Ursula Geertruida stelt zich voor

Ursula:

Ik moet me aan u voorstellen van ma Tok en omdat zij mij zo goed verzorgt zal ik dat doen.

Hollands kuifhoen kuiken met "kuifknobbel"
(dit is niet Ursula Geertruida Tok, zoals u kunt zien aan de kleur)

Ik kroop uit mijn ei in Zoeterwoude. Ik mag wel zeggen dat ik meteen een mooi kuiken was, met zacht geel dons en een keurig snaveltje. Ik groeide voorspoedig op en kreeg witte krullen, die ik nu nog steeds heb. 

Ik hoorde dat ik verkocht was en opgehaald zou worden, maar dat ging niet door, waarom weet ik niet en dat vind ik ook niet belangrijk. De volgende dag werd mij verteld dat ik naar iemand anders zou gaan, die precies zo'n hen als ik had besteld. En ja hoor, na een tijdje werd ik uit de ren gehaald en apart gezet in een donker hokje. Ik ging maar even een dutje doen, er was verder toch niets te beleven daar. Tot het deksel open ging en ik gepakt werd. Ik zag een vrouw, die later ma Tok bleek te zijn, staan met een mandje in haar handen. 

Ursula in de ren

Ze vond mij prachtig zei ze en ik werd in het mandje gezet. Daarna volgde een ritje in een auto en toen kwam ik in een hok helemaal voor mij alleen terecht. Het was van alle gemakken voorzien: eten, drinken, lekker schone bodembedekking en een grote ren. 

Ik werd heel enthousiast begroet door twee kipjes, die "Geerrtrrui" naar mij riepen. Daar begreep ik niks van, maar later legden ze mij uit dat ik sprekend leek op twee kippen, die hier eerder hadden

Ursula maakt kennis met de tsaar

gewoond en die allebei Geertrui hadden geheten. 

Ik ging langs het trapje naar beneden de ren in en keek naar een heleboel kippen, die allemaal naar mij kwamen kijken. Er was ook een haantje bij, een parmantig beestje. Hij liep heel erg rechtop en ik moest twee keer kijken waarom hij dat deed, maar toen zag ik het: hij had geen staart! Dat had ik nog nooit gezien, een haan zonder staart. Mooi was hij wel, dat moet ik toegeven en hij kakelde tegen mij dat hij mij ook erg mooi vond. 

Ursula Geertruida gaat voor het eerst de ren uit

Nou ja, dat ik er goed uitzie weet ik al heel lang, maar het is toch wel grappig om dat door een haan te horen bevestigen. 

Na een paar dagen deed ma Tok de deur van mijn ren open en liep ik heerlijk vrij de tuin in. Dat had ik nog nooit meegemaakt, geweldig, lekker scharrelen in de aarde en meelwormpjes zoeken, die overal waren gestrooid. 

Ik sliep nog een poosje in mijn eigen hok, dat "Het Loo" bleek te heten, tot ma Tok me op een avond van mijn voerbak afpakte (ik sliep bovenop mijn voersilo om wat hoger te zitten, dat was ik nog vergeten te vertellen). 

Ursula tussen de anderen op stok in het Tok-huis

Ze droeg me naar het Tok-huis, waar de andere kleine kipjes slapen en zette mij zomaar op een stok naast een zwart hennetje. Omdat ze daarna meteen het licht uitdeed ging iedereen slapen, ik ook. De volgende morgen wist ik even niet waar ik was en ik schrok me een ongeluk toen ik vlak naast mijn oor heel hard "Kukeleku!" hoorde. Het haantje, dat tsaar Nikolaas heet, was naast mij komen zitten toen de zwarte hen naar beneden was gegaan om te eten. Het duurde nog een poosje voordat ma Tok de deur kwam opendoen en in die tijd kakelde ik gezellig met de tsaar. En nu hoor ik er helemaal bij: Ursula Geertruida Tok, oftewel "Uggie" zoals die twee ondeugden me genoemd hebben.