijk standaard, hahaha.

Allemaal gelukkig in de Tok-tuin

Wendy:

Ik heb weer eens een nachtje in de grote struik geslapen. 

Wendy slaapt in de grote struik

Eerst was het wel lekker, maar later begon het keihard te regenen. Ik had wel een goed plekje gezocht waar de regen niet zou komen, maar het werd toch een beetje vochtig en daardoor kreeg ik het koud. Toen had ik spijt van mijn besluit om buiten te gaan overnachten. 

De volgende avond ging ik dus weer in het Tok-huis op stok. Het was grappig dat ma Tok mij de eerste nacht niet in het huis kon vinden en ze overal ging zoeken tot ze zich herinnerde dat ik vroeger altijd buiten sliep. En de volgende nacht, toen ik dus weer binnen zat, keek ze eerst in de struik, waar ik dus niet was. Ik zat zachtjes te grinniken en de tsaar, die naast mij

vroeger: met z'n 3-en in de struik

bovenop de hordeur zat, vroeg wat er zo grappig was. Toen ik het uitlegde zag ik dat hij moeite had om niet te lachen, dan trekt hij zijn snavel altijd een beetje scheef. 

Hij kakelde dat het tijd was om te gaan slapen en niet om grapjes te maken. "Jaja," dacht ik, "maar stiekem vond jij het ook lollig." 

Het voordeel van buiten slapen is dat je lekker vroeg in de tuin kunt scharrelen, als alleen de drie witte meiden daar nog maar rondlopen. Ze vroegen mij hoe ik al zo vroeg uit het Tok-huis had kunnen komen. Toen ik uitlegde dat ik buiten had geslapen keken ze me geschokt aan. "Was je dan niet bang, zo alleen zonder een beschermend hok

de moordenaar van 5 kippen

om je heen?" vroeg Donna. 

Ik vertelde dat ik vroeger altijd buiten sliep, samen met een paar anderen. "Waarom ben je dan binnen gaan slapen en wie waren die anderen?" vroeg Dana. Toen heb ik hen het verhaal verteld van de poes, die vijf kippen had vermoord in de tuin. 

De drie meiden keken me ontsteld aan en vroegen of zij wel veilig waren in Soestdijk, omdat Xandra daar door dat monster was dood gebeten. Ik heb hen verteld hoe ma Tok de poes had gevangen en weggebracht en dat dat beest nu weer bij haar mensen woonde, heel ver weg en dat ze nooit meer terug kon komen omdat ma Tok alles

poes Geertje, hier in het mensenhuis

hermetisch had afgesloten na deze ramp. Duna kakelde dat zij het wel erg dapper van mij vond dat ik nu toch weer in de grote struik had geslapen. Ik kakelde dat er niemand meer bang hoefde te zijn in de tuin, omdat alleen de kleine rood-witte poes van het mensenhuis nu in de tuin kon komen en die deed geen kip kwaad. Ze slaapt regelmatig in de grote schuur, waar ze eerst alle daar nog aanwezige muizen heeft uitgeroeid. Ze kan niet zelfstandig weer naar boven komen, als ze het zat is in de tuin roept ze naar ma Tok dat ze naar boven wil. 

Als dat in de nacht is moet ze gewoon wachten tot de morgen,

kater Alexei

want als ma Tok in bed ligt hoort ze Geertje, zo heet de poes, niet. 

's Morgens komt ma Tok dan naar beneden om haar binnen te laten, anders eet een medebewoner van het mensenhuis, Alexei, haar eten op. Kortom: het is volledig veilig in de Tok-tuin, of je nu binnen of buiten slaapt. 

De drie witte hennen waren hierdoor weer gerustgesteld en dat is fijn, want een bange kip is geen blije kip en we willen hier graag allemaal gelukkig zijn.

Zaza's geheime wens

Zaza:

Nu ben ik nog als enige over van de drie kipjes die ma Tok bij mevrouw Angelique had gehaald drie jaar geleden. 

de 3 kipjes na aankomst in de Tok-tuin

Wij kwamen van meneer Aad en ik was een cadeautje van mevrouw Angelique voor ma Tok. 

Ik ben hier de enige Araucana krielhen en dat vind ik eigenlijk een beetje jammer, het is altijd leuker als je met een rasgenoot kunt optrekken. De anderen zijn allemaal aardig, begrijp me niet verkeerd, maar ik voel me soms toch een beetje eenzaam. 

Toegegeven: Xena is ook de enige van haar ras en dat geldt ook voor Wendy, maar zij kwamen hier wel met rasgenoten aan, terwijl ik altijd alleen ben geweest. 

Zou ik ma Tok kunnen overhalen om een rasgenootje van mij te gaan halen? Ik heb wel gehoord dat zij alleen nog maar geredde legkippen wil helpen, maar ik kan het toch proberen? 

heel veel araucana's bij elkaar

Misschien kent u wel iemand die er nog één over heeft, dan zou ma Tok die kunnen redden, dat is net zo mooi als een legkip aan een nieuwe woonplaats helpen. 

Verder heb ik me een kammetje gelachen om Dana. 

Zij is zó ontzettend gek op meelwormen dat ze niet kan wachten tot ze in de tuin worden rondgestrooid. 

Ma Tok had de open pot met wormpjes op het stoeltje voor de deur van de grote schuur gezet omdat zij eerst het Tok-huis wilde openen, zodat de andere kippen ook naar buiten zouden kunnen. 

Maar zoveel geduld had Dana niet,

Dana kan niet wachten

zij dook met haar snavel in de pot en ging daar heerlijk staan schransen. Toen ma Tok uit het Tok-huis kwam wist ze niet wat ze zag! Zij lachte ook hard om die rare meid. Gelukkig had Dana de pot niet omgegooid, anders had ma Tok moeten gaan vegen. 

Of ons gewoon lekker laten snavelen, dat was ook een optie geweest. 

En dan moet ik nog tot mijn spijt vertellen dat onze tsaar haar nog steeds tot bloedens toe pikt met zijn snavel en krabt met zijn sporen. 

Vandaag werd ze daar een beetje boos om, ze zei dat hij een rotbeest was. Maar dat kwam omdat er bloed uit haar been en uit haar hand droop. 

na de aanval van de tsaar

Later zei ze tegen Nikolaas dat ze het niet zo had bedoeld maar dat hij zich wel wat beter kon gedragen tegen haar; pikken en krabben terwijl hij zoveel lekkers van haar kreeg en ze ook nog zijn poep had opgeruimd. 

En wat denkt u? 

De tsaar keek haar boos aan en liep weg. 

Die zal nooit beleefdheid leren, dat weet ik zeker. 

Hij kakelt tegen ons dat hij ons beschermt tegen iedereen, dus ook tegen ma Tok. Ik heb gekakeld dat dat grote onzin is en nu is hij ook nog boos op mij. 

Nou, dat zal mij een zorg wezen, hij slikt zijn woede maar in, heeft ie wat te doen.