Kippenhok wordt kwartelhok (1)

Desiree:

Ik ben blij, heel erg blij.
Omdat Geertrui, mijn enige overgebleven mede-kuifhoen, nu ook het hele alfabet heeft overleefd. We worden wel oud hier in de Tok-tuin.

Desiree houdt haar kop scheef om Gerrit te verstaan

Dat komt vast omdat we het hier zo naar ons zin hebben.
En omdat we een goede verzorging krijgen, dat ook ja.
Ik heb al geprobeerd om met Gerrit en Geertje te kakelen, maar dat gaat erg moeilijk omdat zij zo hoog zitten en vooral omdat ze zulke zachte stemmetjes hebben.
Ik heb tegen hen geroepen dat zij het hier goed zullen hebben en dat ze hier oud zullen worden. Gerrit probeerde iets terug te roepen, maar ik kon het niet helemaal verstaan, ik hoorde wel iets als "Wij zijn .. oud, hoe ... bent u?"
Ik denk dat hij bedoelde te zeggen dat zij ook al oud zijn en dat hij mijn leeftijd wilde weten. Dus ik riep terug dat ik al veertien jaar ben, waarop Gerrit een verbaasd "Kwi-kwi-kwi" liet

Gerrit en Geertje samen in hun hokje

horen.
Ik begreep dat hij niet weet hoe oud hij precies is, maar vast nog geen veertien jaar. En Geertje is jonger, die is een jaar of zeven. Van Ma Tok hoorde ik dat dat al best oud is voor een kwartel, die worden gemiddeld een jaar of vijf. Zij moeten het dus goed gehad hebben bij hun vorige verzorgers.
Ik hoop dat zij nog lang hier bij ons in de tuin zullen mogen wonen. Ma Tok heeft intussen allerlei aanpassingen aan hun hok gemaakt, omdat een kwartel nu eenmaal geen kip is, al is het wel een hoenderachtige.
Ik geef het woord nu weer aan Gerrit, dan kan hij vertellen wat er is veranderd in zijn hok.

Gerrit:

Ja, mensen, daar ben ik weer.
Ik moet zeggen dat het wel even wennen is om tegen u te praten, maar ik vind het toch erg leuk.

het gesloten trapje naar het nachthokje

Desiree heeft u al wat verteld over ons hokje, maar zij kan er niet zo goed in kijken, zodat zij ook niet precies weet wat er nu veranderd is door Ma Tok. Allereerst heeft Ma Tok het trapje naar ons "nachthokje" dichtgedaan.
Omdat wij grondkwartels zijn gaan wij nooit trapjes op, dus we gingen ook niet naar ons nachthokje, nee, we bleven altijd beneden zitten. En daar is het best een beetje koud, omdat er tralies zijn aan de voorkant en daar komen de wind en de koude lucht zo doorheen.
Ma Tok had dit gelukkig in de gaten en zij zette Geertje en mij

het nieuwe, door Gerrit en Geertje afgekeurde hokje

elke avond met de hand in ons slaapverblijf.
Het trapje af de volgende morgen was geen probleem, naar de grond gaan wij altijd wel, want daar horen wij.
Nu stond er in onze oude volière nog een klein nachthokje van ons en Ma Tok heeft dat opgehaald om dat in ons dagverblijf te zetten. Helaas bleek dat hokje veel groter te zijn dan zij had gedacht, zodat zij een nieuw hokje voor ons ging kopen.
Maar wij houden niet zo van in hokjes zitten, dus wij gingen er niet in.

eet- en drinkbakjes

Ma Tok heeft ook een beter drinkbakje voor ons geregeld, zodat wij niet telkens water morsen, waardoor de bodembedekking nat wordt.
Nat is niet goed voor kwartels, dus Ma Tok bleef maar bodembedekking vervangen en ons hok droogmaken, dat was niet erg praktisch.
Er zitten knikkers in ons drinkbakje, dat maakt het lekker zwaar, zodat we het niet omtrappen als we gaan drinken of als we er langs lopen.
Er zijn ook wat takjes in ons hok opgehangen, daar zitten wij graag onder, dat had Ma Tok gelezen op het internet.
Ze wil alles over ons weten nu ze onze zorg op zich heeft genomen.
In het volgende verhaaltje zal Geertje vertellen hoe het komt dat wij het nu niet meer koud hebben in ons hokje hier in de Tok-tuin.