Floortje's visie op de Tok-tuin

Floortje:

Ik zit nu nog veilig bij mama Wiske in ons mooie hok.
Ik eet heel veel, want ik wil graag gauw groot worden.
Dan mag ik ook los in de tuin lopen, net zoals alle andere kuikens van de familie Tok.

3 C- haantjes

Wat zijn die al groot!
Sommige zijn al bijna net zo groot als de volwassenen.
Ik hoorde ma Tok pas tegen pa Tok zeggen dat ze al zo groot waren als een halve kip. Dat vond ik een rare uitspraak, wat heb je nu aan een halve kip?
De haantjes van Odette, de C's dus, zijn erg druk aan het proef-kraaien. Dat is echt geen gehoor, het lijken wel kapotte fluitketels. En ze oefenen ook hoe ze het beste kunnen vechten met andere haantjes. Dat is een leuk gezicht, dan zetten ze allebei hun borst vooruit en dan gaan ze tegen elkaar op springen.
Ik hoop dat ik een hennetje ben, dan mag ik vast wel gewoon hier blijven wonen, bij mama Wiske en oma Maria en alle anderen.

Laza en Barbara

Zou ik dan ook in dat mooie grote huis mogen slapen?
Mama heeft daar al een hele poos gewoond, ze zegt dat het er heerlijk ruim is, dat er altijd voldoende eten en drinken is en dat je er heerlijk op één van de twee stokken kunt slapen.
Ik weet nog niet hoe dat moet, slapen op een stok, maar mama heeft gezegd dat ik dat meteen zal kunnen als ik erop ga zitten. Dat was bij haar ook zo.
Ik ben benieuwd, het lijkt mij best spannend met al die grote hennen en dan ook met de baas, LazaRus, erbij.
Laza heb ik al zien lopen door de tuin. Hij is heel mooi, met een prachtige grote rode kam en een

een proef-kraaiend haantje

fraaie staart met lange gebogen veren.
Hij kan erg goed kraaien, daarbij vergeleken zijn de oefeningen van de C's nog helemaal niets.
Bij de D's van Pippa zitten ook een paar jongens, maar die houden zich een beetje gedeisd omdat de C's groter en sterker zijn. En ook omdat Pippa de hele tijd bij hen blijft, zij houdt ze aardig onder de duim.

Laza kraait om de kleine haantjes een voorbeeld te geven

2 C- kuikens

Odette bemoeit zich totaal niet meer met haar kuikens.
Ik hoop dat Wiske meer op Pippa lijkt, ik zou het best een beetje eng vinden zo helemaal alleen in die grote tuin met al die grote kippen en kuikens.
Maar dat komt misschien ook omdat ik geen broertjes of zusjes heb, zoals de anderen.
Mama Wiske zorgt erg goed voor mij, als we gaan slapen neemt zij me mee naar een lekker beschut plekje in het hok, zodat we helemaal veilig zitten.
Nu het niet meer zo heel erg warm is slaap ik ook weer in haar dons, lekker warm en gezellig voelt dat. Toen het ook in de nacht heet bleef mocht ik van mama naast haar slapen.

hier ziet u Floortje op de etensbak balanceren

Maar nu ga ik even kijken, want ik word geroepen.
Ma Tok heeft weer van die heerlijke meelwormpjes voor ons gestrooid in het hok.
Mmmmm, dat wordt weer smullen!

Veranderingen in het verre oosten

Maria:

Ik mag u weer eens bijkakelen over de kippen van mevrouw Ali in het verre oosten van het land.

Dotje en Zijtje

Nadat Hannes was verhuisd naar de kinderboerderij zijn er een paar hennen overleden, zodat mevrouw Ali er nog maar twee over had.
Dat waren Dotje en Zijtje.
Het was wel een beetje stil in het grote kippenhok en toen mevrouw Ali met haar broers, zus, kind en kleinkinderen, neven en nichten en alle aangetrouwden een gezellige familie-bijeenkomst had op een boerderij, waar ook kippen rondliepen, kreeg zij het voor elkaar om daar een nieuw lid voor haar kippenfamilie te veroveren.

het hok met bovenin de doos van Karel

Het ging hier echter niet om een

hen, maar om een haan!
En dat na alle heisa, die zij had gehad met Hannes.
Ma Tok vroeg of dat wel een verstandige zet was, waarop mevrouw Ali antwoordde dat de haan, die aan het hoofd van deze familie stond, de hele dag niet één keer had gekraaid, dus dat zijn zoon dat waarschijnlijk ook niet zou doen.
Deze haan, die nog erg jong is en nog flink moet groeien, ging mee naar het verre oosten, waar mevrouw Ali hem met doos en al in het nachthok bij de dames zette. De doos was wel open, zodat Karel, zoals zij hem genoemd had, de volgende morgen kennis kon maken met zijn dames.
Dat ging niet echt van een leien dakje, want Karel wist niet hoe hij van het nachthok naar beneden in de ren moest komen.
Erg slim lijkt hij mij niet, als ik het hok zo bekijk lijkt het mij héél duidelijk hoe je in die ren moet

Dotje en Karel in de tuin

komen, maar misschien was hij een beetje verlegen.
Mevrouw Ali hielp hem een handje en daarna ging alles prima.
Dotje ontfermde zich meteen over Karel en het werd echt feest toen ze in de tuin mochten rondscharrelen.
Op de foto's kunt u zien dat Karel, net als Zijtje, een zijdehoen is. Hij heeft een prachtige bruine kleur, ik vind hem er wel cool uitzien.
Ik ben erg benieuwd hoe de kuikens van Dotje en Zijtje gaan worden, maar ik denk dat we daarvoor nog tot volgend jaar moeten wachten.

v.l.n.r.: Dotje, Karel en Zijtje

Karel is nu nog te jong om al hennen te kunnen bevruchten, maar als hij volwassen is zal dat vast prima gaan.

Ma Tok: met dank aan mevrouw Ali voor de foto's.

Haantjes of hennetjes?

Barbara:

Het is zo druk in de Tok-tuin tegenwoordig.
Babette en haar kuikens Elsje, Eva en Erika lopen sinds vandaag ook al buiten hun hokje in de tuin.

Babette gaat ook naar buiten met haar kuikens

Er lopen nu dus veertien kleintjes en elf volwassenen rond. Alleen Wiske zit nog in haar hok met haar Floortje.
Er is genoeg ruimte voor iedereen, maar het gaf toch even een probleempje toen Babette met haar kuikens naar buiten ging.
Wat dat probleem was?
De anderen herkenden haar niet meer, ze was te lang bij haar kuikens geweest.
We hadden haar allemaal kunnen zien in de ren, maar ze was natuurlijk nog niet zo lang lid van de familie Tok.
Het vreemdste vond ik wel dat

Barbara en Babette net na hun aankomst in het Tok-huis

zelfs ikzelf Babette niet meer herkende, terwijl zij mijn beste vriendin was geweest.
Zou het komen omdat er nu zoveel nieuwe gezichten te onthouden zijn?
Ik heb Babette zelfs gepikt toen ze te dicht bij mij kwam om wormpjes te snavelen met haar kuikens.
Gelukkig was Ma Tok in de tuin gebleven toen de nieuwe drie kuikens met hun broedmoeder uit hun hok werden gelaten.
Zij nam Babette in bescherming tegen ons. Ze riep naar Laza dat hij haar moest helpen, maar dat was niet eens meer nodig, hij kwam uit zichzelf al kijken wat er

Laza danst voor Babette

aan de hand was. En toen brak mijn nagel: Laza ging dansen voor Babette. Dat doet hij alleen maar voor nieuwe hennetjes, dus hij herkende haar ook niet! Babette was zo slim om bij hem in de buurt te blijven, dat werkte goed, nu durfden de anderen haar niet meer aan te vallen.
En nu de veertien kuikens.
Er zijn al lezers geweest die graag willen weten hoeveel haantjes en hoeveel hennetjes er onder hen zijn. Ma Tok weet het nog steeds niet helemaal zeker, maar zij denkt dat Odette vijf haantjes en één hennetje heeft

hoeveel haantjes zitten er bij de c's en de d's?

uitgebroed. Pippa heeft één of twee hennetjes en dus drie of vier haantjes en Babette's grut bestaat uit in elk geval één haantje en één of twee hennetjes. Floortje van Wiske is nog te klein om te zien wat zij gaat worden, dat moeten we nog afwachten.
Al met al is het geen best resultaat voor de familie Tok, want de haantjes moeten allemaal verhuizen. Ma Tok gaat niet nog een keer proberen om een hulphaantje te houden, ze wil Laza dat niet nog eens aandoen. Dus bij Hoogendoorn komt er binnenkort een aantal leden van de familie Tok wonen.
Er worden al heel wat schijngevechten gehouden tussen de haantjes onderling en er wordt ook al erg veel vreselijk schor gekraaid. Wij lachen om die kleine eigenwijze jongetjes, die allemaal denken dat zij de beste en de sterkste zijn. Zo denken alle haantjes als ze klein zijn en volgens mij ook nog als ze volwassen zijn.

Alweer iets nieuws

Wiske:

Op de foto hierboven zit ik nog met mijn Floortje in een oud broedhokje.
De kuikens van Odette woonden toen onder mij in de ren.

het nieuwe hok

Dat was allemaal een beetje krapjes, volgens Ma Tok.
Ze probeerde het oude hokje dat leeg stond te repareren, maar dat stortte onder haar handen in elkaar. Dus ging zij maar weer eens op het internet kijken voor een nieuw hok. Het hondenhokje is wel mooi, maar erg klein om langer dan eventjes in te wonen met meerdere kuikens. Wat Ma Tok wel beviel aan dit hokje was de kunststof, waarvan het is gemaakt. Het is makkelijk schoon te maken en er komen niet snel luizen in.
Het nieuwe hokje moest dus van kunststof zijn en wat ruimer dan het hondenhok.
Een paar dagen later werd er een grote doos de tuin in gebracht.

Wiske en haar Floortje in het nieuwe hok

Ma Tok pakte hem uit en er kwamen allemaal stukjes kunststof uit en ook schroeven en zo. Ma Tok begon een papier te lezen en alles te controleren. Nadat alles in orde was bevonden ging zij aan de slag.
Het kostte haar meer dan een hele dag en een bloedende vinger, maar ze kreeg het voor elkaar. Een prachtig nieuw hok stond in de tuin.
Wie zou dat mogen gaan gebruiken?
Ma Tok zei tegen mij dat ik nog de langste tijd met mijn Floortje binnen zou moeten zitten, dus dat ik in het nieuwe hok mocht gaan wonen.

Wiske en Floortje

Ik vond het best een beetje spannend, vooral toen ik hoorde dat het eigenlijk een konijnenhok was. Nou dat weer! Het wordt hier steeds gekker in de Tok-tuin. Toen het hokje was ingericht tilde Ma Tok mij en mijn Floortje tegelijk op om ons te verhuizen, maar dat was geen succes. Omdat ik het eng vond ging ik haar in haar handen pikken en spartelen, zodat ze mij los moest laten. Toen nam ze alleen mijn kleintje mee naar het nieuwe hok; dát vond ik helemáál niet goed, ik schreeuwde moord en brand. Ma Tok lachte naar mij en ze tilde me op om mij bij Floortje

Floortje even alleen in het nieuwe hok

te zetten.
Gelukkig!
Toen was alles weer in orde.
We kropen heerlijk in de schone bodembedekking en Floortje fluisterde dat ze nog nooit zo'n mooi huis had gezien.
Nu wonen we al weer een heel poosje in ons mooie paleisje en het bevalt ons prima.
Floortje groeit goed, ze krijgt al veertjes aan haar vleugeltjes en ze springt met een sierlijk boogje op het voedertafeltje. En ook op mijn rug, die kleine lieverd. Wij redden het wel samen in ons fijne huis. Over een tijdje mogen we vast de benedenverdieping ook gaan verkennen, maar voorlopig zitten we hierboven nog prima. En we zitten eerste rang bij het kijken naar de kuikens van Odette en Pippa, als die eigenwijs door de tuin rennen. Floortje vindt die kuikens al erg groot en dat zijn ze ook. Ik hoop dat mijn kleintje nog even lekker klein blijft om samen met mij knus in ons hokje te zitten. Heerlijk!

Wij gaan ook los!

Pippa:

Ik had al een hele poos zitten kijken naar Odette, die zo heerlijk naar buiten is gegaan en nu weer lekker bij de anderen in het Tok-huis woont.

Pippa en kuikens kijken door het raam naar de c's,
die lekker los mogen

Haar kinderen vermaken zich prima in de tuin.
Wat was ik jaloers!
Al zou ik mijn kuikens nooit zomaar alleen laten als ze voor de eerste keer de tuin in gingen. Dan bescherm je ze toch tegen de grote kippen? En je maakt ze een beetje wegwijs.
Gelukkig nam Desiree die taak op zich voor de kleintjes van Odette. Toen ik weer eens tegen het raam van onze ren opsprong van verlangen om de tuin in te gaan kreeg Ma Tok medelijden met mij. "Ach, Pip," zei ze, "eigenlijk kan het ook wel. Kom maar."
En ze zette zomaar de deur voor ons open! Ik rende naar buiten voordat ze zich zou bedenken.

Pippa en haar kuikens zijn ook los

Mijn kleintjes bleven eerst even hard piepend zitten, maar toen kwamen Dirkje en Daantje (wie anders?) naar buiten.
"So ma, èndeluk hè?" zei Daan. Ik knikte haar toe, nu ik weet hoe zij aan haar Leidse spraak komt vind ik het meer lollig dan vervelend, ik laat haar en Dirkje nu maar gewoon hun gang gaan. "Blijven jullie een beetje bij mij in de buurt, dan zal ik jullie de Tok-tuin laten zien met al zijn mooie plekjes," zei ik.
Ik riep de anderen ook naar buiten en we liepen een rondje door de tuin, net zoals Desiree dat met Odette's kuikens had gedaan.
"Wow, wat is de weerrrold

1 van de kuikens

grroot!" hoorde ik achter mij. Daan of Dirk natuurlijk weer.
Ik grinnikte in mijzelf en ik knikte tegen Laza, die mij en mijn kleintjes zat te bekijken.
Hij knikte vrolijk terug.
Ik ben zo blij dat Laza weer helemaal blij en gelukkig is!
Hij is de beste haan die ik ken. Ma Tok had lekkere wormpjes voor ons gestrooid in de tuin.
Ik zorgde ervoor dat mijn kuikens daar ook van konden snavelen, daarvoor moest ik wel de grotere kuikens van Odette nu en dan wegsturen. Wat zijn dat al een grote vogels, zeg! En ze zijn niet eens zoveel ouder dan mijn D'tjes. Het gaat altijd veel harder

Laza en Desiree steken een vleugeltje toe
bij het toezicht op de kleintjes

dan je denkt, het groeien van je kuikens.
Toen de avond begon te vallen en Laza de kippen naar binnen riep nam ik mijn kuikens ook weer mee naar binnen in ons broedhokje. Ma Tok kwam onze deur weer sluiten, ze prees mij omdat ik mijn kinderen zo goed had begeleid.
De zes grotere kinderen van Odette bleven nog een hele tijd door de tuin scharrelen. Ma Tok ging er rustig bij zitten op een stoel in de tuin, maar op een gegeven moment had zij daar genoeg van. "Jullie gaan maar naar binnen als jullie daar zin in hebben, ik wacht niet langer, dan moeten jullie maar met de deur open slapen."
En zo gebeurde het.

Lekker los!

Christina, Carola, Catharina, Cleopatra, Constance en Cecilia:

Ziet u ons hier lopen in de Tok-tuin?
Knap van ons hè?

Odette (rechts) gaat een zandbad nemen

Onze broedmoeder heeft er de brui aan gegeven, ze zei dat wij het verder maar zelf moesten uitzoeken, zij ging lekker zandbadderen.
Wat dat was wisten we niet, maar even later zagen we haar achter in de tuin in het zand met haar vleugels heen en weer fladderen, waarmee ze allemaal zand over zich heen gooide.
Dat was een leuk spelletje!
Wij wilden het ook proberen, maar toen kwam er een grote kip op ons af. Ze vroeg wat wij hier zo alleen deden in haar tuin. "Haar" tuin? Het was toch ook onze tuin? Wij zijn toch ook

Desiree komt naar de C's toe

leden van de familie Tok? Christina, die de brutaalste van ons is, zei dat zomaar tegen die grote hen, die eerst verbaasd en toen een beetje boos naar haar keek. "Wat krijgen we nou?" vroeg ze. "Ik, Desiree, ben hier de oudste in de tuin en ik heb jullie hier nog nooit gezien." "Dan hebt u niet goed gekeken, mevrouw," zei Carola beleefd, "wij zijn hier al een heleboel weken."
De dame keek nog eens goed naar ons en toen viel het graantje: "O, nu zie ik het, jullie

Desiree wil wel gids zijn voor de C's

zijn de kuikens van Odette.
Wat doen jullie hier zo zonder moeder in de tuin? Is dat wel veilig?"
"Natuurlijk wel, het net is toch weer gemaakt," zei Cleopatra eigenwijs.
"Ma Tok heeft ons zelf uit ons hokje gelaten, dus het zal wel goed zijn," zei Cecilia.
"Wij zijn onze tuin aan het verkennen," zei Catharina, "wilt u onze gids zijn?"
Dat wilde Desiree wel en zij liet ons alle belangrijke plekjes van de Tok-tuin zien. Geweldig, wat is de wereld groot!
Constance vroeg aan Desiree of zij ook wel eens een zandbad

alle 6 op een kluitje

nam en waar dat goed voor was. Desiree legde uit dat een zandbad goed is om losse schilfertjes en ook eventuele luizen van je huid en tussen je veren los te maken, om ze daarna makkelijk te kunnen afschudden. En het zou ook helpen tegen de warmte. Handig hoor, zo'n wijze vraagbaak als gids te hebben.
Wij bedankten Desiree hartelijk voor haar rondleiding en haar wijze woorden. De oude hen zei dat we gerust naar haar toe mochten komen als we nog meer vragen hadden, maar nu ging ze even naar een legnest, want er moest een ei worden gelegd.
Wat dat betekende moeten we maar een andere keer vragen, want de dame vertrok op een holletje naar het Tok-huis, waar zij ons nog niet mee naartoe had genomen.
Dat komt vast een volgende keer.
Wij gingen lekker snavelen, er lag een heleboel eten voor ons in de tuin.
Onze eerste keer buiten het hok was ons prima bevallen.
Hoe het 's avonds met ons ging hoort u vast ook nog wel een keer.

LazaRus is weer helemaal terug

LazaRus:

Ziet u het, de bloedkorstjes in mijn kam en lellen?
De andere kant van mijn kop zag er nog veel erger uit, ik heb aan Ma Tok gevraagd om die maar niet op de foto te zetten.

Laza's zoon Anne C als kuiken, net uit het ei

En gelukkig luisterde ze deze keer naar mij. Anders is ze altijd nogal voor de waarheid, hoe vreselijk ook, maar ze wilde mij sparen, zei ze, omdat ik toch al zo droevig was door mijn verlies in het gevecht met Anne C.
U hebt van verschillende kanten het verhaal al gehoord, het enige wat ik nog aan alles, wat al gezegd is, wil toevoegen, is dat ik mijn eigen zoon, die ik me nog heel goed herinner als klein kuikentje, natuurlijk niet keihard kon gaan pikken, dat is één van de redenen dat hij heeft gewonnen.
Verder zwijg ik er maar over.
Ik ga gewoon verder met mijn taak als leider van de familie Tok.
Dat betekent dat ik een nieuwtje ga vertellen over de kuikens van Odette. Die kleintjes zijn inmiddels niet meer zo klein. Ze zijn zó hard gegroeid dat Odette het wel welletjes vond om voor ze te zorgen.

de 6 kuikens van Odette los in de tuin

Er zitten heel wat haantjes tussen haar kinderen en die zijn allemaal nogal eigenzinnig, om het mild uit te drukken.
Dus toen Ma Tok al twee keer een door Odette gelegd eitje in het broedhok vond was het voor haar ook duidelijk: Odette moest weer bij de andere hennen kunnen lopen.
Gelukkig is het net inmiddels weer gemaakt, de tuin is dus weer veilig en Ma Tok zette het hok open waarop Odette met een noodvaart naar buiten vloog om een zandbad te gaan nemen en te kakelen met Nadine, die daar ook net mee bezig was.

1 van de kuikens van Odette

De kuikens gingen één voor één ook het hok uit, de tuin in.

nog een C-kuiken

En ze vonden het geweldig! Ze waren absoluut niet bang voor de volwassenen, ze begonnen meteen te scharrelen, zoals ze dat van Odette hadden geleerd.

Desiree let ook een beetje op de kleintjes

papa Laza houdt de kuikens ook in de gaten

Het was een grappig gezicht, die kleine opdondertjes zo eigenwijs hun gang te zien gaan.
En 's avonds, ging Odette toen weer naar haar kuikens terug in het broedhok? Nee hoor, ze kwam gewoon bij ons in het Tok-huis op de stok zitten en ze liet haar kleintjes aan hun lot over. Niet dat de ukken dat erg vonden, ze gingen netjes naar binnen in hun hokje, waar ze de trap op gingen naar boven, waar ze altijd sliepen met hun broedmoeder. Daar gingen ze met hun zessen tegen elkaar aan liggen slapen. Ma Tok deed hun hokje dicht toen ze onze deur kwam sluiten voor de nacht.

Odette met haar kinderen

Ze prees Odette voor de goede opvoeding van haar kroost.
De volgende dag regende het eerst een poosje, Ma Tok deed het broedhok van de C's pas open toen de zon doorkwam.
Ik dacht dat zij binnenkort wel bij ons in het Tok-huis zouden kunnen slapen, die C's, Wiske met haar kuiken zit nu bovenin het broedhok van Odette. Dat bij ons slapen was tenminste de bedoeling, maar inmiddels is gebleken dat dat niet lukte, zodat Ma Tok ze er snel weer heeft uitgehaald. Ze slapen nu even onder Wiske in het rennetje van haar hokje, maar dat kan zo niet blijven.
Wat daarvoor de oplossing is hoort u in het volgende verhaal.

LazaRus en Anne C (3)

Anne C:

Weet u het nog?
Ik was meegenomen het mensenhuis in en ik was bang om doodgemaakt te worden.

Anne C in de kattenvervoerbak

Dom van mij, natuurlijk, zoiets komt niet in het hoofd van Ma Tok op. Nee, ze zette me in een vervoerbak van de katten.
Wat een raar huis is dit eigenlijk, een hen broedt in een hondenhok en een haan zit in een kattenmand.
Maar daar gaat het nu niet over. Ik werd met bak en al in de auto gezet, weer iets nieuws, dat had ik nog nooit meegemaakt.
Pa en Ma Tok gingen ook in de auto zitten en toen gingen we een heel eind rijden. Ik zat best lekker in dat bakje, de automotor zoemde en ik viel bijna in slaap. Bij een groot hek gingen we naar binnen en Ma Tok droeg mij de

Anne C bij Hoogendoorn

auto uit en een deur binnen.
Daar binnen zat een vogel op een stok, die net zo praatte als mensen. Hij vroeg telkens:
"Wat doe je nou?" Raar beest, hij was nog groen ook, dat is toch geen kleur voor een vogel?
Er kwam een man bij ons kijken terwijl Ma Tok vertelde wat er was gebeurd in de Tok-tuin.
De man vond dat ik goed mijn best had gedaan door te bewijzen dat ik een echte haan was en hij haalde mij uit de bak. Ik keek goed om mij heen en ik zag een heleboel lekkers daar in die winkel. Maar ik bleef daar niet, de man nam mij mee naar buiten en hij zette mij in een

Anne C in de wei bij het konijn

weitje, waar ik voor het eerst gras voelde aan mijn voeten. Heerlijk! Ik zag nog een beest vlakbij me zitten, Ma Tok noemde het een konijn. Het leek mij een vriendelijk beest, maar ik wilde wat verder kijken, dus ik ging op stap door het gras.
Er was ook een groot dier, ik hoorde zeggen dat het een alpaca was, maar die zag mij niet eens. Ik liep lekker door het gras te banjeren en de man lachte om mij. Als ik hier zou mogen blijven zou ik dat prima vinden. Misschien kon ik dan nu eindelijk mijn eigen harem gaan beginnen. Ik ben er tenslotte oud en sterk genoeg voor en dat ik hennen

Anne C gaat op onderzoek uit

kan bevruchten is ook duidelijk bewezen.
Ma Tok keek een beetje verdrietig, maar ik kraaide een keer flink en toen lachte ze weer. "Hij gaat het wel redden in het leven," zei ze tegen Pa Tok.
En toen vertrokken ze, maar dat merkte ik niet eens, want ik hoorde in een weitje naast het mijne een andere haan kraaien. Dat kon ik niet op me laten zitten en ik riep direct terug. Zo, die wist ook dat hij niet de enige was hier, en als hij teveel capsones had zou ik hem wel even bij de tijd draaien.


En zo komt het dat ik nu in Stolwijk woon en niet meer in Leiden.

Anne C heeft heerlijk de ruimte in Stolwijk

Ma Tok: wij namen met gemengde gevoelens afscheid van Anne C. 
Hij is een leuk haantje, maar samen met Laza ging het niet meer, het gevecht zou doorgaan tot één van de twee dood zou zijn en dat wilden we niet. 
Omdat Laza de oudste rechten heeft in de Tok-tuin en Anne C nog jong is en dus meer kansen heeft om aan een toom kipjes te worden toegevoegd besloten we dat Anne C moest gaan verhuizen. Wij wensen hem een fijn leven met veel hennen en kuikens toe.

Weer een nieuw Tokje erbij!

Wiske:

Ik mag even tussendoor van Ma Tok.
Zomaar op een dinsdag, niet eens een gewone familie Tok-dag.

Wiske's kuiken

Op de foto kijk ik streng, zegt ze.
Dat is ook mijn bedoeling, want ik heb iets te bewaken. Nee, dat zeg ik verkeerd: ik heb IEMAND te bewaken. Ze zat onder mij.
Ma Tok heeft haar onder mij vandaan gehaald om haar aan u te laten zien. Ik was het daar niet zo mee eens, maar ik had weinig keus, zij is veel groter en sterker dan ik. En gelukkig zette ze mijn kuiken na het maken van de foto's gelijk weer terug, zodat ze niet teveel zou afkoelen.
Ma Tok had mij met het binnenste gedeelte van het legnest, waarin ik zat te broeden in het Tok-huis, gisterenavond bovenin het hokje van Babette gezet, omdat zij vermoedde dat het eitje snel zou uitkomen.
En dat bleek dus net op tijd te zijn, want de volgende ochtend was ze al helemaal uit haar ei gekropen.
U kunt haar op de foto bekijken, ze lijkt wel een beetje op mij, ze is

Floortje

voornamelijk zwart.
Of ze ook een kuifje krijgt weet ik nog niet, dat is later pas te zien.
Babette zit nu in het hok van Odette, er is een hele volksverhuizing geweest hier in de Tok-tuin, maar daar moet iemand anders maar over vertellen, ik heb het nu veel te druk met mijn kleintje.
Vindt u haar niet schattig?
Ik vind haar het mooiste kuiken dat ik ooit gezien heb en ze is ook heel erg lief. Ze doet precies wat ik zeg, ik hoop dat dat zo blijft en dat ze niet net zo'n dondersteen wordt als die twee boeven van Pippa.

LazaRus en Anne C (2)

Anne C:

Ik begrijp helemaal niets van mijzelf meer.
Zomaar uit het niets kwam het over mij.

Laza kraait

Ik hoorde LazaRus kraaien en ik dacht: "Wat moet die oude haan hier eigenlijk nog? Ik ben jonger, groter en sterker dan hij, dus eigenlijk hoor ik hier de baas te zijn."
En toen begon ik Laza te roepen en uit te schelden. Zo gek, ik kon het gewoon niet tegenhouden.
En ik begon ook nog met hem te vechten!
Ik zal niet uitweiden over ons gevecht, het is genoeg om te vermelden dat wij allebei gehavende kammen en lellen hadden, Laza en ik, en dat ik gewonnen heb.
Ik kraaide keihard en Laza hield

Anne C heeft gewonnen

zijn snavel dicht.
Ma Tok was gelukkig niet aanwezig, anders had ze ons gevecht vast voortijdig beëindigd.
Toen wij in het Tok-huis zaten voor de nacht en zij de deur kwam sluiten zag ze niets aan Laza en mij, dat kwam de volgende ochtend pas, toen de deur weer open ging.
Ze zag dat Laza in een hoekje van de tuin ging zitten en zijn snavel dicht hield, terwijl ik de hennen aanvoerde. Ze ging naar Laza toe en zag zijn gehavende kop.
Ze keek nog eens goed naar mij en toen begreep ze wat er was gebeurd. Ze nam Laza mee naar binnen, het mensenhuis in.
Ik dacht eerst dat ze hem ging

Anne C met "zijn" hennen

dood maken, omdat hij verloren had en ik nu de hoofdhaan was geworden. Laza zou nooit onder mij kunnen leven in de Tok-tuin, dat begreep zij vast ook wel.
Ze bleef een hele poos weg met Laza en toen bracht ze hem weer mee naar de tuin. Ze zette hem bij Odette in het hok, waar hij rustig ging zitten kijken.
Zijn wonden waren helemaal paars geworden door de blauwspray, waarmee hij was behandeld ter ontsmetting en om het bloeden te stelpen.
Ik liep kraaiend door de tuin, maar 's avonds kwam Ma Tok mij van mijn stok afhalen en ze zette me bij de twee grote witte dames

Anne C in de ren bij Yvonne en Yvette

in het nachthok.
Ze waren best vriendelijk in het begin, ze vroegen wat er was gebeurd en ik vertelde alles.
De volgende morgen zag ik tot mijn verbazing Laza weer bij de anderen in de tuin lopen, terwijl ik gevangen zat in die stomme ren. Dat beviel me helemaal niet, vooral toen Yvonne en Yvette naar mij toekwamen met de wens om getreden te worden. Die meiden zijn toch veel te groot voor mij, ik zou een keukentrapje nodig hebben om daar bij te kunnen. Toen ik ze dat vertelde werden ze boos en begonnen ze me te pikken in mijn kam. Gelukkig kwam Ma Tok mij te hulp, ze pakte me uit de ren en ik dacht dat ik weer in de tuin zou mogen lopen. Maar nee hoor, ze nam mij mee naar boven in het mensenhuis. Ze zou MIJ toch niet gaan doodmaken?