In memoriam: Kenau

Ma Tok: Op mij rust de droevige plicht u mee te delen dat onze kleine Kenau is overleden.

Kenau kwam bij de familie Tok wonen tegelijk met Xara en Reina, toen mevrouw Wies moest stoppen met het houden van kippen.

Kenau (vooraan) met Xara en Reina
toen ze net waren aangekomen in de Tok-tuin

Mevrouw Wies had het kleine witte hennetje van een kinderboerderij gekregen.
Daar wist niemand hoe oud zij was, zodat wij dat nu ook niet weten.
Bij mevrouw Wies heeft zij een aantal jaren gewoond en bij ons in de Tok-tuin een jaar of twee.
Ze was erg klein, zoals een serama behoort te zijn, maar zeker niet bedeesd. Ze was een pittig dametje, dat als het ware met haar handen in haar zij opkwam voor zichzelf. Mevrouw Wies noemde haar niet voor niets Kenau.
Hier in de tuin was zij snel ingeburgerd en ze was een blij kipje.

Kenau zoals ze er vaak bij stond

Ze legde kleine heerlijke eitjes en ze scharrelde ijverig de hele dag rond.

Toen ik gisterenavond de deur van het Tok-huis wilde sluiten zag ik haar op de grond liggen, vlak bij de deur. Omdat ze zo stil lag en de anderen allemaal al binnen waren begreep ik meteen wat er aan de hand was.
Na het Tok-huis te hebben gesloten heb ik haar begraven in de Tok-tuin, waar ze nu mag uitrusten van haar ijverige leventje.
De rest van de familie Tok heeft een minuut stilte gehouden voor haar de volgende dag.



Vaarwel, Kenau, je was een mooi en lief kipje.