Uitslapen?

Nadine:

Weet u dat wij op gewone doordeweekse dagen om tien uur ons huis uit mogen naar buiten? En in het weekend om twaalf uur pas?

Laza kraait de ochtend tegemoet

Dat komt omdat er een buurvrouw is die op die dagen hoognodig moet uitslapen en zij wil niet gewekt worden door Laza. Ik begrijp dat niet, wat is er nu mooier dan gewekt worden door het fraaie gekraai van een gezonde haan?
Maar goed, Ma Tok heeft dit zo afgesproken met die buurvrouw, omdat zij geen ruzie wil in de buurt. En zo zijn wij dus gedwongen om ook uit te slapen. Nou ja, uitslapen is een beetje overdreven, wij kunnen natuurlijk gewoon van onze stok af naar beneden gaan om te eten en te drinken.

de benedenverdieping van het Tok-huis

En als we de behoefte voelen kunnen wij ook ons eitje kwijt.
Er zijn kippen op de wereld die niet eens zoveel ruimte hebben als wij in ons huis, dus u zult ons niet horen klagen.
Waarom ik u dit allemaal vertel? Wel, dat komt door het volgende. Misschien weet u dat wij ook een luikje hebben in ons huis, boven in de muur bij het plateau, net naast de zitstokken.
Dat luikje was de hele winter dicht geweest, omdat wij het anders koud zouden krijgen, maar nu het een mooie droge en niet zo koude dag was wilde Ma Tok ons huis eens lekker laten doorluchten.

en de bovenverdieping met de zitstokken en het luikje

Dus zette zij 's morgens het luikje open.
En zij vergat prompt om dat luikje 's avonds weer te sluiten. Gelukkig hadden wij het niet echt koud, omdat het buiten niet meer vroor en ook omdat wij dicht tegen elkaar op de stok zaten. We zaten die ochtend daarop, het was een zaterdag, dus uitslaapdag, nog op onze stok te suffen toen er plotseling een groot wit gezicht met een rode kam voor het open luikje verscheen.
"Goeiemorrege," hoorden wij en toen we onze ogen goed open deden zagen wij dat het Yvonne was.

de buitentrap met het openstaande luikje

Zij was de buitentrap op komen lopen en nu kwam ze door het luikje naar binnen bij ons.
Ze ging regelrecht naar één van de legnesten toe om daar haar ei te leggen. Helaas was het nest bezet door Babette, die daar zat te "broeden" op haar kalkeitje. "Schuif eens een beetje op," zei Yvonne, maar de kleine hen bleef stug zitten. "Ook goed, dan neem ik het andere nest wel," kakelde de grote witte dame en ze liep naar de overkant om in het andere legnest plaats te nemen. Maar toen gebeurde er iets ergs: het legnest zat niet helemaal goed vast aan de muur en het kukelde samen met Yvonne

boze Babette die van schrik uit haar nest vloog

voorover op de grond. "Wat heb ik nou aan mijn snavel hangen?" kakelde ze.
Babette was nogal geschrokken toen dat nest met die grote kip vlak voor haar snavel op de grond terecht kwam, en zij vloog uit haar eigen legnest.
Yvonne nam snel plaats op het nu lege plekje en even later lag er een groot wit ei te pronken. "Pufpuf," zuchtte Yvonne, "dat ben ik kwijt. Dat ei zat al een hele tijd te zeuren om eruit te mogen, hihihi."
We lachten allemaal met haar mee. Allemaal, behalve Babette, die razendsnel haar plekje weer innam.
Ze paste eigenlijk niet goed over

lekker vroeg naar buiten door het luikje

dat grote ei heen, aan de ene kant stak er een stukje onder haar vleugel uit.
En wat we toen deden?
We gingen lekker naar buiten door het luikje, ook al was het nog maar half acht en ook nog zaterdag.
Laza liet een paar flinke kraaien horen om de hele buurt te laten weten dat hij hier de baas is en blijft.
Zo hadden wij een vroegertje.
En de buurvrouw?
Ik denk dat zij niets heeft gemerkt, haar ramen waren en bleven potdicht, ook na twaalf uur nog. En Ma Tok heeft geen klachten gehoord, dus het zal wel goed afgelopen zijn.