Olympische spelen (1)

Daantje en Dirkje:

Wè hebbûh un nieuwe Olympische sporrt bedacht met ons tweeûh.
Dat is te laat, seggu? Die spelûh sèn al afgelopûh?
Maarr dan denku aan de winterrspelûh sekûr?
Wè niet, wè hebbûh ut over de somerrspelûh natuurrluk, wè sèn ook niet achterrluk.
Nàh, willu nog wetûh wat onse nieuwe sporrt is?
Dat sulle wè u dan is haarrfèn eûtleggûh.
Eerrst maarr is de naam van onse tak fan sporrt: Legkiprrèdûh.
U snapt ut niet? Seg het dan is langsaam: legkip-rrèdûh.
Falt het kwarrtje al?

Yvonne en Yvette:

Wij zijn door die twee ondeugden, Daantje en Dirkje, uitgenodigd om mee te doen aan hun nieuwe sport voor de Olympische kippenspelen. We voelden ons eerst best wel vereerd, maar toen we hoorden welke rol ons werd toebedeeld door Daan en Dirk moesten we toch even achter onze oren krabben. Maar na er een nachtje over geslapen te hebben en met elkaar wat afspraken te hebben gemaakt hebben we toch toegestemd. U begrijpt natuurlijk allang wat onze rol wordt. Inderdaad, wij zijn de "rijdieren" van Daantje en Dirkje. Zij zijn van plan om op onze rug te gaan staan en wij moeten dan zo hard mogelijk door de tuin rennen. Nu kunnen wij nogal hard lopen allebei, dat is het punt niet, het gaat er meer om dat die twee kleintjes zich niet goed zullen kunnen vasthouden, dus zij moeten heel goed hun evenwicht bewaren.
We moeten natuurlijk trainen en daar gingen wij meteen mee beginnen.
Voor je het weet is het zomer en beginnen die spelen.

Geertrui:

Ze hebben mij gevraagd om hun trainer te worden, Daantje, Dirkje, Yvonne en Yvette.
Ik heb dus meteen vier sporters onder mijn vleugels.
Eerst heb ik maar eens een gesprekje gehad met Daan en Dirk om te vragen wat zij precies van plan zijn. Dat was al snel duidelijk, ze willen gewoon op de ruggen van Yvonne en Yvette héél hard door de Tok-tuin sjezen.
Ik vond het eigenlijk wel een lollig idee.
Toen ben ik met de grote witte dames gaan praten. Die waren iets minder enthousiast, maar ze wilden wel meedoen. Dat vond ik heel sportief van hen.
En terwijl ik met hen aan het kakelen was zag ik in mijn kop het hele filmpje al draaien: twee grote leghennen met op hun rug een klein jong hennetje, dat haar evenwicht moest bewaren om niet van die rug af te kukelen.

Daantje en Dirkje:

Yvonnûh en Yvettûh vondûh ut nog goed ook, dat haddûh wè nooit gedacht.
Errug sporrtief hoorr, die twee. Dus onderr lèding van Geerrtrreû gingûh wè aan de slag. Dat viel nog niet mee, seg, om op die rruggûh te blèvûh staan als se gingûh lopûh.
Na een paarr rrondjus werrdûh we err beterr in en aan het slot fan die eerrste dag waarrûh wè niet ontefrredûh.
Geerrtrreû sè dattewûh vrroeg op stok moestûh, dat hoorrt so bè sporrterrs.
Dus dat dedûh wè toen maarr. Of Yvonnûh en Yvettûh ook op tèd gingûh slapûh wetûh wè niet, dat kondûh wè niet sien vaneût ons heûs, maarr sij waarrûh ook moe, dus waarrschènluk dedûh sè het ook wel.

Yvonne en Yvette:

We sliepen heerlijk na die eerste trainingsdag.
De volgende morgen hadden we pijn in onze poten van het harde lopen van gisteren, dus Geertrui zei dat we het vandaag een beetje rustiger aan moesten doen. De hele dag liepen we op ons gemak met Daan en Dirk op onze rug door de tuin te banjeren en de volgende dag was onze spierpijn over.
We begonnen die dag tamelijk vroeg met onze training en we moeten zeggen dat het heel aardig ging, de kleintjes bleven veel beter staan dan in het begin en Geertrui was erg tevreden. We spraken af dat we de volgende dag een proefwedstrijd zouden houden, waarbij de hele familie Tok aanwezig zou zijn.

Ma Tok: Omdat het verhaal te lang dreigt te worden heb ik het in tweeën geknipt. 
U zult dus nog even geduld moeten hebben om te lezen hoe dit gaat aflopen.