Vrijheid en legpauze

Wiske:

Ma Tok heeft ze losgelaten, de vijf nieuwe bruine legkippen. 

de bruine legkippen mogen ook los in de tuin

Ze lopen nu met hun vijven met ons in de Tok-tuin. 

Wat ik daarvan vind? Wat zal ik zeggen, het zat eraan te komen, hè. Ze zijn niet bepaald bang voor ons, ze scharrelen gewoon tussen ons in. Toen één van hen brutaalweg een wormpje voor mijn snavel weg wilde kapen heb ik natuurlijk wel even duidelijk gemaakt wie er hier de oudste rechten heeft, dat begrijpt u. Ze kakelde "Sorry," en liep snel door naar een ander wormpje, dat viel me dan weer mee van haar. 

veel lekkers in de Tok-tuin

Wie het was? Ik kan ze niet uit elkaar houden, ze lijken best op elkaar en ik ken ze nog maar net. 

Ik denk dat het Eden was, maar het kan ook Erin geweest zijn. Maar goed, ze zijn nu dus vrij en ze vinden het geweldig. Ze kakelden dat ze nog nooit zoveel ruimte hadden gehad en dat wij toch maar bofkonten waren dat we hier al zo lang hadden mogen leven. Dana kakelde dat zij hier nog helemaal niet zolang waren en dat zij ook uit zo'n nare schuur kwamen, maar dat het een wonder was hoe snel ze dat vergeten was. Echt vergeten is ze het nog niet, anders had ze het niet

lekker snoepen met zijn allen

genoemd, maar ik begreep wat ze bedoelde. 

Ma Tok had overal in de tuin lekkers voor ons neergelegd, gierststengels, hoopjes eivoer en héél veel wormen. "Dan hebben jullie wat anders te doen dan elkaar aanvallen," zei ze. Ik vond dat heel slim van haar en bovendien was het ook erg lekker. 

Wij hebben veel eiwit nodig, want we zijn allemaal in de rui. Als we 's morgens uit het Tok-huis komen lijkt het wel alsof er een kip door een kat is gepakt, zoveel losse veren liggen er dan. 

Wiske en Emma

Ma Tok veegt ze elke morgen bij elkaar en gooit ze in de tuin, misschien kan een vogeltje er nog wat mee doen om een lekker warm nestje te maken voor de winter.

Ik heb ook gekakeld met Emma, die had een heel klein eitje gelegd in Soestdijk. Ze kwam naar mij toe omdat ik de oudste ben hier in de tuin, ze kakelde dat ik dan vast ook de wijste zou zijn. Ik ben met haar mee geweest om het te bekijken en het was inderdaad erg klein, het leek wel van een vogeltje. Het zag er prachtig uit, maar Emma maakte zich zorgen dat ze voortaan alleen nog maar kleine eitjes zou leggen of misschien helemaal niet meer en dat ze dan niet meer welkom zou zijn in deze fijne tuin. Ik heb haar snel uit de droom (zeg maar liever: nachtmerrie) geholpen. 

"Wij zijn hier niet voor de eieren maar voor

het kleine eitje van Emma naast een groot ei van Eva

ons plezier, zegt ma Tok altijd, dus maak je niet druk. Bovendien kan het komen omdat we in de rui zijn en het is ook het einde van de zomer, dan krijg je misschien een rustpauze." Ze keek me verbaasd aan, als of ze nog nooit van een legpauze had gehoord. Later hoorde ik van Dana dat een legpauze in de schuren niet voorkomt, omdat er altijd lampen aan zijn en het altijd dezelfde temperatuur is. Dat vond ik heel raar, als hen heb je toch gewoon recht op een tijdje rust in het jaar? Ze moeten nog veel leren, die legkippen, dat is duidelijk.