Geertje's verhuizing

Barbara:

U hebt toch gehoord dat Gerrit niet meer onder ons is?
Eigenlijk klopt het niet wat ik kakel, want hij is wel onder ons; hij ligt namelijk in de Tok-tuin begraven. Maar u begrijpt vast wel wat ik bedoel.

Gerrit en Geertje nog samen in de vleugel van Soestdijk

En dan weet u ook dat Geertje helemaal alleen achterbleef in de vleugel van Soestdijk.
Ma Tok dacht en dacht en zij kwam op het idee om mevrouw Wies te bellen. Nee, zij heeft geen kippen meer en ook geen kwartels, maar zij werkt bij de dierenambulance en daar hoort ook het vogelasiel bij.
Ma Tok dacht dus dat mevrouw Wies misschien iemand wist die kwarteltjes had.
En dat bleek te kloppen.
Mevrouw Wies gaat regelmatig met het kuiken van haar dochter naar een kinderboerderij.
Ja, dat is hetzelfde kuiken dat hier in de tuin zo gul met

het "kuiken" van de dochter van mevrouw Wies bij de kippen

meelwormpjes komt strooien voor ons.
En zij had gezien dat op die kinderboerderij in Alphen aan den Rijn in de volière kwarteltjes liepen.
Dus Ma Tok belde naar die kinderboerderij en ze legde de situatie uit, dat Geertje nu helemaal alleen was achtergebleven in haar hok.
De beheerder van de boerderij vond het goed dat Geertje daar kwam kennismaken met de twee dwergkwartels, die onder de parkieten in de volière woonden. En zo gingen Pa en Ma Tok samen met Geertje in de auto naar Alphen.
Daar aangekomen werd Geertje voorzichtig in de volière gezet. Ze ging meteen rondlopen en alles bekijken.
Lekker eten stond klaar en ook

Geertje met haar nieuwe vriend en vriendin in Alphen aan de Rijn

een drinkbakje en er was zand genoeg om een zandbadje te nemen.
Ja, deze woning beviel haar wel.
De parkieten maakten een lawaai dat horen en zien je verging, maar dat was ze gewend van de volière bij haar eerste verzorger.
Ze voelde zich eigenlijk meteen thuis. En dat werd nog beter toen er een dwergkwartel-mannetje naar haar toe kwam. Hij bekeek haar van alle kanten en ging toen een dansje voor haar maken. Geertje deed eerst alsof ze hem niet zag staan, maar nadat hij een paar keer om haar heen had gedraaid keek ze toch blij naar hem.
Er zat ook nog een dwergkwartel-vrouwtje in de volière.
Zij bekeek alles van een afstandje, later kwam ze ook

de parkieten bovenin de volière waarin Geertje nu woont

eens poolshoogte nemen en de twee dametjes bekeken elkaar

vriendelijk.
De mevrouw van de kinderboerderij zei dat het wel goed zou komen, ze had er alle vertrouwen in dat Geertje werd geaccepteerd door het stelletje, dat daar al woonde.
Ma Tok maakte wat foto's van Geertje in haar nieuwe omgeving en zij en Pa Tok bleven nog een poosje staan kijken.
Toen namen ze afscheid van het kleine meisje, dat maar kort in de Tok-tuin had gewoond.
Ze wensten Geertje een fijne tijd toe in haar nieuwe huis en toen vertrokken ze weer naar hun eigen huis.

En de vleugel van Soestdijk?
Die staat nu leeg.

De deur staat open en wij hebben allemaal heerlijk gesnoept van de lekkere zaadjes, die daar nog in een bakje stonden. Die moesten toch op, want weggooien is zonde, nietwaar?

Wij zullen Geertje niet vergeten, al was ze maar kort bij ons in de tuin.
Het ga je goed, kleine meid!

Ma Tok: de foto's van het hok in Alphen zijn niet zo duidelijk. Dat komt omdat ze door glas moesten worden gemaakt. En het hok is veel groter dan het op de foto's lijkt, omdat op de foto's maar een klein gedeelte wordt afgebeeld.