Eigenaardigheden

 Pippa:

Er is iets wonderlijks gebeurd in de Tok-tuin. 

een ei van Trijntje (links) en een van Sandra

Ik zal maar meteen vertellen wat dat wonder is: Sandra heeft een ei gelegd! Nu denkt u misschien dat dat helemaal geen wonder is, kippen leggen nu eenmaal eieren, maar Sandra heeft al een hele tijd niets meer geproduceerd en toen ze nog wel legde waren haar eieren vaak vreemd van vorm, met allemaal rare ribbels in de schaal. Maar nu lag er een perfect ei in Soestdijk. 

Hoe ma Tok wist dat het van Sandra was? Het was groter dan een ei van ons, de krielkipjes, dus het moest

trotse Sandra loopt tussen de anderen

van één van de twee Soestdijk-bewoonsters zijn. Het kon ook niet van Trijntje zijn, want haar eieren zijn donkerder van kleur en bovendien lag er naast het ei van Sandra een ei van Trijntje. 

Ma Tok prees Sandra uitbundig en de grote bruine dame liep de hele dag te stralen. Wij waren allemaal blij voor haar. En de volgende dag

Sandra (op de stok) en Trijntje in Soestdijk

lagen er weer twee grote mooie eieren in Soestdijk!

Dan is er nog iets veranderd. 

Weet u nog dat Xandra het vorige week had over de muizen, die nog steeds in het Tok-huis rondrennen en ons eten opeten? 

de glimmende muizenbak in het Tok-huis

De man die de glimmende bak nu en dan komt leegmaken en controleren haalde er deze keer zeven dode muisjes uit. Ma Tok vroeg aan hem of het misschien verstandig was om de bak te verplaatsen, omdat er elke avond zoveel muizen in het Tok-huis rondlopen en zij er al een hele poos geen meer in Soestdijk heeft gezien. De man vond dat een goed plan en hij zette de bak tegen de achtermuur van ons huis. Hij zei wel dat ma Tok nu elke avond ons eten moet weghalen en het dan de volgende morgen weer moet neerzetten, omdat de muizen anders niet in de bak gaan om te eten. Dus tegenwoordig hebben wij 's morgens vroeg geen eten, we moeten daarop wachten tot ma Tok onze deur komt opendoen. Dat is wel even wennen want wij hebben in de ochtend juist altijd honger, maar als de deur dan (eindelijk) open gaat zijn wij vreselijk blij, nog

de lege voerbak

blijer dan wij altijd al zijn om ma Tok te zien. Zij vult onze voerbak dan en gaat daarna pas onze mestplanken schoonmaken en ons water verversen. 

Of het helpt? 

Ik weet het eerlijk gezegd niet, ik denk dat het een poosje zal duren voor we dat kunnen zeggen. Pas als de man de muizenbak weer komt leegmaken zullen we weten of dit een goed idee was. 

Quinoa legt ook elke dag een eitje, zij doet dat in het Loo, ze vindt het daar lekker rustig kakelde ze tegen mij toen ik vroeg waarom ze daar heen ging om te leggen. Ursula legt haar eitje ook altijd in het Loo, dat begrijp ik, zij heeft daar een poosje gewoond voordat ze bij ons in het Tok-huis kwam. 

Zo hebben we allemaal onze eigenaardigheden, dat houdt het levendig in de tuin.

Ongewenste vreemdelingen

Xara:

Ma Tok was weer eens naar Hoogendoorn geweest omdat onze voerton leeg was. 

de grote voorraad voerton

Ze had de grote ton eerst helemaal schoongeboend, niet alleen de buitenkant, maar ook de binnenkant. 

Weet u nog dat daar in de afgelopen zomer bloedluizen zich hadden verstopt? Die nare kriebelbeestjes zaten tussen het deksel en de rand van de ton en ook in de rand van de sluiting. Om te voorkomen dat daar nog eitjes zouden zitten die de komende zomer zouden kunnen uitkomen heeft ma Tok zich vreselijk uitgesloofd, ze gebruikte de waterslang, een schuursponsje en een schoonmaakmiddel, waarna ze de verstopplekjes ook nog inspoot met anti-luizen spray. 

schoon Tok-huis

Als er nu nog luizen zitten in die ton weet ik niet waar die dan vandaan komen. 

Als we het toch over nare beestjes hebben: de wormpjes zijn gelukkig verdwenen en de kuren zijn afgelopen, dus onze eitjes kunnen weer gegeten worden. 

Ma Tok heeft Soestdijk en het Tok-huis ook helemaal schoongemaakt, dus daar zitten ze ook niet meer. 

Zijn nu alle ongewenste diertjes weg? Nee, helaas niet, er zijn nog steeds muizen in de tuin, die vooral in de nacht bij ons komen spoken. Ze rennen door het hele huis en eten van ons eten. 

Soestdijk is ook weer schoon

Maar dat is het ergste niet, ze poepen overal en dat stinkt, maar hun plas stinkt nog veel erger. Blèh, wat een lucht! Daarmee vergeleken ruiken onze uitwerpselen naar eau de cologne. Ma Tok vertelde dat het de plas van de mannetjesmuizen is die zo'n penetrante geur heeft, dat is om vrouwtjesmuizen te lokken. Nou, die muizendames hebben een rare smaak als het om geur gaat! De glimmende bak staat nog steeds in de Tok-tuin en er zitten elke keer weer dode muizen in, maar het lijkt wel of er zoveel muizen zijn dat het niet erg veel helpt. Ja, misschien zorgt die bak ervoor dat er niet nóg meer muizen komen, maar het is

voerbak met trapplateau

volgens mij dweilen met de kraan open. Helaas kan die kraan niet dicht, want dan kunnen wij niet meer eten. Ze komen op ons eten af en zolang wij eten snoepen zij mee. Ma Tok heeft onze etensbak al opgehangen aan het plafond, maar de muizen springen er gewoon in en er ligt ook altijd wel wat gemorst eten rondom en onder de bak. Muizen hebben niet veel nodig en er is dus altijd genoeg voor hen. We hebben ook een tijdje een voerbak gehad die alleen open ging als er een kip op het plateau vóór de bak ging staan, voor de muizen bleef hij dicht. Maar die beestjes zijn zó slim, ze gingen gewoon met hun allen op het plateau staan en dan ging de bak open. 

Ik denk niet dat we ooit van die

de kippen in de tuin

piepers afkomen, ik zou tenminste niet weten hoe. 

Hebt u een idee? 

Reageer dan alstublieft onder dit verhaaltje, de familie Tok zou u eeuwig dankbaar zijn.

En als afsluiting nog een foto van ons, want er staan deze keer alleen maar foto's van apparaten en hokken bij het verhaaltje en daar doet u het vast niet voor.

Ursula Geertruida stelt zich voor

Ursula:

Ik moet me aan u voorstellen van ma Tok en omdat zij mij zo goed verzorgt zal ik dat doen.

Hollands kuifhoen kuiken met "kuifknobbel"
(dit is niet Ursula Geertruida Tok, zoals u kunt zien aan de kleur)

Ik kroop uit mijn ei in Zoeterwoude. Ik mag wel zeggen dat ik meteen een mooi kuiken was, met zacht geel dons en een keurig snaveltje. Ik groeide voorspoedig op en kreeg witte krullen, die ik nu nog steeds heb. 

Ik hoorde dat ik verkocht was en opgehaald zou worden, maar dat ging niet door, waarom weet ik niet en dat vind ik ook niet belangrijk. De volgende dag werd mij verteld dat ik naar iemand anders zou gaan, die precies zo'n hen als ik had besteld. En ja hoor, na een tijdje werd ik uit de ren gehaald en apart gezet in een donker hokje. Ik ging maar even een dutje doen, er was verder toch niets te beleven daar. Tot het deksel open ging en ik gepakt werd. Ik zag een vrouw, die later ma Tok bleek te zijn, staan met een mandje in haar handen. 

Ursula in de ren

Ze vond mij prachtig zei ze en ik werd in het mandje gezet. Daarna volgde een ritje in een auto en toen kwam ik in een hok helemaal voor mij alleen terecht. Het was van alle gemakken voorzien: eten, drinken, lekker schone bodembedekking en een grote ren. 

Ik werd heel enthousiast begroet door twee kipjes, die "Geerrtrrui" naar mij riepen. Daar begreep ik niks van, maar later legden ze mij uit dat ik sprekend leek op twee kippen, die hier eerder hadden

Ursula maakt kennis met de tsaar

gewoond en die allebei Geertrui hadden geheten. 

Ik ging langs het trapje naar beneden de ren in en keek naar een heleboel kippen, die allemaal naar mij kwamen kijken. Er was ook een haantje bij, een parmantig beestje. Hij liep heel erg rechtop en ik moest twee keer kijken waarom hij dat deed, maar toen zag ik het: hij had geen staart! Dat had ik nog nooit gezien, een haan zonder staart. Mooi was hij wel, dat moet ik toegeven en hij kakelde tegen mij dat hij mij ook erg mooi vond. 

Ursula Geertruida gaat voor het eerst de ren uit

Nou ja, dat ik er goed uitzie weet ik al heel lang, maar het is toch wel grappig om dat door een haan te horen bevestigen. 

Na een paar dagen deed ma Tok de deur van mijn ren open en liep ik heerlijk vrij de tuin in. Dat had ik nog nooit meegemaakt, geweldig, lekker scharrelen in de aarde en meelwormpjes zoeken, die overal waren gestrooid. 

Ik sliep nog een poosje in mijn eigen hok, dat "Het Loo" bleek te heten, tot ma Tok me op een avond van mijn voerbak afpakte (ik sliep bovenop mijn voersilo om wat hoger te zitten, dat was ik nog vergeten te vertellen). 

Ursula tussen de anderen op stok in het Tok-huis

Ze droeg me naar het Tok-huis, waar de andere kleine kipjes slapen en zette mij zomaar op een stok naast een zwart hennetje. Omdat ze daarna meteen het licht uitdeed ging iedereen slapen, ik ook. De volgende morgen wist ik even niet waar ik was en ik schrok me een ongeluk toen ik vlak naast mijn oor heel hard "Kukeleku!" hoorde. Het haantje, dat tsaar Nikolaas heet, was naast mij komen zitten toen de zwarte hen naar beneden was gegaan om te eten. Het duurde nog een poosje voordat ma Tok de deur kwam opendoen en in die tijd kakelde ik gezellig met de tsaar. En nu hoor ik er helemaal bij: Ursula Geertruida Tok, oftewel "Uggie" zoals die twee ondeugden me genoemd hebben.

Nadere kennismaking

Barbara:

Wat geweldig dat er weer een Geertrui in de tuin is! 

de tweeling Geertrui en Geertrui

Ik herinner me nog goed dat de oude, de echte om het zo maar even te noemen, Geertrui hier rondliep. Zij haalde altijd streken uit met Daantje en Dirkje, dat was een erg lollige tijd. Nu kan ik niet zeggen dat deze nieuwe "Geertrui", die Ursula heet, ook zo grappig is, daar hebben we hier nog niets van gemerkt. Het heeft even geduurd voordat zij begon te kakelen, ze leek een beetje verlegen, maar toen ze eenmaal haar snavel open deed... Ze kakelt niet bepaald Leids, nee, ze heeft eerder een zeer keurige, bijna een beetje een bekakte, uitspraak. Ze vroeg aan Daan en Dirk waarom die haar zo enthousiast hadden begroet met "Geertrui" terwijl ze toen nog helemaal geen naam had gehad. 

Ursula Geertruida

Daantje en Dirkje keken een beetje beteuterd toen ze in die keurige taal werden aangesproken. 

"Eh, wè dachtûh dat jè net zo lollig zou zèn als onze vrriendin, op wie jè prrecies lèkt" kakelden de twee schoorvoetend. "En praatte die vriendin net zo raar als jullie?" vroeg Ursula. De twee meiden keken elkaar aan en vertelden dat Geertrui niet zo gekakeld had, maar dat ze hen wel plat Leids had leren kakelen omdat ze dat zo grappig had gevonden. Ursula keek de beide kipjes aan en kakelde dat zij zich niet wilde verlagen tot die ordinaire taal. 

Daantje en Dirkje zijn iets aan het bekokstoven

Daantje en Dirkje dropen zwaar teleurgesteld af. Maar even later zag ik ze alweer samen kakelen en hard lachen. 

Wat zouden ze bedacht hebben? 

Daar kwamen we snel achter. Daantje en Dirkje vertelden iedereen in de tuin dat de nieuwe hen Ursula Geertruida heette, kortweg U.G. oftewel Uggie. 

Ik vond het een wereldvondst, Uggie is meer een naam voor een varkentje, en daar lijkt deze een beetje tuttige dame helemaal niet op. 

Ursula en Sandra

Toen Ursula door Sandra werd aangesproken met "Uggie, wil je nog een paar meelwormpjes, ik weet er nog een paar te liggen," keek Ursula haar verbaasd aan. "Waarom noem je mij zo?" vroeg ze. "O, ik had begrepen dat dat je roepnaam was, omdat "Ursula Geertruida" nogal een snavelvol is," antwoordde Sandra. Ursula moest hier even over nadenken en toen....  begon ze gelukkig te lachen. "Ach, wat maakt het ook uit," kakelde ze, "noem me maar Uggie als jullie dat leuk vinden, voorheen heette ik gewoon "kip" en dat vond ik ook goed." 

De hennen die dit hoorden slaakten een zucht van verlichting, Ursula

Uggie tussen de rest van de familie Tok

was dus toch niet zo hooghartig als iedereen even had gevreesd. 

Uit het voorgaande heeft u vast al begrepen dat Uggie niet meer in het Loo is opgesloten, nee, ze loopt inmiddels al lekker door de hele tuin te scharrelen samen met de rest van de familie Tok, al slaapt ze nog wel in haar eigen paleis. Ik denk dat ma Tok haar over een poosje bij ons in het Tok-huis gaat zetten om te overnachten, alleen slapen is niet leuk en ook niet lekker warm. Ik ben erg benieuwd hoe Uggie zich gaat ontwikkelen als lid van de familie Tok. Zou ze zo keurig blijven kakelen?