Stiekem

 

Wiske:

Ma Tok was blij geweest dat er elke dag weer minstens één eitje in Soestdijk of het Tok-huis lag.

het Loo

Maar dat was plotseling niet meer het geval. Ze keek of er in het Loo een ei was gelegd, maar ook daar was het leeg. Ze vroeg aan ons of wij soms stiekem een plekje hadden gevonden om onze eitjes te verstoppen, zodat we zouden kunnen gaan broeden. Natuurlijk gaf niemand daar een antwoord op. Het was dan ook een domme vraag geweest, want als je eitjes wil verstoppen ga je dat niet aan ma Tok vertellen. Ik wist wel wat er aan de vleugel was, maar ik hield mijn snavel stijf dicht, ik ben geen verrader. 

Maar op een ochtend kon de stiekeme ei-legster zich niet inhouden. Het was een zaterdagmorgen en op die dag mogen wij altijd pas om twaalf uur naar buiten, zodat de buren kunnen

Yneke 

uitslapen zonder door de tsaar gewekt te worden. 

Ik zal maar verklappen wie het was, ma Tok heeft het nu toch al ontdekt. Yneke kwam met een noodvaart het Tok-huis uitrennen en vloog in één run door naar de grote schuur, zachtjes kakelend van de inspanning. Ma Tok keek haar na en dacht dat ze wel meteen tevoorschijn zou komen om de gestrooide wormpjes op te gaan snavelen, maar het duurde iets langer dan ze had gedacht. Ze hoorde Yneke zachtjes en tevreden tokkelen en ging toen maar eens achter in de schuur kijken, waar het

de eitjes van Yneke in de grote schuur

geluid vandaan kwam. 

Daar zat Yneke, heel blij, op vijf eitjes, die ze in een zacht bedje van door de muizen bijeen gebrachte rommel had gelegd. 

"Ach meisje toch," zei ma Tok, waarop Yneke snel naar buiten ging om nog wat wormpjes te verschalken. Ze was een beetje verdrietig dat haar plannetje was mislukt, maar eigenlijk had ze er ook niet op gerekend dat ze de eitjes zou kunnen uitbroeden, ze zou dan drie weken niet in het Tok-huis kunnen slapen en dat zou ma Tok toch gemerkt hebben.

Ma Tok heeft mij toevertrouwd dat ze de stichting "Red een legkip" gaat bellen om te vragen of ze een paar van die arme dieren hier een

Vera en Vita, de eerste geredde legkippen in de Tok-tuin

fijn leventje kan geven. 

Eigenlijk is dat een heel goed idee, die kippen hebben anderhalf jaar een heel akelig leven gehad en zo kunnen ze nog leren hoe het leven van een kip hoort te zijn. 

Ik hoop dat ze weer een paar zieligerds mag gaan ophalen, dan is de familie tenminste weer wat groter. 

Jammer dat er dan geen kuikens mogen komen, maar een al bestaande kip helpen is misschien nog wel mooier. 

Laatste nieuws:

Ma Tok heeft inmiddels contact opgenomen met de stichting die deze kippen redt, dus het zal niet lang meer duren voordat we ze kunnen verwelkomen in onze familie. 

Hahahahaan

 Zaza:

Er is nieuws over de ondersteboven kippen aan de andere kant van de wereld en ik mag dat vertellen.

Doreen is erg groot geworden

Er waren daar dus drie kippen bij mevrouw Ava, een witte, een zwartbruine en een zwarte. 

De witte, Doreen, was de grootste en ook de bazigste van het drietal. En dat bleek niet toevallig zo te zijn. Doreen kreeg sierveren langs haar kop en een steeds grotere rode kam en er kwamen ook sporen aan haar poten, waarop mevrouw Ava een vermoeden kreeg dat er iets niet klopte. 

Ze ging met Doreen op stap naar de plaats waar ze de drie kippen had gekocht en daar bleek dat haar

Martha

vermoeden op waarheid berustte: Doreen was geen hen maar een haan! 

Omdat ze geen haan wilde hebben mocht ze hem omruilen voor een hen. Gelukkig weet mevrouw Ava veel van kippen en zo wist ze ook dat je beter niet één nieuwe hen bij twee al gewende kippen kunt zetten. Ze bracht daarom in plaats van Doreen, die ze tot Darren had omgedoopt, twee nieuwe dames mee naar huis. 

En toen moest er een hele volksverhuizing plaatsvinden in haar tuin, want de beide nieuwe

Mary

meisjes moesten rustig kennis kunnen maken met Ruby en Lola en dat kon niet op de plek waar het hok eerst stond. 

Het hok werd naar de andere kant van de tuin verplaatst en er werden twee rennen gebouwd, gescheiden door een deur. Zo konden Lola en Ruby in de ene ren wonen en de twee nieuwen, Mary en Martha, in de andere. Ze konden elkaar wel zien en horen, maar nog niet echt bij elkaar komen, zodat er geen gevechten zouden ontstaan in de tuin. En nu is het afwachten tot ze elkaar goed genoeg kennen om bij elkaar te kunnen wonen in het mooie hok, u weet wel, dat hok dat op een boot lijkt.

de 2 rennen achter het mooie hok

Ma Tok vertelde dit verhaal aan ons allemaal, ook de tsaar hoorde het. Hij kakelde dat hij niet kon begrijpen waarom Darren was weggestuurd, het is veel beter voor hennen om een haan te hebben, die de kippen kan leren hoe ze zich moeten gedragen en ze kan roepen als ze op stok moeten. "Nu heeft mevrouw Ava zo'n mooie oplossing gekregen doordat er een haan bij haar twee hennen blijkt te zijn en dan brengt ze hem weg!" kakelde hij opgewonden. "Ik begrijp niets van mensen, vooral niet als ze ondersteboven lopen, dan zijn ze helemaal niet te volgen." 

Tja, ik moet hem wel een beetje gelijk geven, een kippenhok hoort eigenlijk een haan te hebben. 

de 4 dames maken kennis door het gaas van de rennen

Maar aan de andere kant lijkt het mij ook wel lekker als je als hen gewoon je gang kunt gaan zonder zo'n bemoeial. 

Niet dat ik me ooit veel van de tsaar heb aangetrokken, daarvoor ben ik veel te zelfstandig, maar soms denk ik wel eens dat het heerlijk zou zijn als hij niet altijd zo de baas zou spelen. 

En dan dat gekraai van hem! 

Dat is de reden waarom wij elke morgen in ons huis moeten blijven tot ma Tok de deur open doet. 

 kraaiende tsaar Nikolaas in de Tok-tuin

Als er geen kraaiende haan zou zijn zouden we gewoon zelf mogen bepalen hoe laat we de tuin in lopen. 

Maar nee hoor, meneer moet zo nodig weer een keel opzetten. 

Hij doet dat ook wel in het Tok-huis, maar dan hoor je het buiten niet zo hard en daar heeft de buurvrouw vrede mee.

Ik denk dat we binnenkort te horen krijgen hoe het gaat met de nieuwe en de oudere familieleden van ons daar in dat verre land. 

Zodra dat gebeurt hoort u het van één van ons.

Families in tuin en huis

Quinoa:

Vindt u het ook zo fijn dat het weer is verbeterd?

de piktafel, hier met meelwormpjes erop

Elke dag schijnt de zon in de Tok-tuin en het blijft lekker droog. Het is alleen nog wel koud, vooral in de ochtend en de avond. Als ma Tok onze deur opendoet gaan wij altijd eerst even rennen om warm te worden en dan gaan we de wormpjes opeten, die op de grond liggen. Ma Tok heeft ook de piktafel weer neergezet in de grote ren bij Soestdijk, ze heeft daar heerlijk eivoer ingedaan voor ons. Nou, dat lusten wij wel! Natuurlijk is het gewone voer ook lekker, maar dat eivoer is een echte traktatie. We snoepen onze krop helemaal vol met alles en dan gaan we scharrelen door de tuin. 

lekker scharrelen in de tuin

We hoeven niet te schuilen want het regent niet, dus we kunnen lekker overal rondlopen. Nu en dan vindt één van ons een levende dikke worm die zo dom was om zijn kop boven de grond uit te steken. 

Tja, dat had hij niet moeten doen, de vinder trekt hem helemaal omhoog en gaat er dan van eten, tot de anderen het door hebben en dan gaan we proberen ook een hapje te bemachtigen. We rennen dan allemaal achter degene met de worm aan, dat is dikke pret. 

Meestal krijgt iedereen wel een stukje. 

kitten Alexei

Hebt u al gehoord dat er in het mensenhuis een kitten is komen wonen? Hij is grijs met wit en heet Alexei. Wij hebben hem al zien lopen op de bovenste rand van het hek rond het terras, hij keek naar ons en wij keken naar hem. Zo hebben we vriendschap gesloten. Hij kan niet bij ons komen door het net dat boven de tuin hangt en dat is maar goed ook, want kittens willen altijd spelen en ik heb een vermoeden hoe dat zal gaan. 

Hij zou dan achter ons aan gaan rennen en kittens kunnen heel hard lopen. Als hij één van ons te pakken zou krijgen is hij misschien niet zo voorzichtig en dan zou hij ons wel eens pijn kunnen doen. Nee hoor, laat hem maar lekker boven blijven en wij beneden in de tuin, zo hoort het. 

poes Geertje

De andere twee katten, Youri en Geertje, komen ook niet in de tuin. Er is een tijd geweest dat Geertje dat wel deed, ze kwam door een opening in het net naar beneden springen, maar kon dan niet meer naar boven komen. Ze ging dan heel hard zitten mauwen tot ma Tok haar kwam halen en het was niet zo dat zij ervan leerde dat ze niet meer naar boven kon klimmen, nee, ze kwam elke dag wel een paar keer bij ons. Ze deed ons niks, maar ma Tok was het op een gegeven moment zat om telkens naar beneden te moeten en toen heeft ze de opening in het net dicht gemaakt. Dat was dezelfde opening waardoor de halsbandparkiet zijn drugs kwam bezorgen bij Wendy, dus ma Tok sloeg twee vliegen in één klap met het dichtmaken ervan. 

Maar genoeg over de kattenpopulatie, laten we het eens hebben over de kippenfamilie. 

Vera en Vita, de eerste geredde legkippen bij aankomst in de tuin

Die is niet groot meer dus ik ben benieuwd of er dit voorjaar weer gebroed mag worden. 

Ik hoorde ma Tok tegen de tsaar zeggen dat zij misschien een paar geredde legkippen wil halen om hier in de tuin nog een goede tijd te hebben. Als ze dat gaat doen mogen we natuurlijk niet broeden, dan wordt de familie Tok weer te groot. 

De eerste geredde legkippen kwamen in de Tok-tuin wonen in 2014, lang voordat ik uit mijn eitje kroop. 

We moeten maar afwachten wat de plannen van ma Tok zijn. 

En of er iemand broeds wordt, dat ook ja.

Ondersteboven kippen?

Angelique:

U weet dat ma Tok heel ver weg is geweest, dat hebt u kunnen lezen in vorige verhaaltjes.

En ook dat ze weer terug is bij ons.

Doreen

Nu heeft ze in dat vreselijk verre land een bezoek gebracht bij een vriendin van haar zus, die ook kippen heeft in haar tuin. Die vriendin heet mevrouw Ava en ze is heel blij met haar gevederde vriendinnen. 

Hoe ze heten? 

De witte is de oudste, zij heet Doreen. 

En dan is er nog een roodbruine, Ruby genaamd en een zwarte, die luistert naar de naam Lola. Prachtige namen vind ik. 

Ze hebben geen achternaam zoals wij, maar dat geeft niet. 

Wat ze wel hebben is een mooi hok, dat mevrouw Ava zelf in elkaar heeft gezet, samen met haar man. Het had nog heel wat voeten in de aarde voordat het hok er was, het moest van overzee komen. 

Ruby

Ik vind geweldig, het lijkt wel een beetje op een schip, zou dat komen omdat het van over de zee moest komen?

De hennen daar hebben niet alleen geen achternaam, ze hebben ook geen haan. Ze kunnen dus lekker doen wat ze zelf willen, zonder dat iemand de baas over ze speelt. Toen ma Tok dat vertelde kakelde de tsaar dat het daar dan wel een rommeltje zou zijn, iedereen gaat op stok als het haar goeddunkt, er is geen enkele regelmaat. 

Maar dat is toch niet waar, deze hennen kunnen heel goed voor zichzelf zorgen. 

Lola

Of ze al eieren leggen? 

Nog niet maar wel bijna. 

Hoe ik  dat weet? 

Omdat hun kammetjes al rood beginnen te worden, daaraan kun je zien dat een hen binnenkort gaat leggen. 

Voordat hun hok er was sliepen deze kippen in het aardbeienbed in de tuin van mevrouw Ava. De aardbeien waren toen al verdwenen, dat vonden ze vast jammer, want die dingen zijn erg lekker. Maar ze krijgen goed te eten en de tuin is heel groot, er groeit van alles in, komkommers, ook niet te versmaden, en nog heel veel andere goede dingen. 

Of het drietal overal zomaar van

het kippenhok aan de andere kant van de wereld

mag eten? Nee, dan zou er weinig overblijven van de tuin. Mevrouw Ava laat hen op gedeelten van haar tuin loslopen en andere stukken zijn afgescheiden. 

Deze tuin ligt dus helemaal aan de andere kant van de wereld. En de wereld is rond, dat weet u vast wel. Dat zou betekenen dat deze hennen op hun kop lopen. Toch is dat niet zo, ma Tok zei dat iedereen daar ook gewoon met zijn voeten op de grond staat. 

Hoe dat precies zit weet ik niet, maar het zou iets te maken kunnen hebben met het feit dat de aarde zo groot is. Dan lijkt het net alsof alles recht is, terwijl het eigenlijk krom is. 

Ik heb dit onderwerp op de agenda gezet voor de volgende vergadering van onze filosofenclub, dan kunnen we er eens goed over doordenken, want ik vind het heel moeilijk om dat allemaal te begrijpen. 

Ruby, Doreen en Lola aan de maaltijd

Ma Tok heeft aan haar zus, mevrouw Hannah, gevraagd of zij haar op de hoogte wil houden van het wel en wee van deze verre soortgenoten van ons en dat gaat ze doen. 

Dus als er nieuws is van deze hennen horen wij het en dan zal iemand van ons het weer aan u doorgeven. 

Zo blijft u ook een beetje bij de tijd.

En toen waren er nog tien

Linda:

De familie is flink uitgedund de laatste tijd. 

Wiske is al 10 jaar oud

Hoe dat komt? 

Ma Tok zegt dat er veel nogal oude kippen rondlopen hier en dan is het heel normaal om vaak afscheid te moeten nemen van één van ons. 

Ik ben nog maar vijf jaar, dus nog niet echt op leeftijd, maar alleen Wiske en de tsaar zijn ouder dan ik, dus je zou kunnen denken dat ik binnenkort aan de beurt ben, maar ik heb het nog veel te veel naar mijn zin hier in de tuin om al afscheid te nemen en datzelfde geldt voor mijn zusje Lisa. Tante Tok maakte zich zorgen om mij, maar ik voel me nog best goed. Misschien zie ik er een beetje zielig uit met mijn ene blinde oog, maar ikzelf heb daar totaal geen last van. Het is in het Tok-huis wel aardig leeg geworden, vooral omdat ook Yneke tegenwoordig buiten in de

Yneke slaapt ook in de grote struik

grote struik slaapt bij Angelique en Wendy. Waarom ze dat doet weet ik niet, misschien omdat haar beste vriendin en rasgenootje Yolanthe er niet meer is. Zij sliepen altijd samen op de grote voorraadton in het Tok-huis en om daar nu alleen te gaan zitten... Ze kan natuurlijk ook gewoon bij ons op de stok gaan slapen of bovenop de hordeur, maar ze heeft gekozen voor de struik. Nadat het drugsprobleem was opgelost koos ze ervoor om bij de andere twee leden van de filosofenclub te gaan overnachten. Nu hebben ze soms al heel vroeg een vergadering, als wij nog in het Tok-huis zitten opgesloten. Dat is natuurlijk handig, maar ik slaap toch liever veilig binnen. Je weet maar nooit wat voor enge beesten er in de nacht in de tuin komen. Ik

Lisa en Linda veilig op stok in het Tok-huis

bibber nog als ik denk aan die roofkat, die vijf leden van onze familie op haar geweten heeft. 

Zou zij daar nog wel eens aan denken? Ik wel, maar ik zou het liever vergeten en het helemaal achter mij laten. Ma Tok heeft gezegd dat die poes nooit meer terugkomt omdat ze veel te ver weg woont, maar ze is de eerste keer toch ook helemaal naar Leiden gereisd, dus waarom zou ze dat niet nog een keer doen? Nee hoor, geef mij maar een veilig plekje op de stok. 

Ma Tok denkt er nog niet over om nieuwe kippen te halen, ze wil eerst

schuilen voor de regen in de ren van Soestdijk

eens kijken of wij allemaal goed de winter doorkomen. Die winter is eigenlijk al voorbij, het was de afgelopen week best mooi weer. Toen het steeds regende vond er niet veel aan om buiten te lopen, dan schuilden we met ons allen in de ren van Soestdijk, dat was dan wel weer gezellig. Er werden verhalen verteld over hoe het vroeger was, toen LazaRus hier nog de baas was. En over de beide Geertruien, die zo ondeugend waren en zo plat Leids kakelden. Die gebeurtenissen heeft alleen Wiske nog meegemaakt, zij is dan ook al tien jaar oud. 

Nikolaas wil met de tijd meegaan

Zij kakelt vaak dat alles vroeger veel beter was, maar volgens de tsaar zeggen alle oude dames dat. 

Hij is van mening dat je met je tijd moet meegaan en daar ben ik het wel mee eens, al zijn die verhalen wel geweldig om naar te luisteren. 

Maar wat mij betreft mag het voorjaar beginnen, met heerlijk weer en lekker veel zon.

In memoriam: Annette

 

Annette kroop uit haar ei in 2016 als kuiken van Desiree. 

Anne C (vooraan) en Annette in 2016

Ze had een broertje dat de naam Anne C kreeg. Hij bleef een hele poos in de Tok-tuin als hulphaan van LazaRus, die hun vader was. Annette heeft zelf nooit kuikens uitgebroed, al heeft ze wel een keer een poging gedaan aan het eind van de zomer, wat ma Tok geen geschikte tijd vond. 

Anne C en Annette waren de laatste kuikens die Desiree uitbroedde, zij was toen al veertien jaar oud, een hele prestatie! 

Samen met Geertrui heeft Annette een keer een grap uitgehaald. Er waren in haar jonge tijd drie hanen in de Tok-tuin en Annette deed alsof zij ook een haan was, ze

de 3 kuikens van 2016 Anne C, Annette en Zorro

kraaide nadat de andere drie hun eerste ochtendkraai hadden laten horen. (zie "De vierde haan" van oktober 2016). 

Ook werd ze door ma Tok een keer verward met haar biologische moeder en evenbeeld Pippa ( zie Persoonsverwisseling van december 2016). 

Annette maakte mee dat het net boven de tuin werd gespannen en ook de plaatsing van de glimmende bak voor het vangen van muizen heeft ze gezien. 

Annette was een rustig hennetje dat haar eigen gang ging. 

Ze is in haar slaap overleden in het Tok-huis, ze was negen jaar oud.

Tante Tok heeft haar begraven in de Tok-tuin, waar ze nu voor altijd mag blijven.

Vaarwel lief kipje, we zullen je niet vergeten.

Hereniging

Xena:

Ze is weer terug, ma Tok.

Xena luistert naar ma Tok's uitgebreide verhaal

Ze kwam gisterenmiddag bij ons kijken en vragen hoe we het hadden gehad tijdens haar afwezigheid.

Ik kon haar vertellen dat wij het heel goed hadden gehad, tante Tok heeft uitstekend voor ons gezorgd, ze mag nog wel eens terugkomen van mij. 

Ik vroeg ma Tok wat zij zoal had beleefd, nou, dat had ik beter niet kunnen doen, er kwam een stroom woorden uit haar mond die niet te stuiten leek. Gelukkig kwamen de anderen er ook bij staan, zodat ik niet alleen naar haar hoefde te luisteren. Poe, ik werd er gewoon moe van. Ze deed ons de groeten van kippen die ze aan de andere kant van de wereld had ontmoet. Ik heb haar daar hartelijk voor bedankt en gezegd dat ze de groeten van ons terug mag doen als ze nog een keer gaat. Toen ze eindelijk uitgerateld was konden wij ook wat zeggen. 

grote vogel met mensen in zijn buik

We vertelden haar wat er was voorgevallen hier in de tuin, maar vergeleken bij haar verhaal was dat van ons maar mager. Ze zei dat wij, als we ook meer wilden meemaken, de volgende keer maar met haar mee moesten gaan. Maar daar bedankten wij allemaal voor, het werd een gekakel van jewelste. Wij blijven liever gewoon in onze vertrouwde Tok-tuin, waar we de weg weten en kunnen doen wat we

Annette

zelf willen. Voordat ik toch in de maag van zo'n grote vogel zou gaan zitten! Ik kijk wel uit, straks wil hij je niet meer kwijt en dan zit je voor eeuwig in zijn buik. Nee, laat ons maar gewoon lekker op de grond om te scharrelen naar wormen en ander lekkers.

Wat wel belangrijk was in ons verhaal is dat er een familielid minder is hier. Annette is overleden tijdens ma Tok's afwezigheid. Zij is door tante Tok liefdevol begraven in de Tok-tuin. Ma Tok wist dit al, tante Tok had haar het bericht gestuurd met haar telefoon. Hoe dat gaat begrijp ik niet en ik wil het ook niet weten, laat mij maar gewoon kip zijn hier in de tuin. 

Ma Tok zei dat ze de volgende week een "In memoriam" gaat schrijven voor Annette, dat kunt u dan dus lezen.

Dit verhaaltje is een beetje kort, dat komt omdat ma Tok nog moe is van de enorme reis die zij heeft gemaakt. Maar u weet nu in elk geval dat zij weer op haar eigen nest is teruggekomen.

Ochtendhandel (slot)

Tsaar Nikolaas:

Ik bleef me maar afvragen wat er aan de vleugel was geweest in mijn rijk.

Wendy ziet er weer goed uit

Wendy gaat er steeds beter uitzien en Yneke is ook weer rustig. Alle reden om weer gewoon mijn gang te gaan, zou je denken. Maar ik wilde toch weten wat er was gebeurd, dat hoort de leider bij te houden, want van geschiedenis kun je leren. 

Ik ging naar Angelique, die staat het dichtst bij Wendy omdat ze altijd samen in de grote struik slapen. Maar zij wilde niets zeggen, omdat ze geheimhouding had beloofd, zoals ze kakelde. 

Ik keek naar Yneke, die rustig aan het scharrelen was achter in de tuin. Ik vroeg haar wat er nu aan de vleugel was geweest en of alles nu weer goed was. Op mijn eerste vraag wilde ze niet antwoorden, maar ze bevestigde dat de onrust

Yneke is rustig aan het scharrelen

was geweken. Voor een antwoord op mijn vraag moest ik maar naar degene gaan die de oorzaak was geweest van de problemen, ik wist vast wel wie dat was. 

En ja, natuurlijk wist ik dat en ook dat ik met haar zou moeten kakelen om de lucht weer te klaren. 

Zo stapte ik op Wendy af, die er eerst vandoor ging, zogenaamd omdat ze een eitje moest leggen, maar omdat ze dat al een hele tijd niet meer heeft gedaan geloofde ik haar niet. Ik volgde haar het Tok-huis in en vroeg haar wat er was gebeurd de laatste tijd, waardoor ze er zo slecht had uitgezien en hoe het kwam dat het nu weer beter met haar ging. Wendy keek bedremmeld en ze durfde niets te kakelen tot ik haar geruststelde met de woorden: "Kom op, meid, het is nu toch allemaal weer goed,

de tsaar op weg naar het Tok-huis, achter Wendy aan

dus ik ben niet boos op je." 

"Echt niet?" vroeg ze met een angstige blik, "het is wel heel erg wat ik heb gedaan." Na haar verzekerd te hebben dat ik niet boos zou zijn begon ze haar verhaal. Dat de halsbandparkiet haar een keer vroeg in de morgen een sigaretje had aangeboden achter in de tuin en dat het haar stoer had geleken om dat eens te proberen. En dat hij toen telkens was teruggekomen om haar sigaretjes te verkopen en dat er later ook joints waren verhandeld. "Wat wilde hij ervoor terug hebben, voor die joints?" vroeg ik nieuwsgierig. "Eivoer of gewoon eten uit onze voerbak," piepte

Wendy moet haar verhaal vertellen aan de tsaar

Wendy kleintjes. Ze vertelde dat Angelique haar een keer had betrapt en dat zij had beloofd het niet door te vertellen. Maar toen had Yneke een keer in de struik geslapen en zij had de handel ontdekt en het aan ma Tok verteld. En die had alle gaatjes van het net dichtgemaakt, zodat de parkiet niet meer in de tuin kon komen. "En nu komt hij niet meer terug, hij was heel erg boos op mij," kakelde Wendy zachtjes. 

Ik begreep dat de hennen het probleem zelf hadden opgelost zonder mijn hulp. Dat vond ik knap van hen, maar ook best een beetje vervelend. Nu kon ik niet met de eer strijken. 

Maar het belangrijkste

de tsaar doet een mededeling over ma Tok

was dat Wendy van haar verslaving was verlost en dat ze er weer goed uitzag. 

Ik ben blij dat alles nu weer in orde is in de tuin, want Ma Tok gaat een hele poos weg heeft ze gezegd. 

Mevrouw Anna Marie komt weer voor ons zorgen. 

Omdat het de tweede keer is dat ze dat doet gaan we haar tante Tok noemen als ze dat goedvindt.

Ma Tok: De tsaar heeft gelijk, ik ga weer een poosje naar de andere kant van de wereld, dus dit is voorlopig het laatste verhaaltje van de familie Tok. 

Als ik weer terug ben pak ik de draad weer op.

Ochtendhandel (4)

Wendy:

Ik begreep er niets van toen mijn vriend de halsbandparkiet boos aan het kwetteren was in de grote boom.

de halsbandparkiet vliegt boos weg (foto internet)

Ik keek omhoog en zag dat hij een pakketje voor mij had, dus ik vroeg hem waarom hij niet naar beneden kwam. "Kom jij maar naar boven als je denkt dat je dat kunt," riep hij nijdig. Ik kakelde dat ik niet zo hoog kon vliegen, dus dat dat niet zou gaan. "Nou, ik kan ook niet meer bij jou komen," tetterde hij. Ik keek nog eens goed en toen zag ik dat hij gelijk had: alle openingetjes tussen het net en de muur waren dichtgemaakt. 

Angelique en Wendy samen in de struik

Nu begreep ik pas wat ma Tok had gedaan toen ze op de ladder was geklommen. "Hoe moet het nou?" kakelde ik verschrikt. Ik had juist zo'n zin gehad in een lekkere joint en nu kon dat niet doorgaan. "Bekijk het maar met je zootje, ik zoek wel een andere afnemer," riep de parkiet en hij vloog weg. 

Wat moest ik nu doen? Ik besloot eerst maar eens uit te zoeken wie mij had verraden. Zou Angelique dat hebben gedaan? Ik kon het niet geloven, zij had mij echt beloofd dat ze dat niet zou doen. Ik ging weer op mijn plekje in de struik zitten, vlak naast haar. Ze werd net wakker en ik viel meteen maar met de deur in huis. "Heb jij mij

Angelique is opgelucht

verraden aan ma Tok?" kakelde ik. "Nee, natuurlijk niet, ik had toch beloofd dat niet te doen," antwoordde ze. "Maar ze heeft alle gaatjes dichtgemaakt en nu kan de parkiet niet meer in de tuin komen. Hij was boos en nu komt hij niet meer terug." Angelique slaakte een zucht van verlichting en kakelde dat zij eigenlijk blij was dat ik nu wel moest stoppen met dat ongezonde gedoe, zij had zich echt zorgen gemaakt om mij. "Maar wie heeft het dan aan ma Tok verteld?" vroeg ik. Angelique kakelde dat zij het wel wist maar dat ze dat liever niet vertelde, omdat de kip in kwestie er ook niets aan kon doen dat zij mijn "verslaving," zoals ze het noemde, had ontdekt. En ik had toch gezegd dat ik kon stoppen als ik dat zou willen? 

Angelique in gesprek met Wendy

"Ja, maar ik wil helemaal niet stoppen!" riep ik boos. 

"Eigenlijk bedoel je dat je het niet kunt," kakelde Angelique en ze keek me doordringend aan. 

Ik ging naar beneden, de tuin in om te wachten op ma Tok, die wormpjes zou gaan strooien. Niet dat ik daar nu zin in had, maar dan had ik tenminste wat afleiding. Ik kon aan niets anders denken dan aan het gelukzalige gevoel na het roken van een joint. Zou ik dan toch echt verslaafd zijn? Dat zou betekenen dat het misschien wel goed was dat er nu een einde aan mijn stiekeme gedoe was gekomen. Ik besloot om niet meer aan het roken te denken en me met andere dingen bezig te gaan houden. Maar

Angelique en Yneke hebben een onderonsje

dat viel nog niet mee. 

Gelukkig kwam ma Tok haar wormpjes-ronde doen, zodat ik wat te doen had. Ik zag dat Angelique met Yneke aan het kakelen was en dat ze allebei naar mij keken. Toen ging mij een licht op: Yneke had vast gezien dat de parkiet in de tuin was gekomen toen zij ook in de struik had geslapen en zij had het aan ma Tok verteld, waarop die de toegang tot de tuin had afgesloten. Ik wist niet of ik Yneke dankbaar moest zijn, maar er zat nu niets anders op dan weer gezond te gaan leven. En blijven hopen dat de tsaar niet achter mijn geheim zou komen.

Ochtendhandel (3)

tsaar Nikolaas:

Ik weet niet wat er allemaal gaande is in mijn tuin en dat vind ik helemaal niet prettig.

Wendy ziet er niet goed uit

Het is niet zoals het hoort, een haan hoort alles in de gaten te hebben en als er iets niet goed gaat hoort hij het op te lossen. 

Ik merk al een tijdje onrust bij Yneke, die anders de rust zelve is. En Wendy gaat er steeds slechter uitzien, dat moet toch ook een reden hebben. 

En nu zag ik Yneke bij ma Tok op haar schouder gaan zitten om te fluisteren in haar oor. Dat heeft ze al jaren niet meer gedaan, dus er moet wel iets mis zijn. 

Maar waarom komt ze niet bij mij met haar problemen? Zou ze denken dat ik mijn leiderschap niet goed genoeg uitvoer? 

Yneke op de schouder van ma Tok

Ik zag dat ma Tok zorgelijk keek toen Yneke weer naar de grond sprong. Wat is er toch aan de vleugel hier? 

             

Ik besloot om Yneke aan de snavel te voelen en ik voegde de daad bij het woord. "Wat zijn de moeilijkheden waarmee je naar ma Tok gaat in plaats van naar mij?" vroeg ik haar. Ze keek een beetje verlegen en kakelde dat het hier om een geheim ging. Ik vroeg of het een goed of een slecht geheim was, waarop ze "een slecht geheim" fluisterde. "Dan moet ik het toch weten?" kakelde ik, maar ze schudde haar kopje en fluisterde dat het zo groot was dat ma Tok erbij nodig was. 

het net over de Tok-tuin

Ik vond het niet leuk om dat te horen maar ik besloot even af te wachten wat er nu zou gaan gebeuren. 

Ma Tok ging niet meteen naar binnen nadat ze ons eten en drinken had gegeven, ze liep omhoog kijkend langs de hele tuin en ging toen een ladder tevoorschijn halen. Ze zette die tegen de muur achterin de tuin neer en klom erop met iets in haar hand. Ik zag later pas wat dat was: een bundeltje tiewraps, dat is iets om dingen aan elkaar vast te maken. Ze ging alle openingen tussen de muur en het net over de tuin dichtmaken. Waarom zou ze dat doen? Zou er gevaar dreigen van bovenaf? 

Nikolaas wordt wakker na zijn dutje

Ze maakte alle gaatjes dicht en zette de ladder weer in de schuur. Ik keek of ik Yneke zag om haar te vragen of zij wist waar dit voor nodig was geweest, maar ik zag haar samen met Angelique en Wendy in de ren van Soestdijk zitten. Ze waren vast een filosofen-vergadering aan het houden en dan willen ze nooit gestoord worden, dus ik trok me terug in het Tok-huis om na te denken. Omdat ik daar zo stil zat viel ik in slaap, ik schrok wakker toen Xena binnenkwam om iets te eten. "Zit je na te denken?" vroeg de grote hen, waaruit ik opmaakte dat zij niet had gezien dat ik had zitten suffen. "Ja, er is een probleem in de Tok-tuin, maar ik ben er nog niet uit hoe ik dat moet oplossen," kakelde ik. 

"Als jij het niet weet weet niemand het," kakelde Xena en ze ging weer naar buiten. Dat was een erg aardige opmerking van haar, waar ik helemaal blij van werd. Maar ik wist nog steeds niet wat het probleem was.