Bijlmer?

Annette:

Voelt u het ook in de lucht?
Heerlijk hè?
U voelt niets bijzonders?

Desiree met haar kuikens Anne C en Annette (2016)

Mama Desiree had mij al een keer verteld dat mensen ongevoelig zijn voor de natuur en nu merk ik dat zij gelijk had.
Wat ik dan voel?
De lente, natuurlijk!
U merkt toch wel dat het minder koud is, of voelt u dat ook niet? Zo nee, dan raad ik u aan om voortaan, net zoals wij, kippen, geen extra dikke kleren aan te doen in de winter. Als u uw zomerkleding het hele jaar door draagt voelt u vanzelf of het warmer of kouder wordt buiten. Misschien kunt u dan ook voelen dat de lente in aantocht is.
Laza is ook weer wat actiever, daar kun je het ook aan merken.

Desiree rent weg voor opdringerige Laza

Hij wil ons allemaal achter elkaar treden.
Gelukkig lopen de meeste hennen voor hem weg, anders zou hij nog leeg raken, hihihi.
Hij is ook geen twee meer, al ziet hij er nog wel zo uit.
Natuurlijk weet ik ook wel dat er nog een heleboel kou kan komen, het is nog maar februari, zegt Ma Tok, maar ik heb het idee dat we het ergste weer achter de rug hebben.
En nu komt de belangrijkste vraag: hoeveel hennen zouden er

broedse Maria (2017)

dit jaar broeds worden?
En zou ik daar ook bij horen?
Ma Tok wil niet meer zoveel kuikens als vorig jaar en dat begrijp ik goed.
Als er van de vijftien kinderen twaalf  een jongetje blijken te zijn, dat is bij kippen niet fijn.
Ma Tok moet dan van zoveel kuikens afscheid nemen, dat wil zij niet nog een keer meemaken. Kon je nu maar aan een ei zien of er een hennetje of een haantje in zou gaan groeien.
Maar ook dan zouden vijftien kuikens teveel zijn, wij zitten nu al met ons veertienen in het Tok-huis, nog eens vijftien erbij zou tot overbevolking leiden.

kippenflat (foto internet)

Dan moet Ma Tok overgaan tot het bouwen van een kippenflat. En als het aantal kuikens elk jaar toeneemt omdat er steeds meer hennen komen zou het hier al snel op de Bijlmer gaan lijken en dat moeten we niet hebben.
Stel je voor: de hele Tok-tuin vol met kippenflats, waar moeten we dan scharrelen?
Nee, ik denk dat Ma Tok al op een plannetje aan het broeden is, het zal wel goed komen allemaal.
Gelukkig kan ik het rooskleurig inzien, dat komt ook door de lente-lucht, die maakt optimistisch.

Ik heb gehoord van Yvonne en Yvette dat zij weer flink aan de leg zijn. Ik zag Ma Tok pas lopen

v.l.n.r.: ei van Yvonne, van Annette en van Babette

met zo'n groot wit ei, tjongejonge, wat een joekel!
Ik ben heel blij dat mijn eitjes wat kleiner uitvallen, anders zou ik helemaal vol zitten voordat ik zo'n reuzenei zou moeten leggen. Om maar niet te spreken van het uit mijn lijf krijgen van dat ding! Yvonne en Yvette zijn natuurlijk veel groter dan ik, maar ik heb toch maar eens gevraagd of het geen pijn deed, het leggen. Yvette zei meteen: "Welnee, joh,
meid, dat gaat bijna vanzelf.

Yvonne

Wij zijn ook veel groter en ruimer dan jij."
Maar Yvonne keek een beetje moeilijk en toen ik vroeg wat er aan de hand was zei ze dat het nu wel weer prima ging, maar dat ze een paar weekjes geleden een beetje moeite had gehad met een ei, dat er niet gemakkelijk uit had gewild. Het had een beetje dwars gelegen, om het zo maar te noemen. En dat was niet fijn, ze had later gezien dat er bloed op het ei zat en ze had erna ook nog wat bloed verloren.
Ma Tok had het bloed natuurlijk ook gezien en zij had Yvonne een paar dagen goed in de gaten

de ongebruikte legnesten naast de grote voerton

gehouden. Gelukkig duurde het even voordat er weer een nieuw ei was gekomen, toen was het bloeden alweer over en dit nieuwe ei ging er weer gewoon uit.

Maar goed, we hadden het over de lente en ik kan u vertellen dat wij in het Tok-huis ook weer aan het eitjes leggen zijn.
Ma Tok vindt ze overal, op de grote voerton, op het plateau  in de bodembedekking en soms zelfs op de grond van het huis. Maar nooit in een legnest.

Waarom wij daar onze eieren niet meer leggen?
Ik weet het eigenlijk niet, misschien moeten we dat een keer bespreken op een vergadering.
Maar daarover hoort u dan een andere keer, want ik ben nu even klaar met kakelen.