Zilver in een paleis

Dana, Dina, Donna en Duna:

Waar wij nu toch zijn terechtgekomen: het is hier een regelrechte kippenhemel!

Dana in het nachthok

We wonen in een paleis met drie grote overdekte rennen en een heerlijk nachthok, er is altijd volop eten en drinken en we krijgen ook nog iedere morgen lekkers. 

De vrouw die voor ons zorgt heet ma Tok, dat hebben we gehoord van Lisa, een klein gestippeld hennetje dat ons een beetje wegwijs heeft gemaakt. 

Er is ook een haan, die kwam zich netjes aan ons voorstellen, hij heet tsaar Nikolaas. Hij is de baas, hoewel hij maar een kleintje is. Nee, dan die enorme Xena, die is groot! De eerste keer dat wij haar zagen schrokken we ons een kammetje, maar Lisa kakelde dat zij heel lief is en geen kip kwaad doet. 

Dina in de ren

Waar wij ons vorige leven hebben geleid willen we het liefst zo snel mogelijk vergeten. We zaten in een heel grote schuur, die propvol hennen zat en we moesten zoveel mogelijk eieren leggen. Eten en drinken kregen we wel, maar omdat wij geen van allen haantje de voorste waren kwamen wij regelmatig tekort. 

Daarom zijn wij ook zo mager. 

En door de stress gingen we elkaar pikken, we trokken elkaars veren uit en soms ook die van onszelf. 

Vandaar de kale plekken die ons "sieren." 

Toen we niet genoeg eieren meer legden kwamen er mannen met kratten om ons af te voeren "naar de soep," zoals één van hen grijnzend zei. Gelukkig werden er ook kippen "vrijgekocht" door mensen van "Red een legkip" en wij vieren waren daar ook bij. 

Donna in het nachthok

We gingen naar een opvang, waar we konden bijkomen en een beetje aansterken tot we zouden worden geadopteerd. Ja, we zagen er inderdaad nog veel slechter uit toen we net in de opvang kwamen. 

Op een mooie dag kwam ma Tok met vier manden naar de opvang en werden wij vieren uitgekozen om met haar mee te gaan. 

Zo kwamen we hier in de Tok-tuin terecht, waar we nu al twee weken wonen. 

Eerst moesten we wennen aan het paleis, we hadden niet in de gaten dat er ook nog een bovenverdieping was met een mooi nachthok, waar we veilig en warm konden slapen. 

Die arme ma Tok heeft heel wat moeite gehad om ons allemaal in dat nachthok te zetten, gelukkig voor haar zijn wij geen van vieren dom en gingen we de volgende avond zelf naar boven om te gaan slapen. 

Omdat we alle vier erg kale plekken hebben, die soms een beetje bloeden, gingen we elkaar weer pikken. Niet uit boosaardigheid, maar we vinden bloed gewoon zó lekker dat we er niet af kunnen blijven. 

Duna in de ren

Ma Tok zag dat we allemaal bloedende wondjes hadden en ze schudde haar hoofd. 

Die avond kwam ze met een spray de tuin in en wij werden in het nachthok opgesloten. 

Ze haalde ons één voor één tevoorschijn en sprayde op alle bloedende plekken een zilverkleurig goedje. Het deed geen pijn, maar we vonden het wel eng om vastgepakt te worden, dus we schreeuwden moord en brand. 

Nu hebben we allemaal een zilveren achterkant en hier en daar ook nog zilveren plekken. Omdat onze wondjes niet rood meer zijn pikken we elkaar niet meer en dat is precies de bedoeling, zei ma Tok. Nu zijn we dus zilveren kippen in een paleis, het moet niet gekker worden.

4 kippen met zilveren konten in een paleis