Yvonne en Yvette:
Weet u het nog?
We gingen een proefwedstrijd leghen-rijden doen voor de Olympische hennen-spelen.
Als u niet meer precies weet hoe het in zijn werk zou gaan moet u het vorige verhaaltje nog maar een keer lezen, dan bent u weer helemaal bij.
Daar gaan we weer:
Geertrui:
En toen was hij daar, de dag die je dacht ... enzovoort.
De proefwedstrijd zou plaatsvinden en we maakten een loop-strip voor de dames Y en Y. De andere familieleden stelden zich op langs dit pad en toen kon het feest beginnen.
De beide rijdieren, zoals we ze nu maar even noemen, gingen aan het begin van hun route staan en Daantje en Dirkje klommen op hun ruggen. Ik had aan Laza gevraagd of hij een hard "Kukelekuuu" wilde laten horen als startsein en dat deed hij prachtig. Gelukkig was er geen valse start, de grote dames begonnen precies tegelijk te rennen. En dat hielden ze vol totdat..... ze plotseling doodstil bleven staan.
Daantje en Dirkje hadden hier niet op gerekend en zij vlogen met een grote boog over de koppen van Yvonne en Yvette heen. Gelukkig gebruikten ze hun vleugels, zodat ze niet met hun snavels in de grond kwamen te staan. Ze keken allebei heel verbaasd om.
Hun "rijdieren" keken hen aan en begonnen toen onbedaarlijk te lachen.
Ut ging so goed en toen plotsklaps: Boem! Daarr flogûh we doorr de lucht!
We dachtûh allebè dat onse rrèdierrûh un ongeluk haddûh gekrregûh, dus we kekûh allebè om hoe ut met die twee grrotûh wittûh hennûh ging.
Se stondûh eerrst doodstil naarr ons te kèkûh en toen begonnûh se kèharrd te lachûh. Nee, die haddûh geen ongeluk gehad, dat was deûdûlûk.
Sûh haddûh ons errtussûh genomûh!
Geerrtreû stond sich ook een kammûtjûh te lachûh, dus die zat vast ook in ut complot. De rrotsakkûh!
Maarr ègûnluk vondûh we ut wel un goeie grrap, dus we lachtûh ook mee. En dat was het sèn foor alle anderrûh om ook tûh beginnûh.
Korrtom: het werrd een oorrverrdovûnd gekakel in onse teûn, so errug dat Ma Tok kwam kèkûh wat urr aan de vleugel was.
Yvonne en Yvette:
Hahaha, wat een lol! Wij hebben ons echt een staartje met veren gelachen om die twee sneue snavels van Daantje en Dirkje. Wat vlogen ze mooi over onze koppen heen toen we met een ruk stilstonden.
Dat was een geweldig idee van Geertrui, om die twee op deze manier terug te pakken voor hun gebruik van ons als hun "rijdieren".
Hoe durfden ze!
Pas toen die malle Geertrui met haar plannetje op de proppen kwam hebben wij toegestemd om mee te doen met die twee boefjes. Gelukkig kunnen zij wel tegen een geintje en ze lachten net zo hard als alle anderen toen ze van hun schrik waren bekomen.
Geertrui:
Zo, dat was weer eens een heerlijk lolletje in de Tok-tuin.
U vraagt zich af of de Olympische hennenspelen nog doorgaan?
Ik denk het niet.
Yvonne en Yvette deden alleen maar mee om Daantje en Dirkje een lesje te leren en die twee zijn in elk geval figuurlijk wel een beetje op hun snavel gegaan.
Gelukkig zitten ze er nog aan, die snavels.
En ze hebben ondanks alles heel sportief mee gelachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten