De familie Tok verliest tien leden in één keer

Geertrui:

De familie Tok heeft een heleboel leden verloren.
Hoe dat komt?
Nee, er is geen aanslag gepleegd en er is ook geen bom ontploft in de tuin, al leek het er wel even op zoals er gepiept en gekraaid werd.

een proef-kraaiend haantje

Pa en Ma Tok hebben alle kuikens, waarvan Ma Tok zeker wist dat het haantjes waren, naar Stolwijk gebracht. Hoogendoorn gaat hen onderbrengen bij mensen, die graag een gezond haantje willen hebben. Totdat dat gelukt is mogen ze in Stolwijk blijven wonen, waar ze het goed hebben. Het werd tijd dat de jongetjes gingen vertrekken, want hun uitlatingen begonnen al meer op echt kraaien te lijken en dat zou dan weer een zeer boze buurvrouw opleveren.
Ma Tok kwam 's morgens vroeg de tuin in met een paar katten-vervoersbakken.

de achterdeur van Pippa's hok

Ze deed heel voorzichtig eerst het hok van de C's open en ze pakte de haantjes er één voor één uit.
Dat zeg ik nu wel zo gemakkelijk, maar het viel nog niet mee.
Wat waren die jongetjes snel! Gelukkig lukte het uiteindelijk toch om ze allemaal in één van de bakken te zetten. Daarna ging ze naar het hokje van Pippa. Omdat Pippa de achter-uitgang van haar hokje had ontdekt waren zij en haar kuikens al uit het hok en dan zijn ze onmogelijk te vangen.
Ma Tok dacht even na en ze kwam op een idee.
Ze strooide meelwormpjes in het openstaande rennetje van

de 3 bakken met de 10 haantjes

Pippa's hok en ja hoor, de kleintjes kwamen er alle vijf op af. Ze liepen genadeloos in de val van Ma Tok, die de haantjes één voor één pakte en in een andere bak stopte. En toen moesten alleen de broedzoontjes van Babette er nog aan geloven.
Ook zij belandden na een poosje gezucht en gesteun van Ma Tok in hun bakje en toen werden die drie bakken met kuikens naar de auto gebracht.
Ik ging snel kijken of Daantje en

Daantje (links) en Dirkje

Dirkje er nog waren. Gelukkig! Die waren de dans ontsprongen. Het zou toch jammer geweest zijn als die twee ondeugden uit mijn blikveld zouden zijn verdwenen, na alle moeite die ik voor hen had gedaan.
"Hé, Geerrt," zei Dirkje, "heb je gesien wat err met onse brroerrtjes is gebeurrd?"
"Se saan ferrdwene," zei Daantje ontdaan. "Ja," zei ik, "dat was te verwachten, haantjes kunnen hier niet blijven, dan wordt het

Babette met haar Eva

weer vechten in de tuin. Maar wat ben ik blij dat jullie er nog zijn, meiden!" "Ja, wijself ook, Geerrtrrui," zeiden de twee kuikens.
Ik keek in het hokje waar de zes C's hadden gewoond. Daar was nu nog maar één kuiken over, dat een beetje beduusd voor zich uit zat te staren. Wat moest zij nu beginnen, helemaal in haar eentje? Ik vroeg Daantje en Dirkje of zij haar niet onder hun hoede wilden nemen, maar zij waren bang dat hun broedmoeder Pippa dat niet goed zou vinden. Tja, hoe moest dat nu opgelost worden? Bij Babette was er ook nog maar één kuiken over, maar dat had haar moeder nog, dat was bij het C'tje niet het geval.
Ik ben benieuwd of Ma Tok daar een plan voor heeft.