Het verhaal van Clasien (1)

Clasien:

Ik heb de laatste maanden heel veel meegemaakt, zoveel dat ik mijn vroegere leven bijna ben vergeten. 

Clasien in haar mandje

En dat vind ik niet erg, want zo fijn was dat leven niet. Ik zat opgesloten in een heel grote schuur met héél veel kippen en het enige wat we moesten doen was zoveel mogelijk eieren leggen. We kregen wel eten en drinken, anders zouden er geen eieren komen, maar omdat ik niet van de bazige soort was kreeg ik vaak het allerlaatste restje dat overbleef als iedereen genoeg had gegeten. Daardoor werd ik mager en legde ik niet zoveel eieren. Op een dag werden we allemaal gevangen en in kratten gepropt, maar toen behoorde ik tot de gelukkigen die niet in een grote auto werden gezet, maar ik mocht met iemand mee die mij en nog een aantal kippen in haar tuin zette. Dat was geweldig! 

Clasien in het nachthok van Soestdijk

Het was alleen jammer dat ik hier ook door iedereen werd gepikt, zodat ik in een apart hokje moest wonen. Dat was wel lekker rustig en veilig, maar ik had liever wat meer ruimte gehad. 

En die kreeg ik toen ik door iemand werd opgehaald. Eerst werd mijn ruimte nog veel kleiner, ik werd in een mandje gezet en met een auto naar mijn nieuwe woonplaats gebracht. Daar kreeg ik een groot hok met een enorme ren ervoor, helemaal voor mij alleen. 

Ik zag wel een heleboel andere kippen en ook een haantje, maar die konden niet bij mij komen om me te pikken. Die anderen liepen door de hele tuin te scharrelen, dat wilde ik ook wel, maar we moesten eerst aan elkaar wennen zei de vrouw die me had opgehaald. 

heel veel lekkers in de tuin

Later hoorde ik dat zij ma Tok werd genoemd. Ze gaf mij ook een naam: Clasien Tok, best een chique naam voor zo'n eenvoudige hen als ik. 

Na een aantal dagen zette deze ma Tok de deur van mijn ren open en toen zag ik dat er een heleboel lekkers in de tuin lag. Daar wilde ik ook graag van mee-snoepen, dus ik stapte de tuin in. Eerst ging het allemaal goed, ik pikte lekker in de slablaadjes, die overal lagen. Maar toen de anderen in de gaten kregen dat ik los was kwamen ze op me afrennen. Omdat ik bang was dat ik voortaan weer als allerlaatste aan de beurt zou komen ging ik in de aanval. Dat is de beste verdediging, heb ik wel eens gehoord. 

Een grijs kipje, dat Quinoa heette,

Clasien in de aanval

vond dat ik niet zo'n hoge toon
mocht aanslaan als nieuweling en zij begon tegen me op te springen. Daarop kwam het haantje naar ons toe en hij kakelde dat wij ons niet zo moesten aanstellen. 

"Oei," dacht ik, "nu moet ik meteen maar laten zien dat ik niet de onderste in de pikorde wil zijn," en ik liep dreigend op hem af. 

Maar hij had een scherpe snavel, waarmee hij me in mijn lelletje pikte. Daar schrok ik van en ma Tok, die het bloed zag, tilde me op en zette me weer in de ren. 

Had ik de verkeerde tactiek toegepast? 

Had ik me toch wat bescheidener moeten opstellen? 

weer in de ren na de eerste mislukte poging

Ik besloot het allemaal maar even af te wachten en als ik nog een kans zou krijgen zou ik me vriendelijker gedragen. 

Zouden ze begrijpen dat het mijn angst was geweest die me zo brutaal had gemaakt? 

Ik hoopte het van harte, want die tuin zag er zó aanlokkelijk uit met allemaal schaduw- en zonneplekjes, een enorme struik en een echt zandbad in een autoband, het leek wel een paradijs!

 

de paradijselijke tuin, gezien vanuit de ren van Clasien