Tevredenheid

Dana:

Dat was me wat, dat verhuisgedoe van ma Tok. 

allemaal tevreden kippen in de Tok-tuin

Ze denkt altijd dat het nog beter kan en daar moet ze eens mee stoppen. Wij zijn allemaal tevreden en dat is toch voldoende? Het hoeft niet altijd meer te zijn. Genoeg is genoeg, zeg ik altijd. De vijf bruine meiden hebben het prima naar hun zin in Soestdijk en wij zijn blij in het Tok-huis. 

Ik heb aan de tsaar gevraagd of hij ook tevreden is hier in de tuin met zijn hennen en met Alexei, de beveiliger. Hij kakelde dat hij het allemaal prima vindt, alleen het aanstellen van een beveiliger vond hij grote onzin, daar is de haan toch voor? 

links: kleine Wendy

Ja, dat zou inderdaad zo moeten zijn, maar als er een vreemde kat in de tuin komt is Nikolaas niet thuis. Dus ik ben er wel blij mee dat Alexei een oogje in het zeil houdt. Natuurlijk is hij er niet altijd, hij is ook wel eens binnen in het mensenhuis om te eten en te slapen, maar als hij bij ons is doet hij zijn werk goed. 

Alleen Wendy, die erg klein is, ziet hij wel eens aan voor een vogeltje. Hij rent dan achter haar aan, waarop zij gillend wegrent. Gelukkig zijn wij, de grote hennen, niet bang voor hem, we stuiven met ons allen op hem af en daar schrikt hij erg van. Zo erg, dat hij niet goed

Alexei in tweestrijd: eten of veiligheid?

meer langs ons durft te lopen als ma Tok hem roept omdat zijn eten klaar staat. Dan zie je hem denken: wat is belangrijker, eten of mijn veiligheid? Ma Tok helpt hem meestal door ons even opzij te sturen zodat hij er langs kan naar de deur van het mensenhuis. Ze knipoogt even naar ons en dan laten wij hem er door. 

Je moet je beveiliger te vriend houden tenslotte.

Wij, de leghennen, leggen nog steeds onze grote witte en bruine eieren. Ma Tok vertelde dat zij ze regelmatig uitdeelt aan familie en vrienden van haar. Die mensen zijn heel blij met onze eieren en ma Tok geeft hun dank dan weer aan ons door. Zo weten wij dat ons werk gewaardeerd wordt door een

Alexei en Dana in de tuin

heleboel mensen. Of die mensen betalen voor onze eieren? 

Welnee, ma Tok geeft ze gewoon weg. 

"Ze zijn onbetaalbaar, dus ik vraag er niets voor," zegt ze tegen ons. Daar krijgen wij het gewoon warm van, dat zij onze eieren onbetaalbaar vindt. Dat is toch een groot compliment.

Donna en Duna zijn ook blij hier in de tuin, ik moet u de groeten doen van hen, zij hadden even geen tijd om een verhaaltje te vertellen, ze waren druk in gesprek met Eden, Emma, Erin, Els en Eva. Ik weet niet waar het over ging, dat hoor ik waarschijnlijk vanavond wel voor we gaan slapen; als de tsaar kakelt dat het stil moet zijn gaan we altijd nog een poosje door met kakelen, tot hij het echt genoeg vindt en

Wendy slaapt graag op de grote voerton

keihard kukelt dat het nu afgelopen moet zijn. 

Iedereen schrikt zich dan een kammetje en dat is precies de bedoeling van de tsaar. 

Kleine Wendy, die graag op de grote voerton slaapt, viel daar bijna vanaf door de schrik, zij zat al braaf te slapen toen ze opeens "Kukelekuuu" hoorde. 

Gelukkig kon ze zich nog net op tijd vastklampen aan de rand van de ton en zo liep het goed af. 

Toen zijn we allemaal maar gaan slapen.