Waardeer wat je hebt

Quinoa:

Ik heb eens met mijn vader gekakeld over de vier nieuwe leden van de familie Tok.

slapen bovenop de hordeur in het Tok-huis

Ik vind eigenlijk dat zij gewoon bij ons in het Tok-huis moeten komen slapen, dat is toch veel gezelliger? Het is tegenwoordig erg leeg op de stok, de meesten van ons zitten liever bovenop de hordeur. Nee, Xena niet, die kan niet over de rand van het huis naar de hordeur lopen, daarvoor is zij veel te breed. Soms zit zij nu met maar twee anderen op de stok en ik vind dat geen gezicht, zo'n bijna lege zitstok. Mijn vader, de tsaar, zit ook vaak op de hordeur, dat is nodig om de boel te kunnen overzien, kakelt hij. 

de volle stok in betere tijden

Tja, daar zit wat in, maar als iedereen op de stok zou zitten zou dat niet nodig zijn. Als de vier D's bij ons zouden komen overnachten zou dat een mooie oplossing zijn. Zij zullen niet zo snel op de deur komen zitten, daarvoor zijn zij ook een beetje te groot. 

Enfin, mijn vader kakelde dat hij het wel een goed idee vond van mij, hij zou het aan ma Tok voorstellen. 

Nikolaas kakelt met zijn dochter Quinoa 

Ik hoorde een tijdje niets over mijn plan tot de tsaar naar mij toekwam om te kakelen dat hij het aan ma Tok had voorgesteld. "En, wat vond ze ervan?" kakelde ik opgewonden. "Hmmm," bromde Nikolaas, "ze zei dat dat nu nog niet kan, omdat de vier dames elke avond tot heel laat in de tuin blijven scharrelen en zolang zij niet binnen zijn kan ze onze deur niet sluiten. Toen ik voorstelde dat zij de deur dan wat later dicht moest komen doen zei ze ijskoud dat ze daar geen zin in had!" Ik zag dat mijn vader zich hier best kwaad over maakte en ik vond het ook een beetje een slappe smoes van ma Tok. Ze kan toch best wachten tot iedereen binnen is en dan de vier uit Soestdijk bij ons in het Tok-huis brengen? 

de vier witten zijn tot heel laat in de tuin

Ik besloot eens wakker te blijven en te luisteren tot wanneer ik ze nog zou horen in de tuin. Het was die avond mooi weer en wij waren ook niet echt vroeg op stok gegaan, maar die grote witte meiden bleven eindeloos in de tuin, zo lang dat ik mijn ogen niet meer open kon houden en in slaap viel. Nu wist ik nog niet tot hoe laat ze waren opgebleven, maar dat het erg laat was geweest wist ik wel. En nu begreep ik ma Tok ook een beetje beter, zij wil ook wel eens klaar zijn met ons om zelf naar haar nachthok te gaan. 

Ik stapte op Dana af en vroeg haar waarom ze tot zo laat in de tuin bleven elke avond. Ze keek me verbaasd aan en kakelde dat dat toch heel logisch was: zij hadden bijna twee jaar lang altijd binnen gezeten, dag en nacht, en nu moesten al die uren ingehaald worden. 

de heerlijke Tok-tuin

"Maar zijn jullie dan nooit moe van het scharrelen?" vroeg ik. "Nee, moe waren we toen we altijd in de drukte en de herrie van de grote schuur zaten, hier is het zo heerlijk rustig, je hoeft niet te vechten om genoeg eten te krijgen en je kunt lekker doen waar je zin in hebt, daar word je toch niet moe van? Ik zou de hele nacht wel door kunnen scharrelen." 

Daar moest ik even over nadenken. Wat hadden wij een goed leven gehad hier terwijl er vlakbij zoveel ellende was geweest. En er zijn nog steeds heel veel hennen die zo moeten leven als deze vier meiden; en dan is er maar een klein aantal dat gered wordt, de anderen gaan na hun akelige leven ook nog op een nare manier dood. Ik nam me voor om nooit meer te klagen en extra te genieten van mijn leven in de Tok-tuin.