Een vreemde eend in de bijt? (2)

Odette:

Ik ga weer verder met mijn verhaal.
Weet u het nog?
Er was gekwaakt in het Tok-huis en Laza had tegen ons gezegd dat alles veilig was, zodat we gewoon konden gaan slapen.
Wel, dat deden we en er klonk geen raar geluid meer.

de familieleden lopen lekker in de tuin

De volgende morgen deed Ma Tok de deur van ons huis open om ons vrij te laten.
We gingen allemaal naar buiten om lekker te scharrelen in onze tuin. Niemand dacht meer aan wat er gisterenavond was gebeurd.
Nou ja, niemand? Ik wel.
Ik ging op een rustig plekje zitten om alles eens op mijn gemak te overdenken. Daarbij liet ik in mijn kop de hele avond

Laza weet dat er geen gevaar is

nog eens als een film afspelen.
Ik zag Geertrui, die naast mij zat en zei dat zij deze keer echt onschuldig was.
En Laza, die aan mijn andere kant zat toen hij zei dat er geen gevaar was.
Wat had hij vlak daarvoor gedaan? Hij had rond gekeken door het hele huis en toen was er opeens een grijns om zijn snavel gekomen. Op dat moment moest hij het raadsel hebben opgelost. Wat had hij gezien toen hij zo nauwkeurig rondkeek?
Ik ging naar binnen om weer op

Odette op de stok in het Tok-huis voor de reconstructie

dezelfde plek op de stok te gaan zitten als gisterenavond.
Ik ging een reconstructie doen, dat doen rechercheurs ook als ze er niet uitkomen hoe iets precies in zijn werk is gegaan.
Ik probeerde me te herinneren wie waar precies gezeten had. Dat was moeilijker dan ik had gedacht, het is niet zo dat we elke avond allemaal op onze vaste plek zitten, nee, we wisselen nogal eens.
Ik bedacht wie ik had gezien en wie niet. Ik had niet zo goed om mij heen gekeken als Laza, dus ik wist niet zeker wie er op de stok achter mij hadden gezeten.
Ik peinsde en peinsde, maar ik kwam er niet uit. Tot ik in mijn kop begon te tellen hoeveel hennen ik had zien zitten.
Op de hordeur zaten er drie, Wiske en haar dochter Floortje met Maria, die de moeder van Wiske is. Drie generaties bij elkaar, maar daar gaat het nu niet om. Verder zat de voorste stok niet vol en de achterste al helemaal niet, daar zat alleen Pippa.

ei-krachtvoer op het "lekkere bord"

Dat was vreemd, er moesten toch meer Tokjes op de stokken gezeten hebben, de voorste stok had veel voller moeten zijn.
Waar had de rest van de familie gezeten? En, nog belangrijker, wie was of waren die rest?
Ik piekerde me suf en uiteindelijk besloot ik om eerst maar eens wat te gaan snavelen.
Ma Tok had niet voor niets van dat heerlijk ei-krachtvoer op ons lekkere bord gedaan. Misschien zou ik door dat eivoer een heldere gedachte krijgen.
Ik kon natuurlijk ook gewoon aan Laza gaan vragen hoe hij had

Odette gaat even naar buiten om beter te kunnen nadenken

geweten dat er geen gevaar voor ons was, maar dat was mijn eer te na, ik wilde het persé zelf ontdekken.
Na het eten van het lekkers ging ik een poosje buiten scharrelen om de gedachten wat te verzetten.
Hebt u dat ook wel eens?
Dat je de hele tijd probeert ergens op te komen, en als je er dan even niet aan denkt duikt het zomaar op uit je geest.
Dat probeerde ik dus te bereiken. Ik kakelde even met Geertrui over het weer, daarna ging ik bij het hok van Gerrit en Geertje staan, ik riep naar boven: "Alles goed daar op de eerste etage?"

Gerrit en Geertje op hun vloerverwarming

Ik hoorde Gerrit lachen om dat "eerste etage" en hij riep naar beneden dat het prima ging met hem en Geertje.
Vooral Geertje geniet erg van de vloerverwarming. Als echte dame heeft ze snel last van koude voetjes en ze vindt het heerlijk om die nu lekker warm te kunnen houden.
Ik ging ook naar Yvonne en Yvette in hun ren.
Zij waren net aan hun laatste meelwormpjes bezig, ik hoorde Yvonne zeggen: "Deze is nog voor mij, jij hebt er één meer gehad dan ik." Yvette vond het kennelijk prima, ze liet Yvonne het allerlaatste wormpje

Yvonne en Yvette in hun ren

opsnavelen en toen kwamen ze naar mij toe. Ik vroeg hen of zij het warm genoeg hadden 's nachts, waarop ze antwoordden dat ze hun verenpak weer helemaal op orde hadden na de rui en dat ze lekker tegen elkaar aan kropen op de stok als het donker was geworden.
Tja, je moet de opgeslotenen nu en dan bezoeken, anders voelen ze zich buitengesloten en dat is veel erger dan opgesloten.
Ik ging weer terug het Tok-huis in en ja hoor: ik wist plotseling wat er de vorige avond gebeurd was.
Ik miste twee hennen op de stokken en de hordeur.

Daantje en Dirkje

En nu weet u vast al over wie ik het heb.
Juist ja, Daantje en Dirkje.
Die hadden vast in een legnest gezeten, onderin het huis.
En die hadden daar natuurlijk zitten kwaken als eenden.
De boeven!
Ik ging naar Laza en ik fluisterde hem mijn oplossing in zijn oor. Hij lachte breeduit en gaf mij een compliment dat ik het raadsel had opgelost.

En die avond?
Ik lette speciaal op de twee

de 3 legnesten onderin het Tok-huis

ondeugden en ik zag ze giechelend in een legnest verdwijnen.
Ik knipoogde naar Laza en hij grijnsde terug.
Toen we allemaal lekker zaten begon het gekwaak weer. Iedereen keek naar Laza, die zei: "Nu is het wel mooi geweest, Daantje en Dirkje, kom nu maar weer gewoon op de stok zitten." De meiden kwamen met rode kammetjes naar boven en ze gingen elk aan een kant van Geertrui zitten, die om elk van hen een vleugel sloeg.
"Dit hebben jullie knap gedaan, en helemaal zelf verzonnen!" zei ze.
"Ja, ik was dit keer echt onschuldig, ik wist van niks, al had ik wel mijn vermoedens." Iedereen vond het een geslaagde grap.
Die twee, daar zullen we nog heel wat mee beleven!