Winter

Wiske:

Zo, ik mag weer eens wat zeggen van Ma Tok.
Ik heb gehoord wat er allemaal is veranderd in het broedhokje, dat nu een kwartelhokje is geworden. Het is helemaal aangepast aan die twee kleintjes. En zo hoort het ook, als je voor iemand gaat zorgen moet je dat goed doen, dat ben ik helemaal eens met Ma Tok.

dé plek voor een zandbad: achterin de Tok-tuin

Dat er ook een heus zandbadje is gekomen voor ze had ik nog niet in de gaten, dat is wel fijn. Wij nemen onze baden altijd achterin de tuin, maar daar kunnen Gerrit en Geertje natuurlijk niet komen. Ma Tok denkt dat ze niet los in de tuin kunnen gaan lopen. Ze heeft namelijk gelezen dat kwartels niet samen met kippen kunnen worden gehouden omdat de kippen die kleintjes gaan pikken. En als ik denk aan hoe het ging met Yvonne en Yvette, toen die nog los in de tuin liepen, kan ik me voorstellen dat Ma Tok dat niet gaat proberen.
Het schijnt ook zo te zijn dat kwartels 's avonds hun hok niet

sneeuw op het net (van bovenaf gezien)

meer kunnen vinden.
Dat zou betekenen dat Ma Tok ze elke avond zou moeten gaan zoeken in de tuin en daar voelt zij niet zoveel voor.
Dus ze blijven lekker in hun aangepaste hok wonen en volgens mij vinden ze dat prima.
Wij hebben alweer onze eerste sneeuw gehad hier.
Het was even schrikken toen we nietsvermoedend uit ons huis kwamen. Het leek heel donker buiten, dat kwam omdat ons beveiligingsnet helemaal volgesneeuwd was. Het zag er raar uit, het leek wel een heel grote wolk vlak boven de tuin.
Nu de sneeuw weer is verdwenen

de tuin onder het net is toch ook wit geworden

kun je zien dat het net een beetje is doorgezakt door de lading, die erop gelegen heeft. Ma Tok zei dat ze na de winter wel zou kijken of het recht getrokken moest worden, nu heeft dat geen zin, er komt misschien nog wel een heleboel sneeuw als het weer kouder wordt.
We kregen ook allemaal koude voeten van het buiten lopen.
Die gingen we telkens binnen opwarmen, dat was wel gezellig. Zo ontstonden er allerlei gespreksgroepjes, Ma Tok zei dat het wel een theekransje leek in ons huis. Wat dat is weet ik niet zo goed, maar het is vast iets heel gezelligs. Ma Tok zei dat het

voeten warmen in het Tok-huis

iets voor dames was, dus wat dat betreft klopte het wel.
Alleen Daantje en Dirkje kan ik met de beste wil van de wereld geen dames noemen, die gingen natuurlijk weer lol trappen.
En Geertrui, is dat een dame? Daar mag u over beslissen, lezer, dat hoor ik dan wel als u dit verhaaltje gelezen hebt.
Zij deed met de twee ondeugden mee, op een gegeven moment kreeg ik een hoopje sneeuw tegen mijn kop.
U begrijpt wel wie de dader was. Juist ja, Geertrui en Daan en Dirk zaten bovenop de voerton en zij schoven met hun snavels de

sneeuw op de voerton voordat Geertrui
en Daantje en Dirkje erop gingen zitten

sneeuw naar elke kip, die vlak langs liep. Zoiets kun je toch alleen maar duiden als een kwajongensstreek?
En een lol dat ze hadden met hun drieën, ze vielen van de ton van het lachen.
Nu is de sneeuw weer helemaal verdwenen en de struiken zijn weer groen.
Maar ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat de winter voorlopig nog niet voorbij is.
Gerrit en Geertje hebben de sneeuw wel gezien, maar er natuurlijk niet in gelopen. Dat is maar goed ook, ze zouden er helemaal onder verdwenen zijn, die kleintjes. Ze riepen wel dat ze het een mooi gezicht vonden en ik hoorde ze ook lachen om de ondeugendheid van Geertrui en haar boefjes.
Humor hebben ze dus zeker.
En dat is één van de belangrijkste zaken in het leven.