een Tok vergadering

Barbara:

Hij is er gekomen hoor, de vergadering waar Annette het over had in haar laatste verhaaltje.

eitjes op de grote voerton

Weet u het nog?
Wij leggen weer eitjes, omdat onze winterstop voorbij is.
Daar is niets mis mee, zult u zeggen, daar hoef je niet over te vergaderen.
En daar ging het ook niet over. Nee, we zouden het hebben over de plaats waar wij onze eitjes leggen.
Op de grote voerton, in de bodembedekking op het plateau, maar nooit in een legnest.
En die legnesten zijn er nu juist voor ons om onze eieren in te

ei op de grond in het Tok-huis

leggen, het woord zegt het al. Waarom wij dat dan niet doen? Dat was dus het onderwerp van onze vergadering.
We hadden Laza weggestuurd. Niet omdat hij vervelend was of zo, maar omdat hij niets te maken heeft met eieren leggen. Hij heeft het nog nooit gedaan en hij zal het ook nooit gaan doen, dus wat voor zin zou het hebben als hij bij onze vergadering aanwezig zou zijn?
Eerst keek hij een beetje raar toen wij zeiden dat we een

eitjes in de bodembedekking op het plateau

vergadering zonder hem wilden houden, maar toen we vertelden waar het over zou gaan kakelde hij dat hij er niet eens bij wílde zijn, hij ging wel lekker in zijn eentje scharrelen.
Had hij ook eens rust.
Hahaha, alsof hij de hele tijd op ons moet letten als we in de tuin bezig zijn.
Hij heeft wel een beetje een hoge dunk van zichzelf, moet ik zeggen, maar het schijnt dat dat normaal is voor een haan.
Ik heb zelfs gehoord dat het bij

vertoont Laza haantjes-gedrag?

mensen-mannen, die zich nogal bazig gedragen, haantjes-gedrag genoemd wordt. Dat bewijst mijn stelling van daarnet, dat zult u toch met mij eens zijn.
Maar goed, wij gingen dus vergaderen. Desiree werd unaniem gekozen tot voorzitster, omdat zij de oudste is.
Zij opende de vergadering met een mooie kakel (die klonk als "Tôôôk") en wij hielden allemaal onze snavels dicht.
"Dames," kakelde Desiree, "wij zijn hier bij elkaar om te bespreken waarom wij onze eitjes allemaal op verschillende plaatsen leggen, terwijl er toch drie mooie legnesten voor ons klaarstaan in ons huis.
Wie heeft hierover iets te kakelen?"
Ja, toen begon natuurlijk iedereen tegelijk en door elkaar te roepen.
"Stop," riep Desiree, "ik bedoelde: wie kan ik het woord geven?"
Toen het zo officieel bleek toe te gaan hield iedereen haar snavel dicht en dat was nu ook weer niet de bedoeling.
"Geertui, heb jij iets te kakelen hierover?"

Desiree, de oudste en wijste hen van de familie Tok

Geertrui dacht even na en zei toen dat ze haar ei eigenlijk altijd al buiten de legnesten had gelegd, ook toen de anderen ze daar wel netjes in deponeerden. "Dat had ik kunnen weten," zei Desiree, "jij bent altijd al een dwarse geweest. Pippa, heb jij een mening hierover?"
Pippa keek Desiree aan en zei: "Ja, ik heb hier inderdaad iets over te vertellen." En toen deed ze haar snavel weer dicht.
Ik giechelde, ik kon er niets aan doen, het was best grappig. Pippa had netjes antwoord gegeven aan Desiree, maar nu wisten we nog niets.
"Jaja, je bent lollig, Pip, maar vertel nu ook maar wat je erover te kakelen hebt," zei Desiree.

Pippa

"Ik leg mijn ei altijd bij een ander ei, dus als er al eentje op de grote voerton ligt leg ik het mijne daar keurig netjes naast. En in de legnesten ligt nooit een ei, dus daar kan ik ook geen eitje bij leggen."
Dat was duidelijk. En ik moet toegeven dat het klopte wat Pippa gezegd had, ik leg mijn eitje ook graag bij een ander ei. "Voor wie geldt dat ook?" vroeg Desiree en toen begon het gekakel weer. "Goed, dat is dus een JA, begrijp ik," kakelde Desiree en ze dacht even na. "Maar hoe kwam het dan dat we een tijd geleden onze eieren wél in de legnesten legden?"
"Mag ik ook wat zeggen?" vroeg ik beleefd.
"Natuurlijk," zei de voorzitster.

Barbara zegt ook iets

"Eh, ik weet nog dat, toen wij, Babette en ik, hier kwamen wonen, er altijd een eitje in elk legnest lag. En die eitjes bleven daar altijd liggen, zodat wij onze eitjes daar bij wilden leggen." "Natuurlijk," riep Odette, "dat is de oplossing. Ma Tok had een kalkeitje in elk legnest gelegd en dat zorgde ervoor dat wij daar onze eitjes naast legden! Waarom zijn die kalkeitjes er eigenlijk niet meer?"
"Dat weet ik," klonk het vlak achter mij, "dat komt omdat Ma Tok telkens dacht dat er een echt eitje in onze nesten lag, terwijl dat niet zo was, daarom heeft zij ze weggehaald toen wij toch

Maria heeft ook een opmerking

onze winterstop hadden."
Ik keek om en zag dat het Maria was die dit had gekakeld.
Desiree nam het woord en zei: "Goed, we zijn er dus uit waarom we onze eitjes overal en nergens leggen en we weten ook wat er aan gedaan kan worden om ze weer netjes in de nesten te krijgen. Ik zal het aan Ma Tok meedelen en ik zal vragen of zij die kalkeitjes weer in de legnesten wil leggen.
Dan is alles nu dus opgelost en hiermee sluit ik de vergadering."


Lazarus is een goede haan

Wat is zij toch een wijze oude hen, onze Desiree.
Toen we rondkeken om te ontdekken waar Laza was geweest tijdens onze bijeenkomst zagen we dat hij genoeglijk met Yvonne en Yvette zat te kakelen.
Later hoorde ik dat hij ook bij Gerrit en Geertje langs was geweest.
Zo had hij toch zijn taak als baas van de familie Tok vervuld.
Dat van die hoge dunk neem ik dan ook terug, hij doet echt altijd zijn best en daar mag hij best een beetje trots op zijn.
Ik ben het in elk geval wel, trots op onze LazaRus.
En ik ben er ook trots op dat ik lid ben van de familie Tok, want ik weet zeker dat er geen betere kippenfamilie bestaat, niet in Nederland en zelfs niet op de hele wereld!