Luizenpraat

Maria:

Ma Tok is de beide kuifhoenders van de familie Tok aan het behandelen voor veerluis.

bloedluis 

Dat is iets anders dan bloedluis. Van bloedluizen hebben wij allemaal last, vooral in de zomermaanden, nu valt het allemaal erg mee.
Bloedluizen wonen vooral in het kippenhok of -huis, terwijl veerluis op de kip leeft. Bloedluizen laten zich 's avonds, als de kippen op stok zitten, op de lichamen van de hennen vallen of ze kruipen er naartoe via de zitstok.
Ma Tok heeft een keer de uiteinden van onze zitstokken ingesmeerd met vaseline, om te voorkomen dat de luizen vanuit het hok over de stok naar ons toe konden kruipen. Maar omdat dat niet de enige route is die die

volgezogen bloedluizen onderaan de zitstok

beestjes nemen had dat niet voldoende effect.
Als de bloedluizen op ons zijn gekomen gaan zij bloed zuigen bij ons, dat bloed hebben zij nodig om zich te kunnen vermenigvuldigen. En dat kunnen ze erg goed, dat laatste. Als je eerst twee luizen hebt in een hok, om bescheiden te beginnen, dan heb je er binnen een paar weken duizend of meer.

kip met ernstige bloedarmoede door bloedluizen

Wij hebben een verschrikkelijke hekel aan bloedluizen, ze kriebelen heel erg, zodat wij niet rustig kunnen slapen en ze zuigen bloed bij ons.
Nu zult u zeggen: Dat kleine beetje bloed dat een luisje neemt, dat merkt een kip toch niet?
Dan kan ik u vertellen dat er kippen zijn doodgegaan doordat de luizen zoveel bloed hadden gezogen.
Het is dus echt nodig om daar wat aan te doen in een hok of

veerluis

huis.
Maar nu hebben we het over veerluizen.
Die leven dus op een dier met veren, pluimvee zou je kunnen zeggen. Zij zuigen geen bloed bij ons, ze eten onze veren op.
Dat is ook best vervelend, want zonder veren kun je niet als hen. En als Ma Tok ons allemaal een anti-luis druppel in onze nek geeft werkt dat niet tegen veerluis. Ma Tok denkt dat die druppels alleen werken als een

schade aan de veren door veerluis

kip geprikt wordt door een luis en dat doet een veerluis niet.
Het lijkt wel alsof die gekke beestjes een voorkeur hebben voor kuifhoenders, Desiree heeft er altijd veel last van, vooral op haar kop, in haar kuif. En bij Geertrui zitten ze vooral op haar staartveren en op de veren aan haar vleugels.
Ik heb er zelf nog nooit last van gehad.
Ik zou wel eens willen weten of het echt zo is, dat veerluizen liever de veren van een kuifhoen eten dan die van andere hennen. Heeft er iemand onder de lezers een idee?

Ma Tok: de foto's zijn van internet.
              En excuses als u door dit verhaaltje meteen jeuk hebt gekregen.

Boos

Pippa:

Ik ben boos.
Op Ma Tok.
Daar bent u vast verbaasd over, maar het is toch echt zo.

Yvonne en Yvette in hun ren

Wilt u weten waarom?
Ma Tok is niet eerlijk.
Niet dat ze ons voorliegt, dat bedoel ik niet.
Nee, ze bevoordeelt sommige leden van de familie Tok boven de andere.
En u begrijpt vast wel dat IK niet tot de bevoordeelden behoor. Want dan had u mij niet gehoord. Nee, de bevoordeelden, dat zijn die twee grote witte meiden, Yvonne en Yvette.
Zij zitten apart opgesloten omdat zij ons anders in onze kammetjes en kuifjes pikken, dus dat is hun eigen schuld.
Dat opgesloten zitten, bedoel ik. En wat doet Ma Tok?

Yvonne en Yvette krijgen hun lekkers altijd als eersten

Ze geeft die twee groten altijd als eersten hun lekkers, als er wat te verdelen valt.
Dat vind ik niet echt erg, hoewel het best moeilijk is om te zien dat er al kippen aan het snavelen zijn van dat lekkere, terwijl ik nog moet wachten.
Geduld is niet mijn grootste eigenschap, daar hebt u gelijk in. Maar dat is toch geen zonde? Anderen in hun kammetjes pikken wel.
Maar goed, wat ik kakelen wilde is dat Ma Tok nu toch echt te ver is gegaan in haar ongelijke behandeling van de familieleden. Want wat gebeurde er?
Ze gaf ons eerst allemaal van die heerlijke meelwormpjes; die

het heerlijke strooigraan (snoepzaadjes)

twee witten weer als eersten, natuurlijk, maar daar gaat het nu niet om.
Wat ze daarna deed, dat was het waar ik boos om ben.
Ze ging ons huis binnen en ze kwam er weer uit met haar ene hand helemaal boordevol met van die lekkere snoepzaadjes. Het water liep al uit mijn snavel toen ik dat zag.
Maar wat gebeurde er?
Ma Tok liep naar de ren van die witten en daar strooide ze al die zaadjes voor hen op de grond. Tot zover was er nog geen haan

Pippa zit te mokken

overboord, ik dacht dat zij nu weer naar ons huis zou gaan om ons ook van dat lekkers te geven. Maar nee hoor, Ma Tok ging gewoon naar binnen, het mensenhuis in.
Ik keek haar nog even héél boos na, waarop ze zei dat die twee arme grote dames (!) zo weinig te scharrelen hadden en dat ze nu ook wat te zoeken hadden in hun ren.
Moet je toch meemaken!
Wat was ik BOOS!
En dat ben ik nu nog.
Het is ONEERLIJK, dat zult u toch wel met mij eens zijn?
Of niet soms?

Herfstgedachten

Wiske:

Ma Tok heeft de legnesten helemaal schoongemaakt en dat is erg fijn.

muizenkeutels lijken op sommige onderdelen van kippenvoer

Ze stonken namelijk nog steeds naar de muizen, die onderin vaak lekker warm onder ons zaten als wij een ei gingen leggen.
Ik vond het op zich niet zo erg dat die beestjes gebruik maakten van onze warmte, maar ik had grote bezwaren tegen de lucht, die ze verspreidden.
Het schijnt dat vooral de mannetjes met hun urine en hun buiksmeer die geur, om het zo maar te noemen, veroorzaken.
En dan al die keutels, die ze tussen ons eten lieten vallen, bah, smerig hoor.
Vooral omdat die keutels precies

familie Piep vertrekt

op sommige zaadjes in ons voer lijken, zodat je soms zomaar zo'n vies ding in je snavel had.
Hoe dan ook, nu zijn ze gelukkig weg en hun stank ook.
Het schijnt dat er nu op de Uiterstegracht een muizenplaag is. Zou dat de familie Piep zijn, die daar naartoe is vertrokken? Niet dat mij dat veel interesseert, als wij ze maar kwijt zijn.
Ik zie in gedachten al die muisjes met een knapzakje aan een stokje over hun schoudertjes op weg gaan naar de straat hierachter. Het is wel een aardig eindje lopen voor die korte muizenpootjes, dus ik denk dat het hier om andere muisjes gaat.

lekker vroeg op stok in de herfst

Het is herfst en dat is muizentijd. Ze gaan allemaal een warm plekje zoeken om te overwinteren en een mensenhuis is dan een erg aangename oplossing. Eerst even fourageren in de kasten, lekker de buikjes volstoppen en dan een warm holletje maken en in een winterslaap wegzakken.
Wij kippen houden geen winterslaap, wel een winterstop. Wij leggen dan geen of in elk geval veel minder eieren.
We hebben onze energie dan nodig om warm te blijven.
Het is veel korter licht nu dan in

Maria met haar toen nog kleine broeddochter Wiske

de zomer, dat speelt ook mee bij het leggen van eieren. Wij hebben een bepaald aantal uren daglicht nodig om eieren te kunnen vormen in ons lichaam. We gaan nu ook vroeger op stok, zodra het donker begint te worden verzamelen we ons voor ons huis en dan gaan we naar binnen. Iedereen zoekt een lekker plekje op. Mijn dochter Floortje zit nog steeds op de bovenkant van de hordeur, ook als ik besluit om eens een nachtje tussen de anderen op de stok door te brengen.
Pas zat ze daar helemaal alleen, toen ging oma Maria (mijn broedmoeder dus) naast haar zitten om haar gezelschap te houden. En vanavond zat Daantje naast haar. Ik vond het erg aardig van Daan, maar ik hoop niet dat mijn dochter die vreselijke Leidse tongval van haar overneemt, twee van die rrr-zeggers is wel genoeg in een kippenhuis.

Normaal ? (2)

Barbara:

Weet u het nog?
Ik was aan het vertellen dat wij, Babette en ik, onze eitjes altijd buiten in de vrije natuur legden. En dat Ma Tok daar niet altijd even blij mee was. We waren gebleven bij de mededeling van Ma Tok dat zij een oplossing had gevonden voor haar en ons probleem.

Barbara en Babette mogen gewoon naar buiten

Ik was bang dat wij de hele dag binnen zouden moeten blijven totdat wij ons ei hadden gelegd, maar nee, de volgende morgen zette Ma Tok de deur gewoon open en ze hield Babette en mij ook niet tegen toen we de tuin in liepen.
Ze ging wel met de legnesten aan de gang. Ze maakte ze helemaal schoon en er kwam nieuwe bodembedekking in, ook een beetje tabakstelen, tegen de luizen.
Wat ze verder deed heb ik niet meteen gezien, omdat ik lekker in de tuin aan het scharrelen was. Dat zag ik pas toen ik weer

de schone legnesten met in elk een eitje

binnen kwam om even wat uit de voerbak te snavelen.
In elk legnest lag een eitje!
Hoe was dat nu mogelijk?
Drie eitjes in zo'n korte tijd?
Ik ging weer naar buiten om aan de anderen te vragen wie er een eitje in zo'n schoon nest had neergelegd.
En wat bleek?
Niemand had nog een ei gelegd deze dag.
Maar waar kwamen die mooie eitjes in de legnesten dan vandaan?
Ik vroeg het aan Desiree, omdat zij de oudste en de wijste is.
"Dat zijn kalk-eitjes," zei Desiree. "Ma Tok legt die in onze

Babette: gaat zij ook in een legnest haar eitje leggen?

nesten om ons duidelijk te maken dat wij dáár onze echte eieren moeten leggen."
Toen ik dat wist ging ik in zo'n legnest zitten om te kijken hoe dat voelde.
En ik moet toegeven: het voelde lekker veilig en beschut en zacht genoeg om een ei veilig te laten landen, om het zo maar te zeggen.
Dat was de eerste keer dat ik binnen een eitje heb gelegd en het viel me niks tegen.
Ik heb het ook aan Babette verteld. Zij zou het ook gaan uitproberen, zei ze.
Ik ben weer wat wijzer geworden en Ma Tok hoeft niet meer zo te zoeken als ze eitjes komt verzamelen.


Ik weet niet of dit "normaal" is voor kippen, maar ik persoonlijk ben er erg blij mee.
Alweer zo'n "win-win", zoals ze dat noemen tegenwoordig.

Normaal? (1)

Barbara:

Mijn vriendin Babette is gelukkig weer normaal.
Ze speelt niet meer voor kuiken, ze scharrelt weer lekker door de tuin met mij.

Babette tussen de andere kippen

Ik merk wel dat zij, na haar "kuiken"-tijd, meer met Pippa en de andere Chabo's optrekt, maar dat vind ik niet erg.
Ik heb inmiddels ook meerdere vriendinnen gemaakt onder de grotere hennen, dus ik ben qua vriendschap niet afhankelijk van mijn mede-serama.
Toen Babette zat te broeden en met haar kuikens apart zat moest ik ook in mijn eentje tussen de andere kippen lopen, dus ik was het al gewend.
Er is wel iets wat mij opvalt nu ik meer met de anderen rondloop hier in de Tok-tuin.
Iedereen legt haar eieren in het

een eitje midden in de tuin

huis, terwijl Babette en ik dat juist niet doen. Wij zijn gewend om onze eitjes buiten te leggen, soms op de stenen en soms in de aarde achterin de tuin.
Waarom dat zo is weet ik niet, het is gewoon zo gegroeid, denk ik. Zo vindt Ma Tok nu en dan zomaar een eitje van ons, zij weet dan niet hoelang het daar al gelegen heeft. Ja, wij verstoppen ze soms een beetje, om het wat interessanter te maken voor haar, maar dan duurt het soms dagen voordat zij ze ziet.
En dan moppert ze een beetje, want het is niet zeker hoe vers het eitje is.
En soms is het ook vies geworden omdat het in de aarde lag en het intussen heeft geregend.

de legnesten, waarin de eitjes gelegd dienen te worden

Ze heeft daar wat op gevonden, zei ze.
Ik was benieuwd wat er nu weer zou gebeuren.
Zouden we niet meer naar buiten mogen?
Zodat we onze eitjes wel binnen zouden móeten leggen?
In het volgende verhaaltje zal ik uit de doeken doen wat de oplossing van Ma Tok inhield.

Ma Tok in de slag tegen kriebelbeestjes

Geertrui:

Ma Tok kwam ons "onderstoppen" voor de nacht.
Dat dachten wij tenminste.

al een beetje suffen op de stok

Dus we zaten allemaal nietsvermoedend op onze stokken al een beetje te suffen. Dat veranderde toen ze opeens Desiree van haar plaatsje haalde en op haar schoot nam.
Hiervoor nam Ma Tok plaats op het krukje, dat in ons huis staat. Desiree was niet blij met deze extra aandacht, vooral toen zij begreep wat er stond te gebeuren.
Ma Tok pakte namelijk de spuitbus, die zij eerder op de dag al had klaargezet.
En met die bus begon zij Desiree's kop in te spuiten.
Ze praatte heel rustig en vriendelijk, maar de oude dame

Desiree met haar tonsuurtje

was toch liever op haar stok blijven zitten.
Toen haar hele kuif nat was van het spuitspul zette Ma Tok haar weer terug. Ze zei dat ze hoopte dat die akelige veerluis nou eens op zou hoepelen, zodat Desiree's tonsuurtje weer dicht zou groeien.
Ja, ik had ook al gezien dat ze weer een kale plek midden in haar kuif had.
Het is geen gezicht, maar Desiree klaagde vooral vanwege het gekriebel op haar kop.
Ik kon me dat levendig voorstellen, want ik heb ook een beetje last van kriebelbeestjes. Niet op mijn kop, maar op mijn vleugels en net daaronder.
En ja hoor, waar ik al bang voor

Desiree en Geertrui hebben allebei veerluis

was geweest gebeurde:
Ma Tok pakte mij ook.
Waarom ik niet snel op de achterste stok was gaan zitten? Ik wilde niet gespoten worden, maar dat gekriebel, daar word je ook gek van, dus ik vond het eigenlijk helemaal niet zo erg dat ik ook een behandeling kreeg.
Ik deed natuurlijk net alsof ik het vréselijk vond, ik schreeuwde moord en brand. Dat kon ik rustig doen, ik weet namelijk dat Ma Tok zich daar toch niets van aantrekt, zodat ik even later ook met natte veren op mijn plekje werd teruggezet.
Gelukkig is het niet koud op het ogenblik, dus kouvatten is er niet bij voor Desiree en ondergetekende.
Het valt mij op dat die snertbeestjes altijd de kop opsteken als de rui net voorbij is.
Heel gemeen, dan gaan al onze mooie nieuwe veren kapot.
Zouden nieuwe veren lekkerder smaken dan oude?
Wie het weet mag het zeggen.

LazaRus trekt van leer

LazaRus:

Ik voel het als mijn plicht om Ma Tok te verdedigen.

trapbak tegen muizen

Er zijn meerdere reacties gekomen op de door haar gevolgde strategie om de familie Piep uit het Tok-huis en de schuur te verwijderen, nadat die daar een ware plaag waren geworden.
Er was een meneer Pol Pot, die vond dat Ma Tok niet naar de mensenhemel zou mogen gaan omdat zij de muizen had vergiftigd en er was een meneer Simon Wiesenthal, die niet wilde geloven dat de muizen uit ons Tok-huis zijn vertrokken omdat daar niets meer voor hen te halen was.
Wel, meneer Pol Pot, gelukkig is het niet aan u om een oordeel te geven over wie er wel en niet naar de hemel gaan.
En meneer Simon, de muizen zijn wel degelijk uit ons huis weggegaan omdat daar niets meer te halen viel.
Ma Tok heeft ons immers een voerbak gegeven, die alleen maar open gaat als er een kip op het plateautje gaat staan en niet als een muis dat doet.
Daarom valt er voor deze beestjes bij ons niets meer te zoeken.

muizennest

In de grote schuur naast ons huis hadden zij hun nest en hun eten haalden ze bij ons in het huis. Het is waar dat er enige muizen zijn gesneuveld door het gif dat in die schuur was neergelegd door de "Muizendokter", maar het merendeel is toch echt gewoon vertrokken.
Er moeten meer dan honderd, misschien wel tweehonderd, muizen hebben gewoond en Ma Tok heeft er ongeveer vijftien dood gevonden, de rest heeft zijn biezen gepakt en is vertrokken met reisbureau "De Noorderzon".

familieleden die voor elkaar opkomen als er 1 wordt aangevallen

Ik heb sterk het vermoeden dat meneer Pol Pot en meneer Simon Wiesenthal één en dezelfde persoon zijn.
Waarom ik dat denk?
Zij gebruiken beiden dezelfde stijl en ze trekken ook ongeveer even fel van leer tegen onze Ma Tok.
Ja, u hoort het goed, "onze Ma Tok", wij van de familie Tok nemen het voor elkaar op als één van ons wordt aangevallen.
En ik, als baas van de familie, eis nu van u dat u uw verontschuldigingen aanbiedt

LazaRus is verontwaardigd

aan onze Ma Tok.
U moet u schamen dat u haar zo de grond in probeert te boren, terwijl zij zo haar best doet om goed voor ons te zorgen.
Zij heeft de familie Piep herhaalde malen de wacht aangezegd en ja,
"Wie niet horen wil moet maar voelen", zegt het spreekwoord.
Net zoals "Een gewaarschuwde muis telt voor twee".
Of: "Kippen gaan te allen tijde vóór muizen".
Die laatste heb ik zelf verzonnen, maar dat gaat een spreekwoord worden, let op mijn woorden!

En daar kunt u het voorlopig even mee doen, meer Pol Wiesenthal!
Of was het meneer Simon Pot?

Filosofie in de Tok-tuin

Odette:

Ma Tok heeft het druk met ons, zegt ze.
Toen ik haar vroeg hoe dat kwam antwoordde ze dat ze vóór de herfst alles een beetje op orde wilde hebben in onze tuin.

schoon slaapgedeelte Tok-huis

Dat begreep ik niet, alles is toch altijd goed hier?
Ze heeft ons huis pas helemaal schoongemaakt, nadat de familie Piep eruit was getrokken omdat er niets meer te halen viel voor ze. En ook omdat er zoveel losse veren van ons op het plateau lagen; dat kwam door de rui. Maar daar ging het nu niet om, volgens Ma Tok.
Nee, ze wil dat wij ook helemaal "winterklaar" zijn.
Daarom krijgen wij nu een hele week vitaminen door ons drinkwater, dat is goed voor de weerstand.
Tegen ziektes, ja.

de fles met vitamientjes

Want in de winter is het koud en ook vaak nat buiten en dan vat je snel kou, zegt ze.
Wij vinden het allemaal prima, zij zal het wel weten.
Alleen vind ik dat vitaminen-water niet zo lekker als gewoon fris kraanwater, of desnoods regenwater.
Dus ik probeer altijd uit een plas op de grond te drinken.
Maar dat had ze natuurlijk weer door. Dus veegde ze met de grote tuinbezem alle plassen weg naar het putje. Tja, toen moest ik wel uit de drinkemmer drinken van dat vitaminen-water. En och, als je er eenmaal aan gewend bent valt het eigenlijk best mee.

Daantje en Dirkje

Ik zag Daantje en Dirkje hun snavels ophalen voor het drinkwater, maar toen ze dorst kregen moesten ze er ook aan geloven. En nu hoor ik ze er niet meer over.
Floortje kakelde dat ze het juist erg lekker vond, ze voelde dat het heel goed voor haar was en daarom nam ze nog een grote slok.

Floortje

Maar die slok was zó groot dat ze zich verslikte, tot groot plezier van Daan en Dirk, die meteen riepen: "Nâh, echt gesond hoorr!" En toen rolden ze om van het lachen.
Floortje trok zich niets aan van de twee boefjes, ze hoestte even en toen nam ze lekker nog een slok.
Een flinke hen is dat aan het worden, die Floor.
Ze gaat lekker haar eigen gang en laat zich niet op haar kopje zitten.
Als iets haar niet zint draait ze zich gewoon om en gaat ze wat anders doen.
Héél verstandig.
Daar kon nog wel eens een filosofe uit groeien.


Ik zal haar goed in de gaten houden, misschien wil ze wel bij mij in de leer.
Want u bent toch niet vergeten dat ik de filosoof van de familie Tok ben, hè?

Desiree grijpt in (2)

Desiree:

We gaan verder waar we de vorige keer gebleven waren, bij Pippa, Barbara en Babette.

Barbara mist haar vriendinnetje

Barbara en ik hadden onze snavels gestoten bij het zoeken naar Pippa en Babette.
We gingen de trap van het plateau af om beneden verder te kijken.
Daar waren ze ook niet.
We keken elkaar aan en tegelijk besloten we om buiten verder te gaan zoeken.
En ja hoor, daar liepen ze.
Pippa voorop en Babette vlak achter haar.
Ik riep Pippa en zij kwam naar mij toe. Ja, dat is een voordeel als je de oudste bent, de anderen komen naar jou toe als je ze nodig hebt.
Babette kwam ook mee, als een soort schaduw van Pippa.
Toen ik zei dat ik Pippa onder twee snavels wilde spreken

Desiree en Pippa onder 2 snavels

stuurde Pippa haar "kuiken" weg en kwam ze braaf bij me staan. "Pippa," zei ik, "waar ben je in vredesnaam mee bezig?"
Ze keek me schuldbewust aan en sloeg toen haar ogen neer.
Ze wist precies wat ik bedoelde, dat zag ik meteen.
"Ik wilde zó graag een kuiken en Babette vond het wel lollig om daarvoor te spelen," zei ze bedeesd.

Ik kreeg medelijden met de

Pippa gaat weer eens heerlijk in haar eentje in de tuin scharrelen

kleine Chabo en vroeg haar of ze

nu genoeg voor kloek had gespeeld.
"Eigenlijk wel," zei ze met gebogen kopje, "ik heb best wel weer eens zin om fijn mijn eigen gang te gaan in de tuin. Daarom had ik Babette al meegenomen om haar te leren zelfstandig te worden."
Ik slikte mijn harde woorden in en zei tegen haar dat ze maar tegen Babette moest zeggen dat ze nu volwassen genoeg was om alleen te gaan scharrelen in de tuin.

Met een blije snavel rende Pippa naar Babette en even later zag ik ze ieder een kant uitgaan.
Hèhè, dat was goed afgelopen.

Desiree grijpt in (1)

Desiree:

Ik dacht dat ik eens een hartig woordje met Pippa zou moeten spreken over haar rare gedrag.

Pippa met haar "kuiken" Babette

Het is niet alleen zo dat zíj vreemd doet, nee, ze sleept er nog een jong hennetje in mee ook.
Ik heb het dan natuurlijk over Babette, die zich min of meer gedraagt als kuiken.
Met Pippa als kloek.
Heb je ooit zo zout gegeten? Welke volwassen hen gaat zich nu aanstellen als kuiken?
Dan moet er toch sprake zijn van dwang van een oudere kip, Pippa in dit geval.
Ik stapte dus op het hoekje van Pippa en Babette af om die twee even bij de tijd te draaien.
Wie schetst mijn verbazing toen ik bij het hoekje aankwam en ik

het lege hoekje

dat helemaal leeg vond!
Zou Pippa Babette mee naar buiten hebben genomen om haar wegwijs te maken in de Tok-tuin, zoals je dat met je kuikens doet? Dat zou pas echt gek zijn.
Ik draaide mij om en daar zag ik Barbara aankomen. Zij was ook op zoek naar Babette, die tenslotte haar vaste vriendinnetje is, zij zijn hier samen aangekomen.
Ik vroeg haar of zij wist waar Pippa en Babette waren.
Ze keek me verbaasd aan en ze vroeg of zij niet in hun hoekje lagen.
Wat bleek?
Barbara was ook op weg geweest

naar Babette om haar te vragen samen met haar in de tuin te gaan scharrelen.
In je eentje is het toch minder gezellig dan met z'n tweeën.
Hoe dit verhaal afloopt hoort u de volgende keer.

Bezoek van een naamgenoot

Yvonne en Yvette:

Er is iemand op bezoek geweest bij ons in de Tok-tuin.
Nou is dat op zich niet zo vreselijk bijzonder, maar haar naam is dat wel.

Teun, de haan die bijna was verdronken

Zij heet namelijk net zo als één van ons: Yvonne.
Dat geeft haar meteen al een pré, vinden wij, iemand die zo heet kan alleen maar goed zijn.
En dat was ze ook.
Ma Tok leidde haar rond door de hele tuin, maar bij ons bleef ze het langste staan, omdat ze haar naamgenoot extra goed wilde bekijken.
Weet u nog wie zij is?
Ze heeft ook kippen en een haan, Teun, die een keer bijna was verdronken.
Gelukkig heeft ze ook een dappere buurvrouw, die pardoes achter Teun aansprong, zo het water in, om hem te redden!

Yvonne

Nu weet u het weer, toch?
Ma Tok nam haar ook mee naar binnen, het mensenhuis in.
Wat daar te zien is weten wij niet, maar ze bleven heel lang weg, dus het moet wel bijzonder geweest zijn.
Of ze hebben daar zitten  snavelen, dat kan natuurlijk ook. Ze drinken geen water maar thee, dat vinden mensen lekker. Het ziet er helemaal niet fris uit, het lijkt op water dat veel te lang gestaan heeft en het is nog warm ook. Blèh! Geef ons maar lekker vers water uit de kraan.
En wat ze eten... dat is helemaal niet te hakken.
Gekookte dingen, helemaal slap geworden, niks geen

"afval", heerlijk!

knapperigheid meer aan te ontdekken. Je kunt het zo doorslikken, dat wel, maar het is toch de bedoeling dat het nog een beetje hard is, zodat het in je krop kan verteren.
Die domme mensen schijnen dat niet te weten.
Wij krijgen wel eens wat heerlijk spul, dat is wat zij "afval" noemen, zoals de binnenkant van een paprika of stukjes prei of andere groenten.
Dat eten zij niet, dat krijgen wij. En laat dat nou juist het allerbeste zijn van die groenten! Mensen zijn vreemde wezens, dat is een feit.
Maar een ander feit is dat ze wel handig zijn voor ons.
Ze maken onze hokken schoon en ze geven ons fris water en eten. In ruil daarvoor geven wij ze eieren en gezelligheid, zodat we elkaar helpen.
Wij vinden het een goeie deal, we zitten 's avonds zo lekker met een volle krop samen op stok in ons schone nachthok en dan komt Ma Tok ons ook nog een goede nacht wensen als ze de deur van het Tok-huis gaat sluiten.
Daarna gaan wij heerlijk zitten suffen en slapen.
Het leven is goed in de Tok-tuin.

Leuk feest of teveel onrust?

Daantje en Dirkje:

Èndeluk was het dan soferr.
Het was drrie oktoberr! Hét Lèdse feest!
En hebbûh wè meegefeest?

Geertrui geeft haar deel van de wormen aan Daantje en Dirkje

Feel kans krregûh wè niet, hierr in de têun was err niet feel fan te merrekûh. Behalve dan dat Ma Tok ons extrra feel lekkerrs gaf. Fanwege de feestdag dus hè.
Wè hebbûh onsselluf flink tegoed gedaan aan die heerrlijke worremûh.
Geerrtrrêu had gerregeld dat wè het meestûh krregûh, omdat wè so goed Lèds kunnûh kakelûh.
Sè stond sellufs haarr deel aan ons af, geweldig toch?
Lang levûh Geerrtrrêu!
Toen wè allang op stok waarrûh is err ook nog een hoop herrrrie geweest hierrachterr erregens en het leek ook alsof de son alweerr was opgegaan, terrwèl het nog middûh in de nacht was. Geerrtrrêu noemde het fuurrwerruk, dat findûh mensûh mooi, nâh, wè fondûh err geen bal an. 's Nachts hoorr je te slapûh, niettan? Nâh dan!

Laza:

Zo, dat hebben we weer gehad voor een jaar, die gekte van drie oktober.
De mensen buiten lopen herrie te maken en alsof dat nog niet genoeg is gaan ze in de nacht ook nog vuurwerk afsteken.

Laza wil een hartig woordje spreken met Ma Tok

Belachelijk!
Iedereen weet toch dat je 's nachts hoort te slapen om overdag fit te zijn en flink te kunnen scharrelen en eten.
Zo'n mensenfeest geeft maar onrust in mijn tuin.
Daantje en Dirkje waren zo opgewonden dat ze alleen maar meelwormpjes hebben gesnaveld, verder helemaal niets. Wel heel veel van die wormen, dat dan weer wel, maar toch, dat is geen uitgebalanceerd dieet voor een kip.
En alle hennen waren onrustig. Dat kan ik niet dulden in mijn Tok-tuin.

En toen kwam die muizenman ook nog weer vandaag.
Nog meer extra gedoe.
Het moet niet gekker worden, anders ga ik maatregelen nemen,

Laza is verantwoordelijk voor het welzijn van de familie Tok

zowaar mijn naam LazaRus Tok is!
Welke maatregelen?
Dat weet ik nog niet, daar moet ik eerst eens diep over nadenken, maar een hartig woordje met Ma Tok staat bovenaan mijn lijstje. Zij is, na mij, de hoogst verantwoordelijke voor het welzijn van ons hier in de Tok-tuin.
En dat zal ze weten ook!
Zowaar mijn naam La...., o, dat had ik al gezegd.

Ma Tok: Het lijkt erop dat de familie Piep nu toch echt haar biezen aan het pakken is. Gelukkig maar, want ik werd niet blij van al die naar de muizenhemel verhuisde beestjes.