Stiekem

 

Wiske:

Ma Tok was blij geweest dat er elke dag weer minstens één eitje in Soestdijk of het Tok-huis lag.

het Loo

Maar dat was plotseling niet meer het geval. Ze keek of er in het Loo een ei was gelegd, maar ook daar was het leeg. Ze vroeg aan ons of wij soms stiekem een plekje hadden gevonden om onze eitjes te verstoppen, zodat we zouden kunnen gaan broeden. Natuurlijk gaf niemand daar een antwoord op. Het was dan ook een domme vraag geweest, want als je eitjes wil verstoppen ga je dat niet aan ma Tok vertellen. Ik wist wel wat er aan de vleugel was, maar ik hield mijn snavel stijf dicht, ik ben geen verrader. 

Maar op een ochtend kon de stiekeme ei-legster zich niet inhouden. Het was een zaterdagmorgen en op die dag mogen wij altijd pas om twaalf uur naar buiten, zodat de buren kunnen

Yneke 

uitslapen zonder door de tsaar gewekt te worden. 

Ik zal maar verklappen wie het was, ma Tok heeft het nu toch al ontdekt. Yneke kwam met een noodvaart het Tok-huis uitrennen en vloog in één run door naar de grote schuur, zachtjes kakelend van de inspanning. Ma Tok keek haar na en dacht dat ze wel meteen tevoorschijn zou komen om de gestrooide wormpjes op te gaan snavelen, maar het duurde iets langer dan ze had gedacht. Ze hoorde Yneke zachtjes en tevreden tokkelen en ging toen maar eens achter in de schuur kijken, waar het

de eitjes van Yneke in de grote schuur

geluid vandaan kwam. 

Daar zat Yneke, heel blij, op vijf eitjes, die ze in een zacht bedje van door de muizen bijeen gebrachte rommel had gelegd. 

"Ach meisje toch," zei ma Tok, waarop Yneke snel naar buiten ging om nog wat wormpjes te verschalken. Ze was een beetje verdrietig dat haar plannetje was mislukt, maar eigenlijk had ze er ook niet op gerekend dat ze de eitjes zou kunnen uitbroeden, ze zou dan drie weken niet in het Tok-huis kunnen slapen en dat zou ma Tok toch gemerkt hebben.

Ma Tok heeft mij toevertrouwd dat ze de stichting "Red een legkip" gaat bellen om te vragen of ze een paar van die arme dieren hier een

Vera en Vita, de eerste geredde legkippen in de Tok-tuin

fijn leventje kan geven. 

Eigenlijk is dat een heel goed idee, die kippen hebben anderhalf jaar een heel akelig leven gehad en zo kunnen ze nog leren hoe het leven van een kip hoort te zijn. 

Ik hoop dat ze weer een paar zieligerds mag gaan ophalen, dan is de familie tenminste weer wat groter. 

Jammer dat er dan geen kuikens mogen komen, maar een al bestaande kip helpen is misschien nog wel mooier. 

Laatste nieuws:

Ma Tok heeft inmiddels contact opgenomen met de stichting die deze kippen redt, dus het zal niet lang meer duren voordat we ze kunnen verwelkomen in onze familie.