Xara ontmoet een oude bekende

 Xara:

Ik ben blij!

En weet u waarom?

Ons Tok-huis is vorige week helemaal schoon gemaakt.

mevrouw Wies met de eitjes van de familie Tok

Nee, niet door ma Tok, die loopt nog steeds met een stijve blauwe arm rond.

Wie het dan wel heeft gedaan?

Een goede bekende van mij, mevrouw Wies!

Ik vond het helemaal geweldig om haar weer te zien, wat was dat lang geleden! 

Ze heeft heel hard gewerkt hier in de Tok-tuin. Ma Tok hielp ook wel een beetje mee, maar de echt grote dingen kon zij niet doen met die rare arm. 

Toen ze eindelijk klaar was kreeg ze natuurlijk eieren mee van ons, een doos met grote van Sandra en Saartje en een doos met kleintjes

mevrouw Wies bij Soestdijk, met Sandra op de achtergrond

van de rest van de familie Tok. 

En deze week kwam mevrouw Wies alweer hier in de tuin, deze keer heeft zij Soestdijk een goede beurt gegeven. Nu zijn Sandra en Saartje ook weer blij, ze gingen die avond extra vroeg naar binnen om lang van hun fijne schone hok te kunnen genieten. 

Onze behuizingen zijn nu weer lekker schoon, alleen die nare plaagbeestjes, die bloedluizen, blijven maar komen, hoeveel spuitbussen er ook worden leeggespoten en hoeveel kruidendrankjes wij ook krijgen. 

Ma Tok heeft beloofd dat ze Hoogendoorn gaat bellen om te vragen of er niet een andere manier is om van die ellendelingen af te komen. 

v.l.n.r.: Xara, Reina en Kenau

Mevrouw Wies heeft nog even speciaal tegen mij gepraat, ze kende me nog van toen ik bij haar woonde. Reina en Kenau kwamen ook hier toen mevrouw Wies stopte met het houden van kippen. Die twee zijn er niet meer, ze zijn al een poosje geleden gestorven. Ze liggen onder de tuin, dus eigenlijk zijn ze er nog wel, maar niet meer zichtbaar voor ons, de bovengrond-woners. 

de muizenvangbak

Muizen zijn er ook nog steeds, ja, maar daar hebben wij niet zoveel last van, al lopen ze elke avond door ons huis te rennen. 

Dat is onrustig, maar daar zijn wij al redelijk aan gewend. En het worden er niet meer, gelukkig. 

Dat komt door die glimmende bak, die in de tuin staat. Daar gaan de muizen in en dan komen ze er niet meer uit. 

Waar ze blijven? 

Nu en dan komt er een meneer om die bak open te maken en dan schept hij er dode natte muisjes uit. Ik heb dat een keer gezien toen ik in de buurt stond; het was een naar gezicht, dus ik blijf voortaan op een afstandje als die man komt. Afgelopen week was hij er weer, die man, er zaten zeventien muisjes in de bak hoorde ik hem zeggen.

Of ik medelijden heb met die muizen?

Niet echt, ze zijn zelf toch zo dom om erin te gaan en ze weten ook dat je er niet meer uit komt. Tenminste, dat kunnen ze weten, want er is er nog nooit één teruggekomen. Waarom ze er dan toch in gaan? Ik denk dat ze iets lekkers ruiken waar ze geen weerstand aan kunnen bieden. 

Of misschien zijn muizen gewoon dom, dat kan ook.