Floortje maakt zich zorgen

Floortje:

Eindelijk mag ik weer eens wat vertellen van Ma Tok.
Ik ben nog steeds de jongste hier in de Tok-tuin, dus ik moet mij altijd een beetje schikken naar de ouderen.
Dat is zo bij kippen, als jongste ben je de laagste in de pikorde.
Dat betekent eigenlijk dat iedereen je mag pikken, maar dat gebeurt alleen maar als je je niet netjes gedraagt. Als je bij voorbeeld als eerste een snaveltje lekkers gaat pikken, terwijl de anderen, die ouder zijn, nog niets hebben gehad.
Dat is meestal zo als je als eerste gaat, dat de anderen nog niets hebben gehad, dus dat was een overbodige toevoeging, maar het staat wel leuk, dus ik laat het gewoon zo staan.

Floortje als kuiken

Ik ben altijd heel beleefd, dus ik word eigenlijk nooit gepikt.
Dat beleefd zijn heb ik van mijn moeder Wiske geleerd.

Floortje en haar moeder Wiske

Ik lijk sprekend op haar.
De foto's hierboven zijn van een tijdje geleden.
Dat komt omdat Ma Tok een nieuwe laptop heeft en zij nog erg moet zoeken naar waar alles nu staat. Haar schoonzoon heeft alles van de oude laptop op de nieuwe gezet. Dat heeft hij heel goed gedaan, daar zeg ik niks van, maar hij organiseert alles niet precies hetzelfde als Ma Tok. Eigenlijk had Ma Tok helemaal geen systeem in haar foto-opslag, maar ze kon alles toch altijd vinden. Nu zit er wel systeem in en nu moet zij steeds zoeken. Dat levert wel eens een

Daantje (rechts) en Dirkje

onparlementair woord op, maar dat terzijde.
Wat ik eigenlijk wilde vertellen is dat één van de twee oudere kuikens, Daantje en Dirkje, regelmatig Laza nadoet als die zijn eerste ochtendkraai laat horen.
We zitten dan nog in ons huis, op de stok of op de hordeur.
Alles is nog stil buiten en bij ons hoor je alleen nu en dan een beetje gemummel als er iemand half wakker wordt en dan weer

slapende kippen in het Tok-huis

verder slaapt.
Als Laza kraait ben ik meestal al wakker, dat schijnt normaal te zijn, als jongste ben je vroeg bij de pinken.
Ik heb gehoord dat dat bij mensen ook vaak zo is en dat de oudere mensen, de mensen-kloeken, om het zo maar te noemen, daar niet altijd even blij mee zijn.
Bij ons, kippen, vinden de oudere hennen het juist fijn als hun kuikens er vroeg bij zijn, dan eten ze lekker veel op een dag en dan groeien ze ook snel.
Maar goed, ik dwaal alweer af.

LazaRus, onze baas

Ik had het over Daantje en Dirkje.
Wie het doet weet ik niet, misschien doen ze het om de beurt, dat kan ook, maar ik vind het redelijk brutaal.
Nu zijn ze dat ook wel, dat weet iedereen.
Maar waar ik eigenlijk een beetje bang voor ben is dat één van de twee toch stiekem een haantje is en dat verzwijgt voor de anderen.
Nou ja, verzwijgen is een beetje een raar woord als ze 's ochtends gaan kraaien, maar ik bedoel dat ze verder net doen alsof ze een hennetje zijn.
Stel je voor dat één van hen echt een haantje is, dan moet hij weg! Dat zou een ramp zijn voor allebei, als ze uit elkaar zouden moeten. Ze zijn zó aan elkaar gewaagd, die twee, die kunnen niet zonder elkaar.
Ik moet er niet aan denken hoe vreselijk verdrietig ze dan zouden zijn. En ik ook.

Dirkje

Daantje

Want ik vind hun grappen juist zo geweldig, ze brengen leven in de brouwerij.
Zonder hen zou het veel saaier zijn in de Tok-tuin.

Geertrui

Geertrui is er natuurlijk nog wel, maar die wordt toch steeds ouder en als zij er niet meer zou zijn wordt het wel een dooie boel hier, ben ik bang.
Ik durf het niet te gaan vragen aan hen, want dan zouden ze óf moeten liegen óf opbiechten en dan is hun fijne leventje hier voorbij.
Ik zou het dan natuurlijk vóór mij kunnen houden, maar ik ben nogal een flapuit, dus of dat zou lukken weet ik niet.
Ik durf mijn zorgen ook niet met mama Wiske te delen, zij zou vast meteen stappen ondernemen om achter de waarheid te komen.

Hè, ik hoop maar dat ik dat gekraai nooit meer hoor, dan heb ik weer rust.