Ziek

Els:

Ik was ziek, zei ma Tok.

Els voelt zich niet lekker 

Ik voelde me inderdaad niet erg lekker en de anderen duwden mij steeds opzij als er iets lekkers te pikken viel. Ik had het ook een beetje koud, dus ik zette mijn veren zoveel mogelijk uit. Zoveel mogelijk zeg ik, want op mijn rug groeit nog vrijwel niks, terwijl de anderen allemaal bijna volgegroeid zijn. Misschien had ik het daarom ook wel koud. Ik zat graag lekker in het nachthok, als een bolletje, dan voelde ik me iets beter. 

Ma Tok tilde me eruit en ze nam me op schoot. Ik vond dat een beetje eng, maar ze praatte heel zachtjes tegen me en dat stelde me wat gerust. Toen haalde ze een klein rond dingetje tevoorschijn en dat stopte ze zomaar in mijn snavel, helemaal achterin, zodat ik het vanzelf doorslikte. Daarna zette ze me bij de drinkbak en ik merkte dat ik inderdaad dorst had, dus ik nam een

Els drinkt water met vitamientjes na haar pilletje

paar flinke slokken. Ik kreeg ook wat extra wormpjes van ma Tok, die ik snel opsnavelde voordat de anderen ze konden afpakken. 

In de avond moest ik weer zo'n rond dingetje doorslikken en de volgende dag ook weer twee keer en nog meer dagen, tot ze allemaal op waren en dat was vanochtend. Ze had deze pillen, zoals zij ze noemt, nog van Dina, die heb ik nooit gekend, maar zij was één van de witte legkippen. Zij was al overleden voordat ze aan die pillen kon beginnen, dus nu krijg ik ze. 

Ik hoopte dat het zou helpen want ik zou het heel jammer vinden om dood te

het ziekenhokje

gaan net nu ik zo'n fijn leven heb hier in de tuin. 

Ma Tok zei dat ze erover had gedacht om mij apart te zetten in het ziekenhokje, maar dat ze daar nog even mee wachtte, omdat de andere kippen anders weer opnieuw zouden moeten wennen aan mij en dat zou niet fijn zijn. Dus alleen als ze me steeds zouden gaan pikken zou ze me apart zetten. Ik mag dan niet in de tuin lopen, dat zou ik erg jammer vinden, dus ik hoopte dat de anderen zich een beetje lief zouden gedragen naar mij toe. Wij zijn nog niet gewend om lief te zijn voor elkaar, dat moeten we nog leren. 

Ik zag dat Duna en Donna allebei

2 grote witte eieren in het Loo

het kleine bruine hok in gingen, dat hokje heet het Loo, kakelde Dana tegen mij. Ik begreep eerst niet wat ze daar gingen doen, maar later zag ik dat ma Tok er twee grote witte eieren uit haalde, dus Duna en Donna waren daar hun ei gaan leggen. Ik vroeg Donna waarom ze dat niet in het Tok-huis deden, dat is tenslotte waar ze slapen en dus een veilige plek. Donna kakelde dat het daar wel eens een beetje druk was en dat ze graag rustig zaten als ze een ei voelden aankomen. 

Dat kan ik helemaal begrijpen, dat heb ik zelf ook. Voor mij is het nachthok van Soestdijk de veiligste plaats die ik ken, dus daar ga ik heen als er gevaar dreigt of als er een ei komt.

En tot slot kan ik u meedelen dat de pillen hebben geholpen, ik voel me een stuk beter!