Wennen aan luxe is niet moeilijk

Erin:

Ik ben hier nu al een tijdje, ik weet niet precies hoe lang, ik heb geen idee van dagen en weken. Wat ik wel weet is dat het hier fijn is, al wordt het langzamerhand steeds een beetje kouder als ik in de ren kom vanuit het nachthok. Ik hoop dat mijn veren snel gaan groeien, want die heb ik straks zeker nodig als het waar is wat Xena ons vertelde, dat het nog veel kouder gaat worden over een poosje. Vooral onze ruggen zijn nog kaal, ik schaam me daar een beetje voor als ik zie hoe mooi de oudere kippen hier in de veren zitten.

Eden:

Zoals Erin al kakelde hebben wij vooral nog kale ruggen. Het is inderdaad geen gezicht, maar ik schaam me er niet voor, wij kunnen er toch niets aan doen? Ik eet zoveel mogelijk van het eivoer en de meelwormen, dat is goed om nieuwe veren te maken. Ma Tok heeft deze week nieuwe voorraden gehaald bij Hoogendoorn in Stolwijk, want sommige dingen waren bijna of helemaal op en dat kan niet, zei ze tegen ons. Ze kwam met grote zakken en tonnetjes de tuin in. Ze had alles op haar kruiwagen geladen en zo bracht ze de hele boel naar de plaatsen van bestemming.

Eva:

Mijn rug is niet zo kaal als die van de anderen, maar ik heb weer andere kale plekken, die ik u liever niet laat zien; ze zitten namelijk vooral onder mijn staart en die plek houd ik graag een beetje verborgen voor onbescheiden blikken. Maar ik vind het toch ook best fris worden in de ochtend en de avond. Midden op de dag is het wat warmer en in de nacht zitten we lekker warm in het nachthok. Waarom we dan niet gewoon in het nachthok blijven overdag? Dat kan niet, een kip moet scharrelen om gezond te blijven. Bovendien hebben wij lang genoeg alleen maar binnen gezeten, we vinden het heerlijk om de buitenlucht te kunnen opsnuiven, ook al is die koud.

Emma:

Wat is het fijn hier in de Tok-tuin! Ik had nooit gedacht dat ik nog eens zo'n goed leven zou krijgen. Er is altijd genoeg te eten en te drinken en we hebben veel meer ruimte dan in die grote schuur. Dat klinkt misschien een beetje gek, want die schuur was enorm, maar omdat we met zoveel kippen waren had iedereen toch maar heel weinig plek. Eigenlijk hadden we helemaal geen plaatsje voor onszelf, we moesten het doen met een kleine opening tussen een paar andere kippen. Hier kunnen we in het nachthok ruim op de bodembedekking zitten en overdag hebben we drie rennen om in te scharrelen.

 

Els:

Zoals u ziet zijn mijn vleugels en mijn staart nog niet echt aanwezig. Ze bestaan alleen nog maar uit veerpennen, de pluimpjes ontbreken. En die heb ik nu juist nodig om een beetje warm te blijven. Maar dat gaat helemaal goed komen, zeiden de drie witte leghennen tegen ons. Ik kan dat nauwelijks geloven, maar als ik naar hen kijk moet dat eigenlijk wel, zij waren ook kaal toen ze hier kwamen en nu zijn ze echt prachtig. We hebben vandaag extra veel eivoer gekregen van ma Tok en nieuwe vitamientjes in ons drinkwater. De oude fles was leeg, dus we kregen een paar dagen gewoon water te drinken. Ook lekker, maar de vitamines hebben we hard nodig volgens ma Tok.

Els, Eden, Emma, Eva en Erin:

Wij zijn het erover eens dat we enorm hebben geboft dat Red een legkip ons heeft vrijgekocht en dat we nu hier in de Tok-tuin mogen wonen. We hopen wel dat we binnenkort door de hele tuin mogen gaan scharrelen, dat lijkt ons helemaal het einde.