Veren en eieren

Xena:

Wat is de lente toch een fijne tijd!

2 eieren van de nieuwe kippen en 1 van Xena

De lucht is blauw en het is niet koud meer. En het is ook veel langer licht buiten. Daarom ben ik ook weer begonnen met het leggen van mijn mooie grote bruine eieren. Ik hoorde van ma Tok dat de vier nieuwe witte hennen elke dag een groot wit ei leggen, nou, dat kon ik natuurlijk niet op me laten zitten. Ma Tok keek heel verbaasd toen ze mijn eerste ei vond in de

Quinoa op het grote bruine ei van Xena

bodembedekking van ons Tok-huis. Ze moest er wel even moeite voor doen, want Quinoa zat er bovenop, die denkt dat ze broeds is. Ma Tok zet haar elke dag in de tuin, wat nog best een dingetje is omdat Quinoa zover mogelijk achterin het huis gaat zitten, zodat ma Tok zich vreselijk moet uitrekken om haar te pakken te krijgen. Quinoa is eerst een poosje boos aan het tokken, maar dan gaat ze toch maar wat wormpjes eten. En daarna zo snel mogelijk weer het Tok-huis in om verder te "broeden" op niks. 

2 staarten in wording

Gekke meid. Wat is er nu heerlijker dan lekker rond te scharrelen door de tuin? 

De vier nieuwe dames beginnen al wat minder kaal te worden en drie van de vier krijgen zowaar een staart. De vierde niet, die heeft nog steeds een kaal stompje achteraan haar rug. Dat komt omdat de andere drie telkens aan de nieuwe veerpuntjes pikken, die daardoor niet kunnen uitgroeien tot volledige veren. Ma Tok heeft deze onfortuinlijke hen alweer een paar keer bespoten met de zilverspray, dan gaat het een tijdje goed en dan

staartloze Duna

beginnen de drie anderen haar weer te pikken. Ma Tok denkt dat ze niet genoeg te doen hebben in hun ren, zodat ze uit verveling gaan pikken. Daarom geeft ze de witten nu elke dag van alles om ze bezig te houden, groene blaadjes, eivoer, graankorrels en ook gewoon voer, dat ze dan over de hele ren verspreidt, zodat ze ernaar moeten zoeken. Ik hoop dat het helpt want die kale kont van die ene is echt zo'n droevig gezicht. Ik geloof dat het Duna is die nog staartloos is, maar zeker weet ik het niet, ik kan ze niet goed uit elkaar houden en ma Tok kan dat ook niet. Dat zal wel beter worden als ze los door de tuin mogen gaan scharrelen, dan komt hun aard wat meer naar

de kleine kipjes leggen ook weer eitjes

buiten, nu zijn ze alle vier nog hetzelfde. Op die ene kale staart na, natuurlijk. 

De kleine kipjes leggen ook weer eitjes, meestal in het Loo, maar soms ook in het Tok-huis in de bodembedekking. Pas lag er zomaar een klein eitje in ons huis op de grond, ik weet niet wie dat daar had gelegd, ik vond het een beetje een rare plek, straks gaat ma Tok erop staan met haar grote voeten. Gelukkig zag ze het bijtijds, zodat het gered kon worden. 

Ma Tok vertelde dat ze een heleboel van onze eieren naar het werk van haar oudste dochter, mevrouw Annemieke, heeft gebracht. Dat was nodig, want haar koelkast was vol eierdoosjes. Ze geeft ze ook wel eens weg aan buren of aan vriendinnen, ze kan ze natuurlijk nooit allemaal zelf opeten. 

Ze zei dat wij trots konden zijn op onze bijdrage aan de gezondheid van heel wat mensen door de gift van onze eieren. En dat zijn wij ook.