Dakhazen (2)

Nadine:

Weet u het nog?
Er had een groot gat in het dak van ons huis gezeten en er waren nieuwe stukken hout aangebracht. En ik was bang dat het zou gaan regenen in de nacht, terwijl wij alleen maar door dat hout waren gescheiden van de open lucht.

het vernieuwde dak van binnenuit gezien

Gelukkig hadden de mannen zelf ook nagedacht en ze werkten extra hard door om ons huis voorlopig even waterdicht te maken.
Ma Tok ging de volgende morgen ons plateau helemaal leeghalen en stofzuigen en toen kwam één van die mannen zomaar ons huis in.
Hij ging iets doen op het plateau, wat het precies was weet ik niet, maar Ma Tok stond erbij, dus ik vertrouwde erop dat het wel goed zou komen.
Ma Tok ging, toen de man klaar was, ons plateau helemaal schoonpoetsen, dat was zij toch al van plan geweest omdat er zoveel losse veren lagen van onze rui.

schone bodembedekking op het plateau in het Tok-huis

En poepjes ook natuurlijk, daar hebt u gelijk in, maar die wilde ik niet noemen uit kiesheid.
Het is erg fijn om in een helemaal schoon huis te zitten, alles ruikt dan weer zo lekker fris en je loopt ook niet de kans om ergens in te trappen.
Ja, dat kan ik nu wel zeggen, na die poepjes die u noemde.
De mannen gingen vervolgens op ons dak verder met nieuwe bedekking leggen tegen de regen en zo. Dat gebeurde weer met van die enge vlammen.
Gelukkig vloog ons huis niet in brand, anders hadden we nog bij Yvonne en Yvette moeten logeren. Dat zou een volle boel geworden

het nachthok van de dames Y

zijn, de hele familie Tok in dat ene nachthokje!
Wel lekker warm natuurlijk, maar geen enkele mogelijkheid om ook maar enige privacy te genieten. Hier kunnen we tenminste kiezen of we op de voorste of de achterste stok plaatsnemen, of op de hordeur, dat kan ook nog. En als je helemaal op jezelf wilt zitten kun je altijd nog in een legnest kruipen, dan heb je echt het rijk alleen. Die rare Hannah zit daar erg vaak, vooral overdag. Ma Tok blijft haar eruit halen en buiten zetten, maar Hannah is een koppig dingetje, die laat zich niet de wet voorschrijven. Daar gaan we nog wat van horen, wat ik u kakel.

de legnesten zijn ook weer schoon

Aan het eind van de werkdag waren de mannen klaar met ons dak en ook met alle andere dingen die ze deden, zoals pijpjes aan de goten vastmaken en leitjes vervangen. Ons huis zag er weer prachtig uit, zowel van buiten als van binnen. Alles was netjes aangeveegd, we hadden nieuw hennepstrooisel en de legnesten waren gepoetst. Natuurlijk waren ook de eet- en drinkbakken weer schoon.
Kortom, alles zag er weer uit als nieuw. Nou ja, nieuw niet natuurlijk, dat is maar bij wijze van kakelen, je ziet natuurlijk op de muren en de vloer wel wat vlekken van ons. Wij knoeien wel altijd als we eten, daar kunnen we niets aan doen. Hebt u wel eens geprobeerd om alleen met uw snavel te eten, zonder uw vleugels ... eh ... handen te gebruiken? Ik kan u verzekeren dat dat niet mee zal vallen. Maar goed, ons huis is weer spic en span en we sliepen heerlijk die nacht onder een goed dicht dak, waar de regen keihard op roffelde. Een geweldig geluid!

Dakhazen (1)

Nadine:

Toen wij op een ochtend wakker werden schrokken wij ons een kammetje.
Er klonk gebons vlak boven onze koppen!
Het leek wel of er een heel leger liep te marcheren.

Laza blijft gelukkig rustig

Laza riep ons op om vooral kalm te blijven. Zolang er iets buiten het Tok-huis gebeurde was dat niet gevaarlijk voor ons en dit klonk alsof er op ons dak een paar mannen aan het lopen waren.
"Ons dak is sterk genoeg, dat gaat echt niet kapot door een paar flinke schoenen. Hebben de schilders niet ook op ons dak gelopen toen ze hier bezig waren?" "Ja," piepte Annette, "maar toen waren wij buiten en daar klonk het lang niet zo hard." "Laten we maar rustig wachten tot Ma Tok onze deur open komt doen, dat zal niet zo lang meer duren," zei Laza. We gingen voor de zekerheid allemaal om Laza heen zitten op het plateau, dan zou hij ons kunnen

het nieuwe raam net achter de tak van de boom

beschermen als er toch onverhoopt iemand door ons dak naar binnen zou komen vallen.
Gelukkig gebeurde dat niet en toen Ma Tok onze deur opende had ze medelijden met ons, omdat we allemaal "op een kluitje" zaten, zoals ze het noemde. "Waren jullie zo geschrokken van die mannen? Dat hoeft niet, hoor, ze doen jullie geen kwaad. Ze hebben een nieuw raampje in de schuur gezet en verder komen ze het schuurdak repareren, want dat is een beetje versleten. Het zijn trouwens mannen van dezelfde aannemer die jullie huis heeft gebouwd, al is die timmerman er nu niet zelf bij."
Het duurde even voordat we

veilig met Laza onder de boom

allemaal buiten waren, we vonden het nog best spannend om langs die mannen te moeten, maar gelukkig gingen ze al snel weg en was de tuin weer voor ons.
Ze kwamen de volgende dag wel weer terug, maar toen liepen ze niet over ons dak en nadat onze deur weer was geopend hadden wij ontsnappingsmogelijkheden genoeg omdat we door de hele tuin konden lopen.
Lawaai maakten ze wel, ze waren ook met vuur aan het spelen, daar houden wij helemaal niet van, maar Ma Tok zei dat het nodig was om het dak goed waterdicht te maken. Volgens mij is er met ons dak ook iets niet helemaal goed, er zit een

de rare plek in het dak van het Tok-huis

rare plek in de ene hoek. Misschien moeten ze daar ook maar eens naar kijken, nu ze er toch zijn. Ja, ik houd die dingen goed in de gaten, ik vind het fijn als alles in orde is. De volgende dag leek het wel alsof de mannen mij hadden horen denken: ze begonnen aan het dak van ons huis. Daar zou ook een nieuwe bedekking op komen, maar

konden we wel lekker droog zitten in de nacht?

dat viel een beetje tegen.
Die rare plek, die ik gezien had, bleek rottend hout te zijn en dus zaagden de mannen een groot gat in ons dak! Je kon zo van binnen naar buiten kijken! Maar dat kon niet de bedoeling zijn!
Ik was bang dat dat gat een hele tijd zo zou blijven, maar gelukkig begonnen ze nieuwe stukken hout vast te timmeren, zodat het allemaal weer dicht leek.
Maar wat als het zou gaan regenen? Iedereen weet dat alleen hout niet erg lang water kan tegenhouden. En het was al bijna tijd voor die mannen om weer te vertrekken.

Hoe het verder ging hoort u de volgende week.                                                       

Het verre oosten verliest zijn leider

Wiske:

Ik mag u weer eens wat vertellen over onze familie in het verre oosten van het land.
U weet wel, die kippenfamilie bij mevrouw Ali.

de jonge Boef (vooraan rechts) met zijn 2 dames 

Pa en Ma Tok hadden weer eens spullen nodig voor ons, ons eten was bijna op en dat kon natuurlijk niet zo blijven. Net op de avond voor de dag die Pa en Ma Tok hadden uitgekozen om naar Stolwijk af te reizen werd Ma Tok opgebeld door mevrouw Ali. Zij vertelde over haar Cochin-haan Boef, die zij elke avond in een hok in haar schuur zet omdat hij anders veel te vroeg begint te kraaien in de ochtend. 's Morgens mag hij dan weer bij zijn dames in de ren.
Boef heeft geen probleem met deze regeling, maar mevrouw Ali wil ook wel eens op vakantie en dan moet zij erg veel organiseren om haar

nogmaals: jonge Boef (met grootste kam), Buff en Beppy

buren te beschermen tegen nachtelijk gekukel.
Zo heeft zij afgelopen zomer Boef voor een week naar Hoogendoorn gebracht, hij heeft daar gelogeerd terwijl zij op vakantie was.
Maar hiervoor moest mevrouw Ali wel behoorlijk ver omrijden en op de terugweg was het helemaal een crime, omdat Hoogendoorn gesloten was op de dag dat zij weer naar huis zou gaan. Ze is toen eerst naar huis gereden en de volgende dag heeft ze Boef opgehaald.

mooie Boef bij zijn vertrek naar Stolwijk

Om aan al deze perikelen een halt toe te roepen had mevrouw Ali besloten haar Boef voor altijd naar Hoogendoorn te brengen, zodat zij hem een nieuw huis zouden kunnen verschaffen bij iemand, die geen buren heeft met bezwaren tegen vroeg ochtend-gekraai.
Toen Ma Tok dat hoorde vroeg zij meteen wanneer haar schoonzus naar Stolwijk dacht te gaan. Na enig heen en weer gepraat werd afgesproken dat zowel mevrouw Ali als Pa en Ma Tok de volgende dag naar Hoogendoorn zouden rijden, zodat ze elkaar daar konden ontmoeten.
Ik vind dat mensen zulke dingen

lekker bij elkaar blijven als familie

knap regelen, maar het is eigenlijk veel handiger om, zoals wij hier bij de familie Tok doen, als familie gewoon bij elkaar te blijven wonen in dezelfde tuin. Dan hoef je niets te organiseren om elkaar te zien, je hoeft enkel maar een klein stukje te lopen en dan zit je al naast elkaar op de stok of in de tuin.
Maar goed, Pa en Ma Tok vertrokken dus die volgende dag en ze hebben mevrouw Ali vast een hele poos gesproken, want het duurde best lang voordat ze weer thuis kwamen. Je kunt bij Hoogendoorn ook gezellig met elkaar koffie drinken, zomaar gratis en voor niets, hoorde ik. Pa Tok schijnt zelfs een soepje te hebben

de gezellige koffiekamer bij Hoogendoorn

genoten en Ma Tok had chocolade gedronken. Mevrouw Ali hield het bij koffie, geloof ik, maar gekletst hebben ze wel met elkaar, dat weet ik zeker. Dit alles gebeurde nadat mevrouw Ali Boef had afgegeven en hij door een medewerker in een apart hok was gezet om te worden ingeënt en ontwormd, voordat hij bij hennen zou worden geplaatst. Zou hij het net zo goed krijgen als Iona, een hele harem tot zijn beschikking? Vast wel, Pa en Ma Tok hadden een heleboel Cochin-dames zien zitten in hokken, die willen natuurlijk allemaal graag zo'n mooie haan bij zich hebben om tegenop te kijken.

En de kippen in het verre oosten dan? Die moeten het nu zonder heer en meester stellen.
Ik ben benieuwd wie er daar de baas gaat spelen. Dat horen we vast nog wel een keer.

Ma Tok: met dank aan mevrouw Ali voor de foto's.

Inge's noodkreet

Inge:

Ik maak me zorgen.
En ik moet zeggen dat dat geen fijn gevoel is, zo in het nieuwe jaar.
Ja, het is een nieuw jaar geworden deze week, hebt u er iets van gemerkt?
Wij hier in de Tok-tuin wel een beetje.

heerlijk wormpjes snavelen

Op een mooie morgen was het een enorme herrie toen Ma Tok ons uit ons huis liet. Er klonk allerlei geknal in de lucht. Omdat Laza gewoon naar buiten ging en ook de anderen zich niets van het lawaai aantrokken ging ik ook maar door de deur de tuin in. Daar klonk het allemaal nog een graadje harder. Ma Tok gaf ons extra veel wormpjes, voor de schrik, zei ze. En mama Babette, aan wie ik vroeg of dit een normaal verschijnsel was, zei dat dit elk jaar een paar dagen zo ging, veel lawaai en verder niks. Maar het betekende wel dat er een nieuw jaar op komst was. Wat dat verder inhield wist zij ook niet, daar moest ik me maar niet in verdiepen, het was iets van de mensen en wij,

de 2 schrok-oppen, Yvonne en Yvette

kippen, merkten er niets van. Behalve dat geknal dan.
Ik was gerustgesteld en ik vloog op de wormpjes af. Heerlijk! Omdat er nog een paar hennen in de rui zijn krijgen we ook elke dag van dat lekkere zoete ei-krachtvoer. Ma Tok geeft ons dat op twee plaatsen, anders eten Yvonne en Yvette alles alleen op. Die twee grote witte meiden kunnen toch schrokken, zeg! Ze hebben grotere snavels dan wij, dus er past meer in één hap dan bij ons, maar ze gaan als gekken tekeer als ze het lekkers ruiken. Ze rennen eropaf en ze steken hun hele kop erin. Niet zo netjes, zegt mama Babette dan, maar ja, het is ook wel erg lekker. Ik zou het liefste ook mijn snavel erin verstoppen om maar zoveel mogelijk binnen te krijgen,

Inge is veel groter dan moeder Babette

maar mama houdt nog steeds een oogje op mij, terwijl ik véél groter ben dan zij ooit zal worden.


Maar ik zou eigenlijk vertellen over mijn zorgen.
Die hebben niets met het nieuwe jaar te maken. Nee, ik maak mij zorgen over Pippa, de moeder van Hannah.
Pippa is altijd een erg zorgzame hen en ze heeft energie voor twee. Ze is ook gek op broeden, heb ik gehoord. Maar de laatste tijd ziet ze er zo bleek uit, haar kammetje is helemaal niet mooi rood, het is lichtroze en het lijkt ook wel

Pippa met haar bleke kammetje

gekrompen. Ze ziet eruit alsof ze het altijd koud heeft en ze rent ook niet meer snel door de tuin als ze iets ziet waar ze bij wil zijn.
Zou ze depressief zijn?
Ik ben bang dat ze zich zorgen maakt om haar Hannah. Die doet namelijk al een hele tijd vreemd. Ze blijft maar op het plateau in de bodembedekking zitten, ze wil niet komen snavelen als er lekkers gestrooid wordt en ze gaat niet eens even haar poten strekken. Daardoor worden die helemaal stijf, zodat ze, als Ma Tok haar uit haar hoekje haalt en haar buiten neerzet, gewoon omvalt. Ma Tok lacht haar dan uit en zegt dat dat

Hannah buitengezet door Ma Tok

haar eigen schuld is, omdat ze veel te lang op één plek blijft zitten.
Ze zei ook dat het nu echt geen tijd is om te broeden, daarvoor is het voorlopig veel te koud.
Hé, dat heb ik een tijdje geleden ook gehoord, toen ik met een paar anderen in en legnest was gekropen omdat dat zo lekker warm was.
Maar Hannah ligt daar helemaal alleen, niet lekker warm en ook niet op een eitje, dus wat ze van plan is weet ik niet.
Zou Pippa er zo slecht uitzien omdat ze bang is dat het niet goed afloopt met haar broeddochter Hannah? Ik weet niet of ik me ermee moet gaan bemoeien, ik ben tenslotte de jongste van allemaal hier.
Hebt u een oplossing voor mij? Reageert u hieronder alstublieft (klik op opmerkingen en volg dan de aanwijzingen), want ik weet me geen raad!

Nieuwjaarswens

Laza Rus Tok:

namens de hele familie Tok wens ik u allen een heel goed en gezond 2019 toe.