Het Verre Oosten weer in het nieuws.

Maria:

Er is weer nieuws uit het verre oosten van het land.
En het is geen erg leuk nieuws.
U voelt het al aankomen, zeker?
Inderdaad, er is daar iemand overleden.

Dotje ontfermt zich over Kareltje

Ma Tok kreeg een telefoontje van mevrouw Ali met de mededeling dat haan Karel niet meer onder ons is.
Het ging al een dag niet zo goed met hem, zodat mevrouw Ali hem naar binnen had gehaald om hem in de gaten te kunnen houden,
en hem een beetje te verwennen. Maar dat heeft helaas niet mogen baten, want een dag daarna lag hij levenloos in zijn hokje.
Weet u nog wie Karel was?
Ik moet toegeven dat ik er een poosje over na moest denken hoe hij eruit zag en waar hij vandaan kwam. Omdat ik denk dat het u ook zo zal vergaan fris ik uw geheugen even op.
In juni van dit jaar was mevrouw Ali met familie, waaronder ook Ma Tok, op een boerderij, waar

Dotje als pleegmoeder van Karel

een hen een paar kuikens had.
Dit waren zijdehoenders. Mevrouw Ali nam het mooiste kind mee naar haar huis, terwijl zij wist dat dit geen hennetje maar een haantje was.
Zij dacht dat deze Karel, zoals zij hem noemde, niet zou gaan kraaien, omdat zijn vader de hele dag ook niet had gekraaid.
Later bleek dat zij zich daarin had vergist, maar dit terzijde. Karel had het erg naar zijn zin, hij werd onder de hoede genomen door Dotje, één van de

v.l.n.r.: Dotje, Karel en Zijtje

hennen van mevrouw Ali.
Toen Dotje na een aantal maanden plotseling dood in het kippenhok lag en mevrouw Ali alleen Karel en Zijtje nog maar over had, ging zij naar Hoogendoorn en kocht daar een paar nieuwe hennetjes om haar kippenfamilie weer wat aan te vullen.
Karel vond die nieuwe dames erg interessant, zo erg zelfs dat mevrouw Ali enkele van de nieuwkomers apart moest zetten om ze te beschermen tegen het opdringerige haantje.

Fietje en Flora, de Faverolles

Eén van de grappige Faverolles overleed later, waarschijnlijk aan de ziekte "snot", en mevrouw Ali ging er weer op uit om een paar kipjes te kopen.
Dit keer zocht zij het dichter bij huis, ze ging naar een boer en kocht daar een trio Cochins.
Ma Tok vroeg meteen argwanend via de telefoon of dit trio wel uit drie hennetjes bestond, of dat er ook één of meer haantjes bij waren. En ja hoor, één van de drie was een haan.
Volgens de boer zou deze haan

het tweede trio Boef, Buff en Beppy

niet kraaien, maar praten. Ma Tok had dadelijk haar bedenkingen bij dit verhaal en het bleek ook niet te kloppen.
De volgende dag kraaide het beest de hele dag door.
Karel was nog steeds een bescheiden haantje, hij was nog stil, maar het gekukel van het nieuwe mannetje bracht hem op een idee.
Hij begon zich ook een haantje te voelen. Gelukkig viel zijn kraaien erg mee, zodat hij gewoon in het hok kon blijven. Mevrouw Ali heeft het trio bij de boer omgeruild voor drie jongere Cochins, waarvan het haantje

Karel, Fietje, Flora, Zijtje en het trio Cochins

zich (nog) niet liet horen.
Hij werd Boef genoemd en zijn hennetjes Buff en Beppy.
Ma Tok was bang dat Karel en Boef later zouden gaan vechten als ze allebei volwassen zouden zijn.
Maar zover is het dus nooit gekomen.
Dat is het enige pluspunt van dit verhaal.
Het is erg jammer dat we nu nooit zullen weten hoe de nakomelingen van Karel en Zijtje, beide zijdehoenders, eruit zouden gaan zien.


Rust zacht, lieve Karel, je was een leuke en erg fraaie haan.


Ma Tok: met dank aan mevrouw Ali voor de foto's.