Een sluw plannetje

Lisa:

Ik ben verliefd! 

Dat ben ik nog nooit geweest, maar toch weet ik dat dit echte liefde is. 

Linda (rechts) en Linda

En weet u wat nog mooier is? 

Mijn zusje Linda is ook verliefd. 

Op dezelfde haan als ik. 

Dat kan moeilijk anders als er maar één haan in de tuin loopt, zult u opmerken en dan hebt u nog gelijk ook. 

Of wij jaloers zijn op elkaar? Nee, absoluut niet. Als hen weet je gewoon dat je een haan moet delen met de andere kippen, omdat er meestal maar één haan is met meerdere hennen in zijn toom. 

Wij zijn dus verliefd op Nikolaas, onze tsaar. 

Nikolaas en Trui

Of de liefde wederzijds is vraagt u? Dat is een poos nogal een pijnlijk puntje geweest; Nikolaas keek namelijk totaal niet naar ons, hij had alleen maar belangstelling voor Trui. Eerst ook voor Trees, maar die is er niet meer. Het vreemde is dat Trui niet veel van Nikolaas moet hebben, telkens als hij om haar heen danst gaat ze met haar borst vooruit tegen hem opstaan terwijl iedere weldenkende hen weet dat je met je achterkant naar de haan moet gaan staan om hem de gelegenheid te geven zijn kunstje te doen zodat je eitjes bevrucht

de tsaar kan niet meer om Lisa heen

worden. Als iedereen zich zou gedragen zoals Trui zouden er nooit kuikens komen en wij zijn nu juist zo benieuwd hoe die eruit gaan zien met een echte tsaar als vader. 

Dus hadden Linda en ik een plannetje bedacht. We hadden met Trui afgesproken dat zij bij Nikolaas in de buurt zou gaan scharrelen. Dat deed zij meesterlijk, ze ging met haar mooie verenpak vlak voor zijn snavel staan en deed alsof ze iets lekkers zag op de grond. Nikolaas kwam naar haar toe en, zoals verwacht, maakte hij avances naar haar. Met een chagrijnig gezicht liep Trui bij hem vandaan en meteen kwamen Linda en ik naar hem toe. 

Trui kakelt na met Lisa

Ik ging vlak vóór hem staan en Linda plaatste zich achter hem, zodat hij niet weg kon lopen. 

Ik maakte me zo aantrekkelijk mogelijk en ja hoor, toen gebeurde het: de tsaar kon geen weerstand bieden aan mij en hij begon mij te treden. 

Hiep hiep hoera! 

Toen hij klaar was wachtten wij even en daarna deden wij hetzelfde, maar dan andersom. Begrijpt u het niet? 

Deze keer ging Linda vóór Nikolaas staan en ik achter hem. Linda zag er prachtig uit en alweer trapte de tsaar in onze val. 

Wat een pret! 

mooie Trui

Linda en ik liepen blij en gelukkig naar Trui om haar  te bedanken. "Waarom wil jij eigenlijk niet getreden worden?" vroegen wij haar. "Ik weet het niet, het is nog nooit gebeurd bij mij en ik vind het een beetje eng," antwoordde Trui. Wij tweeën stelden haar gerust, we kakelden een poosje met haar en ze leek nu toch wel nieuwsgierig te worden. Ze kakelde dat ze er nog eens goed over zou nadenken, kuikens leken haar toch ook wel leuk en als dit daarvoor nodig was moest het misschien toch maar eens gebeuren. "Meid, het stelt niets voor!" "Het is voorbij voor je het weet!" riepen wij door elkaar. Trui lachte naar ons omdat wij zo eensgezind waren. "Jullie zijn echte zussen," kakelde ze en toen ging ze Soestdijk binnen, om na te denken, zoals ze gezegd had.

Na de sneeuw

Katie2:

Gelukkig, die sneeuwtroep is weg uit de tuin.

voetstappen van Trui in de sneeuw

Wat een ellende was dat zeg. 

Wij zaten de hele tijd maar samen in ons nachthok, Trui en ik. 

Niet dat het ongezellig was met haar, maar nu en dan wil je toch ook wel eens een ander gezicht zien dan dat van je hokgenoot. Ik was wel blij dat we niet meer met ons drieën hier zaten, dan was het helemaal krap geweest. 

Trui ging nu en dan even naar beneden, de ren in, om haar poten te strekken, zei ze. Ik zag haar ook een keer door de sneeuw baggeren, maar toen kwam ze toch wel snel terug. Haar voeten vroren van haar poten af, zei ze. 

Ik begreep al niet waarom ze door die kouwe rommel ging lopen, maar ze was nieuwsgierig geworden naar de anderen in het Tok-huis. 

Toen ik vroeg of zij ze had gezien antwoordde ze dat ze waarschijnlijk

met z'n allen binnen in het Tok-huis

allemaal binnen zaten en ze was niet zover gekomen om door de openstaande deur te kijken. 

Ze had wel wat gekakel gehoord, dat klonk best gezellig. De tsaar had gekraaid, dus met hem ging het ook goed. 

Nu kunnen we weer lekker zelf op onderzoek uitgaan en scharrelen. Dat had ik wel gemist, moet ik zeggen. We kregen onze meelwormpjes elke dag in ons nachthok en ook onze drinkbak had ma Tok daar naartoe verhuisd, zodat we niet persé naar beneden hoefden. 

Of ons drinkwater niet was bevroren? Nee, daar had ma Tok voor gezorgd, ze had een

drinkbakverwarmer

drinkbakverwarmer onder ons drinken gezet, zodat het geen ijs werd. Anders hadden we dorst moeten lijden en dat kan natuurlijk niet, een kip kan niet zonder water. Een mens ook niet, zegt u? 

Dat zal wel kloppen, maar daar heb ik geen boodschap aan. 

Op de eerste dooi-dag lag er nog wel heel wat sneeuw op de grond, maar gelukkig was het niet meer zo'n ijzige wind. 

We gingen even naar buiten en toen toch weer naar binnen, we namen een lekker zandbad in de ren en we riepen "Hallo" naar de bewoners van het Tok-huis, die ook even hun

Katie2's eerste stapjes weer buiten

snavels lieten zien. 

Die gingen ook weer vrij snel hun huis in. De volgende dag was het al veel beter, hier en daar lag nog een klein beetje sneeuw, maar daar konden we wel omheen scharrelen. Ma Tok begon ons nachthok helemaal leeg te halen, het was er best een beetje een troep geworden omdat we daar dag en nacht waren geweest. Er lagen uitgepikte gierststengels, de drinkbak stond er en natuurlijk rook het ook niet erg fris meer. 

Alles is nu heerlijk schoon en de drinkbak staat weer in de ren, we hebben nu lekker de ruimte met ons tweeën. 

Omdat de matten, die voor de deur naar het mensenhuis liggen, ook erg modderig waren geworden nam

weer naar buiten

ma Tok die ook meteen maar onder handen. 

Ze was een hele tijd bezig met de waterslang, ze spoot alles weer schoon. 

Ja, de buitenkraan deed het ook weer, dat was handig. 

Onze Tok-tuin ziet er weer redelijk mooi uit, al ligt er hier en daar nog een restje rommel.

En ik hoorde dat het lente gaat worden, pa Tok had het over hoge temperaturen voor het weekend. 

Wat zou dat fijn zijn, weer heerlijk in een droge tuin banjeren en scharrelen. 

Ik ben benieuwd, van mij mag het beginnen, het voorjaar!

Koud wit spul en het plannetje van ma Tok

Tsaar Nikolaas:

Wat een rare toestand is het deze week in de tuin. 

Alles is wit en héél koud. 

sneeuwduin in de Tok-tuin

Ik ben de eerste dag dat dat zo was even buiten geweest, samen met Lisa en Laura, maar we wisten alle drie niet hoe snel we weer naar binnen moesten rennen. 

Ma Tok lachte om ons, maar ze gaf ons groot gelijk toen ze even later met onze drinkemmer met vers water het Tok-huis in kwam. 

"Wat is het koud! Mijn vingers bevriezen gewoon!" zei ze. "Blijven jullie maar lekker binnen vandaag, ik ga jullie wormpjes ook in het huis strooien, dan hoeven jullie niet de kou in." 

Dat waren we toch al niet van plan, dus daarover waren wij het eens. De hele dag zaten we bij elkaar,

gezellig binnen in het Tok-huis

soms op de stok, soms op de grond of in de bodembedekking van het plateau. We smikkelden en kakelden en nu en dan liet ik een flinke kraai horen, gewoon omdat dat zo lekker gaat als je daar zin in hebt. 

De volgende dagen verliepen hetzelfde, dus er is niet veel over te vertellen, alleen dat ma Tok ons ook nog gierststengels gaf, omdat dat een beetje vet is en dat konden we nu wel gebruiken, zei ze. 

Om toch nog iets nieuws te vermelden vertel ik wat er vóór de sneeuwval gebeurd is. Toen zat Pavlova nog in het Loo en ma Tok had iets bedacht om haar snel bij ons te laten wennen. 

de tsaar bij Pavlova in het Loo

Eerst begreep ik niets van haar plannetje, ik was zelfs behoorlijk verontwaardigd. 

Want wat gebeurde er?

Ik werd 's avonds, toen ik rustig op de stok zat, door ma Tok pardoes opgepakt en naar buiten gedragen. "Nu ga ik uit mezelf naar binnen, is het weer niet goed," was het eerste wat ik dacht. Maar ze zette me niet in de struik, nee, ze nam me mee naar het Loo, waar ze mij op de stok zette naast Pavlova, dat kleine witte hennetje. Goed, dat was best gezellig en we vielen samen in slaap. Maar de volgende morgen was ik niet meer zo tevreden. Waarom niet? Ik zat in een hokje

Nikolaas is gewend vrij rond te lopen

opgesloten en dat ben ik niet gewend. Bij mevrouw Angelique had ik heerlijk de ruimte en hier in de tuin ook. Waarom moest ik nu plotseling gevangen zitten in een hokje met een klein rennetje? Pavlova kakelde dat ik niet zo moest zeuren, zij zat er toch ook? Maar zij is niet gewend om heerlijk door de hele tuin te kunnen banjeren en ik wel. 

Ik begon extra vroeg te kraaien om ma Tok te roepen en haar te verplichten mij vrij te laten. 

Pavlova (rechts) naast Nikolaas in het Tok-huis

Maar toen zij kwam gaf ze ons wormpjes en eten en vers water, maar uit het hokje mochten we niet. Ik heb voor straf de hele dag gekraaid, nu krijgt ma Tok vast een boos bericht van de buurvrouw en dat zou ik dan nog kunnen begrijpen ook. Toen Pavlova en ik weer op stok waren gegaan in de avond kwam ma Tok bij ons kijken. Ze tilde mij op en zette me weer in het Tok-huis. Hèhè, dat werd tijd. Maar ze ging nog niet haar huis in, nee, ze zette Pavlova naast mij op

het Loo in de sneeuw

de stok. Zij hoort nu bij mij, dat begreep ik heel goed en de volgende morgen gingen we samen naar beneden om te eten en toen de deur open ging liepen we samen de Tok-tuin in. Pavlova bleef eerst dicht bij mij, maar even later durfde ze wat meer in haar eentje rond te lopen. 

Dat was best een slim idee geweest van ma Tok, dat moest ik toegeven en ik had bijna een beetje spijt van mijn vele en harde gekraai van de vorige dag. 

Bijna, hè? 

Ik hoop dat het de volgende week weer wat minder koud is en dat dat witte spul dan weer verdwijnt, want

sneeuw in Soestdijk's ren

het gaat toch vervelen, de hele dag binnen zitten. 

De deur staat wel op een kier, maar niemand is zo gek om met zijn of haar warme voeten in die koude sneeuw te gaan staan. 

Wat zegt u? 

Laarsjes aandoen? 

Dan kunnen we niet in de grond krabbelen en dan kunnen we net zo goed binnen blijven. 

En dan heb ik het nog niet eens over Katie2 en Trui, die zitten met hun tweeën de hele dag in het nachthok van Soestdijk, dat is helemaal saai.

Nee, die troep moet gewoon weer weg en het moet maar snel lente worden.

In memoriam: Trees

Ma Tok:

Het houdt niet op met droevige berichten over de familie Tok.

Vorig jaar zijn er zeven kippen overleden en dit jaar begint ook niet zo best.

Trui en Trees toen ze net in de Tok-tuin waren

Trees kwam samen met haar zus Trui van meneer Kees bij ons in de Tok-tuin wonen. 

Ze pasten zich prima aan en waren dan ook snel gewend hier. 

Trees was bij meneer Kees telkens broeds geweest en hier was ze dat ook regelmatig. De laatste tijd liep ze echter gezellig met Trui en de anderen door de tuin te scharrelen en ze had het best naar haar zin. Eerst sliepen zij samen met Jenny en Katie2 in Soestdijk en na Jenny's overlijden deelden zij het hok met

Trui, Trees en Olga

Katie. Ze werden dikke vriendinnen met haar en zaten 's avonds lekker dicht tegen elkaar aan.

Trees maakte heel wat mee al duurde haar verblijf hier niet erg lang. 

Zo was er een mysterie van plotseling opduikende kleine eitjes en dan de dood van Maria, Jenny, Maartje, Hannah en ook LazaRus. De komst van Tsaar Nikolaas en Olga en Pavlova beleefde zij ook samen met de familie. 

Nikolaas en de 2 mooie dames

Trui en Trees sloten vriendschap met Olga toen die net in de tuin was gekomen en Nikolaas was zwaar onder de indruk van de schoonheid van de beide zussen, hij danste telkens om hen heen, maar de dames waren niet erg gewillig, ze liepen steeds voor hem weg.

Trui was altijd "haantje de voorste," Trees was wat rustiger en afwachtender. 

Trui en Katie

Trees is niet ziek geweest, dinsdag scharrelde zij nog vrolijk rond in de tuin en woensdagochtend vond ik haar dood in het nachthok van Soestdijk.

Ik ben blij dat Trui niet alleen achterblijft nu haar zus er niet meer is, ze heeft gelukkig haar vriendin Katie nog. 

Trees

Ik heb Trees begraven in de Tok-tuin, zoals dat hoort.

Rust zacht, lieve mooie Trees, we vergeten je niet, je hoort voor altijd bij de familie Tok.

Weer droefheid

Ma Tok:

En weer is er droefheid in de Tok-tuin.

Totaal onverwacht is onze mooie Trees overleden.

A.s. vrijdag kunt u haar in memoriam lezen.