Zo zijn onze manieren

Daantje en Dirkje:

Wè hebbûh krritiek op iemand hierr in de têun.
Op wie, vrraagt u?
Op un heel errûge schrrokop.

de beide dames Y

Weet u nu al genoeg?
Wèzelluf, segt u?
Hoe durruft u?
Wè sèn de keurrughèd selluf, dat weet iederreen toch?
Niettân? Nôudan!
Nee, het gaat hierr overr één van die twee grrote witte monsterrs, die doorr de têun scharrrrelûh met hun grrotûh potûh.
U mag selluf kiezûh wellekuh van de twee u verrdenkt.
Aarrdig van ons, hè?
Op een foto die bij dit verrhaaltjûh staat zou u kunnûh zien wellûk wit slagschip onze krritiek overr zich heen krrijgt en ook waarrom.
Wat segt u nu?

Y: ik kan niet wachten tot het op ons bord ligt

U denkt dat wè selluf niet wetûh wie wie is en dat wè u nu voor gek willûh zettûh in plaats van onsselluf?
Dat zoudûh wè toch nooit doen! Bovendien kunnûh kippûh elkaarr prrima herrkennûh hoorr, ook als ze sprrekend op elkaarr lijkûh.
Ma Tok kan Yvonne en Yvette ook prrima êut elkaarr houdûh, en dat is ook een mens, net zoals u, dus u zôu het ook moetûh kunnûh, vindûh wè.
Weet u al wie de schrrokop is?
Wilt u dan zo vrriendeluk sèn om uw verrdachtmaking aan Ma Tok doorr te gevûh? Dat kan onderraan dit verrhaaltjûh, bij "opmerkingen", maarr dat weet u zo langzamerrhand wel, toch?
Doen hoorr!

Yvonne:

Wat hoor ik daar?
Word ik ergens van beschuldigd?
Of mijn beste vriendin Yvette?

de nog niet gelegde eitjes, waar Daantje en Dirkje uitkwamen

Door die twee snotsnavels nog wel! Ik zal ze eens tot de orde roepen, ik ben tenslotte veel groter dan zij en ik ben ook al veel langer lid van de familie Tok.
Wat zeg ik?
Toen ik hier kwam waren de eieren, waar zij uit zouden kruipen, nog niet eens gelegd! Waar halen ze de euvele moed vandaan?
Je kunt nu toch duidelijk zien dat het niet alleen hun taal is, die uit een achterbuurt van Leiden lijkt te komen, nee: het is gewoon hun hele

Yvonne (rechts) en Yvette (links)
eenvoudig uit elkaar te houden

inborst die laag bij de grond is. Ik neem de honneurs even waar voor ons samen, voor Yvette en mijzelf dus, want zij is een ei aan het leggen. Ja, zij is weer aan de leg. Zij vindt dat de winter lang genoeg geduurd heeft en haar rui is ook weer voorbij, dus er worden weer grote spierwitte eieren gemaakt. Ma Tok was helemaal verbaasd toen zij het eerste ei vond, ze dacht dat wij met pensioen waren gegaan. Ze zegt elke dag tegen ons dat we voor haar echt geen eieren meer hoeven te leggen, omdat we in ons leven al zo zijn uitgebuit wat dat betreft, maar wij doen het graag voor haar.

Daantje en Dirkje:

Oei, daarr komt die grrote witte Yvonne aan. Latûh wè ons snel verrstoppûh voorrdat wè de vollûh laag krrègûh. Ze ziet err best un beetjûh boos êut. Wè hôudûh wel van un gèintjûh, maarr wè williûh niet doorr zo'n grrote vogel aangevallûh worrdûh.

Ma Tok: En zo kwam er een eind aan het verhaaltje van de twee ondeugden en de twee geredde legkippen. 
Wel graag uw reacties i.v.m. de identiteit van de "schrrokop" hieronder bij "opmerkingen".